Ik besloot mijn geld te verdienen met sekswerk zodra ik 18 was

Toen ik besloot sekswerker te worden, heb ik eerst heel veel gelezen over het beroep. Jarenlang verslond ik al boeken over beroemde courtisanes, echte en fictieve prostituees, tragische slachtoffers en heldhaftige hartenbrekers. Ik was klaar om erachter te komen hoe het voelde om die stap te zetten, en googelde naar escortbureaus in de buurt. Ik vond een paar websites, bestudeerde de advertenties, reviews en chats, en vond tot mijn grote geluk zelfs een FAQ-pagina. Alle vragen die daar werden gesteld, bestudeerde ik minutieus. Ik was verschrikkelijk nieuwsgierig naar dit werk, er was een stemmetje in mijn hoofd dat ik met geen mogelijkheid kon negeren. Ook natuurlijk omdat ik als tiener aangetrokken was tot alles wat verboden was. Ik was pas zeventien en had dus nog alle tijd. Wekenlang bracht ik online door om alles te leren wat ik moest weten.

Mijn keuze om aan sekswerk te doen en erover te schrijven kwam voort uit mijn bevoorrechte positie. Mijn verhaal is misschien niet universeel, maar uniek is het ook niet. Ik maakte volop gebruik van mijn privilege, de online platformen voor sekswerkers en de cultuur van wederzijdse toestemming die ze creëren, om mezelf zowel fysiek als mentaal veilig te stellen. Lang niet iedere sekswerker kan op deze manier te werk gaan, en na invoering van de FOSTA-SESTA-wet kan eigenlijk geen enkele (Amerikaanse) sekswerker dit nog. Door FOSTA-SESTA kunnen Amerikaanse websites namelijk beschuldigd worden van het aanmoedigen van mensenhandel, wat zelfs advertenties voor sekswerk al strafbaar maakt.

Toch leerde ik juist via internet hoe achtergrond- en referentiecontroles werken, en ontdekte ik dat er van ‘gerenommeerde’ escorts behoorlijk wat nauwkeurig onderzoek wordt verwacht. Ik leerde dat identiteitschecks en condooms wereldwijd gebruikelijk zijn, en dat het wel zo professioneel is om je klant na de seks een warm washandje aan te bieden. Het gaf me een krachtig gevoel om te weten welke regels en verwachtingen er zijn. Ik durfde op dingen aan te dringen, omdat ik wist dat honderden andere vrouwen dezelfde regels afdwongen. Geen enkele klant heeft ooit tegen me gezegd dat ik te voorzichtig of streng was. Ze leken mijn dogmatisme zelfs te waarderen. Ze wisten dat ze me konden vertrouwen omdat ik consistent en compromisloos was. Dit had ik buiten mijn werk als sekswerker nooit met mannen ervaren.

Toen ik mijn eerste advertentie wilde plaatsen, keek ik eerst hoeveel geld andere vrouwen voor hun werk vroegen. Ik besloot 50 dollar meer te vragen. Ik deed het niet om het geld en had geen rekeningen die snel betaald moesten worden. Dus als iemand met me probeerde te onderhandelen, verwijderde ik hun e-mail en ging ik verder naar de volgende 50 potentiële klanten.

In mijn advertentie gaf ik aan dat ik bij de klanten langskwam, en niet andersom. Ik was namelijk nog te jong om zelf een hotelkamer te boeken. Ik was bijna achttien, maar deed mezelf voor als een twintigjarige student. Zo kon ik nog steeds tegen klanten zeggen dat ik te jong was om te drinken. Fysiek gezien zag ik er niet uit als een minderjarige – ik zag er vrij volwassen uit voor mijn leeftijd.

Nu de advertentie eenmaal online stond, ging ik er helemaal voor. Ik had een besluit genomen en ging mee in alles wat daarop volgde. Het kwam nooit in me op om een afspraak af te zeggen of niet op te komen dagen. Voor mij voelde het alsof ik escort was geworden vanaf het moment dat ik mijn eerste advertentie had geplaatst, en niet pas ná mijn eerste afspraak. Die afspraak was simpelweg de volgende stap.

De reacties op mijn advertentie waren overweldigend. Ik checkte de referenties van mijn potentiële klanten tijdens mijn schooluren, mijn huiswerk, repetities en tijdens het avondeten met mijn ouders. Ik vroeg altijd of de mannen me twee referenties konden sturen. Die referenties waren andere vrouwen met wie de mannen weleens hadden afgesproken, zodat ik kon nagaan of ze niet slecht behandeld waren of bestolen. Ik hoefde met maar een van de twee vrouwen contact op te nemen, maar beiden moesten te vinden zijn op het platform waar ik mijn informatie vandaan haalde. Langzaamaan begon ik de namen te herkennen. Als iemand nog nooit met een escort had afgesproken, konden ze geen afspraak bij mij maken. Dat vond ik veel te riskant.

Mijn eerste klant was behoorlijk doorsnee. Ik kan me zijn mailtje niet eens meer herinneren. Hij was simpelweg de eerste man die positief uit mijn screeningproces was gekomen. Zijn naam, baan of hoe hij eruit zag weet ik niet meer. Ik weet alleen nog dat hij wit was en van 'middelbare leeftijd', zoals oude mannen dat noemen. Hij was aardig en beleefd. Ik vertelde hem niet dat het mijn eerste afspraak was. Volgens mij hebben we elkaar daarna nooit meer gezien.

Ik weet nog goed hoe ik me voelde – nerveus en opgejaagd. Ik wilde mijn werk goed doen en een goede indruk achterlaten.

Ik kwam tien minuten te vroeg aan bij het hotel waar hij een kamer had geboekt. Op de middelbare school had ik een enorme passie voor theater, waardoor ik nu ook dacht dat ik mijn ‘kostuum’ moest veranderen om in mijn rol te komen. Ik checkte zijn identiteitsbewijs bij de deur, pakte mijn mobieltje en belde mijn beste vriendin. “Ik ben hier met je-weet-wel, dus ik bel je over een uur,” zei ik. Zo wist meneer je-weet-wel dat iemand anders wist waar ik was, met wie en wanneer ik er weer weg zou zijn. Na alle formaliteiten te hebben doorgelopen, ging ik naar de badkamer om me klaar te maken.

Ik kwam weer naar buiten in mijn galajurk. In die jurk voelde ik me stijlvol en sexy, op een nette manier. Nu ik erop terugkijk is het best grappig, maar ook beschamend hoe naïef ik was. Op mijn zeventiende geloofde ik echt dat ‘nette vrouwen’ altijd iets droegen wat op een galajurk lijkt.

Hij had zijn kleding nog aan en keek naar porno op tv. Ik trok mijn jurk uit en stapte in bed. Ik vroeg hem bij me te komen liggen, wat hij deed. Hij mocht me aanraken, wat hij respectvol – bijna nederig – deed. Pas later kwam ik erachter dat de meeste klanten zo zijn. Ik deed een condoom bij hem om voor ik hem in mijn mond stopte. De smaak van latex is walgelijk, maar zo wist ik zeker dat iets me fysiek en mentaal beschermde. Ik wilde het contact en de risico’s zoveel mogelijk beperken.

De seks was oppervlakkig en duurde maar kort. Toen we klaar waren, zette hij de porno uit en gaf ik hem een warm washandje. Ik begon hem het een en ander te vragen. Aan het begin van onze afspraak was ik zo gefixeerd op de sexy rol die ik wilde spelen, dat ik helemaal vergat hem te vragen wie hij was. Naarmate ik meer ervaring kreeg, kwam ik erachter dat je klanten meer op hun gemak kunt stellen door al aan het begin van de sessie een beetje te kletsen. Maar dat is een van de dingen die je moet leren door het te doen.

De man aarzelde. Ineens leek hij zich niet meer op zijn gemak te voelen. Ik probeerde hem te vertellen dat we tijd zat hadden. Dat was ook zo – escorts krijgen immers betaald voor hun tijd, niet voor bepaalde seksuele handelingen. We waren pas twintig minuten in de kamer, maar hij vertelde me dat ik niet het volle uur hoefde te blijven als ik dat niet wilde. We deden een ongemakkelijk dansje, en ik probeerde hem zijn oprechte gevoelens uit te laten spreken. Wilde hij dat ik wegging? Of wilde hij juist dat ik liet zien hoe graag ik wilde blijven? Uiteindelijk lukt het je steeds beter om dit in te schatten, maar tijdens mijn eerste afspraak had ik geen idee wat ik moest doen. Ik besloot me maar gewoon aan te kleden en te vertrekken. Op mijn weg naar buiten vergat ik bijna de envelop met geld.

Ik stapte in mijn auto en reed als een idioot weg, terwijl Standing Outside the Fire van Garth Brooks uit de speakers galmde. Naast me lagen vier briefjes van 100 dollar in een envelop. Ik stopte bij een rokerig sportcafé, liep naar de bar en bestelde een cola light met een schijfje citroen. Ik vroeg aan de barvrouw of ze een briefje van 100 kon wisselen. Dat kon ze. Een uur lang zat ik daar, trillend van de adrenaline, en probeerde ik rustig te worden. Na deze eerste keer werd het een gewoonte om na iedere afspraak een cola light te drinken in een kroeg. Hoewel ik geen alcohol bestelde, voelde het verkeerd om er te zijn. Maar niemand zei er iets van. Het geld wond me op zoals een klant dat nooit zal kunnen. Ik voelde dat ik leefde, en ik was direct verslaafd aan dat gevoel.