De Belgische fotograaf Antoine Grenez bracht drie dagen door op de terreinen van Border War in Tsjechië. Voor zij die geen experts in airsoft zijn, dat is de grootste MilSim of militaire simulatie van Europa dat jaarlijks zo’n 3000 deelnemers lokt uit 20 verschillende landen. Wat vroeger een militair terrein van 12 vierkante kilometer was, wordt ter beschikking gesteld van de spelers die zich een weg moeten banen tussen bunkers, tanks, militaire voertuigen en helikopters. Als een soort oorlogsfotograaf volgde Antoine de intense strijd die meer dan vijftig uur duurde.
Advertentie
VICE: Hey Antoine, waarom heb je je gefocust op airsoft?
Antoine: Het is begonnen met een onderzoek naar camouflage dat ik al drie jaar doe. Ik wilde het Belgisch leger contacteren om met hen samen te werken, maar uiteindelijk is dat niet gelukt en heb ik in de plaats airsoft ontdekt. Wat leuk is aan airsoft, is dat iedereen een andere kleur van camouflage heeft en dat gaf mij veel mogelijkheden. Ik heb Belgische teams gecontacteerd om te vragen of ik foto’s van hen mocht maken tijdens hun spel.Hoe ben je in Tsjechië geëindigd?
Mijn zoektocht naar camouflage bracht mij naar airsoft in België, maar wanneer ik een thema onderzoek, dan doe ik dat liefst tot het uiterste. Die gasten hadden het over Border War in Tsjechië dat het grootste airsoft-evenement van Europa is. Ik moest er gewoon naartoe.
Antoine: Het is begonnen met een onderzoek naar camouflage dat ik al drie jaar doe. Ik wilde het Belgisch leger contacteren om met hen samen te werken, maar uiteindelijk is dat niet gelukt en heb ik in de plaats airsoft ontdekt. Wat leuk is aan airsoft, is dat iedereen een andere kleur van camouflage heeft en dat gaf mij veel mogelijkheden. Ik heb Belgische teams gecontacteerd om te vragen of ik foto’s van hen mocht maken tijdens hun spel.Hoe ben je in Tsjechië geëindigd?
Mijn zoektocht naar camouflage bracht mij naar airsoft in België, maar wanneer ik een thema onderzoek, dan doe ik dat liefst tot het uiterste. Die gasten hadden het over Border War in Tsjechië dat het grootste airsoft-evenement van Europa is. Ik moest er gewoon naartoe.
Hoe was dat dan op het terrein?
Ik zie het als het vervolg van een video game, je komt uit je PlayStation en speelt dan echt. Het is vergelijkbaar met paintball, maar dichter bij de militaire simulatie, echt een onderdompeling. Ze verplichten je om een echt pak te dragen en voegen daar gewichtjes aan toe om het ware gewicht van de uitrusting te voelen. Het grootste het verschil met paintball is die motivatie om er uit te zien als echte soldaten, om echte strategieën te bedenken en niet simpelweg op elkaar te schieten.Hoe ben je erin geslaagd om geaccepteerd te worden door de spelers?
Ik heb geluk gehad. Eentje had een blessure opgelopen voor het evenement en het kwam hem goed uit dat ik zijn plaat over kon kopen. Het team was enorm gastvrij en ik vond er meteen mijn plaats. Ze hebben mij een bestaand jasje gegeven met ‘Press’ op. Ik was echt hun persoonlijke reporter. Meerdere keren hebben ze mij zelfs een wapen aangeboden zodat ik met hen kon spelen, maar ik wilde mij focussen op de foto’s.
Ik zie het als het vervolg van een video game, je komt uit je PlayStation en speelt dan echt. Het is vergelijkbaar met paintball, maar dichter bij de militaire simulatie, echt een onderdompeling. Ze verplichten je om een echt pak te dragen en voegen daar gewichtjes aan toe om het ware gewicht van de uitrusting te voelen. Het grootste het verschil met paintball is die motivatie om er uit te zien als echte soldaten, om echte strategieën te bedenken en niet simpelweg op elkaar te schieten.Hoe ben je erin geslaagd om geaccepteerd te worden door de spelers?
Ik heb geluk gehad. Eentje had een blessure opgelopen voor het evenement en het kwam hem goed uit dat ik zijn plaat over kon kopen. Het team was enorm gastvrij en ik vond er meteen mijn plaats. Ze hebben mij een bestaand jasje gegeven met ‘Press’ op. Ik was echt hun persoonlijke reporter. Meerdere keren hebben ze mij zelfs een wapen aangeboden zodat ik met hen kon spelen, maar ik wilde mij focussen op de foto’s.
Advertentie
Had je soms het gevoel dat je een oorlogsfotograaf was?
Ja, keihard. Natuurlijk blijft het een rollenspel, maar je weet inderdaad nooit van waar het gevaar zal komen, dus de schrik zit er wel in. Ik vreesde niet voor mijn leven, maar je kunt je wel heel makkelijk in de situatie inleven. Je kunt er de gelijkenissen in zien, maar het zijn twee aparte werelden. Enerzijds heb je de oorlog, anderzijds heb je het spel.Denk je eraan om ooit echte soldaten te volgen?
Ja en nee. Ja voor de adrenaline en omdat ik werk rond ruïnes en afbraak door de oorlog. Maar het probleem met gewapende conflicten, is dat die meteen een politieke connotatie krijgen. Ik heb altijd al het artistieke aspect van mijn foto’s willen behouden, ik wil er geen politieke toets aan geven. Fotojournalistiek is niks voor mij.Wat was je beste en slechtste herinnering ter plekke?
De beste is toen we ‘s nachts naar een dorpje moesten gaan zonder te worden gezien. Dat is geëindigd in een grote chaos omdat er valstrikken waren. Maar het was super spannend. De slechtste herinnering is moeilijker te kiezen. Die ene keer waarop ik drie kogels na elkaar heb geïncasseerd: in mijn kop, mijn kaak en mijn nek. Dat was echt heel pijnlijk, ook al is dat ‘maar een spel’. Het tweede waar ik aan denk is softer: twintig Cathy-toiletten voor 3000 spelers. Ik denk dat je je de stank al kunt inbeelden.De reeks genaamd “SCOPE” is verkrijgbaar in de TIPI Book shop in Brussel. Volg Antoine op Instagram en op de website NewComers.
Ja, keihard. Natuurlijk blijft het een rollenspel, maar je weet inderdaad nooit van waar het gevaar zal komen, dus de schrik zit er wel in. Ik vreesde niet voor mijn leven, maar je kunt je wel heel makkelijk in de situatie inleven. Je kunt er de gelijkenissen in zien, maar het zijn twee aparte werelden. Enerzijds heb je de oorlog, anderzijds heb je het spel.Denk je eraan om ooit echte soldaten te volgen?
Ja en nee. Ja voor de adrenaline en omdat ik werk rond ruïnes en afbraak door de oorlog. Maar het probleem met gewapende conflicten, is dat die meteen een politieke connotatie krijgen. Ik heb altijd al het artistieke aspect van mijn foto’s willen behouden, ik wil er geen politieke toets aan geven. Fotojournalistiek is niks voor mij.Wat was je beste en slechtste herinnering ter plekke?
De beste is toen we ‘s nachts naar een dorpje moesten gaan zonder te worden gezien. Dat is geëindigd in een grote chaos omdat er valstrikken waren. Maar het was super spannend. De slechtste herinnering is moeilijker te kiezen. Die ene keer waarop ik drie kogels na elkaar heb geïncasseerd: in mijn kop, mijn kaak en mijn nek. Dat was echt heel pijnlijk, ook al is dat ‘maar een spel’. Het tweede waar ik aan denk is softer: twintig Cathy-toiletten voor 3000 spelers. Ik denk dat je je de stank al kunt inbeelden.De reeks genaamd “SCOPE” is verkrijgbaar in de TIPI Book shop in Brussel. Volg Antoine op Instagram en op de website NewComers.
Advertentie
Bekijk meer VICE fotoreeksen van Belgische fotografen . Ben je of ken je zelf een getalenteerde fotograaf? Stuur ons dan een mailtje: beinfo@vice.com
