FYI.

This story is over 5 years old.

Drugs

Mijn geheime ontmoeting met een van de grootste drugsbazen van Silk Road

Ace is de stinkend rijke drugsbaas van de beruchte Scurvy Crew. Hij vertelde ons uitgebreid over de bloeiende en gevaarlijke online drugshandel.

Spaanse opium van de Scurvy Crew

Update:
Het blijkt maar weer dat je als online drugsbaron niet voorzichtig genoeg kunt zijn: dit weekend werd bekend dat de Nederlandse Cornelis Jan (Maikel, volgens zijn eigen LinkedIn-pagina) Slomp vorig jaar is opgepakt door de FBI vanwege zijn grootschalige online handel in drugs. De 22-jarige jongen uit Woerden blijkt een van de grootste drugsbazen op de deep web te zijn en was onder andere op Silk Road actief. Hij zou voor minstens 173 miljoen dollar aan bitcoins hebben verdiend met zijn smokkelpraktijken. Meer over dit nieuwtje kun je lezen in een artikel van de Chicago Tribune.

Advertentie

Dread Pirate Roberts was kapitein van een schip dat onzinkbaar leek. Toch werd het oorspronkelijke Silk Road op 1 oktober 2013 offline gehaald door de FBI, die gelijk ook de vermeende kingpin van het online drugsimperium (de 29-jarige Ross Ulbricht) arresteerde. Nog minstens zeven andere Silk Road-verkopers werden gearresteerd, en de honderdduizenden klanten werden niet geheel vrijwillig over de deep web verspreid.

Terwijl de chaos steeds meer aandacht kreeg in de media en berichten over de vermeende huurmoordenaarscapriolen van Dread Pirate Roberts (DPR) niet van de lucht waren, hield een van de meest prominente drugssyndicaten zich op in een Europese schuilplaats. Het syndicaat stond voor een lastige keuze: het voor gezien houden en verdwijnen voordat de leden opgepakt zouden worden, of het lucratieve online drugsnetwerk gaande houden te midden van alle commotie.

Het drugssyndicaat, bekend onder de naam The Scurvy Crew (TSC) besloot toch door te zetten. Dat hield in: doorgaan met het witwassen van bitcoins, het vacuüm verpakken van drugspakketjes en ongezien met zakken vol onversneden drugs over de Marokkaanse grens laten glippen. Silk Road mag dan wel in handen van de autoriteiten tot een plotseling einde zijn gekomen, maar The Scurvy Crew zag ook na die gebeurtenis nieuwe kansen.

Ik deed er maar liefst negen maanden over om de grote baas van The Scurvy Crew in levende lijve te kunnen spreken: een lange periode waarin via versleutelde e-mails en telefoontjes met wegwerpsimkaarten werd onderhandeld over het hoe, wat en waar van de ontmoeting. Hij zou me uitleggen hoe de drugshandel op de deep web in z'n werk gaat, vanaf het bescheiden ontstaan van de deep web tot aan de miljoenenwinst die er nu gegenereerd wordt. Onder het pseudonym "Ace" (zijn echte naam weet ik niet) claimde hij een nieuw soort drugdealer te vertegenwoordigen.

Advertentie

"Ik doe het echt niet alleen voor het geld," schreef hij in een email. "Ik vind het belangrijk een uitstekende service te leveren."

Ace stemde erin toe me te ontmoeten omdat hij wilde bewijzen dat de wereld van eersteklas online drugsverkoop uit een netwerk van complexe, unieke en zowaar respectabele ondernemingen bestaat. Het beeld dat de media over Silk Road schetsen, waarin vooral zaken als klungelige huurmoorden en bitcoinzwendel naar voren komen, wordt door hem tegengesproken. Ik was benieuwd hoe iemand als Ace een succesvolle Silk Road-ondernemer wordt en ontdekte tijdens mijn gesprek met hem dat hij waarschijnlijk de laatste persoon was die met Ross Ulbricht communiceerde voordat Ross afgelopen oktober in een bibliotheek in San Francisco werd gearresteerd.

Ik werd verzocht om naar het Europese vasteland te vliegen. Voordat ik met Ace kon afspreken werd mijn identiteit grondig nagetrokken. Mijn volledige naam, adres, geboortedatum, vluchtnummer, aankomsttijd, paspoortnummer, adres van mijn hotel en zelfs het soort vervoer dat ik van het vliegveld naar het hotel zou nemen, moest ik doorgeven.

Even later werd ik opnieuw gecontacteerd door The Scurvy Crew. Ik kreeg een versleuteld bericht: "Blijf op het vliegveld tot je verdere instructies ontvangt." Het klonk allemaal nogal onheilspellend, maar ik besloot toch maar het vliegtuig te nemen.

Eenmaal aangekomen op de afgesproken plek bleef ik wachten tot ik een telefoontje zou krijgen. Na twintig minuten was het zover en kreeg ik Ace aan de lijn: "Kom naar het dichtstbijzijnde treinstation, mijn mannen wachten op je." Eenmaal daar belde hij me opnieuw om me te laten weten dat alles volgens plan verliep. Daarna werd ik geïnstrueerd om naar het winkelcentrum bij het treinstation te lopen. Ik wachtte een paar minuten en keek om me heen, gokkend wie van de honderden mensen om me heen de mannen van Ace zouden zijn.

Advertentie

Opnieuw werd ik gebeld door Ace.

(Klik om te vergroten)

"Oké, ik kan je zien. Als ik op je afkom hoef je me alleen maar te begroeten en volg je me." Binnen een minuut kwam er een lange, maar verder onopvallende man van een jaar of 35 op me af en die me toeknikte.

"Ace?" vroeg ik.

De man grijnsde en schudde mijn hand, terwijl ik voornamelijk bezig was met het feit dat hij meer leek op een accountant dan een typische drugsbaas.

Ik volgde hem naar een afgelegen buurt van de stad en nam in een stil cafeetje plaats tegenover hem. Op verzoek van Ace haalde ik mijn tas binnenstebuiten, waarna hij door mijn bezittingen snuffelde en me om mijn paspoort en telefoon vroeg. De batterij werd uit mijn telefoon gehaald en mijn paspoort werd streng bekeken, waarschijnlijk om het paspoortnummer dat ik eerder had opgegeven te checken. Na een paar minuten leek Ace opgelucht te concluderen dat ik was wie ik beweerde te zijn.

"Vat het niet persoonlijk op," zei hij. "Je kunt in deze business niet voorzichtig genoeg zijn." Maar was hij wel de enige echte, of was dit een van de werknemers van Ace die me in het ootje nam?

Om te bewijzen dat hij het echt was, logde hij op een laptop in met de zelfde PGPsleutel waarmee we in de maanden daarvoor communiceerden. Ook logde hij in op het gebruikersaccount van The Scurvy Crew op Silk Road 2.0, een replica van de oorspronkelijke Silk Road. Hoewel de nieuwe versie hard nodig is, wordt het geplaagd door interne fouten, bitcoindiefstal, hackpogingen en ander leed.

Advertentie

Toch is het de meest prominente plek voor online drugsverkoop, wat nog eens extra duidelijk werd toen Ace me zijn eindeloze bestellijst voor die dag toonde: verzoeken voor Spaanse opium, Marokkaanse hasj en crystal LSD.

Ik wilde weten hoe deze gast hier terecht is gekomen en hoe hij zo'n florerende onderneming op het gebied van internationale drugsverkoop weet te onderhouden.

LSD afkomstig van The Scurvy Crew

Volgens Ace begon hij zoals de meeste drugsdealers: met verkoop in kleine hoeveelheden, gewoon op straat. "Zo'n vier jaar geleden dealde ik met drie anderen in een Europese stad. We verkochten waar vraag naar was: coke, wiet, pillen. Ik deed de organisatie en zorgde ervoor dat de voorraad werd aangevuld. Uiteindelijk werden twee van ons vlak na elkaar gearresteerd en besloten we dat deze manier van werken het risico niet waard was. Ieder ging zijn eigen weg en probeerde op een legale manier zijn geld te verdienen."

Toch bleek het rechte pad gauw te vervelen, en toen hij in 2011 van een paar Australische toeristen over Silk Road hoorde, begon hij weer met dealen.

"In Australië is het behoorlijk lastig om drugs van goede kwaliteit voor een redelijke prijs aan te schaffen, en deze Australische dames maakten dan ook dankbaar gebruik van Silk Road," vertelde Ace. "Ik speelde met het idee om via de deep web drugs te verkopen en deed ongeveer vier maanden lang research. Ik kocht hier en daar wat dingen via Silk Road en kwam erachter dat het allemaal vrij soepel verliep, dus overwoog ik mijn mogelijkheden als verkoper. Op dat moment verbleef ik in Spanje, en het is behoorlijk bekend dat Bayer daar opium verbouwt […] op een streng gecontroleerd en militair beveiligd landgoed."

Advertentie

Ace refereerde aan het Duitse farmaceutische bedrijf Bayer, waarvan enkele scheikundige werknemers rond 1890 ironisch genoeg de eersten waren die heroïne wisten te produceren en het op de markt brachten. Ace claimt dat het bedrijf in Spanje nog steeds opium van hoogwaardige kwaliteit verbouwt met als doel het te gebruiken als ingrediënt van een aantal producten. Toen ik die bewering later voorlegde aan enkele onderzoekers op het gebied van drugs, wist een ervan me te vertellen dat het helemaal niet zo'n vergezocht idee was. Blijkbaar kopen farmaceutische bedrijven via derden papavers in om er opium uit te verkrijgen, voor zowel wetenschappelijke als medicinale doeleinden. Toen ik Julien Little sprak, de woordvoerder van de Britse tak van Bayer, zei hij dat hoewel Bayer zelf geen opium verbouwt, het heel goed mogelijk is dat Bayer gebruik maakt van "uitstekend gecontroleerde contractlandbouw" met als doel opium te verkrijgen.

Het kan dus heel goed dat Ace inderdaad op een paar veldjes is gestuit die toebehoorden aan de leverancier van een farmaceutisch bedrijf, gezien de hoge kwaliteit van de opium en de gewapende beveiliging eromheen.

Gewapend met zijn kennis van Silk Road, een machete en een grote zak besloot Ace het er op een nacht in 2011 op te wagen en kroop een van de velden in. Hij kwam terug met een flinke hoeveelheid opium, die hij vervolgens met een leuke winst op Silk Road verkocht. Om ongewenste aandacht te vermijden zette hij een klein bedrijfje op om zijn bitcoins mee wit te wassen. Na de eerste maand was Ace verkocht: hij koos Silk Road als slagveld in zijn strijd tegen de war on drugs.

Advertentie

Om de vraag bij te kunnen benen nam hij een paar vrienden aan om hem te helpen. Terwijl de kopers lekker vanaf de bank de opium online bestelden, werd het gevaar van Ace's beroep maar al te zichtbaar. Toen hij en zijn medewerkers op een nacht door de opiumvelden slopen, hoorden ze van een afstandje geweerschoten klinken. De beveiligers waren vlakbij.

(Klik om te vergroten)

"Ik geloofde niet dat ze doelgericht op ons schoten," vertelde Ace. "We doken op de grond en kropen op handen en knieën weg, totdat een van mijn vrienden het ineens uitschreeuwde. Hij was in zijn been geraakt." Gedreven door de adrenaline en de angst voor meer kogels vluchtten Ace en zijn maten de velden uit. "We legden onze gewonde vriend in de achterbak van de auto en reden hem naar een dierenarts die onze verwondingen wel vaker hechtte als zoiets gebeurde." Het geweerschot werd overleefd.

Volgens Ace was het maar de vraag of ze echt waren ontdekt door de beveiligers: "Waarschijnlijk verveelden ze zich en waren ze een beetje doelloos op de papavers aan het schieten." Toch realiseerde Ace zich de risico's van het vak, en zorgde hij er goed voor zich alleen met betrouwbare mensen te omringen.

Ace runde The Scurvy Crew niet met ijzeren vuist; het was voldoende om zijn integriteit en goede service te tonen. Hij en zijn crew werden een vertrouwde naam binnen Silk Road. Ze waren de enigen die het aandurfden de opium uit de bewaakte velden te stelen en hadden dan ook het monopolie op wat zij hun "Bayer opium" noemden.

Advertentie

Het geld stroomde binnen en de onderneming liep steeds beter. Om de vraag aan te kunnen nam Ace meer mensen aan en kocht hij twee panden om zijn product te verwerken. "We hebben een team dat de opium uit de velden haalt en het product laat drogen, dat duurt zo'n tien dagen. Hoe droger de opium, des te beter de kwaliteit. Vervolgens wordt de opium verhit en tot een dunne laag geplet, als laatste worden er porties van gesneden. Zodra 's ochtends de bestellingen via Silk Road binnenlopen, worden de porties vacuüm en waterdicht verpakt en daarna verstuurd. Laten we zeggen dat er van ongeveer een kilo die per week wordt verzonden, misschien tien tot twintig gram wordt onderschept, dus het is het helemaal waard," legde Ace uit. Alleen al aan opium verdient The Scurvy Crew zo'n tienduizend euro per week. Het geld wordt witgewassen door iemand die de verdiende bitcoins verkoopt en het geld op verschillende bankrekeningen in Zwitserland en de Verenigde Staten laat storten.

Marokkaanse hasj die The Scurvy Crew ook verhandelt.

De duizenden klanten die via Silk Road hun opium en hasj bij The Scurvy Crew kochten, lieten positieve beoordelingen over de service en kwaliteit achter. Ook Dread Pirate Roberts was blij met de vooruitgang die Ace op zo'n korte termijn wist te boeken. De twee spraken elkaar volgens Ace dan ook regelmatig.

De eerste keer dat ik Ace op Silk Road voorbij zag komen was toen ik de fora vlak na de arrestatie van Ross Ulbricht afstruinde. De fora bestaan inmiddels niet meer, maar Ace was voor zover ik weet de allereerste die alarm sloeg, al voordat het bericht van de arrestatie van Dread Pirate Roberts de media bereikte. Op 1 oktober 2013 liet Ace een bericht op de fora achter waarin stond: "Volgens mij is er iets aan de hand met DPR." Ongeveer een halfuur nadat hij het bericht had gepost, stonden alle fora vol met het nieuws van de arrestatie. Toen ik Ace hiernaar vroeg, zei hij voorzichtig: "Ik had het idee dat er iets mis was". Gezien de datum en het tijdstip waarop Ace een chatgesprek voerde met Dread Pirate Roberts, meende Ace dat ze "letterlijk halverwege het gesprek waren toen Ross door de FBI van zijn stoel werd gelicht."

Advertentie

(Klik om te vergroten)

"Het ene moment werd een van mijn berichtjes nog door DPR beantwoord, en het moment erop werd mijn volgende bericht ongetwijfeld door een FBI-agent beantwoord. DPR en ik waren in gesprek over aanpassingen aan de website, en ineens werden zijn berichten in een heel andere stijl dan normaal geschreven." Volgens Ace vroeg Dread Pirate Roberts hem ineens om een kopie van zijn ID-kaart, wat op zich niet heel vreemd was aangezien dit een algemeen onderdeel van de werkwijze van DPR was. Maar het plotselinge moment waarop het nu zonder enige aanleiding werd gevraagd, deed de alarmbellen bij Ace rinkelen.

"Op dat moment stopte ik direct met het gesprek en liet ik een bericht achter op de fora: 'Hé, volgens mij is er iets vreemds aan de hand'." Ace bleek gelijk te hebben: de oorspronkelijke Silk Road werd door de FBI offline gehaald, alle bitcoins die binnen Silk Road nog in omloop waren (met een geschatte waarde van 39,4 miljoen euro) werden in beslag genomen door de autoriteiten. The Scurvy Crew leed flinke schade en verloor zo'n 400.000 euro. "Toch duurde het niet lang, laten we zeggen, zo'n twee weken, voordat we weer aan de slag konden op andere plekken binnen de deep web," vertelde Ace.

Die andere plekken waren alternatieve online drugsbazaars zoals Sheep Marketplace en Black Market Reloaded. Beide sites bestonden al voor de opheffing van Silk Road, maar bleven tot dan toe altijd in de schaduw van Dread Pirate Roberts en zijn superieure marktplaats staan. Toen Silk Road viel, migreerden diens gebruikers naar de voormalige concurrenten, die de hoeveelheid nieuwe klanten nauwelijks aankonden en er kort daarop mee ophielden.

Advertentie

Sheep Marketplace, een van de alternatieven voor Silk Road 

The Scurvy Crew overleefde de digitale storm wonderwel, met dank aan hun reputatie. Met name de hoge betrouwbaarheid en de geweldige kwaliteit van de opium en hasj zorgden ervoor dat de crew zaken kon blijven doen. Inmiddels doen ze die zaken op Silk Road 2.0, waar veel trouwe klanten hen naartoe hebben gevolgd.

Ace is nog steeds niet gearresteerd, maar zorgt er dan ook voor dat hij zijn handen nauwelijks meer vuil hoeft te maken: "Als ik 's ochtends vroeg opsta, check ik als eerste de lawine aan berichten die ik iedere dag ontvang," lachte hij. "Die handel ik af, en dan maak ik een lijst voor de opiumbestellingen en een voor de hasjbestellingen. Ik verwacht van mijn crew dat de bestelde pakketten om vier uur 's middags op de post zijn gedaan. De rest van de dag ben ik bezig de rest van de organisatie in goede banen te leiden." Om te laten zien dat hij de waarheid sprak, toonde hij me de enorme waslijst bestellingen die hij via Silk Road 2.0 binnenkrijgt. Het is duidelijk dat hij trots is op wat hij heeft opgebouwd.

Alsof hij er zelf ook nog steeds verbaasd over was, zei hij: "Weet je hoe bizar het is om 's ochtends wakker te worden en te besluiten dat je die dag in Parijs wil dineren? Of iedere keer dat je er zin in hebt een nieuw huis of een nieuwe auto aan te schaffen? Het kan gewoon. Ik had nooit gedacht dat ik dit leven zou leiden." Het leek hem goed te doen om in alle eerlijkheid over zijn werk te kunnen vertellen. Het was duidelijk dat hij gedreven was, maar de donkere kringen rondom zijn ogen ontgingen me niet: alle geheimzinnigheid die zijn levensstijl met zich meebracht leek een flinke tol te eisen.

"Zeker is het geen pretje om zo'n geheimzinnig leven te leiden vanwege het werk dat je doet," bekende hij. "Er zijn dagen dat ik verlang naar een simpel kantoorbaantje waarbij ik niet voortdurend over mijn schouder hoef te kijken uit angst gearresteerd te worden door de FBI. Ik heb geen idee wat ze van me weten, maar voorlopig probeer ik zoveel mogelijk plezier te halen uit wat ik doe, anders is dit alles het risico niet waard."

Na twee uur met Ace te hebben gesproken, scheidden onze wegen zich weer. Ik bedankte hem, en hoewel ik hoogstwaarschijnlijk in het oog werd gehouden door zijn medewerkers, mocht ik zonder begeleiding de bar uitlopen. Eenmaal terug op het treinstation werd mijn blik ergens door aangetrokken. Ik keek op en zag een gigantisch draaiend Bayerlogo.

Er wordt door de auteur van dit artikel niet gesuggereerd dat Bayer opium koopt voor illegale doeleinden.

Ook wordt niet gesuggereerd dat de schietpartij die door Ace is genoemd bekend is bij Bayer, of dat Bayer dergelijke praktijken goedkeurt.