FYI.

This story is over 5 years old.

Drugs

Hoe het is om de grootste drugsencyclopedie ter wereld te runnen

"Ik heb veel drugsmisbruik gezien en het is geen grap. Ik zie onze users liever levend."
Foto door David Meulenbeld

Wie weleens drugs heeft besteld op het darknet, heeft vrijwel zeker teksten van PsychonautWiki.org gezien. Deze online drugs-encyclopedie bestaat voor een groot deel uit artikelen over obscure middelen zoals 5-MeO-DiBF of 25B-NBOMe. Die teksten (of de standaard meegeleverde samenvattingen) worden vaak door darknetdealers gebruikt als productomschrijving op darknet-marktplaatsen zoals Dream Market of Tochka.

Advertentie

Wie de droge, semi-wetenschappelijk geschreven teksten leest, heeft geen idee van de heftige geschiedenis van drugsdoden, doorgedraaide moderatoren, politie-aandacht en censuur die de website kent. De site is een poging van een groep idealistische drugsgebruikers om alle bekende geestverruimende middelen en hun effecten op de mens op een neutrale en overzichtelijke manier te inventariseren – de teller staat inmiddels op 322. De harde kern van de redacteuren wordt gevormd door studenten en promovendi uit uiteenlopende landen als de VS, Duitsland, Iran en Zweden. PsychonautWiki is niet de eerste poging een online drugsencyclopedie te maken, maar wel de beste. Inmiddels weten dan ook een kleine half miljoen bezoekers de site elke maand te vinden, waarvan een kwart via het darknet.

Drijvende kracht achter het project is Kenan Sulayman, in het dagelijks leven software engineer. Deze 23-jarige geboren Berliner van Oostenrijks-Palestijnse afkomst wist binnen enkele jaren een obscuur blog over psychedelica (mede) uit te bouwen tot een internationaal naslagwerk voor drugshandel en -gebruik. Ondanks de grote commerciële belangen die hiermee gepaard gaan wordt de site uitsluitend gerund door vrijwilligers. PscychonautWiki is dan ook missionarissenwerk. Kenan gelooft in de verheffende kracht van geestverruimende middelen en denkt dat de site mensen kan helpen bij het verkennen van hun eigen denken. Dat dat soms tegen de wet is, maakt hem niet veel uit: “Alles wat verboden is, het is allemaal bullshit.” Kenan woont met zijn broer in de Berlijnse wijk Mariendorf. Ik sprak hem voor VICE via Skype.

Advertentie

VICE: Alle drugs ter wereld op één plek. Hoe kom je erop om zo’n site te maken?
Kenan: Allereerst: het was niet mijn idee. Maar ik voelde me van jongs af aan al tot deze manier van denken aangetrokken. Ik probeer altijd het randje op te zoeken in alles wat ik doe en ga daar ook vaak overheen. Dat heeft me ook veel problemen opgeleverd. Ik heb veel middelbare scholen versleten, en was nogal een outsider. Ik hield wel altijd van programmeren. Ik vind het prachtig om iets te schrijven en dan te zien hoe het tot leven komt. Vanwege die interesses kwam ik al jong in aanraking met Tor [Het softwarefundament waarop het darknet gebouwd is – VICE].

Hoe maakte je de stap van Tor en darknet naar deze site?
Via een blog: Disregard Everything I Say. Josie Kins, de auteur van dat blog, probeerde met een groepje lezers in 2013 al de effecten van psychedelica in kaart te brengen op een overzichtelijke manier. Toen dat project het blog ontgroeide hebben ze een Wiki opgezet. Die heette eerst ‘Encyclopedia Psychonautica’, maar probeer dat maar eens uit te spreken. Het werd dus al snel PsychonautWiki.

Wie is Josie en hoe kwam jij dan aan het roer te staan als zij de oprichter is?
Dat is een lang verhaal. Allereerst: vroeger was ze Joseph. Ze is een transseksuele vrouw van 26 uit Engeland. Ik leerde haar begin 2016 kennen. Ze werkte toen met een Amerikaanse vrouw, Jenny, aan de Wiki. Zij hadden elkaar leren kennen via het blog en Josie was naar Durham in de VS verhuisd om bij Jenny te zijn.

Advertentie

Toen ik me bij het project aansloot was ik eerst gewoon een contributor, maar ik zag al snel dat dit iets was waar ik echt in geloofde en wat ik wilde laten groeien. Het werd een full-time, hobby voor mij. Ik probeerde de boel te professionaliseren: mensen te helpen beter samen te werken, richtlijnen voor artikelen opzetten. We gebruiken bijvoorbeeld nooit het woord ‘drugs’. In veel talen heeft dat woord negatieve connotaties. Ik probeerde het project ook schaalbaar te maken: zorgen dat we konden groeien zonder dat de boel vastliep. Vanuit mijn ervaring als software-engineer kon ik daarin veel betekenen.

Wat me wel zorgen baarde toen ik me aansloot, was dat veel mensen die bijdroegen aan de site een vreemde relatie hadden met drugs. Ze deden de gekste dingen zonder zich zorgen te maken over de consequenties. Voordat ik erbij kwam waren er al een paar van de meeschrijvers overleden aan een overdosis, maar daar werd niet echt moeilijk over gedaan. Ze gebruikten van alles, 3-MeO-PCP bijvoorbeeld, een soort ketamine maar dan één waarvan je psychotisch wordt. Sommigen draaiden ook door. Er was een man die in het begin veel schreef voor de Wiki die helemaal lijp werd en een oud vrouwtje te lijf ging. Ik hoorde via-via dat hij nu in de bak zit.

Het lijkt me niet makkelijk om een site te runnen als je medewerkers helemaal uit hun plaat oude vrouwtjes aanvallen.
Nou, dat was nog niet alles. Een admin die gebruikte hetzelfde spul en kreeg waanideeën. Hij dacht dat alle andere deelnemers aan het project door aliens bestuurd werden en maakte van de homepage een soort tempel voor die buitenaardse wezens. Veel mensen hadden last van depressies. Voor mij was het de zoveelste indicator dat deze organisatie geprofessionaliseerd moest worden.

Advertentie

Hoe maak je van zo’n zooitje in godsnaam een normale website?
Met heel, heel veel geduld. In het begin weten mensen natuurlijk niet wie je bent. Ik nam alle technische dingen voor mijn rekening en begon met kleine edits. Zo gunnen mensen je gaandeweg meer vertrouwen. Voor mij was het wat ongemakkelijk. Een omgeving waar mensen zich zo gestoord gedragen ben ik niet gewend. Ik voelde me soms een beetje een psycholoog. Gaandeweg nam ik meer verantwoordelijkheden op me. Uiteindelijk spraken we met zijn allen af in Durham, eind 2016. Chris Choi, een Amerikaanse promovendus in de neurowetenschappen die nu verantwoordelijk is voor onze content, was daar ook bij. Daar deden we, euh…wat dingen.

Dingen?
Drugs. Ik had een grote zak met 2C-B bij me. Chris en ik drukten daar pillen van met 50mg 2C-B en 100mg MDMA. Die noemden we ‘De Vuist van God’. Voor ons voelde dat als een soort inwijding. Het bracht ons veel dichter bij elkaar. Ik leerde ook Josie en Jenny beter kennen en merkte dat er iets niet helemaal lekker zat tussen hen, maar ik kon er niet echt de vinger op leggen wat.

Hoezo?
Ik wil er liever niet al te diep op ingaan. Ik kan je wel vertellen dat Jenny in 2017 overleed nadat ze een combinatie van benzodiazepines en antipsychotica had genomen. Dat was voor mij echt een wake-up call. Josie was ook niet meer in staat om te werken. Vanaf 2017 nam ik dus noodgedwongen de leiding over. Ik moest wel, anders was het hele project naar de klote gegaan. 20.000 edits later zijn we waar we nu zijn.

Advertentie

Wat veranderde er onder jouw leiding?
Ik bracht structuur in alles aan. Er is een kerngroep van editors. Je moet actief blijven werken om daarbij te blijven horen en mag anderen niet aanvallen. PsychonautWiki moet een plek zijn waar mensen zich veilig voelen. Ik probeerde ook een kwaliteitsslag te maken met de artikelen. Veel dingen over bepaalde effecten van middelen waren bijvoorbeeld duidelijk geschreven door iemand die ze net had ervaren.

Of net had genomen.
Dat was ook een regel die we introduceerden: niemand mag schrijven terwijl hij of zij onder de invloed is van wat voor middel dan ook. Ik heb veel drugsmisbruik gezien en het is geen grap. Ik heb mensen zien sterven. Ik zie onze users liever levend.

Wat doen jullie om daarvoor te zorgen?
We hebben de boel ook hier flink moeten opschonen. Veel artikelen waren op een nogal onverantwoorde manier geschreven. Soms stond er, zoals bij de pagina over heroïne bijvoorbeeld, ‘zorg dat je schoon spul en schone naalden hebt’. Als je dat aan een gebruiker vertelt denkt ‘ie: ‘O, het is veilig. Ik moet alleen zorgen dat ik schoon spul heb’.

‘Harm reduction’ zoals dat genoemd wordt, is lastig. Een van de meest opvallende dingen die we nu doen is een waarschuwingslabel bovenaan de pagina van sommige stoffen zetten. Dat doen we als er iets waar je echt attent op moet zijn: combinaties, hoeveelheden. We willen gebruik niet veroordelen. We blijven dicht bij de feiten. Ik geloof heilig erin dat je mensen hun eigen keuzes moet laten maken.

Het gebruik van drugs is nooit zonder risico. Check voor meer informatie de website van Unity.