Omdat in België treinen vertraging hebben door opgehoopte herfstbladeren en vee op het spoor, gaan wij wekelijks op zoek naar een fotograaf die ons uit de pijnlijke banaliteit van onze Belgische werkelijkheid kan halen. Deze week is dat zonder twijfel Stef Van Looveren.In de geborgenheid van zijn eigen living trekt Stef Van Looveren vrienden, blauwe oogschaduw, strakke nylon broekjes en green screens binnen. Vloeibare mannen en vrouwen presenteren hun lichamen op een bordje, voor oceanen van backdrops. Als een soort van cyborg 3D-scanner maakt hij met alle props die hij voorhanden heeft honderden foto’s van elk van zijn modellen, die hij nadien digitaal in elkaar masht tot haperende, artificiële video-sculpturen, levensechte 3D renders met de glitter en de glorie van een prachtige, ingetogen zeemeermin.
Advertentie
Zo vloeibaar en flexibel als zijn visie op gender, is de gebogen installatie waarin Stef zijn foto’s levensgroot presenteert. “Fotografie en video geven de kijker het recht om te kijken, op veel minder directe en shockerende manier dan bijvoorbeeld tijdens een performance. En daar gaat het voor mij om; om dat recht om te tonen en te kijken”, zegt Stef. Een antwoord op de sociale rekbaarheid en het al te bekende “Want zo komt ge toch ni buiten?”. Voor de hedendaagse beeldcultuur zit een groot schoon blinkend vijgenblad, en dat is Stef Van Looveren, het groen fascinerend stukje Adam (of Eva?) waar iedereen wil naar kijken.Daarom, hieronder, een reeks beelden van zijn (letterlijk) gender-bending installatie. Kijk maar.
