Mensen vertellen over de grofste manieren waarop ze hun leraren het leven zuur maakten

Leraar zijn – jonge mensen aan kennis helpen – is een van de nobelste beroepen, maar ook een van de zwaarste. De klassen worden voller en voller, de werkdruk is vreselijk hoog door alle administratieve rompslomp, en tot overmaat van ramp heb je ook nog eens te maken met kinderen of pubers. En iedereen weet: kinderen en pubers zijn gewetenloze Satans die dol zijn op rottigheid, zoals tassen door het lokaal smijten of brandende vliegtuigjes door het lokaal gooien. Of, wanneer een lerares eventjes het lokaal is uitgelopen, snel de deur met tafels en stoelen barricaderen, om vervolgens de tv heel hard aan te zetten en via het raam naar buiten te klimmen. Ik hoop niet die ene invaljuf voor Frans me nog herkent, want in retrospect schaam ik me dood voor wat ik deze aardige vrouw heb aangedaan.

Ik vroeg wat vrienden en collega's – die inmiddels over een ziel beschikken – naar de ergste fratsen die zij bij hun leraren hebben uitgehaald, en waar ze achteraf gezien spijt van hebben.

Mijn ouders kregen een keer een boos mailtje van mijn middelbare school: hun dochter had posters opgehangen in de school, waarop 'een persoon te zien was met een enorme cactus als penis.' Een van de conciërges, om precies te zijn. Ze hadden me al meerdere keren verzocht om ze weg te halen, maar tevergeefs.

Die posters waren voor onze schoolkrant bedoeld, waarvan ik het hoofd was. Het was een aankondiging voor een prijsuitreiking die we hadden opgezet: aan de dikste lerares zouden we een cactus geven met de tekst 'U bent groots' erop, en we hadden ook nog een prijs voor de kutste stem.

Op een willekeurig moment stapten we de lerarenkamer binnen, en reikten we de prijs voor de kutste stem uit aan de leraar Engels. Echt zo'n saai en autoritair mannetje was het. De prijs voor de dikste juf overhandigden we ergens anders – ik was er zelf toen niet bij. Maar ik weet wel dat ze helemaal rood werd. Nogal logisch natuurlijk, al helemaal als je bedenkt dat ze er net een maagverkleining op had zitten. Laat ik zeggen dat ik er niet trots op ben.

Op de basisschool gaf onze muziekleraar een keer de opdracht om een rap te schrijven. Zelf luisterde ik best veel hiphop, en het leek me wel grappig om er een disstrack van te maken. Voor die leraar, die ik trouwens vaak Bassie noemde (hij heette namelijk Adriaan).

Het was een gepassioneerde man, en ook een heel gevoelige. Toen ik mijn diss voor de klas ten uitvoer had gebracht was hij dan ook best aangedaan. Ik rapte onder andere dat hij vals zong, en dat hij totaal geen gitaar kon spelen. De andere kinderen moesten er wel een beetje om lachen, maar hijzelf niet. Hij moest huilen.

Ik moest nablijven en van de schoolleiding mijn excuses aanbieden. Ik voelde me er ook wel echt schuldig over, want het was echt een lieve man die ons met veel passie iets over muziek wilde leren.

In mijn eindexamenjaar had ik een eigen website: evengeenporno.tk. Er stonden wat foto's en filmpjes op van mij en mijn schoolvrienden, een gastenboek, en wat columns die we zelf hadden geschreven - bijna allemaal over hoe stom school was.

Ik had ergens gezien dat het een internetding was om te 'fotofucken': dan werd er een foto geupload en vervolgens mocht iedereen die foto bewerken in Photoshop of Paint. Dat leek me hilarisch, en dus uploadde ik een foto van de conrector. Mijn vrienden en ikzelf bewerkten in de dagen daarna die foto en ik kreeg de resultaten weer netjes terug gemaild, zodat ik ze op mijn site kon zetten. Het hoofd van de arme man werd lustig gephotosopt op o.a. een lilliputter, een groep skinheads, een dikke man die seks had met een dikke vrouw, en er waren enkele nog smakelozere varianten zoals zijn hoofd op het lichaam van een nazi.

Een week of drie later werd ik op een woensdagavond gebeld door de rector. Ik moest naar school komen. In het rectorkamertje werd ik ontvangen door de rector en de twee conrectors, en er werd me op woedende toon medegedeeld dat ik een andere school kon gaan zoeken. Blijkbaar was evengeenporno.tk uitgelekt tot aan alle brugklassen aan toe, en had het vrouwtje van de mediatheek de website uiteindelijk ook ontdekt, aangezien de halve school daar op de computers de site kwam bekijken.

Omdat ik toch per se die laatste schoolweken wilde afmaken ben ik flink door het stof gegaan, eerst alleen, later samen met de betreffende vrienden. Ik kreeg ook e-mails van klasgenoten die vertelden dat er plannen waren om massaal in staking te gaan. Uiteindelijk werd ik een week geschorst en mocht ik mijn eindexamen afmaken. Het was een wijze les over de reikwijdten van het internet. En over mezelf: op mijn laatste rapport stond dat ik "een zeer zwak ontwikkeld empatisch vermogen" had. : (

Op Partyflock kwam ik een keer een foto tegen van onze conciërge. Hij had een sm-pakje aan, met zo'n riem om z'n nek. Ik stuurde hem gelijk door naar een maat.

Niet veel later hadden nog een stuk meer mensen 'm in hun bezit, en we besloten om de foto op alle computers in de school in te stellen als screensaver. Twee meisjes die de foto ook hadden bemachtigd moesten bij de rector komen, ondanks dat ze eigenlijk niets met die screensaver te maken hadden. De rector probeerde iedereen nog wijs te maken dat de man op die foto de tweelingbroer van de conciërge was, maar niemand geloofde dat natuurlijk.

We hadden voor muziek een nogal ijdele juf. Ze droeg veel make-up en parfum, misschien om te verdoezelen dat ze al wat ouder begon te worden. Ik vond haar altijd maar stinken.

Toen een paar leerlingen een keer wat gingen voorspelen, ging zij tussen de leerlingen in zitten. Precies voor mij, zodat ik tegen haar achterhoofd aankeek. De parfumlucht steeg gelijk mijn neus binnen. Ik kan me niet precies meer herinneren waar ik een schaar vandaan toverde, maar ik weet in ieder geval nog wel dat ik 'm op dat moment in mijn handen had. En er zo een hap uit haar geblondeerde coupe mee afknipte.

De kinderen om mij heen konden hun lach nauwelijks inhouden, maar ze had niks door. Het was een zacht knipje, en de muziek klonk vrij hard. Bovendien verwacht je op zo'n moment natuurlijk ook niet zo snel het geluid van een knippende schaar. Ze zal er ongetwijfeld later achter zijn gekomen, maar of ze ooit de conclusie heeft getrokken dat het tijdens die muziekles is gebeurd? Dat denk – en hoop – ik niet.

Op de basisschool kreeg ik een keer les van een Hindoeïstische juf, over het Hindoeïsme. We moesten een tekening maken van Ganesha, de god van kennis en wijsheid. Mijn Ganesha was een soort gangster geworden met geweren in zijn hand; hij had allemaal schotwonden, littekens en bloedvlekken. Compleet verminkt.

Mijn juf was sprakeloos, en barstte in tranen uit. Het geloof betekende ontzettend veel voor haar. Ik moest op het matje komen bij de schooldirecteur, en werd voor de rest van het jaar naar een andere klas gestuurd. Ik maakte nog een nieuwe tekening voor haar, maar het mocht niet baten.

Voor geschiedenis hadden we een leraar met een heel slecht gevoel voor humor. Hij verwisselde altijd de eerste letters van je naam: Gerard Jansen noemde hij bijvoorbeeld Jerard Gansen. Strontziek werd ik ervan.

Nog vervelender was dat hij nogal sprak met consumptie. Bij zijn les zat er nooit iemand vooraan in het midden, maar zaten we in een boogje om de voorste tafels heen, zodat we die klodders spuug tenminste konden ontwijken.

Of hij zelf doorhad dat er spuug uit zijn mond kwamen wisten we nooit zo goed, dus ik besloot maar eens een keer demonstratief vooraan te gaan zitten. Zodra hij begon met praten, stak ik een paraplu op. "Praat ik echt met zoveel consumptie?" hoorde ik hem zeggen, terwijl ik wat druppeltjes op de buitenkant van de paraplu zag vallen. Niemand gaf antwoord, maar aangezien de hele klas hem uitlachte kon hij het zelf ook wel invullen. Eigenlijk best zielig.

Bekijk hieronder de video '5 Vragen die je altijd al had willen stellen aan een toiletjuffrouw'