Wat ik heb geleerd door als jonge vrouw seks te hebben in Pakistan

Nergens ter wereld wordt meer porno gekeken dan in de islamitische republiek Pakistan. Die statistiek karakteriseert een bekend aspect van de Pakistaanse cultuur: we zijn constant geil en wanhopig op zoek naar seks, maar dat wil God helemaal niet hebben. Er rust in Pakistan nog altijd een taboe op seks. Mannen worden over het algemeen niet bekritiseerd in onze patriarchale maatschappij, maar als een vrouw uit de midden- of onderklasse van de samenleving wordt betrapt op seks voor het huwelijk, dan zwaait er wat.

Vrouwen uit slechtere milieus kunnen het slachtoffer worden van verschillende voorhuwelijkse straffen. Het straffen van ongetrouwde vrouwen om het hebben van seks begon tijdens de dictatuur, tijdens de "islamisering" onder leiding van de voormalige president Zia-ul-Haq, die Zina (dood door steniging) en Hudood (straffen zoals zweep- of stokslagen, amputatie, en eerwraak) heeft opgenomen in de Pakistaanse wet. Onder zijn bewind werden vrouwen die zeiden verkracht te zijn niet serieus genomen – in plaats daarvan werden ze neergezet als overspeligen en in de gevangenis gegooid. Deze autoritaire strafmaatregelen sterven langzaam uit, maar getuigen nog steeds van de mentaliteit van fundamentalisten, imams en politieagenten. De shariawetgeving is ook de reden dat het beleid in veel islamitische landen ronduit sekistisch is en dat het er vaak slecht gesteld is met de vrijheid van meningsuiting, vrouwenrechten en mensenrechten in het algemeen.

Ik had al seks gehad met een stuk of tien mensen voordat ik in 2012 naar Canada verhuisde om daar te studeren, maar ik was daar helemaal niet open over, en als ik erop terugkijk besef ik dat mijn seksualiteit in die tijd nog erg onderdrukt was. Door alle beperkingen die ons worden opgelegd tijdens de meest geile jaren van onze levens, in statistisch gezien het geilste land van de wereld (zie bovenstaande pornostatistieken), werden we gedwongen om creatief te zijn tijdens onze laatste jaren als tieners.

Er waren verschillende manieren om toch tot een orgasme te komen, zoals: seks hebben in een auto met geblindeerde ramen die ergens in een uithoek geparkeerd stond; midden in de nacht het huis van mijn bedpartner binnensluipen; inbreken in het kantoor van zijn vader, waar een bed stond (WTF?). Daarbij moesten we wel zeker weten dat er niemand thuis was om de wacht te houden, zoals mijn alleenstaande vader, die zou zijn doorgedraaid (sorry, papa). Het allerhandigste was het om een hotelkamer te boeken. Islamabad – de hoofdstad van Pakistan, waar ik ben opgegroeid – heeft maar twee hotels. Een daarvan is het Marriott, met kamers van 130 tot 175 euro per nacht – wat voor tieners een fortuin is. Helaas is in Pakistan betalen voor een toevluchtsoort om seks te hebben niet genoeg. De persoon die de kamer boekt (de man) moest eerst naar boven, terwijl de ander een kwartier wachtte om er zeker van te zijn dat niemand van de beveiliging door zou hebben dat we van plan waren om wilde, overdadige seks te hebben terwijl we niet getrouwd waren.

Als je werd betrapt, dan wist je dat een razende woede zou losbarsten. De vriend van mijn tante werd tot moes geslagen door mijn opa om "haar eer te beschermen." En toen mijn ouders mijn eigen romantische escapades ontdekten, begonnen ze een irrationele en melodramatische ruzie over hoe ik mijn toekomst aan het verzieken was en verboden ze me om ooit nog tegen de jongen in kwestie te praten (waarna ze zijn ouders en mijn school op de hoogte brachten).

Mijn seksualiteit omarmen via mijn kledingstijl was ook onmogelijk, omdat ik losse, onflatteuze T-shirts moest dragen, zodat de aandacht niet op mijn borsten gevestigd kon worden.

Bekijk ook onze documentaire The Kohistan Story:

Nadat ik naar Toronto verhuisde, vlak voor mijn negentiende verjaardag, hield ik vast aan mijn gesloten karakter, dat me ervan weerhield om ook maar iets van mijn decolleté te laten zien. Ik praatte veel met mijn Pakistaanse vrienden aan de andere kant van de wereld, en had enorme heimwee naar huis. Uiteindelijk besefte ik dat de verhuizing weinig van mijn vooroordelen over veel (maar niet alle) Pakistanen in Toronto had weggenomen. Ik voelde me ontzettend ongemakkelijk toen ik wat met een Pakistaanse jongen deed, die een Pakistaanse huisgenoot had, door mijn ingebakken angst voor een oordeel. Na verloop van tijd kwam ik in andere kringen terecht, waar ik werd omringd door verschillende mensen uit diverse culturen, met verschillende normen en waarden. Daardoor besefte ik dat er geen enkele reden is om me te schamen voor wie ik ben of om wie ik wil zijn. Maar dat gebeurt nou eenmaal als je in de bubbel hebt geleefd die zo'n veroordelende samenleving is.

Ik ben nooit religieus geweest, en denk graag dat ik nooit iemand veroordeel. Maar toen ik naar Toronto verhuisde en op mijn eerste avond door het centrum van de stad liep, werd ik wel geraakt door een seksuele cultuurshock. Alle seksshops die er zo in de openbaarheid te zien zijn, overdonderden me een beetje – maar niet per se op een slechte manier. Het subtiele racisme tegen donkere vrouwen overdonderde me meer en wekte afschuw bij me op, vooral omdat ik geen dier uit de dierentuin ben (hoewel toen iemand me vertelde dat mijn rare "hybride" accent verre van aantrekkelijk was en werd gezien als een afwijking, dat de cultuur van vluchtige seks hier alleen maar spannender maakte). Ik besefte daardoor ook dat ik nooit seks met iemand zou hebben die zo dom is om te geloven dat alle Pakistaanse vrouwen gelovig zijn (ja, dit gebeurt) en daarom in de veronderstelling verkeert dat ik geen seks met hem zou hebben.

Maar zoals ik al zei: ik ben enorm onderdrukt. Ik had geen flauw idee hoe ik moest masturberen (echt waar) en naar mijn ervaring had de meerderheid van de mannen met wie ik iets heb gehad – allemaal Pakistanen – geen plezier gehad tijdens het beffen (een aantal werd opstandig toen ik onderwerp aansneed). Ik denk persoonlijk dat dit te maken heeft met de vrouwonvriendelijkheid van onze samenleving, net als het feit dat zonen meer worden bewonderd in de Aziatische cultuur dan dochters, wat riekt naar voorrechten: ze zouden in elk opzicht niet 'lager' moeten zijn dan vrouwen, fysiek of emotioneel gezien. Dus nadat ik mannen ontmoette, met ze naar bed ging en ontdekte dat ze er echt van genoten om me te beffen, besefte ik dat wanneer je met iemand samen bent die niet aan orale seks doet om onduidelijke zelfzuchtige en egoïstische redenen, hij het gewoon niet waard is. Nadat ik me steeds meer op mijn gemak voelde met mijn seksuele expressie en vrijheid, ontmoette ik een paar jongens via Tinder – met wie ik in sommige gevallen een overweldigende seksuele chemie had, en van wie enkelen me te gesloten vonden en me preuts noemde – alsof ik mijn niveau van intimiteit aan moet passen aan dat van hen.

De meeste Pakistanen zullen zich over blijven geven aan seks voor het huwelijk, en omdat seksuele voorlichting op scholen voorlopig ondenkbaar is, zullen ze nog steeds absurde dingen doen zoals een overdosis nemen van de morning-afterpil, omdat ze niet op de hoogte zijn van de juiste dosering en ze de minuscule bijsluiters niet lezen. En erger: vrouwen zullen nog steeds worden gedwongen om een illegale abortus te ondergaan, die vaak met pijnlijke en onveilige methoden wordt uitgevoerd, omdat abortus haram (verboden) is in de islam en alleen wordt toegestaan als het leven van de vrouw in gevaar is. Dit geeft Pakistanen in principe geen keus of ze tegenstander of voorstander van abortus zijn: we zijn blijkbaar allemaal tegenstanders, voor altijd.

Misschien moeten we serieus in overweging nemen dat Pakistanen mogelijk de geilste mensen ter wereld zijn, en moeten we seks en seksualiteit nemen voor wat het is, in plaats van het te vermijden en het als taboe te bestempelen. Veel Pakistaanse millennials zien dat anders dan ik, en ik ben er vrij zeker van dat ze seks gaan hebben op ongure plekken, zonder dat ze de mogelijkheid hebben om veilige anticonceptiemiddelen te gebruiken, terwijl ze hun seksualiteit constant onderdrukken. Leren en accepteren dat de mening die mensen over je hebben er niet langer toe doet, is misschien wel het meest bevrijdende in de wereld ooit. Door te realiseren dat mijn wereld niet draait om die van anderen kon ik het rare, giftige, oordelende stemmetje in mijn hoofd te bestrijden, dat me constant een "gashti" noemde (dat is Urdu voor "slet").

Alles wat ik wilde zijn – en wat ik nu ben – is een ongecompliceerde zelfverzekerde vrouw, die haar seksualiteit omarmt en geen fuck meer geeft om wat mensen aan het thuisfront over haar zeggen en denken. Ik heb die ommekeer daarom omarmd, maar ook omdat ik nu geen 175 euro meer hoef te sparen voor een hotelkamer als ik seks wil hebben, en omdat ik het nu gewoon in een bed kan doen, zonder dat ik bang hoef te zijn dat mijn ouders binnenkomen. Dat is zeker een grote opluchting.