Rijke mensen zijn makkelijk om te haten – niemand houdt van gehaaide miljardairs die obscene bonussen binnen harken door de economie kapot te maken, bejaardentehuizen tegen de vlakte te gooien zodat er luxueuze appartementen gebouwd kunnen worden, of wapens te verkopen aan dictators en dubieuze regimes. Maar rijke mensen zijn misschien wel op hun vervelendst wanneer ze op vakantie zijn – zo makkelijk is het tenslotte niet om te ontspannen in een ligstoel als je je ziel aan de duivel hebt verkocht.
We vroegen een paar mensen die in het duurdere klassement van de toeristenindustrie werken in Griekenland, Frankrijk en Spanje naar de ergste dingen die ze rijke stinkerds hebben zien doen.
Advertentie
Racisme op de golfbaan
Een luchtige verjaardag
Advertentie
Groepseks rond de Griekse eilanden
Net als thuis
Advertentie
Cocaïne aan boord
De gelovige Serviër
Advertentie
Manos, piccolo op Mikonos
Rijke Russen op zee
Advertentie
Ze drukte ook midden in de nacht op de dienstbel en vroeg dan om water, ze liet de kok een nieuwe maaltijd voor haar bereiden nadat zijn dienst erop zat, en ze knoeide expres wijn op de vloer zodat de schoonmaker het moest opdweilen. De kers op de taart was dat elke keer als ik naar hun tafel ging om hun glazen bij te schenken, een van de mannen z'n hand op m'n dij legde. Hij legde zijn hand steeds hoger en hoger op m'n dij, totdat ik tegen hem zei dat ik het tegen zijn vrouw ging zeggen. Dit is wat er gebeurt als oude mensen te veel geld hebben. Ze weten dat ze niet lang meer te leven hebben, dus veranderen ze in totale klootzakken. Ik ging van boord bij Lefkada, nam de veerboot terug naar huis, en heb nooit betaald gekregen.Dimitra, serveerster op een jacht, voornamelijk in de Ionische ZeeIk werkte als sommelier bij het restaurant van een vijfsterrenhotel. Een van de meest voorkomende verzoeken die ik kreeg van welgestelde gasten was om hun favoriete wijn te serveren, ook als die niet op onze wijnkaart stond. Dat zou op zich niet zo'n probleem zijn, ware het niet dat ze vaak vroegen om een wijn die zich in een ander land of zelfs op een ander continent bevond. Ik moest constant bellen met mensen in Parijs, Londen, New York of Buenos Aires om hun favoriete druivennat te vinden – dat vaak tussen de tweeduizend en zevenduizend euro per fles kostte – en dan een vliegtuig en piloot inhuren om het naar Barcelona te brengen, op tijd voor het diner.Gustavo, sommelier in BarcelonaGetrouwde mannen flirten weleens met me. Ze vragen of ik een drankje met ze wil drinken bij de bar en geven me hun telefoonnummer, maar dat is het meestal wel. Ik heb waarschijnlijk wel honderden nummers van bekende zakenmannen en politici in mijn telefoon staan. Soms vragen ze me ook om mee te gaan naar hun kamer. Ik weet nog wel dat ik een keertje achter de receptiebalie stond, toen een vader van in de vijftig de lobby binnenkwam met zijn twee tienerdochters. Hij vroeg om twee kamers op verschillende verdiepingen – eentje voor hemzelf, en eentje voor zijn meiden. Ik gaf hem twee kamers, en hij gaf me een fooi van honderd euro. De volgende avond begreep ik waarom. Het gezin had gedineerd in het restaurant, en toen ze klaar waren stuurde de vader zijn dochters naar bed. Daarna kwam hij naar de receptie en zei hij, met een charmante glimlach: "Als je je verveelt, weet je me te vinden." Ik weet niet hoe lang hij tevergeefs op me heeft zitten wachten die avond.En veel rijke mensen stelen ook. Een kamermeisje ging een keertje een kamer in om schoon te maken nadat de gast was uitgecheckt, en zag dat de kussens en een schilderij verdwenen waren. Ik moest dat in rekening brengen op de creditcard van de gast, en belde haar om dat te laten weten. In plaats van het te ontkennen, zei de vrouw gewoon: "Ja, zet het maar op mijn rekening. Ik ben geen dief. Ik wilde het schilderij gewoon heel graag hebben." Ze leek te denken dat het hotel haar persoonlijke winkelcentrum was.Émilie, receptioniste in Paris