FYI.

This story is over 5 years old.

Stuff

Nooit ging er zoveel mis op een politieke bijeenkomst als dit weekend bij 50+

Het ongemakkelijkste politieke moment van 2016 vond dit weekend plaats.

Alle screenshots via nos.nl

Verreweg het allerleukste aan de politiek zijn de partijcongressen, uitslagenavonden en verkiezingsfeesten, op het moment dat het tijd is voor het stukje entertainment. In ieder geval in Nederland – waar meestal geen Aretha Franklins of Beyoncé's komen optreden zoals in Amerika, maar waar bijvoorbeeld opeens Ton Elias staat te swingen op Gordon en LA The Voices tijdens de verkiezingsavond van de VVD. Het zorgt hoe dan ook vrijwel altijd voor een bloederig soort ongemak, omdat politiek en party ongeveer elkaars tegenpolen zijn, en politici nou eenmaal niet voor het vak hebben gekozen vanwege hun neusje voor kwaliteitsfeest of hun Braziliaanse heupdanstechnieken.

Advertentie

Met de komende Tweede Kamerverkiezingen in het vooruitzicht verheug ik me hier weer enorm op, en het eerste legendarische stukje ongemakkelijk entertainment vond dit weekend plaats op het partijcongres van 50+. Zou kunnen dat je het gemist hebt, want weekend, dus ik zal kort vertellen wat er gaande was.

50+ is de partij van Henk Krol die opkomt voor oudjes. Op een congres dit weekend was zanger Ben Cramer uitgenodigd om het 50+-lied te komen zingen: Blijf van mijn poen af, op de wijs van Kom van dat dak af. Ik dacht eerst even dat Ben Cramer – rijkelijk laat – een activistisch lied had gemaakt als reactie op Trump's "Grab 'm by the pussy"-video, maar 'poen' betekende hier natuurlijk gewoon ouderwets 'geld', waar je vanaf moet blijven (de grootste angst van oudere mensen is nou eenmaal dat ze niet meer een volvet pensioen hebben om genoeg boterbabbelaars en Maria-biscuitjes van te kopen).

Het optreden liep echter ziekelijk in de soep, omdat de instrumentale versie steeds niet gelijk liep met de tekst van Ben. De algehele pijn die dit opleverde was een klein beetje vergelijkbaar met de pijn tijdens het optreden van Patti Smith, die een paar honderd kilometer verderop, en rond hetzelfde moment, haar tekst vergat tijdens de Nobelprijsuitreiking in Stockholm. Behalve dat Patti alsnog de halve zaal aan het janken kreeg omdat het zo mooi was (ze zong een Bob Dylan-cover), iets dat Ben Cramer niet gegund was. Het kwam überhaupt maar niet goed. Keer op keer liep die rotband niet goed, tot grote frustratie van Ben, en een spetterende hoeveelheid ongemak, ontzetting, paniek en verslagenheid onder iedereen in de zaal.

Advertentie

Een kleine recap van de gebeurtenis, en het bijbehorende ongemak dat je vrijwel nergens ter wereld in zo'n zuivere vorm vindt als tijdens Nederlandse partijbijeenkomsten.

Ben zet het lied in, het begin gaat goed. Het is een publieksparticipatielied, waarbij hij steeds een zin zingt die het publiek moet herhalen, zoals het Hela Holala-lied dat je altijd tijdens de Avondvierdaagse moest zingen.

Dan gaat het mis: terwijl de tekst nog bij het couplet is, gaan de instrumentals al naar het refrein. Henk Krol schrikt zich een hoedje, Ben Cramer krijgt het ternauwernood voor elkaar om niet heel kwaad te worden en plaatst een passief-agressieve opmerking aan het adres van de geluidsman, die waarschijnlijk een klein hartaanvalletje beleeft.

De muziek wordt opnieuw ingestart, Ben zet opnieuw in.

Weer gaat het mis. "STOP MAAR!" roept Ben, als een gymleraar die vermoeid z'n brugklas toespreekt omdat ze er een potje van maken tijdens het koningskegelvoetbal.

Toch kan er niet echt gestopt worden, en dus begint de muziek weer bij het begin.

Potdomme, weer ernaast! Ben probeert de situatie te verzachten door hard te lachen, weliswaar als een boer met kiespijn (hoewel je beter een boer met kiespijn kan zijn dan een zanger op een 50+-congres waar de geluidsman zojuist is begonnen met dementeren).

Ook iemand anders ziet in humor een laatste redmiddel en roept: "Het wordt wel een lang optreden zo!" Het verzacht de pijn amper, maar de muziek gaat opnieuw aan.

Advertentie

Wéér gaat het mis, de ontsteltenis op Henk Krols gezicht gaat door merg en been. In het hok van de geluidsman druipt het angstzweet inmiddels van het plafond.

Dit is een cruciaal moment, want hier verandert de sfeer heel expliciet van ongemakkelijk naar grimmig. Ben Cramer zegt boos te zijn, een heertje in het publiek is er klaar mee en maakt een statement door weg te lopen.

Terwijl de spanning nu om te snijden is, probeert Ben het voor de vijfde keer. Het mág nu niet mis gaan.

Het gaat weer mis! Ben Cramer zegt ermee te stoppen en dreigt weg te gaan, Henk Krol zou het liefst verdwijnen uit dit heelal.

Toch zit er niet veel anders op dan opnieuw de band aan te zetten.

Bij de zesde poging is werkelijk alle lol eraf, maar Henk krol schreeuwzingt mee alsof zijn leven ervan afhangt. "… NE NE NE NE NE VAN MIJN PENSIOEN AF!!!" Het gaat goed! Met bonkende 50+-harten worden de coupletten overleefd, zo ver waren we nog niet gekomen! Zouden we het einde dan toch gaan halen?

Nee! Ben Cramer gaat opnieuw de bietenbrug op, en beseft dat dit definitief niet meer goed gaat komen. Wat een dag.

Ik zie door dit voorval weer enorm uit naar de Tweede Kamerverkiezingen. Er zal met modder gegooid worden, het zal grimmig worden, en het gaat om bloedserieuze zaken, maar er valt gelukkig ook altijd genoeg te lachen. Vooral als politici zich met andere dingen dan politiek bezighouden, zoals entertainment, heeft dat iets liefs en doms, en het lijkt me sowieso ook veel lolliger dan andersom, als bijvoorbeeld radio-dj's opeens besluiten de politiek in gaan.

Bekijk het filmpje hier.

Lees ook: