Bij deze motorclub voor trans mensen draait alles om broederschap

De Original Gents MC (kortweg OGMC) werd in november 2020 opgericht door voorzitters Dakota Cole en Jami Ryan, en die naam zinspeelt op een gemeenschappelijke ervaring onder de acht leden: Ze waren vanaf het begin al mannen of masculien, ongeacht hoe de maatschappij hen zag. De club organiseert regelmatig ritten (waaronder een paar ritten waarbij ook niet-leden welkom zijn), ondersteunt lhbti+-evenementen en leidt een jaarlijkse Trans Day of Remembrance (TDOR)-rit, een van de weinige TDOR-evenementen in Kansas City. “Dat was iets waar we het allemaal over eens waren, dat we die rit elk jaar wilden doen,” zei Cole. “Het maakte ons niet uit hoeveel mensen er op kwamen dagen. Dat was iets voor onze gemeenschap.”

Dit jaar begon en eindigde de TDOR-rit bij lhbti+-onderneming Big Rip Brewing Company, met een groep van meer dan vijftig bondgenoten en supporters die op motoren of in auto's meereden. Hoewel het niet meteen duidelijk is dat OGMC een transmasculine club is, is de TDOR-rit een voorbeeld van bewust zichtbaar zijn voor iedereen die dat niet kan zijn: Cole reed met een transpridevlag bevestigd naast de OGMC vlag aan de achterkant van zijn 1998 Honda Shadow 750 ACE. Tijdens de slotceremonie las de club hardop de namen voor van dit jaar vermoorde trans mensen, gevolgd door een moment van stilte. Hierna bleven ze samen met supporters tot laat drinken en kletsen. 

 Cole heeft altijd al deel willen uitmaken van een motorclub, maar hij voelde zich niet goed bij de giftige mannelijkheid waar de motorgemeenschap om bekend staat, en hij vond het maar niks dat lid worden van een motorclub zou betekenen dat hij niet openlijk trans zou kunnen zijn. In 2020 opperde hij het idee van een volledig transmasculine motorclub in enkele lokale transgroepen op Facebook, en zijn vriend Ryan, die in een plaatselijk ziekenhuis werkt, sloot zich er al gauw bij aan. Ingenieur Hunter Wills, nu de OGMC Road Captain, en Ruben Castillo sloten zich kort daarna aan. Vandaag de dag hebben de leden van de club uiteenlopende achtergronden en levens, met leeftijden die van 22 tot begin 50 jaar lopen. Sommige leden zijn queer of niet-binair, sommigen zijn getrouwd, sommigen zijn ouders, en ze hebben de meest uiteenlopende banen.

“We hebben allemaal verschillende levens,” zegt Ryan, die rijdt op een Honda Shadow uit 2001. “Maar we zijn allemaal trans, houden van motoren en rijden graag rond. Het is niet te vergelijken met iets anders... We zijn gewoon broers. We komen voor elkaar op. Het is een broederschap en een familie.”

Saxon Funk is Jr. Road Captain, een rol die verantwoordelijk is voor het plannen en leiden van de ritten van de club, en de enige die op een sportmotor rijdt, een Honda CBR 500. Funk maakte in het verleden deel uit van een andere vereniging, maar kon niet goed levelen met de andere motorrijders, die hetero en cisgender zijn. Deel uitmaken van de OGMC maakt een "astronomisch" verschil, volgens hem: “Je hoeft je geen zorgen te maken dat je je ongemakkelijk voelt, dat iemand je misgendert of dat iemand je deadname gebruikt. Je hebt dingen gemeen die je met andere mensen niet hebt, zoals T [testosterontherapie] en operaties en je kan gewoon praten over al je ontberingen.”

“Er zijn momenten geweest waarop ik liet vallen waar ik mee bezig was, gewoon om te zorgen dat iemand in orde was,” voegde Cole eraan toe. "Dat is meer dan alleen lid zijn van een club. Dit is echt mijn familie."

OGMC is geen outlaw-motorclub zoals je die uit films en tv-shows kent, maar gezien het huidige politieke klimaat, zijn ze onbedoeld misschien toch een soort outlaws. Gewelddadige anti-transpropaganda was onderdeel van een aantal campagnes van Amerikaanse politici voor de recente, tussentijdse verkiezingen, en dat soort giftige opruiing heeft levensechte gevolgen. Het aantal geregistreerde moorden op transgenders in Amerika – de overgrote meerderheid betreft zwarte trans vrouwen – is in vier jaar tijd verdubbeld, met tot nu toe al 32 moorden in 2022. "Eerlijk gezegd denk ik dat dat deels de reden is waarom we niet meer leden hebben. Er zijn hier mensen die bang zijn om uit de kast te komen,” zei Cole. 

Jordan Ecclefield, een OGMC-lid met een lange peper-en-zout-kleurige baard, heeft jarenlang transfobe pesterijen doorstaan. "Ze hebben me gebroken met die Trump-onzin. Mensen hebben gezegd: 'We houden van je. We gaan nog steeds met je om. Maar we gaan wel tegen je rechten stemmen.' Nou, ik ben moe van het doen alsof dat niks betekent, want dat doet het wel. Het lijkt wel alsof we een stel zondebokken zijn de laatste tijd.” 

Ecclefield rijdt op een matzwarte Harley-Davidson Iron 883 Sportster en werkt al 22 jaar in een fabriek. Hij kwam 16 jaar geleden uit de kast als transgender en wordt op zijn werk vaak lastiggevallen. “Mijn dagelijkse doel is om tien uur lang met niemand te praten, naar huis te gaan en te hopen dat er niemand op de parkeerplaats op me wacht,” zei hij. 

Voor OGMC zijn de voordelen van zichtbaarheid echter groter dan de risico's. Terugdenkend aan zijn coming-out in de vroege jaren 2000, herinnerde Ruben Castillo zich de diepgaande inspiratie die hij kreeg door eenvoudigweg oudere trans mannen te ontmoeten. "Toen hij zag hoe sommige oudere trans mannen een gelukkig leven leidden en deden waar ze van hielden, dacht hij: dat kan ik op een gegeven moment ook hebben. Nu, met OGMC, "kunnen we dat beeld schetsen [voor een nieuwe generatie]." Toen hij dit jaar met zijn Honda Rebel meereed in de Kansas City Pride parade, zei hij: "Er was een jongere trans jongen die ontdekte dat wij een volledig transmasculiene groep zijn, en hij had zoiets van: 'Wow, ik kan niet wachten tot ik 18 ben en mee kan doen.' Alleen al die twinkeling in zijn ogen zien, dat is waarom we het doen."

 Op Instagram deelt de club foto's van haar evenementen, ritten en supporters. Cole schat dat er trans personen zijn uit bijna elke staat, en uit andere landen zoals Schotland, die via Instagram contact hebben opgenomen en soms interesse hebben getoond in het starten van een eigen OGMC-chapter. Het is een idee waar de leden al achter staan. Wills staat op het punt om te verhuizen naar Colorado, waar hij al in gesprek is met vrienden om daar een chapter te beginnen. "Ik zou graag zien dat het een nationale motorclub wordt, misschien zelfs internationaal," zei Wills, die op een Harley Street Glide Special rijdt. "Ik wil dat de club er is voor mensen die het nodig hebben, die een plek kunnen gebruiken waar ze zichzelf kunnen zijn, zelfs als ze nergens anders in de wereld welkom zijn."