Xtc sloopt de Nederlandse natuur

Xtc is leuk. Iedereen doet het, en wie beweert dat hij nog nooit een pil heeft geslikt is waarschijnlijk met zijn of haar oudtante Cor aan het praten. Toch heeft xtc ook een schaduwzijde, en dan heb ik het niet over kaakkramp met een bakje dinsdagdip.

Cocaïne heeft de naam de drug van het kwaad te zijn. Dat is ook terecht, want zo'n beetje heel Zuid-Amerika zucht onder de gevolgen van de coke-productie. Boeren worden uitgebuit, bossen gekapt om plaats te maken voor cocaplantages en kartels leggen landmijnen om buitenstaanders buiten te houden. Dat er dan soms een spelend kind op zo'n mijn stapt neemt men voor lief. Dat is een prima reden om over te slaan als er het envelopje rondgaat, nog los van het feit dat de meeste mensen er van coke niet gezelliger op worden en de kans dat het spul ooit in iemands reet heeft gezeten best groot is.

Xtc heeft wat dat betreft een betere reputatie. Nederland is nog steeds een belangrijke producent van pillen en hoewel er weinig romantisch is aan een stel gasten dat in een schuur in Brabant zoutzuur en fenylaceton door elkaar staat te roeren, is het een prettig idee om te spacen op drugs van eigen bodem. Hup Holland!

Maar de productie van xtc is helemaal niet zo onschuldig. Bij de productie van pillen komen namelijk allerlei enorm schadelijke stoffen vrij, en die stoffen worden met grote regelmaat gedumpt in de Nederlandse natuur. Hoe vaak dat precies gebeurt is niet precies duidelijk, omdat de overheid meldingen van zulke afvallozingen niet als zodanig registreert, maar alleen in mei van dit jaar werden al gevaarlijke stoffen gedumpt in onder meer Den Bosch, Weert, Tilburg en Nispen. De chemicaliën worden achtergelaten in plastic vaten en jerrycans, die bovendien vaak in brand worden gestoken in een poging om eventuele sporen uit te wissen.

Veel van het spul wordt achtergelaten op grond van Staatsbosbeheer. Die organisatie beheert natuurgebieden door het hele land en organiseert bovendien allerlei educatieve projecten om kinderen te leren hoe cool de natuur is. Ik belde met Imke Boerma van Staatsbosbeheer om te vragen hoe kut dat precies is, drugsafval in het bos.

VICE: Hoi Imke. Hoe erg is het als drugsafval in bossen wordt gedumpt?
Imke Boerma: Heel erg. Als zulke gevaarlijke stoffen zomaar worden achtergelaten is dat funest voor de natuur. Als vaten met drugsafval gaan lekken overleven planten en dieren in de buurt dat niet. Bovendien kunnen de chemicaliën in het grondwater terechtkomen. In gebieden die wij beheren wordt drinkwater gewonnen, waardoor er een direct gevaar voor de volksgezondheid kan ontstaan.

Wat gebeurt er als iemand vaten met afval in jullie bossen vindt?
Vaak is het de boswachter die als eerste ter plaatse is. Die moet dan vaststellen of het inderdaad om drugsafval gaat, want mensen laten ook allerlei andere dingen achter, soms vinden we een hele inboedel in het bos. Als het inderdaad om drugsafval gaat, is dat knap gevaarlijk. Het is al meerdere keren voorgekomen dat onze boswachters naar het ziekenhuis moesten omdat ze onwel waren geworden door de giftige dampen die van dat spul af komt. Daarna worden de politie en brandweer ingeschakeld, en moeten de gevaarlijke spullen door een gespecialiseerd bedrijf worden opgeruimd. Als vaten zijn gaan lekken, moet ook de bodem worden gesaneerd.

Wie betaalt dat opruimen?
De kosten komen voor rekening van de grondeigenaar, ook als die er niets mee te maken heeft. Zo'n schoonmaakoperatie is erg kostbaar; het kost tienduizenden euro's per geval. Staatsbosbeheer is jaarlijks ongeveer een miljoen euro kwijt aan het opruimen van drugsafval. Dat is erg vervelend voor ons, omdat dit bedrag direct afgaat van ons budget voor natuurbeheer en educatie. Maar wij zijn niet de enige organisatie die hiermee te maken heeft. Stichting Natuurmonumenten kampt met precies hetzelfde probleem. En voor particulieren is het helemaal een ramp. Als drugsafval wordt achtergelaten op de akker van een boer, moet hij de pakweg dertigduizend euro ophoesten die het kost om die troep op te ruimen, ook al heeft hij er niets mee te maken.

Wow, dat is klote. Voortaan nadenken dus, voordat je een pil in je mik steekt?
Dat sowieso. Maar de overheid zou ook meer kunnen doen om tegemoet te komen in de kosten die onschuldige mensen en organisaties maken.

Jij zegt het! Bedankt en veel succes met het beheren van het bos!

Xtc-afval verpest onze natuur en sloopt dieren en boswachters. Bovendien worden onschuldige mensen op kosten gejaagd. Een oplossing is zo makkelijk niet gevonden. De eerste optie is stoppen met xtc gebruiken. Misschien dat je oudtante Cor daar brood in zit, maar verder niemand. En andere optie is drugsproducenten vriendelijk te vragen om hun troep niet zomaar in het bos te laten slingeren, maar of dat helpt valt te bezien. Ze kunnen namelijk niet veel anders dan hun afval illegaal dumpen, zo bleek uit navraag bij afvalverwerkingsbedrijf SITA, één van de bedrijven die in opdracht van de overheid drugsafval opruimt. Ik belde SITA met de vraag of ik, als particulier met een hypothetisch drugslab, bij hen terecht kan met een paar duizend liter chemisch afval. Het antwoord was "nee". Particulieren mogen maar een beperkte hoeveelheid gevaarlijk chemisch afval ter verwerking inleveren, en moeten zich bovendien legitimeren als ze van hun gif af willen. Daar zit natuurlijk geen enkele pillendraaier op de wachten.

De laatste mogelijke oplossing voor het probleem ligt in handen van de overheid. Als xtc-productie gereguleerd wordt, kan er veel beter op gelet worden of producenten hun afval netjes verwerken. Ze zouden er in ieder geval de mogelijkheid voor krijgen. Helaas is het oplossen van problemen geen specialiteit van de overheid. Voorlopig kunnen we dus niets anders dan even aan die arme bambi's, bomen en boswachters denken, de volgende keer dat we met klapperende kaken op de festivalweide staan.

We stappen binnenkort over naar een andere facebookpagina. Like VICE Nederland voor je dagelijkse partij prachtverhalen: