Mensen vertellen over hun vreselijk domme eerste tatoeage

Voor alles in het leven is een eerste keer, en dat gaat niet per se altijd van een leien dakje. Dat geeft niks, want met vallen en opstaan is niks mis, maar als het je eerste tatoeage betreft is dat wel ietsie problematischer, want een tattoo heb je in principe voor de rest van je leven.

We spraken een aantal mensen over hoe hun eerste tattoo flink uit de hand is gelopen, en vroegen of ze er iets van hebben geleerd.

VICE: Hey Merlijn. Vertel, wat gebeurt er precies in het vleesgebiedje rondom je tepel?
Merlijn: Mijn eerste tattoo is geïnspireerd op David Bowie en een bijnaam die ik ooit heb gekregen, namelijk Thundertits. Die naam is ontstaan doordat een bevriende band een nummer had over een fictieve superheldin die Thundertits heet. Ook hadden ze een nummer over Pino met laserogen, die een stad wilde vernietigen. Thundertits is degene die hem uiteindelijk verslaat, door bliksemschichten uit haar boezem af te vuren. Tijdens een optreden wilden ze dit verhaal gaan uitbeelden en ik mocht Thundertits spelen.

Een paar maanden later dacht ik: wat nou als ik de Bowie-thunder op mijn borst laat tatoeëren, met mijn tepel op dezelfde plek als Bowie’s oog? Een collega van me wilde hem wel zetten, voor twee sixpacks en een fles wodka. Dat heb ik toen voor hem gekocht, hij kon iemand z’n tattoomachine lenen, en zo heeft hij op een avond deze bliksem getatoeëerd.

Hoe ging dat?
We spraken af in het huis van degene met de tattoomachine. Het plan was om half zeven te beginnen, maar dat werd half tien. De rode inkt was namelijk uitgedroogd, waardoor m’n collega eerst nog naar de andere kant van de stad moest fietsen om nieuwe inkt te halen. Ondertussen werd ik steeds nerveuzer en begon ik maar wat van die wodka te drinken. De eigenaar van de tattoomachine begon zich ook aardig te vervelen, en besloot om een kip op zijn bovenbeen te tatoeëren.

Toen het eindelijk zover was ging ik op de bank liggen en kwam ik er al snel achter dat deze tattoo iets te enthousiast was voor een eerste keer. Ik trok de pijn vreselijk slecht, dus toen zijn we ermee gestopt terwijl de tattoo nog niet af was. Inmiddels zijn we anderhalf jaar verder en blijf ik het afmaken maar uitstellen.

Heb je spijt?
Ik kwam er achteraf achter dat die bliksemschicht pas de derde tattoo was die mijn collega ooit heeft gezet. Ook had hij de nacht daarvoor blijkbaar niet geslapen. Maar goed, het maakt het verhaal wel weer wat meer rock-’n-roll.

Heb je iets geleerd van je eerste tattoo?
Nou niet echt, want daarna heb ik een tandenborstel ter grootte van een echte tandenborstel op mijn kuit laten stick 'n' poken door een vriendin. Later heb ik die laten bijwerken in een tattooshop.

VICE: Hey Megan. Oei!
Megan: Ja, het ziet eruit alsof een driejarige op m’n ribben heeft gekrast.

Wat is er gebeurd?
Ik werk momenteel in een bar in Laos en iedereen die hier werkt zou het logo van onze bar getatoeëerd krijgen. We deden een weddenschap om te kijken wie er als eerste moest. Ik verloor en moest als eerste. Aangezien tattoos in Laos illegaal zijn, moesten we eerst naar een nogal shady bar, om daar de tattoo stiekem achter de bar te laten zetten. Ik was uiteraard nogal zenuwachtig, waardoor ik al aardig wat had gedronken toen ik daar aankwam.

Van de tatoeëerder kreeg ik ook nog een bucket met whisky en allemaal shots. Ik was, kortom, straalbezopen en had helemaal niet door dat hij zelf ook flink lam was.

Toen mijn collega’s mijn tattoo zagen trok iedereen zich terug. Ik ben nu dus de enige die met deze lelijke tattoo rondloopt.

Wat een naaistreek.
Tja, ik kan het ze niet kwalijk nemen, ik had het ook niet gedaan als een van hen deze tattoo had gekregen.

Heb je er spijt van?
Eerst wel, maar nu kan ik er wel om lachen. Ik laat hem misschien fiksen als ik weer in Nederland ben, maar aan de andere kant is het ook wel een mooie herinnering aan mijn tijd hier in Laos.

VICE: Hey Manon, wie is Henk?
Manon: De naam van mijn ex, in verschrikkelijke krulletters.

Vertel meer.
Ik was achttien en ging op vakantie met vriendinnen naar Chersonissos. Ik had vier maanden verkering en ik miste mijn vriendje héél erg. Ik belde hem elke dag op en moest veel huilen. Heel overdreven allemaal. Bij Starbeach, een strand, was een tatoeagehokje waar het elke dag retedruk was. Het stond bomvol achttienjarige kids die iets gingen laten zetten waar ze waarschijnlijk later spijt van zouden krijgen. Het leek ook mij wel wat, want ik dacht natuurlijk dat deze liefde voor altijd was en dat hij het heel leuk zou vinden. Niemand van mijn vriendinnen ging er tegenin, en dus liep ik even later rond met die tatoeage op mijn voet.

Heb je er spijt van?
Nou, we hebben een hele leuke relatie gehad van drieënhalf jaar en zijn goed uit elkaar gegaan. Ik baal niet extreem, als ik de tattoo zie. Maar goed, ik heb er wel spijt van, want er staat dus wel mooi “Henk” op mijn voet. Gelukkig is het maar drie dagen mooi weer in Nederland, dus andere mensen zien het niet zo snel.

Hoe heb je je tweede tattoo aangepakt?
Daar heb ik eigenlijk ook een beetje spijt van. Het is een peace-teken op mijn linkerpols. Hij is heel lelijk gezet, dus die zou ik misschien nog eerder weghalen dan de Henk-tattoo. Je ziet hem namelijk heel goed.

Zou je dan niet liever iets er overheen laten zetten?
Nee, want dan zul je zien dat ik dáár weer spijt van krijg. Ik ken mezelf.

VICE: Ha Jonna! Hoe heeft dit kunnen gebeuren?
Jonna: Toen ik negentien was zat ik in een collectief van illustratoren. Ik studeer Illustratie, en voor een opdracht moesten we een muurschildering maken bij een van de gebouwen van het Noord Nederlands Toneel in Groningen. We hadden een schets op de muur geprojecteerd en zo konden we die vervolgens overtekenen. Terwijl ik voor de muur stond, kwam de projectie op mijn rug terecht. Een van mijn vriendinnen zag er een klein huisje in en tekende hem over op mijn rug.

We hadden de hele dag veel lol om dat huisje. Ik beeldde me in wat ik allemaal voor lulverhalen kon ophangen als mensen zouden vragen wat dat voor tattoo is. Dat het de laatste tekening van m’n demente oma is, bijvoorbeeld. Op een gegeven moment vroeg een vriendin waarom ik ‘m niet gewoon echt liet zetten. We zijn toen na het illustreren gelijk doorgefietst naar een tattooshop.

Wat vonden ze daar van je huisje?
Ik werd uitgelachen. Ze geloofden me niet. Ik moest de shop vooraf betalen, zodat ze zeker wisten dat het geen grap was. Ik werd langzamerhand boos en begon een soort discussie over kunst en esthetiek. Wat betekent ‘mooi’ en waarom moet kunst altijd als iets esthetisch gezien worden?

Dus je hebt er geen spijt van?
Nee, ik ben er nog steeds blij mee. Waarom moeten tattoos altijd mooi zijn? Er is zelfs een Instagram-account uit ontstaan, omdat m’n illustratievriendinnen en willekeurige mensen op feestjes graag dingen om m’n tattoo heen tekenen.

Wat heb je van je eerste tattoo geleerd?
Dat mooie tattoos gewoon niks voor mij zijn. Waarom zou je je best doen voor een mooie tattoo, als je weet dat je smaak door de jaren heen verandert? Neem gewoon iets wat betekenis voor je heeft - dat hoeft dan niet per se iets moois te zijn - want dan kan het nooit lelijk worden. Ik wil als volgende tattoo een garnaal, omdat ik garnalen gewoon heel lekker vind.

Ha Nicole! Wat gebeurt hier allemaal?
Nicole: Ik zag een jaar geleden op Facebook een actie van een tatoeëerder voorbijkomen, waarbij je een tatoeage van 8 bij 8 centimeter kon winnen voor 25 euro. Een vriendin had die actie gewonnen, en ik vroeg aan haar of hij voor mij ook nog een plekje vrij had. Dat was allemaal prima. Normaal gesproken werkt hij in een tattooshop, maar nu gingen we naar zijn huis. Toevallig vroeg hij niet naar mijn legitimatie, en geloofde hij blijkbaar dat ik een stuk ouder was.

Wat gebeurde er toen?
Mijn vriendin was als eerste aan de beurt, en dat zag er prima uit dus ik vertrouwde het wel. Daarna was ik. Tijdens het zetten van mijn tattoo zei hij opeens: “Oh sorry, ik ben uitgeschoten”. Hij heeft het nog proberen goed te maken door de tattoo wat dikker te maken.

Was je er blij mee?
Toen ik thuis was vond ik hem wel mooi, maar er zaten dus wel wat foutjes in. Die kleine letter ‘i’ bijvoorbeeld, die in de lucht zweeft.

En nu staat het voor altijd op je lichaam.
Tja, dat is wel een beetje kut, maar ik ga het gewoon proberen te laten bijwerken. Misschien dat ik er over twintig jaar spijt van heb, maar nu vind ik de tekst vooral een mooie betekenis hebben. Ik ga namelijk best vaak naar hardcore-feestjes en daar kan ik m’n energie goed in kwijt.

VICE: Hoi. Wat is dit ding op je kuit?
Martijn: Ik was op een huisfeestje met allemaal vrienden en iemand had een tattoo-gun mee. Ik dacht: een gratis tatoeage, dat is nooit weg! Ik vond dat het iets moest worden waarvan ik zeker wist dat ik het de rest van m’n leven leuk zou vinden. Zo kwam ik tot het besluit om het uitwendige deel van het vrouwelijke geslachtsorgaan op mijn kuit te laten zetten.

Hoe kwam je tot dit ontwerp?
Ik liet die avond een A4’tje rondgaan, zodat iedereen een poging kon wagen om een design te maken. De enige instructie die ik gaf, was dat ik graag grote schaamlippen wilde. Uiteindelijk ging het tussen twee designs, namelijk die van mij en Lisa, een vriendin van me. Die van mij was wat gedetailleerder met stoppels, schaamlippen en een ster. Die van Lisa was abstract en simpel en toch wel de meest veilige optie. Na een discussie met mijn zussen via de app is het daarom het design van Lisa geworden.

Heb je er spijt van?
Nee, want ik weet dat alles aan deze tattoo heel dom is. Ik kan er zelf gewoon heel erg om lachen en dat is het belangrijkste.

Zien mensen eigenlijk wel dat het een kut is?
Nou, heel veel mensen herkennen het pas als je het zegt. Mocht ik ooit spijt krijgen, dan kan ik er misschien een insect van maken.