Ik heb een gigantische collectie zwembandjes en daar word ik enorm geil van

In de serie ' Leven met een fetisj ' onderzoekt Djanlissa Pringels de wereld van fetisjen. Niet alleen laat ze mensen in de fetisjwereld hun verhaal doen, ook gaat ze langs bij fetisjisten om het zelf te ervaren. Bijvoorbeeld als ze zich in de touwen laat hangen door een bondagefetisjist . Ditmaal spreekt ze Sam* (26) uit Gelderland die een fetisj heeft voor zwembandjes en zwemvesten.

Ik woon al mijn hele leven in de Achterhoek, vlakbij de Duitse grens. Achterhoekers zijn, anders dan je misschien zou denken, best open-minded. Toen ik klein was werd er aan de keukentafel openlijk gepraat over seks en ook op straat heerst er het idee dat je mag doen waar je zin in hebt, zolang je maar niemand pijn doet. Maar ondanks die openheid, is het niet altijd gemakkelijk om er je draai te vinden als je een bijzondere, misschien wat gekke, seksuele voorkeur hebt. Bijvoorbeeld als je net zoals ik geil wordt van zwemvesten en zwembandjes.

Dat zit zo: op mijn twaalfde ging ik met mijn oom varen in zijn boot. Ik moest een zwemvest aan. Mijn tante hielp me: ze gespte de riemen vast en trok ze aan tot ik stevig ingepakt zat. Dat voelde fijn. Ik werd er nog niet echt geil van, maar ik wist meteen dat ik dit vaker wilde. Door de druk van het zwemvest tegen mijn blote huid leek het alsof ik gemasseerd werd en tegelijkertijd een stevige knuffel kreeg. Ik voelde me veilig. Drijvend in het water genoot ik van het zorgeloze, zweverige gevoel dat het zwemvest me gaf. Die zomer ging ik vaak mee met mijn oom en elke keer zorgde ik ervoor dat ik kon rondzwemmen met een zwemvest aan. Uiteindelijk kochten mijn ouders, zich niet bewust van mijn liefde voor zwemvesten, een eigen exemplaar voor mij.

Vanaf dat moment kon ik ook thuis een zwemvest aan. Ik kocht zelf nog een aantal zwembandjes. Als mijn ouders niet thuis waren, deed ik zoveel mogelijk zwembandjes rond mijn armen en benen. Toen ik een jaar of veertien was, begon ik het comfortabele, warme gevoel dat ik kreeg van zwemvesten en zwembandjes te associëren met geilheid. Uiteindelijk, uit pure seksuele nieuwsgierigheid, deed ik een zwembandje rond mijn penis en blies het op. Ik vond het gevoel van een steeds groter wordende druk rond mijn penis vreselijk lekker en uiteindelijk werd het masturberen met een zwembandje vaste prik.

Op een avond was ik aan het masturberen met meerdere zwembandjes om mijn armen en benen, en eentje om mijn penis, toen mijn moeder ineens binnenkwam. Dat was natuurlijk verschrikkelijk gênant, maar in plaats van te doen alsof er niks was gebeurd, besloot ik er met mijn ouders over te praten. Anders zou ik me er de rest van mijn leven voor schamen. Ik vond het moeilijk om uit te leggen wat ik zo lekker vond aan zwembandjes, omdat het op dat moment nog erg intuïtief was. Ik zei maar gewoon dat ik ervan genoot en dat het me een warm en comfortabel gevoel gaf. Ze vonden het in eerste instantie erg raar. Mijn moeder zei dat ik niet spoorde. Maar na een lang gesprek besloten ze dat er niets mis met me was en dat ik niemand kwaad deed. Ik moest zelf maar weten waar ik geil van werd. Wel raadde ze me aan om er verder niet over te praten, want niemand zou het begrijpen. We hebben het na dat ene gesprek ook nooit meer over gehad. Mijn moeder vond wel geregeld zwembandjes onder mijn bed, maar die legde ze dan netjes op bed en verder sprak ze er niet over.

Ik had wel vriendinnetjes waar ik seks mee had, maar ik voelde me nooit comfortabel genoeg om over mijn fetisj te praten. Een van hen vond ooit een zwembandje naast mijn bed. Dat klinkt misschien niet bijzonder, maar voor mij voelde het alsof ze een heel vulgair pornoboekje of een seksspeeltje had gevonden. Ik vertelde dat ik daarmee masturbeerde en ze schoot in de lach. Toen ze zag dat ik het meende, zei ze dat ze me wel begreep: vrouwen hebben vibrators, ik heb een opgeblazen zwembandje. Er is geen gigantisch verschil tussen dat en een fleshlight. Toch heb ik maar niet verteld hoe lekker ik het vind om volledig ingepakt te worden met zwembandjes. Ik denk niet dat ze het zou begrijpen.

Ook mijn vrienden heb ik het nooit verteld. Ze spraken vrijuit over alle kinky shit die ze deden, maar nooit kwam er iets voorbij wat enigszins leek op mijn fetisj. Ik was ervan overtuigd dat ik de enige persoon ter wereld was die geil werd van zwemvesten en zwembandjes, waardoor ik me vaak eenzaam voelde. Dat veranderde toen ik rond mijn zeventiende ontdekte dat er op internet een hele gemeenschap was van mensen die net als ik geil worden van zwembandjes en zwemvesten. Ik vond geile plaatjes, seksverhalen en ervaringen van anderen. Je kunt je niet voorstellen hoe opgelucht ik was: eindelijk was ik niet meer alleen. Het duurde nog een tijdje voordat ik de moed bijeen raapte om ook echt af te spreken met mensen.

Wat lastig is aan deze fetisj, is dat vooral mannen hem hebben. En als er een keer een vrouw is, woont ze aan de andere kant van de wereld. Maar het gekke is dat ik snel merkte dat het mij niet uitmaakt of ik mijn fetisj uitleef met een man of met een vrouw, ook al ben ik hetero. De mannen waar ik mee afspreek hebben dezelfde fetisj als ik en tijdens het spelen draait alles rond het worden vastgebonden met zwembandjes. Dat degene die me vastbindt een man is, maakt niets uit.

Op mijn 24ste besloot ik voor het eerst om af te spreken met een andere man. De dagen ervoor was ik erg zenuwachtig en ook ongelooflijk opgewonden. Ik ging naar zijn huis toe met wat van mijn favoriete zwembandjes. We dronken wat, leerden elkaar kennen en uiteindelijk gingen we naar zijn speelruimte. Hij heeft me van top tot teen ingepakt met zwembandjes tot enkel het tipje van mijn penis overbleef. Hij begon me af te trekken en te pijpen, ik vond het fantastisch.

Op dat moment ontdekte ik nog een ander element van mijn fetisj: bondage. Als je een vest aantrekt en je armen en benen vastzitten in zwembandjes kun je niet bewegen. Ik moet me overgeven aan de ervaring en ondergaan wat er gebeurt. Degene die de bandjes opblaast en me vastbindt kan met me doen wat hij wil. Dat vind ik erg opwindend. Natuurlijk hebben we wel goede afspraken: zodra ik aangeef dat ik iets niet wil, dan doet hij het niet. Wederzijds vertrouwen is erg belangrijk.

Nu, twee jaar later, heb ik mijn fetisj verder ontwikkeld. Ik heb een gigantische collectie van verschillende soorten zwembandjes en zwemvesten en ik spreek regelmatig af met die man voor een potje geilen. Het lijkt me ook heerlijk om in contact te komen met een vrouw die deze fetisj heeft.

Toch is het niet zo dat mijn hele leven in het teken staat van mijn fetisj. Ik heb dagen dat ik er veel mee bezig ben en bijvoorbeeld na het werk een paar uur op bed lig met zwembandjes rond mijn lichaam. Zelfs na meerdere keren aftrekken blijf ik dan nog steeds geil. Andere dagen denk ik er amper aan. Ik kan trouwens ook prima seks hebben zonder überhaupt aan zwembandjes te denken. Ik wil niet afhankelijk zijn van mijn fetisj. Het is iets waar ik naar grijp als ik zin heb om te experimenteren of gewoon om te ontspannen.

En dat ik ontspannen raak van zwembandjes, is eigenlijk niet zo gek. Voor kinderen met ADHD bestaat er een soort bodywarmer die je kunt opblazen, omdat ze rustig worden van de druk op het lichaam. Als je erover nadenkt, is mijn fetisj dus eigenlijk best logisch.

Als je op de hoogte wil blijven van onze beste stukken zonder je suf te scrollen, schrijf je dan in voor onze wekelijkse nieuwsbrief.