Moet je echt iedereen lastig vallen met je #10yearchallenge?

Wil je elke week de beste verhalen van VICE België? Schrijf je in voor onze newsletter.

Je kan deze week gaan app openen of je botst er op een vreemd tweeluik met twee foto’s van een en dezelfde vriend, of beter gezegd ‘contact’. Telkens plaatst deze verre kennis een portret tegenover een ander: links eentje dat recht uit seizoen 1 van W817 lijkt te komen, rechts niemand minder (maar ook zeker niet meer) dan de meest recente, met een filter bewerkte, versie van diezelfde persoon die je eigenlijk meer van op sociale media dan uit het echte leven kent. Hashtag 10 years challenge.

Toegegeven, de drang om hieraan mee te doen is ook bij mij best groot. Da’s lachen, toch? Maar ik heb mezelf verplicht om eraan te weerstaan. Ik ben nu volwassen, maak ik mezelf wijs, geen puber meer die nood heeft aan bevestiging. Ook al staat mijn Instagram vol selfies die natuurlijk wél om bevestiging schreeuwen en dus bewijzen dat ik mezelf tegenspreek. Ik ben 29. Ik zou ondertussen over genoeg zelfvertrouwen moeten beschikken om niet naar externe validatie over de evolutie van mijn uiterlijk te snakken. Na nog eens vijf uur door Insta scrollen zijn mijn twijfels en morele bezwaren verdwenen. Ik wil nog maar een ding: mijn telefoon door het raam gooien en iedereen die meedoet met die gruwelijke hashtag uitschakelen op een manier waarvan zelfs de gemiddelde IS-strijder vindt dat het een tikkeltje sadistisch is.

Daar zijn verschillende goede redenen voor. Zoals de recente waarschuwing van Kate O’Neill, auteur van Tech Humanists, dat onze naast elkaar geplaatste foto’s een goudmijn zijn voor de Facebook-algoritmes die gezichtsherkenning aan het leren zijn. Maar blijkbaar schrikt dat ons niet af.

En als je denkt dat al je vrienden, familie, medestudenten of collega’s zitten te wachten op bewijs van hoe je er tien jaar terug uitzag, bereid je dan voor op een ontgoocheling ter grootte van een ruime gezinswagen. Het kan hen niet schelen. Het kan absoluut niemand ook maar iets schelen.

Heel deze ‘challenge’ is gewoon een zoveelste manier van zelfverheerlijking in een wereld die daar sowieso al veel te veel aandacht voor heeft. Als je toevallig de DNA-lotto hebt gewonnen en tien jaar geleden al knap was, ga er dan niet nog een keer mee stoefen. Was je tien jaar terug helaas een lelijk eendje, bespaar jezelf dan dat je die pijnlijke periode opnieuw moet beleven.

Probeer eens zeven seconden (de duur van Evelien haar Instagram-story) eerlijk te zijn met jezelf: we posten deze foto’s niet uit nieuwsgierigheid. Ieder normaal mens weet nog hoe hij of zij er tien jaar geleden ongeveer uitzag. Moest je die herinnering aan jezelf verdrongen hebben, dan heb je meer nood aan een goede psycholoog dan aan een hashtag. En als je die oude foto dan toch opzoekt uit nobele nieuwsgierigheid, bekijk jezelf dan een paar tellen met een mengeling van vertedering, schaamte en trots en klik hem vervolgens weer weg. Het zou voor iedereen beter zijn als je dit gewoon voor jezelf houdt. Maar nee.

Je deelt ze. Je hebt nood aan interactie. Je wil comments die zeggen dat je geen haar bent veranderd of die net erkennen dat het lelijke eendje een prachtige zwaan is geworden. Maar je hebt er absoluut geen verdienste aan dat je beter op een foto uit 2019 ("technisch gezien gemaakt in 2018") staat, dan op een uit je puberteit. Je bent geen achtste wereldwonder, je bent zoals iedereen. Die Clearasil heeft gewoon zijn werk gedaan en je gebruikt niet langer de make-up die gratis bij de Joepie zat.

En aan de ouderen onder ons, ongeacht welke misleidende foto je ook gebruikt, probeer ons niet te laten geloven dat je niet bent verouderd. Je bent Pharrell Williams niet (die zich elke ochtend wast in de fontein van de eeuwige jeugd). Je bent geen celebrity die ‘s nachts in een blauwe pot Nivea-crème van twee meter op twee slaapt en overdag intraveneuze citroensap krijgt toegediend. Je bent normaal. Na tien jaar, zie je er om en bij de tien jaar ouder uit.

Wanneer je toch je foto’s deelt, dan ben je net als je moeder die op het eerste etentje met je nieuwe lief de familiealbums van op zolder haalt. De hele #10yearschallenge is op grote schaal eigenlijk net hetzelfde als die gênant familiale hysterie die je lief moet verdragen wanneer er plots een oude foto tevoorschijn komt waarop je in je blote preut letterkoekjes zit te eten. Als je lief je daarna alsnog van bil wil gaan, prijs je dan gelukkig. Als hij echter geiler is dan normaal, besef dan dat hij nogal vreemde voorkeuren heeft.

Voor mezelf heb ik uiteindelijk besloten om te doen wat ik altijd doe wanneer ik social media-advies nodig heb: luisteren naar de Dalaï Lama. “Laat het gedrag van anderen nooit je innerlijke rust verstoren.” Dat is exact wat ik me inprent wanneer ik weer eens probeer niet te verdrinken in de zee van tweeluiken. Want serieus, het is al moeilijk genoeg elke ochtend een nieuwe rimpel te spotten zonder dat elke post me herinnert aan dat mooie, onbezonnen deel van mijn leven. Laat ons het verleden houden waar het thuishoort en als je toch je glorieuze puberteit wil herbeleven, val ons er dan niet mee lastig.

En P.S.: deze ijsbeer, die je kan beschouwen als het eerste voorbeeld van de #10yearschallenge, was een hoax.

Volg VICE België de komende #10years op Instagram.