Joan Collins is een transgender sekswerker uit Zuid-Afrika met een neusje voor mode

De Nederlandse modeontwerper Duran Lantink (28) en kunstenaar/fotograaf Jan Hoek reisden in 2015 af naar Zuid-Afrika voor een tamelijk fantastisch project. Jan en Duran zijn zelf niet vies van het verzinnen van krankzinnige modecreaties, en wilden zich graag laten inspireren door de fraai uitgedoste Zuid-Afrikaanse transgender sekswerkers. De lokale organisatie voor sekswerkers, SWEAT , gaf ze de kans om samen te werken met Sistaazhood – hun speciale supportgroup voor transgender sekswerkers . Met het project brengen Jan en Duran een ode aan de levens en garderobes van zes van de meisjes – die je dus als de muzes en stijliconen van Jan en Duran kunt beschouwen: Coco (25), Cleopatra (23), Sulaiga (30), Gabby (29), Flavinia (33) and Joan Collins (58). Samen transformeerden ze hen in ware mode-iconen, door een modecollectie en fotoserie te creëren rondom hun verschijning.

De meiden wonen en werken samen in de straten van Kaapstad, waar ze als één grote familie leven. Sulaiga wordt gezien als de moeder van de groep, Joan Collins als de grootmoeder. Alle meiden letten op elkaar en delen tips over sekswerk, mode en andere uiterlijke kenmerken. Zo kan je bijvoorbeeld je benen laten glanzen met glijmiddel, een autospiegel afbreken om als zakspiegeltje te gebruiken en de mooiste kledingstukken vinden door de waslijnen in de betere buurten af te speuren. In de zomer wonen ze in het park en in de winter onder de brug bij Castle of Good Hope. Samen maken ze het er huiselijk door minituintjes te maken in voorwerpen als oude schoenen en voetballen. Met het geld dat ze bij elkaar skarrelen (bedelen) en verdienen met sekswerk kopen ze cupcakes en crystal meth voor elkaar. Verjaardagen vieren ze op de Tafelberg met zelf geknutselde cadeautjes, alcohol en taart. Ook Kerstmis, ramadan & Oud & Nieuw vieren ze trouw samen.

Zoals gezegd is Joan Collins de oma van de groep. "Hello, how are you darling?" vraagt ze met een grote glimlach. Joan is het type dame dat je het liefst als je eigen oma zou willen adopteren. Ze is niet alleen zorgzaam en grappig, maar bezit tevens het talent om de meest sprankelende outfits te fabriceren van alles wat ze bij elkaar scharrelt. Daarnaast is ze zuster (en kan ze dus zomaar je leven redden als het erop aankomt) en kent ze, als klap op de vuurpijl, alle sekswerkertrucs die je maar kunt verzinnen. Al met al een indrukwekkende verzameling aan talenten en eigenschappen. Ik had de eer om met haar te babbelen over haar leven en hing aan haar lippen, totdat ze er weer vandoor moest om te werken. Want: "Once a sex-worker, always a sex-worker honey!'

VICE: Sinds wanneer identificeer je jezelf als transgender?
Joan Collins: Al sinds ik heel klein ben. Ik ben geboren als Desmond, maar iedereen noemde me Dessy. Ik hield ervan om mijn haren te vlechten en typische meisjesdingen te doen. Ik hielp mijn moeder altijd met koken, schoonmaken en de was doen. We hadden toen nog geen wasmachine, dus ik waste al onze kleding op een wasbord. In mijn vrije tijd ging ik graag uren breien op mijn breimachine. Mijn familie accepteerde me zoals ik was. Toch kon ik het nooit vinden met mijn broers, al stond dat voor mijn gevoel los van mijn gender. Het klikte gewoon niet tussen ons; we waren als katten en muizen.

Je was erg jong toen je met sekswerk begon. Hoe belandde je van achter je breimachine in je kamer op straat om sekswerk te doen?
Op de middelbare school voelde ik me altijd ongemakkelijk. Daar moest ik broeken zonder vorm dragen en een blouse met een stropdas. Ik kon niet wachten tot ik thuis kwam. Mijn ouders wilden graag dat ik priester, leraar of verpleger werd. Ik koos voor het laatste. Op mijn zeventiende begon ik met mijn studie als zuster, en vertelde ik mijn ouders dat ik in het weekend een bijbaantje had gevonden als bediende in een hotel. In werkelijkheid ging ik naar mijn transgender vrienden in Kaapstad toe, om net als zij sekswerk te doen. Bij hen voelde ik me helemaal geaccepteerd en kon ik me een echte vrouw voelen.

Herinner je je eerste klant nog?
Ja, als de dag van gisteren. Het was heel romantisch allemaal. Hij nam me mee de Tafelberg op en had zelfs een dekentje meegenomen. Ik gaf hem een pijpbeurt voor zeven Rand – dat was een hoop geld toen. Ik was er enorm trots op. Transgenders in Zuid-Afrika worden helaas nog altijd niet geaccepteerd. Weten klanten dat je transgender bent? En zo nee: hoe zorg je ervoor dat ze daar niet achter komen?
Eén keer was ik met een klant toen er een andere transgender over straat liep. Die klant schreeuwde dat hij haar zou hebben neergeschoten als hij een pistool had gehad. Ik was toen zo trots op mezelf. Het kwam geen moment in hem op dat ik ook een transgender ben. Ik heb ook striae op mijn buik; dat is een overblijfsel van toen ik als kind heel dik was, maar mannen denken dat het komt doordat ik kinderen heb gehad. Als klanten seks met me willen zeg ik dat ik ongesteld ben. Ik trek ze alleen af, of ik pijp ze. Andere sekswerkers hebben ook anale seks, maar dat is gevaarlijker, omdat de kans dan groter is dat een klant erachter komt.

Je hebt ook een tijd als zuster gewerkt. Waarom ben je daarmee gestopt?
Jarenlang had ik een dubbelleven. Ik was de eerste mannelijke verpleger die afstudeerde. Daar was ik trots op, maar het deed tegelijkertijd ook zeer: ik droeg zusterkleding en voelde me vrouw, maar toch zagen ze me als man. Met sekswerk verdiende ik twee keer zoveel en zag iedereen me als vrouw. Op een dag stond ik op straat en stopte er een busje. De deur ging open en ik keek mijn broer in de ogen. Hij is toen boos weggegaan en heeft mijn hele familie verteld dat ik sekswerk deed. Opeens was ik niet meer welkom thuis en moest ik op straat wonen, bij mijn nieuwe familie. Een vriendin van me zei dat het tijd was om voorgoed uit de kast te komen. Ze zei: "Ik doop je en je naam is Joan Collins." Vanaf die dag begon mijn nieuwe leven. Vanaf die dag begon mijn nieuwe leven. Mijn familie zag ik niet meer, maar ik bleef nog wel jaren als zuster en verloskundige werken. Uiteindelijk werd er bezuinigd en raakte ik mijn baan kwijt. Ik heb toen nog een tijdje in de thuiszorg gewerkt, maar toen dat ook ophield werd ik fulltime sekswerker.

Wat is het grootste vooroordeel over transgender sekswerkers?
Allereerst denken mensen dat we sekswerk tegen onze zin in doen, terwijl ikzelf er altijd van genoten heb. Verder denken ze dat we slechte mensen zonder hersenen zijn. Dat is precies de reden dat ik ambassadeur bij SWEAT ben geworden. Deze meisjes zijn intelligent en kunnen ver komen als ze de kans krijgen. Ik wil ze leren over hun rechten en mogelijkheden. Misschien kan ik ze in de toekomst wel leren om zuster te worden, zodat ze geld kunnen verdienen en van de straat komen. Ergens is het wel grappig dat mijn ouders wilden dat ik leraar werd en ik nu jonge meisjes leer over sekswerk en hun rechten.

Je bent één van de muzes van Jan Hoek en Duran Lantink. Wat vind je van je outfit en de fotoshoot die zij voor jou gecreëerd hebben?
Het is precies zoals ik altijd heb gedroomd. Ik wilde heel graag een bruidsjurk, omdat dat al mijn hele leven een wens van me is. Ik wilde graag trouwen met een rijke man en samen een kind adopteren als een echte heterofamilie. Dit is waarschijnlijk de enige manier voor mij om alsnog een trouwjurk te dragen. Ik ben heel trots op mezelf en op de meiden. Ik ben nu niet alleen een zuster en een sekswerker, maar ook een internationaal supermodel.

Joan voor het kasteel, jurk van het model zelf

De fotoserie 'Sistaaz of the Castle' is van 13 januari tot 20 januari te zien in FOAM, de catwalkshow wordt op 16 januari gepresenteerd tijdens de Amsterdam Fashion Week. Ook verkopen Jan en Duran van 21 januari tot 4 februari unieke fanshirts van de meisjes, met een expositie in kledingwinkel Concrete op de Spuistraat in Amsterdam.