Advertentie
Jason Lazarus: Wat de eerste foto was weet ik niet meer, maar ik begon het project als iemand die met een dilemma zat, net als veel van de deelnemers waarschijnlijk. Namelijk: hoe kan ik deze foto op de een of andere manier toch nog betekenis geven?
Nou, officiële fotoarchieven hebben (gelukkig) allemaal protocollen over hoe ze met foto's omgaan. Ze gebruiken hele grondige archiveringmethoden, om de conditie van de foto's zo goed mogelijk te houden. Vervolgens worden ze precies zo opgeborgen, met allerlei etiketten en codes, dat je ze perfect kan terugvinden. Voor mij is dat een soort analogie voor hoe de mensheid werkt: mensen willen alles in hele gestandaardiseerde systemen gieten, zodat het optimaal kan worden gebruikt om kennis mee te genereren, of om er meer bronnen en kennis aan toe te voegen. Kunstenaars nemen dat soms over. Dan gaan ze hun kunstwerken helemaal ordenen en achter glas plaatsen, en hun conditie bijhouden, en alles helemaal bijhouden en zo… Maar ik denk dat het voor kunstenaars juist veel beter werkt om het totaal anders te doen en zich veel meer te laten leiden door dingen als toeval, intuïtie, gevoel, en, in sommige gevallen, fictie. Kunstenaars hebben juist de rol om in te gaan tegen dit soort standaardisatie en kennis in het algemeen.
Advertentie
Dat meisje (een oude vriendin van me, laten we haar Sue noemen), was een van de eerste inzendingen. Op meerdere manieren werkte die foto als een openbaring. Ik realiseerde door die foto dat het project echt betekenisvol kon worden, niet alleen voor mezelf maar ook voor anderen. De mate van vertrouwen die ik impliciet van de inzenders vroeg, werd bij elke inzending op een bepaalde manier beantwoord, ofwel met een foto van geweld of van iets heel banaals. De foto deed me ook meteen denken aan Nan Godins Nan One Month After Being Battered, uit 1984, een van haar meest iconische foto's die helemaal op zichzelf staat, maar ook een belangrijke rol speelt in haar werk The Ballad of Sexual Dependency. Als je niet Nan Godin zelf bent raken deze iconische momenten heel erg aan onze persoonlijke levens.
Advertentie
Dat gebeurt zelden, maar online soms wel. Het is interessant om een totaal open verhaal in een heel concreet verhaal kan veranderen, door het publiek.