Caspar Claasen (37) heeft van de straat zijn speeltuin gemaakt. Hij is freelance vormgever, maar ook een zeer gedreven fotograaf. Ik vroeg hem hoe hij te werk gaat.
VICE: Hoi Caspar. Het zijn aparte taferelen die je vastlegt. Hoe kom je dit soort dingen tegen? Loop je uren achter elkaar over straat op zoek naar dat ene beeld?
Caspar Claasen: Ik woon in Amsterdam en loop vaak de deur uit wetende dat ik foto's wil maken, maar zonder dat ik concrete ideeën heb. Ik zwerf dan met mijn camera door de stad heen. Ik denk dat het heel belangrijk is om open-minded rond te lopen. Dan kom je de beste situaties tegen. Als je met een te duidelijk idee rondloopt mis je veel momenten, omdat je je dan voor veel andere dingen afsluit. Ben je constant op zoek naar beelden of kom je ze vanzelf tegen?
Het zijn allemaal toevalligheden, niks is geposeerd. Taferelen die je op het juiste moment weet vast te leggen. Ik weet vaak ook niet waar ik naar op zoek ben, maar als ik het dan zie gebeuren weet ik dat dat het is. Ik kan ook thuiskomen van een dag lang fotograferen zonder dat er een beeld tussenzit waar ik blij mee ben. Soms is het ook goed om beelden opzij te zetten, om ze even te laten bezinken en er later weer naar te kijken. Soms zie ik later dingen terug in een foto die me op het eerste moment niet waren opgevallen. Wat vind je zo interessant aan de straat?
Overal op straat zijn verhalen te vinden. In de kleinste details zie ik soms al een verhaal en dat probeer ik op deze manier aan de kijker over te brengen. Ik hoor weleens van mensen dat ze heel anders kijken als ze hun dagelijkse route naar de supermarkt lopen nadat ze mijn foto's hebben gezien. Ze zijn op zoek naar hun eigen verhalen. Ze kijken beter om zich heen. Je foto's laten soms iets heel knulligs zien. Is dat je bedoeling?
Mensen doen vaak hele knullige dingen op straat. Het is ook een beetje de lulligheid van de Nederlander. Het is zeker niet mijn bedoeling om ze belachelijk te maken, maar ik moet er zelf vaak wel om lachen. Die humor vind ik heel belangrijk in mijn foto's. Het is ook bijna poëtisch; ik leg iets vast waar de meeste mensen voorbijlopen zonder dat ze het zien, omdat ze gewoon niet opletten. Ik zie veel oude mensen op de foto. Hoe komt dat?
Ik moet zeggen dat ik dat niet heel bewust doe. Oude mensen bewegen wat langzamer, misschien zijn ze daardoor makkelijker vast te leggen. Oudere mensen zijn wat onbeholpener en onopzettelijk grappig. Ik denk dat jongeren ook minder grappig zijn. Die zijn zich er wat meer van bewust hoe ze erbij lopen. Oudere mensen houden daar toch minder rekening mee. Die maakt het minder uit wat ze aanhebben, wat het voor mij interessanter maakt om ze als onderwerp te gebruiken, niet alleen door wat ze aan hebben maar om hoe ze zich gedragen. Ik zie dat je zowel in het buitenland als in Nederland fotografeert. Merk je duidelijke verschillen?
De mensen reageren heel anders. Ik heb ook in Moldavië gefotografeerd en daar lopen minder toeristen met camera's rond dan hier in Nederland. Daar negeren ze je ook gewoon. Ik probeer me ook zeker niet te verstoppen of stiekem foto's van ze te maken. Ik ben zelf onderdeel van de foto. Maar daar weten ze dat ze je niet aan kunnen spreken omdat je de taal niet spreekt, dus negeren ze je maar gewoon. Als een Japanse toerist foto's van je maakt in Nederland vind je het ook niet zo snel erg.
Caspar Claasen: Ik woon in Amsterdam en loop vaak de deur uit wetende dat ik foto's wil maken, maar zonder dat ik concrete ideeën heb. Ik zwerf dan met mijn camera door de stad heen. Ik denk dat het heel belangrijk is om open-minded rond te lopen. Dan kom je de beste situaties tegen. Als je met een te duidelijk idee rondloopt mis je veel momenten, omdat je je dan voor veel andere dingen afsluit. Ben je constant op zoek naar beelden of kom je ze vanzelf tegen?
Het zijn allemaal toevalligheden, niks is geposeerd. Taferelen die je op het juiste moment weet vast te leggen. Ik weet vaak ook niet waar ik naar op zoek ben, maar als ik het dan zie gebeuren weet ik dat dat het is. Ik kan ook thuiskomen van een dag lang fotograferen zonder dat er een beeld tussenzit waar ik blij mee ben. Soms is het ook goed om beelden opzij te zetten, om ze even te laten bezinken en er later weer naar te kijken. Soms zie ik later dingen terug in een foto die me op het eerste moment niet waren opgevallen. Wat vind je zo interessant aan de straat?
Overal op straat zijn verhalen te vinden. In de kleinste details zie ik soms al een verhaal en dat probeer ik op deze manier aan de kijker over te brengen. Ik hoor weleens van mensen dat ze heel anders kijken als ze hun dagelijkse route naar de supermarkt lopen nadat ze mijn foto's hebben gezien. Ze zijn op zoek naar hun eigen verhalen. Ze kijken beter om zich heen. Je foto's laten soms iets heel knulligs zien. Is dat je bedoeling?
Mensen doen vaak hele knullige dingen op straat. Het is ook een beetje de lulligheid van de Nederlander. Het is zeker niet mijn bedoeling om ze belachelijk te maken, maar ik moet er zelf vaak wel om lachen. Die humor vind ik heel belangrijk in mijn foto's. Het is ook bijna poëtisch; ik leg iets vast waar de meeste mensen voorbijlopen zonder dat ze het zien, omdat ze gewoon niet opletten. Ik zie veel oude mensen op de foto. Hoe komt dat?
Ik moet zeggen dat ik dat niet heel bewust doe. Oude mensen bewegen wat langzamer, misschien zijn ze daardoor makkelijker vast te leggen. Oudere mensen zijn wat onbeholpener en onopzettelijk grappig. Ik denk dat jongeren ook minder grappig zijn. Die zijn zich er wat meer van bewust hoe ze erbij lopen. Oudere mensen houden daar toch minder rekening mee. Die maakt het minder uit wat ze aanhebben, wat het voor mij interessanter maakt om ze als onderwerp te gebruiken, niet alleen door wat ze aan hebben maar om hoe ze zich gedragen. Ik zie dat je zowel in het buitenland als in Nederland fotografeert. Merk je duidelijke verschillen?
De mensen reageren heel anders. Ik heb ook in Moldavië gefotografeerd en daar lopen minder toeristen met camera's rond dan hier in Nederland. Daar negeren ze je ook gewoon. Ik probeer me ook zeker niet te verstoppen of stiekem foto's van ze te maken. Ik ben zelf onderdeel van de foto. Maar daar weten ze dat ze je niet aan kunnen spreken omdat je de taal niet spreekt, dus negeren ze je maar gewoon. Als een Japanse toerist foto's van je maakt in Nederland vind je het ook niet zo snel erg.
Advertentie
