Ik ben een klein persoon, mijn man niet. Zo ziet ons seksleven eruit

Kleine mensen worden van oudsher altijd al als een speciale soort mensen behandeld. Ook wat liefde betreft: mensen met een gemiddelde lengte vallen normaal gesproken niet zo snel op ze – en als dat wel zo is, dan zijn ze vaak gewoon benieuwd hoe het is om seks met kleine mensen te hebben, en hoe het allemaal werkt als je een wat kleiner postuur hebt. Een soort fetisj, dus eigenlijk.

Het is lastig om in algemene zin iets te zeggen over hoe het voor kleine mensen is om seks te hebben, aangezien dwerggroei honderden verschillende soorten oorzaken kan hebben, waar we lang niet allemaal evenveel over weten. De meest voorkomende oorzaak is de erfelijke aandoening achondroplasie, waarbij de torso zich normaal ontwikkelt, maar de ledematen korter worden dan gemiddeld en het hoofd juist wat groter. Ook kan het leiden tot een kromme ruggengraat, rugpijn, gebogen benen en stijve ellebogen.

Een klein postuur kan ook het gevolg zijn van tekorten aan groeihormonen. Maar ongeacht de oorzaak heeft iedereen hoe dan ook kleinere lichaamsdelen dan gemiddeld. Kleine mensen komen ook later in de puberteit, en krijgen vaak te maken met complicaties als osteoporose. Bij andere oorzaken kunnen er ook onder andere ademhalingsproblemen, verlamming van het onderlichaam en zicht- en gehoorstoornissen ontstaan.

Elke aandoening heeft dus ook andere gevolgen voor de sekslevens van kleine mensen, zoals dat je bepaalde standjes niet kunt doen of op bepaalde plekken pijn krijgt. Maar in de meeste gevallen is seks voor kleine mensen niet veel ingewikkelder dan voor mensen van een gemiddelde lengte. 

De grootste belemmeringen waar kleine mensen in hun seksleven mee te maken krijgen zijn de effecten van ontmenselijking. Daardoor kan hun gevoel van eigenwaarde een deuk krijgen, of gaan ze zich afzonderen. Omdat kleine mensen vaak als iets bijzonders worden beschouwd, kunnen ze ook huiverig worden voor seksuele interesse. En intieme ontmoetingen kunnen ook onveilig aanvoelen omdat er nogal geregeld gewelddadig wordt omgegaan met kleine mensen.

Gelukkig worden er ook stappen in de goede richting gezet. Acteurs als Peter Dinklage verzetten zich tegen de deseksualiserende manier waarop kleine mensen in films en op tv worden geportretteerd. Schrijvers als Cara Reedy brengen gesprekken op gang over de sociale en seksuele ervaringen van kleine mensen, en seksuoloog Marylou Naccarato geeft voorlichting over alle fysieke en psychologische aspecten die daarbij komen kijken.

VICE sprak onlangs met Lisa, een vrouw met achondroplasie, en haar partner David, die een gemiddelde lengte heeft. We vroegen het stel hoe het is om seks te hebben als en met een klein persoon. Hun namen zijn om privacyredenen veranderd. 

Lisa: Op mijn zestiende ging ik een keer logeren bij een vriendin, die ook klein is. Ik vroeg haar hoe seks eigenlijk werkt voor kleine mensen, en daar was ze heel open over. “Het is prima, alles doet het gewoon,” zei ze. Los daarvan kwam het nooit echt ter sprake.

Toen ik opgroeide kwamen er nooit kleine vrouwen in de media, die ons duidelijk hadden kunnen maken dat we onszelf gewoon konden zien als iemand tot wie anderen zich aangetrokken kunnen voelen. Mijn ouders, die een gemiddelde lengte hebben, hielpen me wel om me trots te laten voelen. “Je bent klein, dat is gewoon een deel van wie jij bent,” zeiden ze. Maar ik denk dat ik alsnog door de media werd beïnvloed. Ik zag mezelf niet terug in romcoms of chickflicks, dus ik vond het lastig om mezelf in dat soort situaties te zien.

Als ik het op die leeftijd met mensen over seks had, waren anderen vaak nogal denigrerend. Ik had een ideale pijphoogte, dat soort dingen. Dat zei trouwens een van de managers van mijn vorige baan. Geweldige werkplek.

Ik raakte altijd een beetje in paniek als een jongen met me flirtte. Ik ging er meteen van uit dat ze alleen maar interesse toonden omdat ik voldeed aan een of andere fantasie, of omdat ze ‘klein mens’ of ‘beperkt’ van hun lijstje bedpartners wilden afvinken.

Seks was dus niet iets waar ik echt veel over nadacht. Ik was altijd erg veel gericht op school, mijn omgeving en later mijn carrière. Pas toen David en ik samenkwamen begon ik na te denken over hoe dat eigenlijk zat, seks. Ik heb hiervoor nooit een relatie gehad, of iets wat erop leek.

David: Ik heb er nooit zo bij stilgestaan hoe het is om klein te zijn, totdat Lisa en ik bevriend raakten. Ze was de eerste die ik echt goed heb leren kennen. Ik denk niet dat ik me ooit veel heb aangetrokken van wat er over kleine mensen wordt gezegd, behalve dan dat ik – zoals iedereen – wel te horen kreeg wat de ideale lichaamsvormen zijn.

Lisa: David en ik zaten op samen op de universiteit. We gingen met dezelfde mensen om, vooral binnen onze studentenvereniging. Op een dag kwam David bij mij thuis en spraken we urenlang met elkaar.

David: We hadden het vooral over dingen die met de vereniging te maken hadden, en over de lessen.

Lisa: Het was puur platonisch, maar het werd wel een ding. We gingen op een gegeven moment om de week bij elkaar eten, en kletsten dan door tot drie uur ‘s nachts. We lagen naast elkaar op bed, maar raakten elkaar niet aan. Er was geen intimiteit, we babbelden alleen wat. Na ongeveer een half jaar begon het wel wat meer die kant op te gaan: we hadden geen seks, maar knuffelden en kusten elkaar wel.

Ondertussen vond ik mijn baan maar niks – die ene waar ook die manager werkte. Ik verlengde mijn contract niet en zei dat ik op reis ging. Ik dacht dat het misschien gevolgen voor onze band zou kunnen hebben, maar David zei: “Nee, dit moet je gewoon doen.” Ik ging op reis, maar we bleven met elkaar in contact.

Toen ik terug was kreeg ik een baan waarvoor ik het hele land rond moest reizen. Ik zei tegen David dat ik in dezelfde stad zou zijn als hij, en vroeg of hij af wilde spreken. Hij zei: “Ja, maar ik ben daar waarschijnlijk wel met een vrouw.”

We hadden het eigenlijk nooit zo gehad over daten en exclusief zijn en zo, maar ik dacht: wow, oké. Ik belde hem op en zei iets als: “Waarom doe je me dit aan? Het was leuk om je gekend te hebben, maar ik denk dat het hierbij blijft. We zitten duidelijk niet op dezelfde golflengte.” Ik had hem niet eens gevraagd waarom hij met deze vrouw op stap was, en wat de situatie überhaupt was. En achteraf gezien had hij er natuurlijk ook alle recht toe, in welke hoedanigheid dan ook.

Een paar maanden later stuurde ik hem een berichtje. “Hoi, ik weet dat het niet helemaal goed afliep de vorige keer, maar ik hoop dat het goed met je gaat.”

Hij zei: “Ik zat er al over na te denken om contact met je op te nemen.” We spraken af en bespraken hoe het nu verder zou kunnen gaan met ons. Op een gegeven moment hadden we twee avonden achter elkaar lange gesprekken over onze relatie, of wat het dan ook was, en op de derde avond zei hij: “Laten we dit gewoon eens uitvogelen.” Toen begonnen we te daten.

De eerste avond hadden we al gesprekken over intimiteit, kinderen en trouwen. Ik vond dat we het daarover gehad moesten hebben. Een paar maanden later trok ik bij hem in, en een half jaar daarna waren we verloofd. Nu zijn we bijna vijf jaar samen, waarvan drie jaar getrouwd.

Dat David de eerste was met wie ik serieus ging daten of intiem was, kwam deels omdat ik altijd geweten heb dat ik hem kon vertrouwen. Dat hij geïnteresseerd in me was om wie ik ben, en niet omdat hij toevallig benieuwd was hoe het zou zijn om het met iemand van mijn postuur te doen. 

David: Haar postuur kwam tijdens onze gesprekken eigenlijk nooit aan bod. Ik heb er nooit over nagedacht, of me zorgen gemaakt over wat dit zou kunnen betekenen voor onze onderlinge intimiteit. Ik heb ook nooit stilgestaan bij wat andere mensen ervan zouden vinden. Ik had geen enkele gedachten of zorgen die ik niet zou hebben gehad als Lisa een gemiddelde lengte zou hebben.

Lisa: We waren allebei maagd. Dus ik was nog nooit samen met een ander klein persoon naar bed geweest, en David ook niet met iemand van zijn lengte. Ik ben geen seksdeskundige of zo, dus ik kan het fout hebben, maar ik heb het idee dat twee mensen die bij elkaar komen altijd wat moeten aftasten. Iedereen heeft voorkeuren over wat ze fijn vinden en wat niet, wat comfortabel is, hoe ze het willen. Bij ons ging dat allemaal vanzelf. We ontdekten samen hoe seks werkt. We hadden allebei geen eerdere ervaringen, of verwachtingen van elkaar.

David: Ja, het was denk ik niet veel anders dan hoe de meeste mensen hun eerste keer beleven.

Lisa: Het was wel nog een dingetje dat ik nogal aanrakingsgevoelig ben. David vond dat in het begin wel even moeilijk.

David: Daar verschillen we het meest in. Ik denk dat mensen misschien altijd wel meer aangeraakt willen worden, maar na een tijdje kwam ik erachter dat dat niet altijd het geval is.

Lisa: Wat mijn postuur betreft, merk ik dat mijn rug weleens pijn doet, dus er zijn momenten dat ik aan moet geven dat iets even niet werkt, of dat ik wil stoppen. Als ik een slechte dag met mijn rug heb, is het even wat minder gezellig. Maar hij heeft er alle begrip voor.

Er zijn ook momenten dat mijn rug pijn doet, maar ik wel heel graag door wil gaan. Dan heb ik erna vervolgens spijt van, en voelt hij zich er ook schuldig over. Maar dan zeg ik: “Jij moet je niet schuldig voelen, want het is mijn lichaam en ik ken mijn grenzen. Als ik het even verkeerd inschat is dat niet jouw fout.” Dan word ik een beetje boos op hem, omdat hij zich schuldig voelt, en op mezelf, omdat ik te ver was doorgegaan. Dan zit ik even in een neerwaartse spiraal.

Los daarvan zijn er trouwens ook dingen die ik gewoon niet kan doen. Ik bedoel: ik kan hem niet oppakken. 

David: Ja, soms werkt iets niet helemaal.

Lisa: We gaan nooit staand seks kunnen hebben, zoals onder de douche.

David: Maar als ik op de grond sta en Lisa op bed, dan lukt dat prima.

Ik kan me niet herinneren dat we ooit een gesprek hebben gehad als: “Oké, we gaan het nu zo doen omdat jij nu eenmaal wat kleiner bent.” We hebben gewoon manieren ontdekt om het te laten werken.

Lisa: David is oprecht de aardigste persoon ooit, dus er is nooit een probleem. Hij doet nooit opdringerig, dus we hoeven nooit even ergens op terug te komen, dat ik hem uit moet leggen dat ik iets echt niet kan, hoe graag hij het ook wil.

David is heel feministisch, en ik ook. Dat merk je ook in de slaapkamer: hij weet dat nee ook echt nee betekent, en ja gewoon ja is. We hebben stopwoorden afgesproken, dus als een van ons het om wat voor reden dan ook niet fijn vindt, dan kunnen we daarnaar handelen.

Het helpt ook mee dat David zich openstelt voor de hele gemeenschap van kleine mensen. Ik ben trots op mijn postuur, en hij steunt me daarin. Omdat we er zo open over kunnen praten kom ik nooit voor verrassingen te staan.

David: Omdat Lisa trots is dat ze klein is, ben ik dat ook. Zij zegt: “Ik vind het geweldig om klein te zijn.” En ik vind dat ook.

Lisa: Toen we begonnen met daten raakte ik me weer bewust van hoe mensen naar me kijken, omdat ik nu ook nog naast een langer iemand liep. Ik dacht dat David zich er ook bewuster van zou worden.

Vooral een hoop oudere vrouwen keken naar hem, met een blik van: wat goed dat hij met haar samen is. Ik maakte me ook zorgen over wat zijn vrienden ervan zouden vinden. Ik wilde niet dat iemand medelijden met hem zou krijgen, omdat hij geen… weet ik veel, seks in de douche zou kunnen hebben of zo.

David: Als ik minachting voel, dan kan ik daar wel kwaad om worden. Een van de redenen dat ik betrokkener wilde raken bij de gemeenschap, was dat ik niet wist hoe ik daarmee om moest gaan. Ik voelde me er niet zelfverzekerd genoeg voor, omdat ik zelf niet klein ben. Ik weet niet hoe dat is. Nu voel ik me wel wat zekerder om mensen met denigrerende opmerkingen aan te spreken. En als ik zie dat mensen op ons neerkijken, dan is dat vooral hun probleem.

Lisa: Wij voelen ons in ieder geval nu op ons gemak.

Dit artikel verscheen oorspronkelijk bij VICE US.