De armste wijken van Madrid door de lens van de kinderen die er wonen

Als je op de hoogte wil blijven van onze beste stukken zonder je suf te scrollen, schrijf je dan in voor onze wekelijkse nieuwsbrief.

Deze twee wijken waren in de jaren tachtig gebouwd voor gezinnen met een laag inkomen. Ze behoren tot de meest diverse gebieden van de stad, en de bewoners hebben het niet makkelijk. De levensverwachting is er maar liefst zeven jaar korter dan bij de mensen die 15 kilometer verderop in de wijk Salamanca wonen, en de werkloosheid ligt bij beide buurten op rond de 25 procent. Ze hebben geen al te beste reputatie, maar voor duizenden jongens en meisjes is dit toch echt hun thuis.

Hoewel ze door sommige mensen als onbegaanbare gebieden worden bestempeld, zijn Orcasur en Las Torres levendige en kleurrijke wijken, en de beste manier om ze te kunnen leren waarderen is via de ogen van de kinderen die er zijn opgegroeid. Dat is het idee achter het Barrios Project, een initiatief van verschillende culturele instellingen dat tot een fotoboek heeft geleid. Het project werd geleid door fotograaf Javier Benedicto.

Voor de kinderen die er wonen, zijn Orcasur and Las Torres “het centrum van het universum, de kern van hun bestaan”, aldus schrijver Sergio C. Fanjul in de epiloog van het boek. “Daarbuiten bestaat er vrijwel niets voor ze, is er niets wat ertoe doet.”

De foto’s laten allerlei aspecten van het leven van de kinderen zien. “Basketbalveldjes, barretjes, grootouders, graffiti, donzige knuffels, schoolgebouwen, straatspelletjes, hekken, nog meer hekken, en vooral veel vriendschappen,” schrijft Benedicto.

De jonge fotografen namen niet alleen foto’s, maar deden ook mee aan schrijf- en fotografiecursussen. Ze schreven liedjes, die ze bij een concert lieten horen en videoclips van maakten. Het fotoboek is eigenlijk het hoogtepunt van een veel groter project. “Maar het oorspronkelijke idee was dat ze hun omgeving zouden fotograferen en laten zien hoe hun leven er daarbinnen uitziet,” vertelt Benedicto.

De kinderen namen in totaal rond de vijfhonderd foto’s met een analoge camera, waardoor het selectieproces nog best een uitdaging was. Ik vraag Paula, een van de meisjes die eraan mee heeft gedaan, hoe ze het vond om met een analoge camera te werken. “Best moeilijk, omdat je niet echt weet waar je je op moet richten en niet weet wat zich precies waar bevindt. Je kunt het niet op een scherm zien,” zegt ze.

Javi zegt dat hij deze ouderwetse manier van fotograferen leuker vindt. “Het is een ander gevoel – spannender, omdat je niet weet hoe de foto’s eruit gaan komen. En als er een slechte bij zit… dan moet je dat maar gewoon accepteren.”

In het boek zit ook een fragment van een lied, dat een van de kinderen die op de foto’s te zien is met de hand heeft geschreven: “Deze buurt is vanaf niks opgebouwd, en gemaakt van zweet, liefde en arbeid. We leren te vliegen door te vallen, en duwen onszelf voort om onszelf te helpen.”

Scroll omlaag voor meer foto’s van het Barrios Project.

Dit artikel verscheen oorspronkelijk bij VICE Spanje.