Ik staarde een tijdje naar vagina’s van vreemden bij een workshop “vulva watching”

FYI.

This story is over 5 years old.

vrouwelijke seksualiteit

Ik staarde een tijdje naar vagina’s van vreemden bij een workshop “vulva watching”

En ze staarden ook allemaal naar die van mij.

Ik lig op mijn rug, heb geen ondergoed aan en ben in de woonkamer van een vreemde terwijl een vrouw die Jasmin heet mijn vagina inspecteert. Plotseling ervaar ik een zeldzaam moment van zelfbewustzijn: ik toon liever mijn vulva aan willekeurige mensen dan te praten over mijn gevoelens.

Jasmin is momenteel in opleiding tot "sekspositieve specialist" in de feministische seksshop 'Sexclusivitäten' in Berlijn. Het motto van de winkel is "vrouwen kunnen alles, maar dat hoeven ze niet". Elke vrijdagavond organiseert de winkel een workshop die erop is gericht om vrouwen te helpen hun lichaam beter te begrijpen en te waarderen. Het thema van deze week is het bekijken van vulva's, wat omschreven is op de facebookpagina van het event als: "Het uitwisselen van de gift van het gezien en gehoord worden door middel van onze prachtige en unieke vagina's."

Advertentie

En dus sloot ik me, een paar vrijdagen geleden, aan bij een groep van zes vrouwen van in de dertig in de woonkamer van Laura Merrit – de eigenaar van Sexclusivitäten. Laura's flat zit boven haar winkel en is grotendeels ingericht met spullen die ze ook beneden heeft: Dian Hansons The Big Book of Pussy ligt op een plank direct boven vagina-vormige kussens. Ertegenover staat een kast vol glazen dildo's, eivormige vibrators, feministische porno en leren voorbinddildo's. Ik kan de stem van een mannelijke klant uit de winkel horen komen, maar hij is niet welkom in onze "women-only salon van plezier", zoals Jasmin het noemt.

Of het nu gaat om naakte yoga, feministische pornovertoningen, workshops over vrouwelijke ejaculatie getiteld "Wij schieten terug" of vagina-massagelessen, Laura en haar team proberen lichaamspositieve ervaringen aandacht te geven. Door vagina's 'zichtbaarder' te maken denkt Jasmin dat ze andere vrouwen kan helpen een gezondere relatie met hun eigen lichamen te ontwikkelen.

Tijdens een onderzoek van het Duitse gezelschap voor intieme chirurgie en genitale esthetiek bleek dat ongeveer de helft van de ondervraagde vrouwen deels of volledig ontevreden was met hun genitaliën. "We leven in een te erg op seks gerichte maatschappij", vertelt Jasmin me. "Onze generatie kijkt veel online porno en zo leren we hoe een perfecte vagina eruit zou moeten zien. Wat onzin is." Laura hoopt dat vrouwen door deze workshops leren hun lichaam opener te benaderen, zelfverzekerd en verder kijkend dan mainstream porno- en genderstereotypen.

Advertentie

Socioloog Anna-Katharina Meßmer's werk gaat over schoonheidsidealen rondom vagina's. "De populairste vorm is het 'broodje'", vertelt ze me aan de telefoon, wanneer ik vraag om context, een paar dagen na het bijwonen van de "vulva watching"-sessie. "Het gaat om het hebben van de meest strakke, dichte en gladde genitaliën, die geen tekenen van veroudering, een bevalling of seksuele ervaring tonen. Het is niet erg realistisch." Sekstherapeut Andrea Bräu is het daarmee eens, maar merkt ook op dat omdat mannelijke genitaliën "voor hen hangen", ze opgroeien met een beter begrip en waardering van hun lichaam.

Terug in Laura's woonkamer bereiden we ons voor op de vulva watching-sessie. "Ik heb nooit echt naar mijn vulva gekeken", geeft een van de deelnemers toe en er wordt instemmend geknikt. Twee minuten later zijn we allemaal naakt.

Ik ga op mijn rug liggen, met mijn handen op mijn buik, en Jasmin knielt voor me. Na enkele ogenblikken realiseer ik me dat het naakt zijn me niet stoort. Ik ben blij met mijn vulva – we hebben elkaar vaak via een spiegel aangestaard. Ik deel de ervaringen van de andere vrouwen die die van hen nog niet hebben geïnspecteerd niet echt, omdat ik zeven jaar oud was toen ik voor het eerst nieuwsgierig naar mijn lichaam werd. Ik heb zelfs ex-vriendjes aangemoedigd om mijn vulva op een niet-seksuele manier te ontdekken. Een vreemde toestaan hem te inspecteren voelt bijna als een natuurlijke volgende stap.

Advertentie

Op dat moment ben ik vooral bezorgd over wat ik moet zeggen in het gesprek dat achteraf gepland staat. Dus probeer ik aan al het andere te denken – het weer, mijn moeder, mijn laatste uitstrijkje… Maar een alarmerende gedachte doorbreekt plotseling mijn zen-achtige status: "Fuck, ik hoop dat ik niet doorbloed", denk ik bezorgd. Ik was bijna vergeten dat ik ongesteld ben.

De inspectie is al snel voorbij en we gaan allemaal in een cirkel zitten om de ervaring te bespreken – terwijl we elkaar per ongeluk flashen in het proces. Gelukkig lijk ik niet de enige die zich ongemakkelijk voelt terwijl we erover praten – de meeste andere vrouwen maken grapjes over hun sessie in plaats van het er op een serieuze manier over te hebben. Jasmin springt bij en redt ons allemaal van onze schaamte: "Elke vagina is anders, maar ze zijn allemaal prachtig. Het liefst zou ik al mijn vriendinnen vragen die van hen ook te laten zien."

Na het gesprek is het mijn beurt om te inspecteren. Jasmin gaat achterover zitten en spreidt haar benen. Vijf minutenlang staar ik simpelweg naar haar vulva. Ik doe hard mijn best mijn gezicht strak te houden en niet te denken aan hoe raar dit allemaal is. Na een paar momenten, kantel ik mijn hoofd en ineens waardeer ik hoe anders Jasmins vulva is dan die van mij.

We hebben allemaal iets meer te zeggen tijdens de tweede praatronde. Ik praat over hoe vagina's afgebeeld worden in de maatschappij en hoe ik, tot dat moment, alleen andere vagina's in porno en feministische kunst had gezien – nooit in het echt. "In het begin was het grappig, maar eigenlijk is naakt zijn helemaal niet zo erg", zegt een andere deelnemer.

Twee uur later is de workshop voorbij. Tegen het einde geeft iedereen toe dat ze het gevoel hebben dat hun grenzen iets zijn opgerekt. Voor sommigen was het het naakt zijn met vreemden dat het 'm deed, voor anderen was het praten over hun gevoelens, en een paar anderen vond het aanvankelijk moeilijk hun ogen open te houden terwijl ze naar de vulva van een andere vrouw staarden.

Ik vertrok met zowel een tevreden gevoel als een hernieuwd respect voor feministische projecten die vrouwen zich mooi en gewaardeerd laten voelen. "We willen allemaal zichtbaar zijn" vatte Jasmin later samen. "Dat kan in het begin een uitdaging zijn, maar het kan ook helend werken."