Brusselse rapper en alleskunner Krisy houdt niet van bling

Krisy is de hardest working man in de Belgische showbizz sinds Bobbejaan Schoepen Bobbejaanland opende. Onder de naam De La Fuentes brak hij door als producer van Damso’s debuutalbum. En als hij zelf achter de mic staat, dan rapt hij er ook niet naast. Bewijs: zijn stomende ‘Julio et sa gogo danseuse’ op het gerenommeerde YouTube-kanaal Colors. Ondertussen tekende Krisy bij het nieuwe agentschap Hashtag NP en zit er een eerste plaat in de oven die Euphoria zou heten.

Sinds hij nogal van aanpakken weet, heeft Krisy ondertussen ook LeJeune Club opgericht, een artistiek collectief waarin hij ook zijn visie op mode kwijt kan. Ook de Antwerpse sneakerwinkel Avenue Store ziet in Krisy een stijlicoon en vroeg hem als model voor een fotoshoot voor een nieuwe Nike-release. Voor hij helemaal ontploft, spreek ik hem achter de schermen van de shoot over zijn vele invloeden en passies.

VICE: Hi Krisy, Welkom. Wat is de kern van je stijl?
Krisy: Hi man. Goeie vraag. Voor mij zijn minimalisme en kleur twee heel belangrijke aspecten die je altijd zal zien in mijn voorkomen. Ik heb geen uitgesproken rolmodellen, al zullen er wel mensen zijn die al dan niet onrechtstreeks hun stempel hebben gedrukt op waar ik vandaag belang aan hecht.

Heb je dan nooit grote invloeden of voorbeelden gehad?

Vroeger waren dat sowieso 50 Cent met zijn baggy fits en Pharrell Williams. Pharrells kleurgebruik sprak me altijd enorm aan. Dat kan ik ook zeggen over Tyler, The Creator - en het minimalisme is bij hen ook heel sterk aanwezig. Bij OVO [kledinglijn van Drake, red.] is het mij dan weer minder om de persoon maar meer om het merk te doen: een minimalistische aanpak, maar met heel veel oog voor afwerking en kwaliteit. Ik hou bijvoorbeeld niet van Philipp Plein, met zijn enorme skull prints en heel drukke designs. Geef mij dan maar een A.P.C., subtiel en heel mooi gemaakt.

Oog voor detail is heel belangrijk voor je?
Ja, absoluut. Ik zie dan meteen de persoon voor me die zulke stuks heeft getekend of uitgewerkt, en hoe hij of zij de tijd heeft genomen om alles tot in de puntjes uit te werken, om hier en daar iets kleins toe te voegen dat het stuk uniek maakt.

Heeft zo’n Pharrell je enkel qua stijl geïnspireerd of ook op andere vlakken?
De muziek kwam altijd eerst. Later zag ik dan videoclips zoals ‘Frontin’ en ging ik op zoek naar Billionaire Boys Club. Dat merk had toen veel invloed op de mode, en ook op mij. Maar stijl, beeldvorming en muziek vallen vandaag niet meer te scheiden, man.

Hoe belangrijk is stijl voor je?
Sinds we zijn begonnen met ons collectief, LeJeune Club, staat het nog centraler. We hebben net een collab klaar met CHMPGN, uit Parijs. Die collectie is in een paar uur de deur uit gevlogen. Er is ook nog een samenwerking met Off The Hook uit Canada. Da’s een heel vette winkel in downtown Montreal.

Wat is jouw rol bij LeJeune Club?
Ik ben de oprichter, en breng alle designs aan voor de kleding. Marc Malak werkt alles uit op de computer. Samen bespreken we alles, en zo proberen we tot een mooi resultaat te komen. Het idee was om een creatieve club te maken met verschillende artistieke aspecten: muziek, design, mode, fotografie en video, enzovoort.

Waar komen de naam en het logo vandaan?

Het logo is gebaseerd op een toekan. De waaier van kleuren op zijn snavel spreken me aan omdat het de veelzijdigheid van onze club heel goed vertegenwoordigt. Anderzijds vind ik er mijn liefde voor verschillende kleurcombinaties in terug. Bovendien is de toekan vrij als een vogel, en ook dat is voor LJC essentieel. Wat de naam betreft: die komt van Claude Lejeune, hofcomponist voor Henri IV, koning van Frankrijk eind zestiende eeuw. Hij kwam uit Parijs en was mijn inspiratie om dit collectief op te richten. Vandaar LeJeune Club: er moet plaats zijn voor alles met een artistieke inslag.

Is LJC een mooi voorbeeld van hoe je net zei dat stijl, muziek en beelden met elkaar verbonden zijn?
Het gaat zelfs verder dan dat. Ik zou een clip kunnen maken met op de achtergrond een schilderij, gemaakt door iemand van LJC. In die clip dragen we kleren uit een samenwerking met een merk dat ons heel erg ligt, de muziek is geschreven door een artiest op ons rooster en ook de fotograaf en filmcrew zijn lid van de club. Dat is voor mij net de reden waarom ik dit collectief wilde oprichten.

Waar komt die passie om mensen samen te brengen en de hokjes weg te denken vandaan?
Veel mensen uit artistieke stromingen krijgen de kans niet om op de voorgrond te treden. Ze doen heel veel voor de lokale scene of zelfs voor de gemeenschap, maar er staat hooguit een handjevol artiesten in de spotlight. Met LJC willen we een publiek dat in eerste instantie enkel geïnteresseerd is in muziek ook in contact brengen met andere dingen.

Hoe komt het dat er steeds meer artistieke samensmeltingen zijn?
Ik denk dat we daar het internet heel erg dankbaar voor moeten zijn. Het duurde vroeger maanden, soms jaren, tot een bepaalde ontwikkeling op cultureel vlak tot hier kwam overwaaien, vaak vanuit Amerika. We liepen altijd achter. Nu is dat helemaal anders.

Hoe is je relatie met Damso eigenlijk tot stand gekomen? Jullie kennen elkaar al lang.

Dat is inderdaad zo'n tien jaar geleden, hij was een vriend van een vriend van me. Damso was toen nog erg gefocust op zijn schoolopleiding, maar hij was ook al muziek aan het maken. Ik wou altijd al eens een project met hem opnemen. In 2012 zei ik dat ik hem zou contacteren wanneer mijn producerskills op niveau waren. Ook Hamza heb ik in 2009 zo aangesproken, en Roméo Elvis tijdens een open mic. Iedereen was toen nog erg low key bezig. In 2014 maakten Damso en ik samen ons eerste nummer ‘Débrouillard’, wat een single werd op zijn eerste album Batterie Faible. In de tussentijd deed ik sound engineering, eerst bij Studio 15 in Mechelen, daarna als autodidact.

Na deze fotoshoot vroeg ik me ook nog af: wat was voor jou de belangrijkste sneaker van het voorbije jaar?
Voor mij was de Sean Wotherspoon Nike Air Max veruit de beste release. De kleuren, de materialen en het minimalisme zijn enorm mooi. En ook hier zie je verschillende elementen samenkomen, dat is echt iets dat me aantrekt. Zo gaat het ook met LeJeune Club: de deuren staan open. Heb jij een voorstel? Kom af.