Grimmige foto's van gangsters in Brooklyn in de jaren nul

Krijg elke zaterdag onze 10 beste verhalen gemaild: schrijf je nu in voor de VICE-newsletter.

Boogie werd geboren en getogen in Belgrado, en groeide op in de buurt van camera's: zijn vader en opa waren allebei fanatieke amateurfotografen. Toen er in de jaren negentig oorlog uitbrak in z'n thuisland, sloeg ook Boogie aan het fotograferen. In 1998 won Boogie de zogenaamde "green card lottery" (waarmee je een Amerikaanse verblijfsvergunning kan winnen) en verhuisde hij naar New York.

Hij had allerlei baantjes om z'n brood te verdienen, en bleef daarnaast fotograferen. Bij toeval ontmoette hij een paar bendeleden in Bed-Stuy die hem vroegen om foto's van hen te schieten met hun wapens. Via hen leerde Boogie ook andere bendeleden kennen, en dook hij steeds dieper in de schimmige zelfkant van een van de ruigste buurten in New York. Het boek It's All Good was het resultaat. In het boek staan foto's van leden van de Latin Kings en andere bendes, drugsdealers en drugsgebruikers, en gemarginaliseerde mensen die in abjecte armoede leven. Maar in tegenstelling tot sommige straatfotografen die hun onderwerpen nooit echt leren kennen, stapt Boogie als fotograaf in de levens van de mensen die hij schiet, en bouwt hij een vertrouwensband.

"Mensen zeggen altijd dat je grenzen moet trekken, maar hoe dieper je erin duikt, hoe beter de foto's worden, en niemand kan je vertellen waar die grenzen precies liggen," zei hij. "En dan zit je opeens midden in de gekte, en wordt het interessant."

Tegelijkertijd, zegt hij, "denk ik dat mijn foto's wel laten zien dat er niets glamoureus is aan al die shit." PowerHouse Books geeft nu een jubileumeditie van It's All Good uit, met extra foto's die niet in de oorspronkelijke editie stonden. VICE sprak met Boogie over zijn werk, en hij vertelde over een paar van de opvallendste foto's uit de nieuwe editie.

Dit is een geweer dat ze de "The Terminator" noemden, met de bandana's van een paar Bloods in de gang van een van de projects. Ik denk dat mijn foto's laten zien dat er niks glamoureus is aan al die shit. Zelfs in films proberen ze dat hele bendegedoe te verheerlijken. Maar het is ruig, zwaar, en het is kut dat mensen sterven voor twintig dollar.

Nadat de eerste editie van It's All Good uitkwam, nam ik het mee naar de gangsters en zij vonden het prachtig. Ze namen me mee naar een of ander safehouse en lieten me allerlei shit zien. Toen ik zei: "Gast, dit had ik nodig voor m'n boek, waarom laat je me dit nu pas zien?" hadden zij zoiets van: "Man, dan waren we allemaal in de bak beland." Ik begon te fotograferen in 2003 en was klaar [met It's All Good] rond 2006, dus sommige van de foto's in de nieuwe editie zijn gemaakt nadat het eerste boek werd gepubliceerd.

Toen ik klaar was met It's All Good bleef ik naar de projects gaan, en ging ik naar deze gasten om hen het boek te geven. Ze waren er erg blij mee, maar ik zag wel dat er niets was veranderd, en er waarschijnlijk ook nooit iets zou veranderen.

Ik weet nog wel de eerste keer dat ik naar Bed-Stuy ging, en gewoon wat rondliep; een witte gast met een camera en mijn fototas. Ik liep rond en een paar gasten aan de overkant van de straat riepen: "Hé man, kom hier," en we begonnen te praten. Ik denk dat het mijn accent was – ik klink niet als de mensen die ze haten – en tien dagen later was het van: "Hé Boogie, wil je niet wat foto's van ons maken met wapens?" Ik had zoiets van: wat de fuck? Het was best wel gestoord.

Dit is een waarschuwing van de Latin Kings aan een verrader. Ik heb gehoord dat ze die gast later hebben vermoord. Als je naar deze buurten gaat, realiseer je je dat rond de vijftig procent van de mensen die er wonen iets te maken heeft met drugs. Ze zijn dealers of junks of voormalige dealers of junks. En veel hebben in de bak gezeten.

Ik ben dol op pitbulls, maar een van de ergste dingen die ik zag toen ik de foto's aan het maken was die in It's All Good zijn beland, was een pitbull die een kat doodbeet. Ik word nog steeds misselijk als ik eraan denk. Ik kon het jarenlang niet uit m'n hoofd krijgen. Ik weet niet precies waarom, maar ik fotografeer veel honden.

Wapens, geld en drugs – en veel ook. Je kan dit soort dingen niet echt plannen. Je kan niet gewoon roepen van: "Ik ga even naar het getto om foto's te maken van gangsters met geweren." Zo werkt het niet. Wat me wel verbaasde is hoe weinig geld mensen echt verdienden. Ze zouden waarschijnlijk meer verdienen met een baantje bij McDonald's dan met crack verkopen op straat. Alleen de bazen verdienden echt veel. Maar dit waren jonge gastjes die elkaar vermoordden voor twintig dollar.

Dit was de eerste keer dat bendeleden me vroegen om foto's van hen te maken met wapens. Het was gestoord. We renden door de gangen met geweren, geladen geweren, die op mijn gezicht waren gericht. Ik kon die nacht niet slapen, maar de volgende dag ging ik toch weer terug. Het kost tijd om vertrouwen op te bouwen. Ik heb bijvoorbeeld foto's waar het gezicht en het geweer allebei op te zien zijn, maar die heb ik niet gebruikt voor mijn boek. Ik wilde niemand in de problemen brengen. Dat zou ik nooit doen.

Ik moest babysitten terwijl hun moeder op pad ging om drugs te kopen. Ze zitten nu in de pleegzorg. Deze drugsgebruikers leven van een uitkering en hebben kinderen, en ze geven hun kinderen amper te eten en besteden de rest van het geld aan drugs. Ze stelen, ze verkopen shit, en ze kopen drugs. Het is krankzinnig, en ik denk niet dat het nu veel beter is geworden. Met het soort fotografie dat ik doe, moet je niet te veel nadenken. Als je er te veel over nadenkt, verlies je het shot. Ik reageer en schiet gewoon. Meestal is de eerste foto de beste.

Zij is 23. Ik weet nog de eerste keer dat ik foto's maakte van dit meisje terwijl zij een shot nam, en zoiets had van: wat moet ik hier in godsnaam mee? Ik stond in de badkuip terwijl zij haar shot nam. Terwijl ik de foto's maakte, was ik wel oké. Ik kan dan wel afstand nemen van de situatie. Maar later had ik zoiets van: wow, wat de fuck? Maar ik ging toch weer terug en bleef foto's maken. Godzijdank is er uiteindelijk dit boek uit gekomen.

Bekijk hieronder meer foto's uit de jubileumeditie van It's All Good, en bestel het boek via powerHouse. Volg Boogie op Instagram.

Volg VICE België ook op Instagram.