Young Fathers vuurt muziek af met pijlen die liggen weken in een marinade van brandend actuele topics. Het trio huist in Edinburgh, Schotland, maar hun roots strekken zich uit tot Nigeria en Liberia — wat zomaar de veelzijdigheid van de band kan helpen verklaren. De band werkte samen met onder meer Massive Attack (check Voodoo In My Blood hieronder) en Danny Boyle (Trainspotting II) en daalt nu neder op het iconische Ninja Tune voor een derde langspeler, Cocoa Sugar. En wat meer is: ze staan binnenkort op BRDCST, dat vlijmscherpe AB-festival.
Advertentie
Op hun laatste plaat breken Young Fathers met de eclectische en wispelturige, maar vooral ondefinieerbare rap- en indiesound van voorheen. Voorwaar, er is zelfs sprake van enige popstructuur. Over dat nieuwe geluid is al veel inkt gevloeid en misschien zelfs een traan. Over de neiging van de heren om uitgesproken mening te verkondigen aan al wie het niet horen wil — een gewoonte waar ze niét mee braken — een pak minder. Seksisme, racisme, gelijke rechten en de opwarming van de aarde, het zijn allemaal onderwerpen waar ze de mond vol van hebben, in nummers en daarbuiten. Vergeet dus die plaat even, we wilden het eens over serieuze dingen hebben en vroegen Alloysious Massaquoi (Ally, voor het gemak) hoe fucked up deze wereld in zijn ogen nu in feite is.Vice: Hi Ally. Ik ontdekte nog maar net dat jullie met Massive Attack hebben samengewerkt aan de muziek voor een kortfilm over de klimaatcrisis. Hoe kwam je daarbij?
Ally: De opwarming van de aarde is in mijn ogen heel erg simpel: als je zoveel verschillende schadelijke en giftige gassen de lucht in pompt, zijn er natuurlijk gevolgen. In ons huidige systeem wordt door ontelbare politieke partijen gewerkt aan een vals beeld, maar het gaat om pure realiteit. Een tijdje terug hadden we een show in Austin en keek ik op het vliegtuig naar An Inconvenient Sequel, van Al Gore. Tien jaar geleden werd hij uitgelachen omdat hij ons ervoor waarschuwde dat de opwarming van de aarde de 9/11 memorial grounds onder water zou zetten. Maar Superstorm Sandy deed zijn voorspelling al in 2012 uitkomen. Elke keer weer steken ze alle toppolitici bij elkaar en komen er pacts en akkoorden. En vanaf het eerste obstakel gaan al die beloftes weer uit het raam.
Ally: De opwarming van de aarde is in mijn ogen heel erg simpel: als je zoveel verschillende schadelijke en giftige gassen de lucht in pompt, zijn er natuurlijk gevolgen. In ons huidige systeem wordt door ontelbare politieke partijen gewerkt aan een vals beeld, maar het gaat om pure realiteit. Een tijdje terug hadden we een show in Austin en keek ik op het vliegtuig naar An Inconvenient Sequel, van Al Gore. Tien jaar geleden werd hij uitgelachen omdat hij ons ervoor waarschuwde dat de opwarming van de aarde de 9/11 memorial grounds onder water zou zetten. Maar Superstorm Sandy deed zijn voorspelling al in 2012 uitkomen. Elke keer weer steken ze alle toppolitici bij elkaar en komen er pacts en akkoorden. En vanaf het eerste obstakel gaan al die beloftes weer uit het raam.
Advertentie
Er heerst een soort dodelijke passiviteit, lijkt me. Zit de voltallige wereldbevolking volgens jou gewoon te wachten tot het te laat is?
In het algemeen geldt dat het de mens niet deert zolang hij niet persoonlijk met de problematiek in contact komt. Iedereen heeft zijn eigen ervaringen en referentiepunten, en dat vormt je als persoon. Mensen maken één keer iets negatiefs mee, worden pakweg overvallen op weg naar huis, en dan opeens haten ze een hele bevolkingsgroep. "Ik begrijp hen niet en ken hen niet, dus ik haat ze." Er zijn zoveel eikels in elk ras op aarde, man. Denken dat mensen dat net wel of niet zijn omwille van hun ras is gewoon totale onzin.En jullie willen aankaarten dan het eigenlijk zo makkelijk is om ons denkbeeld aan te passen?Wat vooral gemakkelijk is, is in je eigen wereldje leven. Je kan je perfect afsluiten door alleen met gelijkgezinden op te trekken en al de rest straal te negeren. Zo giet je alleen maar meer olie op het vuur en stopt alle kans op een breder perspectief. Als zo iemand dan iemand ontmoet die hem niet meteen besteelt maar net allerlei inzichten wil aanbieden, dan raakt die eerste helemaal in de war.Ik neem aan dat iemand op dat moment liever een excuus verzint in de plaats van zijn of haar hele denkbeeld aan diggelen te slaan?
Mensen verzinnen een hoop manieren om dat soort verwarring te rechtvaardigen. "Hij is een geval apart, deze uitzondering bevestigt alleen maar de regel", en ga zo maar voort. Het is een trieste boel, man.
In het algemeen geldt dat het de mens niet deert zolang hij niet persoonlijk met de problematiek in contact komt. Iedereen heeft zijn eigen ervaringen en referentiepunten, en dat vormt je als persoon. Mensen maken één keer iets negatiefs mee, worden pakweg overvallen op weg naar huis, en dan opeens haten ze een hele bevolkingsgroep. "Ik begrijp hen niet en ken hen niet, dus ik haat ze." Er zijn zoveel eikels in elk ras op aarde, man. Denken dat mensen dat net wel of niet zijn omwille van hun ras is gewoon totale onzin.En jullie willen aankaarten dan het eigenlijk zo makkelijk is om ons denkbeeld aan te passen?Wat vooral gemakkelijk is, is in je eigen wereldje leven. Je kan je perfect afsluiten door alleen met gelijkgezinden op te trekken en al de rest straal te negeren. Zo giet je alleen maar meer olie op het vuur en stopt alle kans op een breder perspectief. Als zo iemand dan iemand ontmoet die hem niet meteen besteelt maar net allerlei inzichten wil aanbieden, dan raakt die eerste helemaal in de war.Ik neem aan dat iemand op dat moment liever een excuus verzint in de plaats van zijn of haar hele denkbeeld aan diggelen te slaan?
Mensen verzinnen een hoop manieren om dat soort verwarring te rechtvaardigen. "Hij is een geval apart, deze uitzondering bevestigt alleen maar de regel", en ga zo maar voort. Het is een trieste boel, man.
Advertentie
Dan is het aan een band als Young Fathers, met zo'n groot bereik, om net die inzichten aan te reiken.
Juist. Al kan je moeilijk voor iemand anders spreken, of zelfs voor die paar mensen uit je directe omgeving. Uiteindelijk probeer je zoveel mogelijk goed te doen met de middelen die voorhanden zijn. Muziek is daar op politiek vlak misschien maar een klein deel van, maar toch doen we wat we kunnen en proberen we bepaalde scenario's of situaties te belichten. Wij uiten onze mening door bijvoorbeeld niet met rechtsgezinde pers te praten, om verschillende en vaak vanzelfsprekende redenen.Hoe neemt dergelijke pers dat op?
Wij kiezen ervoor om niet in hun publicaties te verschijnen, maar als artiest heb je niet altijd de keuze waar en hoe er over je geschreven wordt. Door ostentatief te weigeren om met bepaalde pers te praten maak je vaak mensen boos — en uiteindelijk schrijven ze toch over je. Je kan gewoon niet winnen (lacht).Cocoa Sugar spreekt alvast een breder publiek aan dan jullie vorige twee lp's, en klinkt catchier dan voorheen. Hebben jullie op muzikaal vlak jullie ware aard gevonden?
Als je enorm lange tijd op tour bent, voelt thuiskomen en terug normale, alledaagse dingen doen als een totale herontdekking. Met je vrienden en familie afspreken, naar de cinema gaan, een museum bezoeken. We verlangden alle drie heel erg naar die “normale” dingen. Dat vertaalt zich ook in de muziek die je vervolgens gaat schrijven. Waar we bij onze eerste twee langspelers heel erg gingen experimenteren met geluid, was het songwriten zelf nu een compleet experiment.Stond dat altijd al op de planning?
Dat kwam heel organisch. Weet je, als we op tour zijn, ben ik constant aan het schrijven. Ik pen kleine triggers en notities neer die ik wil onthouden, die ik wil toepassen op een nieuw nummer. Na zes maand onderweg heb je zo boeken vol notities. Dan stap ik de studio binnen, schrap ik alles en kom ik met iets beters. Het gaat hem meer om de ervaring in je leven en het cultiveren van al die kleine ideeën, dat geeft je brandstof voor de eindrit.Cocoa Sugar lijkt me te duiden dat jullie als band heel erg vloeibaar zijn. Valt dat ook te rijmen met jullie kijk op de wereld?
Het gaat hem zeker over de transitie die je kan doorlopen als band. We blijven natuurlijk altijd op zoek naar dingen die ons inspireren om alles beter te doen. Onze muziek is zeker vloeibaar, bekijk het zoals de seksuele geaardheid van de mens. Hoezo past enkel plus en min bij elkaar? Ik snap niet dat er in deze tijd nog zoveel gekampt wordt tegen de alles waar de LGBTQ-plusgemeenschap voor staat. Kijk naar hoe holebi’s in Rusland en buurlanden nog steeds opgejaagd worden, terwijl het niet meer dan een logische karaktereigenschap is. Daar zullen we ons altijd over blijven uitspreken.Doe jezelf een plezier en ga naar Young Fathers kijken tijdens het BRDCST festival in Ancienne Belgique op vrijdag 6 april . De jongens prijken er op de affiche naast SCRAAATCH, James Holden, The Music of Stranger Things, Sleaford Mods en vele anderen .
Juist. Al kan je moeilijk voor iemand anders spreken, of zelfs voor die paar mensen uit je directe omgeving. Uiteindelijk probeer je zoveel mogelijk goed te doen met de middelen die voorhanden zijn. Muziek is daar op politiek vlak misschien maar een klein deel van, maar toch doen we wat we kunnen en proberen we bepaalde scenario's of situaties te belichten. Wij uiten onze mening door bijvoorbeeld niet met rechtsgezinde pers te praten, om verschillende en vaak vanzelfsprekende redenen.Hoe neemt dergelijke pers dat op?
Wij kiezen ervoor om niet in hun publicaties te verschijnen, maar als artiest heb je niet altijd de keuze waar en hoe er over je geschreven wordt. Door ostentatief te weigeren om met bepaalde pers te praten maak je vaak mensen boos — en uiteindelijk schrijven ze toch over je. Je kan gewoon niet winnen (lacht).Cocoa Sugar spreekt alvast een breder publiek aan dan jullie vorige twee lp's, en klinkt catchier dan voorheen. Hebben jullie op muzikaal vlak jullie ware aard gevonden?
Als je enorm lange tijd op tour bent, voelt thuiskomen en terug normale, alledaagse dingen doen als een totale herontdekking. Met je vrienden en familie afspreken, naar de cinema gaan, een museum bezoeken. We verlangden alle drie heel erg naar die “normale” dingen. Dat vertaalt zich ook in de muziek die je vervolgens gaat schrijven. Waar we bij onze eerste twee langspelers heel erg gingen experimenteren met geluid, was het songwriten zelf nu een compleet experiment.Stond dat altijd al op de planning?
Dat kwam heel organisch. Weet je, als we op tour zijn, ben ik constant aan het schrijven. Ik pen kleine triggers en notities neer die ik wil onthouden, die ik wil toepassen op een nieuw nummer. Na zes maand onderweg heb je zo boeken vol notities. Dan stap ik de studio binnen, schrap ik alles en kom ik met iets beters. Het gaat hem meer om de ervaring in je leven en het cultiveren van al die kleine ideeën, dat geeft je brandstof voor de eindrit.Cocoa Sugar lijkt me te duiden dat jullie als band heel erg vloeibaar zijn. Valt dat ook te rijmen met jullie kijk op de wereld?
Het gaat hem zeker over de transitie die je kan doorlopen als band. We blijven natuurlijk altijd op zoek naar dingen die ons inspireren om alles beter te doen. Onze muziek is zeker vloeibaar, bekijk het zoals de seksuele geaardheid van de mens. Hoezo past enkel plus en min bij elkaar? Ik snap niet dat er in deze tijd nog zoveel gekampt wordt tegen de alles waar de LGBTQ-plusgemeenschap voor staat. Kijk naar hoe holebi’s in Rusland en buurlanden nog steeds opgejaagd worden, terwijl het niet meer dan een logische karaktereigenschap is. Daar zullen we ons altijd over blijven uitspreken.Doe jezelf een plezier en ga naar Young Fathers kijken tijdens het BRDCST festival in Ancienne Belgique op vrijdag 6 april . De jongens prijken er op de affiche naast SCRAAATCH, James Holden, The Music of Stranger Things, Sleaford Mods en vele anderen .