Mijn appartement veranderde in een bordeel terwijl ik op vakantie was

Eerder dit jaar kwam het nieuws naar buiten dat er appartementen worden verhuurd via Airbnb – om ze vervolgens te gebruiken als bordeel. De 26-jarige Pernille zag een relaxte reis door Maleisië en Thailand veranderen in een thriller met in de hoofdrol een Tsjechische prostituee, pooiers en door het sperma hard geworden wc-papier. Dit is haar verhaal.

In januari verliet ik Kopenhagen voor een reis van zes weken door Maleisië en Thailand, samen met m'n vriendin Stine. We gingen backpacken, exotische gerechten proberen, buitenlandse culturen ontdekken en natuurlijk ons net zolang buckets leegzuipen tot we compleet lam waren. We konden niet wachten. Voordat we weggingen, probeerde ik m'n appartement in Kopenhagen te verhuren (wat ik vaker, zonder problemen, heb gedaan) via een website waar mensen hun eigen woning kunnen verhuren. Het bedrijf dat ik gebruikte leek op Airbnb, maar dan kleinschaliger – wat me om de een of andere reden veel vertrouwen in het bedrijf gaf. Ik moest eens weten. Halverwege de reis zaten we – na een avond met iets te veel buckets – op het strand in Koh Phi Phi. Ik kreeg een berichtje van een meisje dat mijn appartement voor een week wilde huren. Ik had al te veel uitgegeven, en een week m'n woning verhuren zou betekenen dat ik er weer even tegenaan kon – dus ik keek niet echt kritisch naar het aanbod. Het enige wat ik nodig had, was iemand die even langs het appartement kon gaan, de lakens kon verschonen en een beetje kon opruimen. Het meisje heet Kitti* en kwam uit Tsjechië. Ze zag er schattig uit op de foto's – niets bijzonders – en ik kon haar ook gewoon op Facebook vinden, dus ik zag geen reden om wantrouwig te zijn. Haar Engels was niet geweldig, maar ik begreep dat ze samen met haar vriend naar Kopenhagen zou rijden, terwijl een ander stel het vliegtuig nam. Ze vroeg of ze contant kon betalen, omdat het bedrag overmaken via de bank niet helemaal lekker ging. Ik zou echter niet verzekerd zijn als de betaling niet via het verhuurbedrijf zou gaan, dus ik vertelde haar dat dat niet kon. Het lukte haar uiteindelijk om het geld over te maken via een vriend met een Duitse bankrekening. Het was allemaal een beetje raar, maar ik maakte mezelf wijs dat ze waarschijnlijk gewoon superspontaan op het idee was gekomen om door Europa te reizen. De verhuur was bevestigd en het geld werd op mijn rekening bijgeschreven.

Een paar dagen hoorde ik niets van haar – geen nieuws is goed nieuws, dacht ik. Toen kreeg ik een SMS van Kitti. Ze vroeg of ze een week langer kon blijven. "Chill, meer geld = meer buckets," zei ik tegen mezelf. De problemen met het geld overmaken speelden weer op, en weer vroeg ze of ze cash kon betalen. Ik ging – met tegenzin – akkoord. M'n vriendin Line maakte het appartement weer schoon, dus gingen ze bij haar langs met een envelop vol geld. Line vertelde me later dat het vriendje van Kitti er redelijk oud uitzag, en dat Kitti verrassend slechte tanden had. Ook kwamen ze laat in de avond aan, omdat ze eerst uit eten waren in de McDonald's. Een week later zaten we in Noord-Thailand, waar we gezegend werden door een Boeddhistische monnik in een tempel in Chiang Mai. Niet veel later waren onze portemonnees gestolen, dus zeiden we voor de grap dat de zegening eigenlijk een vloek was. We hadden geen idee. We kwamen aan in Bangkok, en toen ik wakker werd, had ik een gemiste oproep en een SMS van m'n broer. "Bel me. Er is iets met je appartement," zei hij. Vanwege het tijdverschil kreeg ik hem niet te pakken, dus stuurde ik terug dat hij me moet bellen als hij mijn bericht las – maar alleen als het echt iets ernstigs was. Onze reis was bijna afgelopen, dus boekten we nog een dagtrip door de ruïnes van Ayutthaya. Ik voelde me er niet heel prettig bij, aangezien we daar geen bereik hebben en ik nog steeds niets had gehoord van m'n broer. Stine stelde me gerust en we besloten toch maar te gaan. Onderweg bespraken we wat er aan de hand zou kunnen zijn. Waarschijnlijk hadden ze een feest gehouden in m'n appartement en was het nu een rotzooi. Verder dan dat ging m'n fantasie niet. Ik stond voor de tempelruïnes toen mijn broer belde. Ik zag zijn naam, en kneep 'm toch wel. - "Hey, dus ze hebben er een puinhoop van gemaakt, of…?" zei ik, terwijl ik dacht dat ik klaar was voor het ergst mogelijke antwoord.
- "Umm, nee.. ze hebben er een soort van bordeel van gemaakt." Ik was sprakeloos, want dat zag ik echt even niet aankomen. Ik wist niet hoe ik moest reageren, dus begin ik maar te huilen – terwijl een groepje Thaise scholieren me uitlachte. Stine rende naar me toe en vroeg wat er aan de hand was. Het enige dat ik kon schreeuwen was: "Het is een hoer! Een bordeel!" Ik werd weer rustig, en mijn broer vertelt dat de buren wantrouwig werden toen ze de hele dag – om het halfuur – verschillende mannen zagen binnenkomen. De bovenburen waren blijkbaar naar beneden gegaan om ze te laten weten dat ze niet mochten roken. Niet de schattige Kitti van de foto's deed open, maar de Kitti in een sexy satijnen kimono, op hakken van 15 centimeter. M'n onderburen hoorden haar de hele dag rondlopen op die hakken, en ze hoorden ook een geluid dat deed denken aan een stripshow. En dan was er nog het gekreun. Er werd heel veel gekreund – hard en vaak. Ik zei tegen mijn broer dat hij iets moest doen, maar daar had hij niet echt zin in – omdat de buren tegen hem hebben gezegd dat er ook twee nogal gespierde gasten in het appartement zaten. Ik wilde die mensen natuurlijk zo snel mogelijk uit m'n huis hebben, dus tussen de tempels en Thaise scholieren, en met een slechte 3g-verbinding, probeerde ik een paar vrienden te bereiken. Ook zij durfden niet naar mijn appartement te gaan. Stine en ik waren het met elkaar eens dat we niet veel konden doen zonder een goede telefoonverbinding – dus besloten we terug naar het hotel te gaan. Toen we weer in de bewoonde wereld waren, belde ik meteen de Deense politie. Ik kreeg een stugge politievrouw aan de lijn. Ik zat daar jankend aan de telefoon, terwijl zij me vertelde dat "je dit kunt verwachten als je je huis verhuurt voor wat extra geld." Prostitutie is legaal in Denemarken – dus er was weinig dat ze kon doen, zei ze. Ik moest maar contact opnemen met het verhuurbedrijf. Ik zocht het telefoonnummer op de website van het verhuurbedrijf, maar kon niks vinden. Het enige dat ze hadden was een live-chat, waar ik een soort van "Bedankt voor je berichtje, we zijn zo snel mogelijk terug" antwoord kreeg. Ik googelde het bedrijf en zag dat veel mensen het bedrijf één ster hadden gegeven – omdat het onmogelijk is om in contact te komen met de klantenservice.

Ik wist niet meer wat ik moest doen – ik besloot Kitti te bellen. "Hallo Kitti, ik weet wat er in m'n woning gebeurt. Je doet iets illegaals en je moet onmiddellijk vertrekken." Haar reactie was een hoge "Neeee!" Na een aantal minuten begon ik boos te worden, maar toen hoorde ik de deurbel op de achtergrond. Ik dacht dat er een klant van haar voor de deur stond en schreeuwde door de telefoon: "Nee, Kitti! Je doet de deur niet open! JE DOET DE DEUR NIET OPEN!" Uiteindelijk beloofde ze weg te gaan, op de voorwaarde dat ze het geld dat ze voor de extra week had betaald, terug zou krijgen. Dat was de druppel voor mij. "Nee, je krijgt helemaal niks terug," snauwde ik naar haar en ik beëindig het gesprek. Vlak daarna ging mijn telefoon weer over. Het was een van de gasten (een pooier, neem ik aan) die zei dat ze hun geld terug wilden. Ik dreigde de politie te bellen, maar hij begon mij ook meteen te bedreigen, en zei dat ik degene was die geld van hen gestolen heeft. Ik raakte in paniek, en zei dat een vriendin van me langs zou komen om het geld te overhandigen. Ik had het gevoel dat ik in een slechte woensdagavondfilm zat. Op een gegeven moment hing ik letterlijk boven de wc-pot terwijl ik aan de telefoon was. Het gevoel van hulpeloosheid maakte me kotsmisselijk. Mijn huis was een bordeel geworden en niemand kon me helpen. En de pooiers bleven me bellen, elke tien minuten, met de vraag: "Wanneer komt je vriendin?"

Net toen ik dacht dat het niet erger kon, begon mijn benedenbuurvrouw me foto's te sturen waarop Kitty en de mannen mijn appartement gehaast verlieten met een hele stapel tassen en koffers. Ik dacht dat ze nu ook nog m'n huis aan het leegroven waren, en kreeg eindelijk mijn vriendin Maria te pakken, die in totale strijdmodus ging, naar een pinautomaat rende, en daarna naar het appartement. Mijn benedenbuurvrouw kon zien dat ze allemaal al uit het appartement waren en in een busje zaten, dus sprak Maria met haar af bij de achteringang van het gebouw. Samen zijn ze naar binnen gegaan om te checken hoe het appartement erbij lag, zonder dat mijn huurders het merkten. Ik was met ze aan het Facetimen, en keek met een bonkend hart met ze mee toen ze naar binnen stapten.

Het eerste dat ze merkten was dat het extreem warm was in mijn flat, en ik kon zien dat al mijn planten er treurig bijhingen in hun potten. Ze maakten allebei meelevende geluiden terwijl ze de verschillende kamers van m'n appartement checken. Er was niets weg, maar ik hoorde Maria wel opeens lachen. Ze had een enorme rol keukenpapier gevonden, en drie vuilniszakken vol met vieze papieren handdoekjes en gebruikte condooms. Zo te zien hadden Kitty en de mannen weinig gegeten, behalve vis uit blik en instant noedels, die overal door de keuken lagen. Maar ze hadden wel zes organische vrije uitloop-eieren gekocht, dus het waren in ieder geval bewuste consumenten.

Hoewel Maria en mijn buurvrouw al in het appartement waren, wilde ik geen risico nemen, dus vroeg ik Maria om naar buiten te gaan en het geld terug te geven. Dat deed ze meteen, al beet ze hen wel toe: "Jullie verdienen dit waarschijnlijk niet." Ze reden zonder iets terug te zeggen weg.

Een paar dagen later haalde een vriend me op van het vliegveld. We kochten onderweg rubberen handschoenen en ontsmettingsmiddel, en gingen aan de slag. Ik heb nog nooit zoveel vlekken op een laken gezien. De gebruikte condooms en condoomverpakkingen lagen als confetti verspreid over de vloer, ik vond een masker met kattenoortjes, een visnetpanty en ontelbaar veel vieze papieren handdoekjes, in elke hoek van mijn appartement. Maar de kers op de taart waren de drie gebruikte zwangerschapstesten die ik een maand later bovenop het medicijnkastje in mijn badkamer vond.

Ik vind het nu – zes maanden later – weer prima om hier te wonen, maar dat heeft wel even geduurd. Ik heb de sloten meteen laten vervangen, maar was nog steeds bang dat Kitti's mannen terug zouden komen of dat er klanten voor het appartement zouden staan te wachten wanneer ik 's avonds laat thuiskwam. Mijn zaak tegen het verhuurbedrijf loopt nog, maar ik hoop in ieder geval compensatie te krijgen voor alle spullen die ik moest weggooien. Ik had nooit gedacht dat ik de woorden "seksuele uitscheidingen" zou moeten gebruiken, en toch zit ik die nu op dagelijkse basis te typen in mailtjes naar het verhuurbedrijf.

Mijn relatie met de buren is goed, en ik denk dat ze het vooral erg zielig voor me vonden. Maar ze noemen me wel nog af en toe de "hoerenmadam" als ik ze tegenkom bij de voordeur.

*Kitti is waarschijnlijk een valse naam, maar haar foto is geblurd om haar identiteit te beschermen