Bezoekers van de laatste Antwerpse sekscinema vertellen wat ze gaan missen

Eerst en vooral: VICE België zit nu ook op Instagram.

De legendarische seksbioscoop Cinema Royale op het Astridplein voor het Centraal Station sluit binnenkort definitief de deuren. Het is de laatste overgebleven sekscinema in Antwerpen. Het einde van een tijdperk voor mannen die zich liever aftrekken in een cinemazaaltje dan veilig thuis op internetporno. Wat maakte de bioscoopervaring zo bijzonder voor bezoekers? En waar gaan ze heen nu hun zalen verdwijnen? We vroegen het hen tijdens een van de laatste vertoningen in Cinema Royale, een screening van Teeny Tiny Asses.

De Royale telt twee zalen die doorlopend twee films draaien waar je zo lang mag blijven als je wil. Dat betekent dat je voor de prijs van een ticket (tien euro) vier films te zien krijg. De cinema moet daarmee zowat de goedkoopste van heel Antwerpen zijn. De 4D-ervaring krijg je er gratis en voor niets bij. De medewerker achter de kassa is vriendelijk maar kordaat: van een interview is geen sprake. Bovendien weet hij van niets. Over wanneer de cinema zou dichtgaan, kan hij niets kwijt. Afgelopen april berichtte Gazet van Antwerpen dat Cinema Royale eind dit jaar nog tegen de vlakte gaat. Het pand zou verkocht zijn en een nieuwe eigenaar hebben gevonden. De sloopvergunning werd al aangevraagd.

Ik loop de cinema binnen. Binnen hangen bordjes aan de muur met “Prostitutie is strafbaar” en “Maximum 49 personen.” Beneden is de homozaal, boven is hetero. Ik tel dat er in elke zaal ongeveer vijf mannen zitten. De heterozaal is zo donker dat ik geen hand voor ogen zie.

Op het grote scherm is net het hoogtepunt van elke pornofilm bezig: de cumshot. Even later begint een nieuwe film waarin vier vrouwen zich lachend en halfnaakt naar een gemaskerd bal begeven dat bij aankomst een mega orgie blijkt te zijn. Als mijn ogen gewend zijn aan het donker merk ik dat de bezoekers niet naar de film maar naar elkaar zitten te kijken. Achteraan lijkt het wel alsof iemand zich zit af te trekken, hoewel het eerlijk gezegd ook een tic nerveux kan zijn, dat kan ik niet goed zien. Het lijkt me ongepast om hier rustig een gesprek aan te knopen. Ik voel me een indringer, die mensen komt storen terwijl ze rustig van de film of elkaar proberen te genieten. Ik besluit buiten een luchtje te scheppen en te kijken of ik mensen aan de ingang kan onderscheppen.

Mijn eerste passant is Dirk*. Dirk (65) valt uit de lucht als ik het hem vertel dat de Ciné Royale dichtgaat. Of hij de zaal niet gaat missen, vraag ik hem. “Goh ja, het is spijtig, maar dan is het zo, hé.” Hij komt om de twee à drie maanden. “Het is altijd een bevlieging van het moment, nooit met voorbedachte rade. Als ik passeer, dan wandel ik binnen. Vijf jaar geleden kwam ik hier voor het eerst. Ik vond dat toen ook heel spannend, hoor.”

“De eerste keer ga je niet verder en kijk je gewoon. Nu doe ik enkel orale seks. Altijd met mannen, ja. Ik probeer wel eerst te polsen wat voor vlees ik in de kuip heb. Daarom doe ik eerst een babbeltje. Oh ja, er wordt vaak gebabbeld in de cinema. Over koetjes en kalfjes. Je hoort snel met wat voor persoon je te maken hebt door de manier waarop die praat. Als er een klik is, dan gaan we naar een van de ruimtes achteraan.”

Achter de heterozaal is er blijkbaar nog een gang die terug naar beneden loopt naar de homozaal. Daar vind je drie aparte nissen zonder deur. De meeste mensen hebben daar seks. Maar het gebeurt ook in de zaal zelf.

“Het soort volk dat hier komt is heel uiteenlopend, zowel heel gefortuneerde mensen als heel arme. De rijkere mensen betalen vaak voor seks. En ze scheppen op over hoeveel geld ze hebben en hoeveel geld ze al hebben uitgegeven in de cinema. Daar wil ik niets mee te maken hebben. Ook als mij geld wordt gevraagd, geef ik dat niet. Uit principe.”

“Ik hou ervan omdat het om een kort, los engagement gaat. En het is natuurlijk ook gewoon spannend. Je weet nooit op voorhand wat het zal geven. Bovendien zit er niet altijd iemand naar mijn goesting tussen."

“Ik kijk thuis geen porno. Dat kost ook veel geld, hé.” Dirk valt een tweede keer uit de lucht wanneer ik hem vertel dat de hoeveelheid gratis porno op het internet letterlijk eindeloos is. “Tiens, tiens, dat wist ik niet. Ach ja, ik ben niet zo’n computerfreak. Je komt hier ook niet naartoe voor de film. Je komt voor de andere bezoekers.”

Ik kampeer verder aan de inkom. Nu pas valt het me op dat er best veel passage is. Oké, het is geen stormloop, maar erg lang moet ik nooit wachten op iemand die binnen of buiten gaat. De meeste mannen weigeren me te woord te staan. Eén man zet letterlijk een sprintje in als ik hem iets vraag.

Rudi* (56) uit Berendrecht vraagt of ik meewandel naar het station, want hij moet de trein halen. “Ik vind het echt spijtig dat Cinéma Royale sluit. Ik kom hier dus al twintig jaar, althans wanneer ik geen partner heb. Weet je, niemand heeft recht op seks. Je kunt iemand niet dwingen. In de Ciné Royale vind ik tenminste mensen die ook zin in seks hebben.”

“Ik ben biseksueel. Het liefst van al zit ik de heterozaal, maar als ik seks heb, is dat altijd met mannen. Vrouwen komen hier nauwelijks. Af en toe glipt er een vrouw binnen, maar dat is meestal een prostituee.”

“Ik kom meestal in de namiddag, dan zit hier het meeste volk. Tegen vijf à zes uur moeten veel van die mannen weer braaf thuis zijn bij moeder de vrouw.” Hoe gaat dat in zijn werk in de zaal? “Ge haalt uw speelgoed uit uw broek en ge ziet wat er gebeurt. Moet ik daar een tekeningske bij maken?”

“Internet is voor mij geen alternatief. Mensen die op internet zitten komen meestal niet uit hun luie zetel. Ze flirten wel, maar doen uiteindelijk niets. In de Cinéma Royale vind je altijd wel iemand die goesting heeft.”

"Nu de cinema sluit, ga ik elders mijn gerief zoeken. In Putte, Hulst en bij Boom op de A12 zijn er ook sekscinema’s. Waarschijnlijk ga ik daar heen.”

Ik spreek ook met Afrin* (58). Hij komt uit de Filipijnen, spreekt Engels en woont in een dorp in de Kempen. Binnen zie ik hem drie zetels verder zitten op de eerste rij. Hij kijkt steeds nieuwsgierig achterom. Wanneer ik hem even later buiten tegenkom, zegt hij dat het voor hem ook zijn eerste keer was. Hij was gewoon nieuwsgierig, zegt hij, en hij wil niet opnieuw komen. “Ik vond het heel dirty. Je kon zien hoe mensen seks hebben. In mijn land zou zoiets nooit gebeuren.” Of hij homoseksueel is, vraag ik. “Nee, ik ben een familiemens, ik heb een vrouw en kinderen.” Iets zegt mij dat het meer was dan gezonde nieuwsgierigheid die Afrin naar de cinema bracht. Zeker omdat ik weet hoe lang hij binnen zat. Of hij thuis graag porno kijkt? Niet meer, zegt hij. “Ik heb mijn computer aan mijn zoon gegegeven, hij had die nodig voor school.” Voor we afscheid nemen herhaalt Afrin nog eens dat hij het allemaal heel vies vond en dat zoiets in zijn land nooit door de beugel zou kunnen.

Rachid* is 41 jaar en werkt in het gay nachtleven in Brussel. “Het kan me niet veel schelen dat de cinema dichtgaat. Ik vind op andere plaatsen wel mensen om mee naar bed te gaan. Als ik in Antwerpen ben, spring ik binnen. Ik doe de tour, ik kijk een beetje rond, ik zie of iemand me bevalt en anders ben ik weg.”

“Er komen hier ook heterokoppels. Mannen brengen hun vrouw mee en ze hebben seks. Veel andere mannen vinden dat heel leuk om naar te kijken.”

“Sekscinema's, eigenlijk is dat passé. Vroeger zat die straat vol gaybars en gay cinema's.” Hij wijst naar de Van Schoonhovenstraat, in de Antwerpse volksmond vroeger ook gekend als de Rue de Vaseline. “Dat is allemaal gedaan. Jonge mensen vinden seks via het internet, waarom zouden ze naar zo’n cinema gaan? Nu zitten hier alleen nog maar oude venten.”

Rachid vraagt of ik nog iets wil gaan drinken, maar ik bedank vriendelijk. Ik ga nog een naar keer binnen. Wanneer ik beneden in de trappenhal onbeholpen sta te wezen, komt er plots een man uit de homozaal gedoken. Zonder veel aankondiging grijpt hij in mijn kruis. Verschrikt spring ik weg. De man lijkt zelf te schrikken van mijn totale paniek. Hij geeft me een bemoedigend schouderklopje en vertrekt.

Na nog een babbeltje met de medewerker achter de kassa vertrek ik. Het is goed geweest. Akkoord, de sekscinema’s zijn ongetwijfeld een uitstervende business, maar ik vind het toch spijtig voor de volwassen mensen die elkaar hier vinden, in de veilige beslotenheid van de donkere filmzaal. Het gouden tijdperk van de cinema - en dus ook van seksbioscopen - in Antwerpen ligt al even achter ons. En alles wat een beetje in de marge zit, verdwijnt hier stilaan. Met de Cinéma Royale verdwijnt opnieuw een monument dat de Antwerpse stationsbuurt kleur geeft.

Eén verhaal over de Ciné Royale wil ik nog verifiëren. Daarom bel ik Maarten*, en kennis die bij het Antwerpse OCMW werkt. “Ik heb een cliënt die Aimé heet en een vaste klant van de Cinéma was”, vertelt Maarten. “Op een dag ontmoet hij in de cinema een jonge gast, Farid. Van het een komt het ander en Farid geeft Aimé orale seks, maar Farid vraagt Aimé om geld. Aimé is verbolgen, dat is hier toch niet de bedoeling? Blijkt Farid een schrijnend verhaal te hebben. Komt uit Afghanistan, geen papieren, geen geld, geen huis. Aimé besluit Farid mee naar huis te nemen en maakt eten voor hem. En nu, twintig jaar later, zijn die twee nog altijd gelukkig getrouwd.”

Zo zie je maar. Ware romantiek is niet dood, ze bestaat nog in Cinéma Royale. Nog eventjes toch.

*Alle namen in dit artikel zijn schuilnamen om de identiteit van de betrokkenen te beschermen.

Volg VICE België razendsnel op Twitter en Facebook - en mis niets meer van alles wat we maken.