Studenten vertellen over de ergste kotbazen van België

Je hebt twee soorten studenten: zij die op kot gaan en zij die nooit zullen weten hoe een echt studentenleven eruit ziet. Ook al heb je thuis lieve en begripvolle ouders die je kleren wassen en je elke dag lekker eten geven, is je kinderkamer groter dan het kot waar al het geld van je weekendwerk heen zal gaan en kun je thuis misschien over een binnenzwembad met butler beschikken, niets is beter dan op je achttiende alleen gaan te wonen en enkel nog je dikke eigen goesting doen. Het enige dat eventueel beter is dan op kot gaan is op kot gaan bij een betrouwbare kotbaas. Helaas pindakaas zijn die zeldzaam. Zo verschijnen er regelmatig krantenartikels over Arnold Appeltans, de 'beruchtste kotbaas van Leuven'. Maar hij is ver van de enige die zijn k(r)o(t)ten op de meest sluwe manieren aan studenten verhuurt.

Ter waarschuwing, lering en ook wel vermaak sprak ik daarom met een aantal (ex-)studenten over koten met onbeschofte kotbazen, maanden zonder warm water en overstroomde keukens.

Dertien jaar geleden huurde ik een kot bij de man die intussen bekendstaat als de beruchtste kotbaas van Leuven. Vroeger ging hij nog niet zo maffieus te werk als vandaag, maar achteraf gezien waren de omstandigheden toch niet zo koosjer. Ik bezocht het kot in de zomer en toen zag alles er piekfijn in orde uit. Toen ik er in september introk, lag de hele binnenkoer vol afval van de studenten van het jaar voordien. Daar hebben we nog een hele opruimactie gedaan. Dat was zijn tactiek: tijdens de zomer liet hij een poetsvrouw komen, maar de rest van het jaar lag het er als een varkensstal bij. Weinig verwonderlijk, met 23 studenten onder een dak. We hebben veel last gehad van ratten en ongedierte.

Niet alleen op vlak van hygiëne ging het er slecht aan toe. Zeven minuten warm water kostte ons bijvoorbeeld 50 cent. In 2006 kregen we een televisie, ter aanleiding van het WK, en achteraf kwamen we te weten dat die bij de buren werd afgetapt. Een van mijn kotgenoten is door de vloer gezakt omdat er een rotte balk in het plafond zat. Soms viel de elektriciteit uit omdat hij een budgetmeter gebruikte. Maar al bij al lachten we er gewoon mee. De kamer was mooi, alles rondom was wat minder. Geloof het of niet, we kenden allemaal huizen waar het in die tijd nog erger was. Na drie jaar ben ik er weggegaan. De zoveelste rat van het aanrecht kloppen was er net te veel aan.

Twee jaar geleden huurden wij een duplex in Lemonnier. Onze eerste indruk was heel goed: het appartement was mooi, de ligging centraal en de prijs laag. Misschien was het te mooi om waar te zijn. In het begin hadden we geen problemen, behalve dan dat het slecht geïsoleerd was en onze onderbuur regelmatig klaagde over de muziek. Goed, soms ging het er wel over en waren zijn klachten niet helemaal onterecht. De problemen begonnen pas toen Jonas een bad nam en de onderbuur mij in paniek opbelde. Het water van onze badkamer was door de vloer in zijn lampen en badkamer gesijpeld. Zijn lampen waren helemaal naar de klote en alles stond onder water.

De kotbazin toonde weinig begrip en zei dat wij de oorzaak waren, hoewel we daar nog niet zo lang woonden. Een tijdje later zaten we twee maanden zonder warm water. De kotbazin gebruikte geen waterverzachter en de waterleidingen waren verkalkt. Als we een bad wilden nemen, moesten we eerst water in de waterkoker verwarmen. Wij hebben altijd zelf loodgieters geregeld en betaald. De kotbazin deed achteraf moeilijk om dat geld terug te geven. De wc’s spoelden ook niet meer door, dus moesten we emmers water in de doorspoelbak gieten om het aan de praat te krijgen. Na een jaar zijn we uit dat appartement vertrokken, maar omdat we een driejarig contract hadden, moesten we zelf op zoek gaan naar huurders. Wanneer iemand op bezoek kwam, vulden we de doorspoelbak van de wc in het geval dat ze het zouden testen. Misschien wel gemeen, maar we wilden echt van dat appartement af.

Van 2010 tot 2011 huurden een vriendin en ik een tof appartement op de Oude Korenmarkt in Antwerpen. Ons appartement lag onder het dak en onze huisbaas besloot in putje winter het dak te renoveren. Het was ijskoud en we moesten extra stoken om warm te blijven. We probeerden nog te onderhandelen over een korting op de huurprijs, maar hij stond daar niet voor open. Toen we uit het appartement wilden trekken, contacteerden we de huisbaas via de telefoon om een opzeg te doen. Hij zei dat het goed was, maar we hadden domweg geen aangetekende brief opgestuurd, omdat we dachten dat het zo wel in orde was.

Plots vond hij dat we nog een maand huur moesten betalen. We zochten en vonden zelf nieuwe huurders die het in september konden overnemen. Die hield hij aan het lijntje en vond intussen zelf een andere huurder - ook al kon die pas vanaf oktober intrekken. Eind augustus nodigden we hem uit, omdat we het appartement hadden leeggehaald en gepoetst. Hij bekeek het, zag dat het goed was, maar antwoordde niet op mijn vragen over de huur en opzeg, hoewel ik voor hem stond. Hij negeerde mij compleet, stapte op zijn fiets en reed weg. De huur van september betaalden we niet, omdat hij met onze ouders had samengezeten, maar achteraf rekende hij ons alsnog een kost van 100 euro aan voor “de last die hij met ons had gehad.” Ik vind het jammer dat ik toen de instanties niet kende waar je als student bij terecht kan voor raad. Achteraf gezien had ik wel klacht willen neerleggen.

Sinds vorig jaar huur ik een kot van Xior in Brussel. Ik had voor dat kot gekozen omdat er niets goedkopers te vinden was dat zo centraal ligt. De kamer zag er goed uit, maar ze heeft verborgen gebreken. Zo duurde het bijvoorbeeld een maand tot ik mijn verwarming kon uitzetten. Het was altijd bloedheet op mijn kamer. Er is ook een muur in mijn kamer die altijd vochtig en beschimmeld is. Daar is ooit eens iemand voor komen kijken, maar er werd niets aan gedaan. “Dat ligt aan de condensatie. Je moet je kamer vaker verluchten”, was het enige wat ze zeiden. En dat zijn nog maar de kleine problemen.

Onze boiler is al een jaar stuk. Eigenlijk moet dat ding vervangen worden, maar niemand doet er iets aan. Om warm water te krijgen, moeten we de boiler telkens resetten. Of de elektriciteit valt uit als we een van de kookplaten gebruiken. Na een hevige regenbui vorig jaar stond de keuken onder water. We belden het noodnummer van Xior, maar de man die we aan de lijn kregen, was razend dat het al buiten de kantooruren was. Zijn oplossing voor onze ondergelopen keuken? “Leg wat handdoeken. We sturen deze week wel iemand om het op te kuisen.” Dat is het hele probleem. Als we al iemand te pakken krijgen, worden onze problemen afgewimpeld en zelden opgelost. Er zijn zoveel problemen dat we na een tijdje een selectie moesten maken van de problemen die we echt willen oplossen en waar we een half jaar voor willen zeuren. De wc’s lopen bijvoorbeeld altijd door, maar dat de boiler gemaakt wordt, is veel belangrijker.

Op mijn achttiende huurde ik mijn eerste kot in Antwerpen. Ik moest een beetje op mijn budget letten, dus koos ik voor een goedkoop kot in de Montignystraat. De kamer was vrij klein, maar ik vond dat niet zo erg. Toen ik er effectief op kot zat, merkte ik dat een van de muren eigenlijk van karton was. Wat bleek? Oorspronkelijk was dat een grotere kamer die met een valse muur in twee gedeeld was. Het vervelende was dat ik dus alles van mijn buurjongen kon horen. Hij was iemand die tot een gat in de nacht op zijn kamer zat te gamen. De ramen in mijn kamer hadden enkel glas en het gebouw stond op een druk kruispunt. Ik had dus veel last van claxonnerende auto’s.

Daarnaast kwam onze kotbazin het kot wekelijks samen met haar zoon poetsen. Dat leek mij wel interessant, tot bleek dat ze dat elke dinsdag om zeven uur ‘s ochtends deed en geen moeite deed om het stil te houden. Ze maakte iedereen wakker door luid tegen de deur te stofzuigen. Het kwam regelmatig voor dat haar zoon op ons toilet ging plassen - met de deur wagenwijd open. We mochten ook geen vrienden laten overnachten in onze kamers, en de kotbazin controleerde dat ook echt. Ze was er bijvoorbeeld al elke week bij het poetsen, maar ze kwam daarnaast ook geregeld over de vloer. Als ik haar hoorde stofzuigen, moest ik mijn vriend altijd verstoppen. Het jaar voordien had ze namelijk iemand buitengezet omdat hij zich niet aan die regel had gehouden.

* Naam bekend bij de redactie.

Heb je zelf ook een vreselijk kot met te veel gebreken of problemen met je kotbaas? Laat je niet doen en neem contact op met de vzw Op Krot voor gratis juridisch advies.

Wil je elke zaterdag een overzicht van onze beste verhalen toegestuurd krijgen? Schrijf je dan nu in voor onze newsletter.

Volg VICE België razendsnel op Instagram , Twitter en Facebook .