Laat het einde van de pandemie ook het einde van de orgasmekloof zijn

Je hebt het hoogstwaarschijnlijk al een keertje zien langskomen op je tijdlijn: onderzoek wijst uit dat corona flink heeft ingehakt op ons seksleven. Niet alleen singles die minder daten zouden droog staan, maar ook koppeltjes zetten het veel minder snel aan het wiepen. Een jammerlijke ontwikkeling, zou je denken, want in tijden van fysieke ontbering en alle stress die daarbij komt kijken kan een potje neuken net zijn wat je nodig hebt. 

Toch zou deze seks-stop ook een positieve kant kunnen hebben: volgens onderzoek masturberen we meer, er was begin vorig jaar al een lichte stijging te zien in het aantal vrouwen dat porno kijkt en onlangs maakte EasyToys bekend dat de verkoop van seksspeeltjes met zo’n 170 procent gestegen zou zijn, waaronder ook de verkoop van de clitzuigende vibrators. Volgens seksuoloog Ellen Laan is onze groeiende interesse in seksspeeltjes een goed teken: het duidt er namelijk op dat er steeds meer aandacht is voor vrouwelijk genot, en dat het taboe daarop langzaam doorbroken wordt. En dat zou wel eens een stap in de richting kunnen zijn van het dichten van de orgasmekloof.

Schrijver en journalist Emma Curvers schreef voor het boek V: Van Vulva tot Vagina een hoofdstuk over de orgasmekloof. Eerder schreef ze daarover ook een stuk in De Volkskrant, waarin ze een onderzoek van het Kinsey Institute uit 2017 aanhaalt. Daaruit blijkt dat vrouwen bij hetero-seks in 66 procent van de gevallen een orgasme krijgen. Bij de mannen lukt het 95 procent van de keer om klaar te komen. Lesbiennes komen vaker klaar en ook homoseksuele mannen scoren goed. Wanneer een Nederlandse vrouw het op een masturberen zet, komt ongeveer 83 procent daarbij klaar. Hoewel deze resultaten lichtjes variëren afhankelijk van welk onderzoek je erop naslaat, is er een duidelijke conclusie: heterovrouwen komen tijdens heteroseks gemiddeld veel minder vaak klaar dan heteromannen. Een kloof, dus.

Hier zijn een hoop verschillende redenen voor. Curvers spreekt in haar stuk verschillende specialisten hierover. Zo zou de kloof kunnen liggen aan de manier waarop we seks hebben (we stimuleren niet lang genoeg), de lessen die we krijgen over seks (gortdroog, zonder te veel uitleg over hoe je als vrouw kan genieten), het beeld van de vrouw in porno (en dat een vrouw in het ‘echte leven’ dus niet spuitend klaarkomt zodra ze een man begint te pijpen) en het feit dat vrouwelijk genot überhaupt in de geschiedenis niet onderzocht is (de clit is pas in 1998 ‘erkend’, hah). Deze elementen zouden er onder andere voor zorgen dat we als vrouw ons lichaam eigenlijk niet zo goed kennen, en dus ook niet weten wat we nou lekker vinden – en hoe we dus kunnen klaarkomen. 

Er komen uiteraard nog een heleboel andere dingen bij kijken en het is niet aan de vrouw alleen om die kloof te dichten. Maar dat we nu kennelijk meer tijd nemen om onszelf te verwennen met speeltjes in de plaats van dat we in een gore studentenkamer slap gevingerd worden door een Tinderdate die de clit ziet als een knop van een te slome lift, is dus een stapje in de goede richting.

In mijn geval heeft masturberen me veel geholpen in de zoektocht naar m’n orgasme. Als tiener met gierende hormonen duurde het niet lang voordat ik in m’n knuffels de ideale tools zag om ‘s nachts op ontdekking te gaan naar wat ik daar beneden nou allemaal mee aan kon vangen. Ook schafte ik al snel m’n eerste vibrators aan – een glitter-roze ‘normale’ en eentje voor op de elektrische tandenborstel, ‘voor onderweg’. Dat was ook het moment dat ik ontdekte dat er verschillende plekken zijn die je kunt stimuleren om klaar te komen - de A-spot, bijvoorbeeld, een erogene zone die diep in je vagina ligt. Ik snapte dus niet waarom het zo verdomd anders was zodra iemand anders mij probeerde te doen klaarkomen. En hoewel ik allesbehalve preuts was, duurde het een tijdje voordat ik doorhad dat een vinger of penis die repetitief in en uit je wipt nou eenmaal niet stimulerend is, ook al was dat wat ik dacht dat ‘seks nu eenmaal is’. Vooral durven zeggen wat ik nou echt lekker vind (en ook weten dat ik dus überhaupt kan klaarkomen, en dat m’n partner dan ook beter godverdomme z’n best moet doen om daar te komen), heeft ervoor gezorgd dat ik seks nooit als een verplicht nummertje ben gaan zien. 

Orgasmes zijn niet voor iedereen het allerbelangrijkste ter wereld en niet iedereen is überhaupt fysiek of mentaal in staat om klaar te komen, maar als meer vrouwen tijdens deze pandemie hebben geleerd dat de wereld groter is dan orgasmeloze p-in-v seks, dan is dat toch wel een prachtig gouden randje.