Ik deed een ruilexperiment op Lowlands en eindigde met alles waar ik naar verlangde

Afgelopen weekend was ik voor het eerst op Lowlands. Toen ik met mijn voet op de pomp klaarstond om mijn luchtbed de hoogte in te blazen, zag ik tot m'n grote schrik dat ik de draaidop niet bij me had. Om mezelf te troosten wilde ik bier drinken, maar mijn plastic tas met sixpacks had ik per ongeluk in de pendelbus laten staan.

Er zijn wel meer mensen die net zo klunzig zijn als ik, en allerlei voor de hand liggende dingen vergeten mee te nemen naar een festival. Omdat een festivalterrein een soort afgesloten minidorp is, kun je die dingen niet zo makkelijk opnieuw kopen als in de echte wereld. Wat wel zeker is, is dat alles wat je nodig hebt op het terrein aanwezig is; het is alleen niet in jouw bezit. Tijd voor een experiment.

Tien jaar geleden slaagde de Canadees Kyle MacDonald erin om een rode paperclip te ruilen voor een huis. Hij deed er een jaar en veertien ruilbeurten over, maar hij deed het wel. Bovendien is ruilhandel één van de oudste vormen van handel, en wist de mensheid zich er eeuwenlang mee te redden. Ik besloot het een kans te geven. Kamperen op een festival is sowieso al een terugkeer naar primitievere tijden, en ik wilde heel graag mijn liters bier terug.

Het leek me een strak plan om te beginnen met een sigaret. Sigaretten bietsen bij wildvreemden is toch sociaal geaccepteerd, zeker op een festival, en het is een tactische zet: iedereen wil sigaretten, en iedereen is te lui om sigaretten te halen.

Ik vroeg de eerste jongens die ik tegenkwam of ze een sigaret voor me hadden. Ze rookten niet, maar riepen wel direct wat ze me wél konden geven. De jongen links stak me een stuk zonnebloempitbrood toe, en de jongen rechts vroeg of ik mijn tanden wilde poetsen. Dat vond ik lief. Gezond voedsel en een frisse bek zijn namelijk basisbehoeftes op een festival. Basisbehoeftes waarvan ik denk dat veel festivalgangers ze wel zouden kunnen gebruiken.

De jongen rechts drukte een kwakje tandpasta goed voor één poetsbeurt op mijn vinger. "Er is vast iemand die een frisse mond nodig heeft, en heel blij gaat zijn dat jij hem dat bezorgt," zei hij. Hij had gelijk, want als ik op een volgend groepje jongens af stap, springt deze jongeman met een brede glimlach uit zijn stoel als ik hem mijn vinger toon.

Terwijl deze vrolijke jongen zijn tanden een beurt gaf, kreeg ik zijn laatste semi-koude biertje. Prachtige deal, vond ik zelf. Hij zei tussen het poetsen door ook dat ik daar best ver mee zou komen: "Als je 'biertje' roept, ga je direct vanuit alle tenthoeken oergeluiden horen."

Het waren niet echt oergeluiden, maar er was wel een jongen die mijn Belgische accent nadeed en me vervolgens met gespreide benen een halve liter lauw Amigo Pura Vida-bier aanbood. Ik twijfelde een milliseconde of dat een slimme ruil was, omdat ik dan van koud naar lauw bier zou gaan. Maar "meer bier is altijd beter bier," zei hij en ik geloofde hem.

Wat verder kwam ik een jongen tegen die heel veel zin had in bier en het niet erg vond dat het lauwig was. Hij gaf me een lampje dat automatisch aangaat als het donker wordt. Hij kon niet laten zien dat het werkte, want het was licht buiten, maar hij vertelde me wel dat zo'n ding vijf euro kost bij het tuincentrum.

Wat verder vond ik een groepje mensen die mijn lamp wel wilden in ruil voor een roze hoedje of wat haringen die ze ter plekke voor me zouden gaan stelen. Omdat diefstal het hele principe van dit ruilspel een beetje onderuit haalt, sloeg ik dat aanbod af.

Ik ging verder en zag een groep jolig uitziende mensen onder een vrolijk versierde partytent zitten. Ze luisterden naar Nederlandse muziek die ging over lullen schoonvegen aan de paardenstaarten van meisjes en gloeiende eikels. Ik vroeg hen of ze een lamp wilden, maar ze staarden me aan zonder iets terug te zeggen. Ik herhaalde mijn vraag, en toen negeerden ze me nog harder. Uit pure ongemakkelijkheid maakte ik maar snel een foto. Daarna werd het meisje kwaad, en ben ik weggelopen.

De volgende jongen waarmee ik sprak overtuigde mij ervan dat veel mensen een bol touw wel handig zouden vinden, omdat het die avond zou gaan stormen, en mensen dan hun partytenten beter zouden kunnen vastmaken.

Ik nam de deal aan, en dat was echt mijn domste zet van de dag. Niemand had zin in touw, en hoe langer ik met dat ding rondliep, hoe meer het tot me door drong dat touw vreselijk goedkope troep is. Ik had zin om mezelf voor het hoofd te slaan, maar in plaats daarvan deed ik een ballonnetje lachgas met deze mensen:

Ze gaven me ook een paar patronen lachgas mee, om het me allemaal een beetje gemakkelijker te maken.

Ik liep nog zeker een kwartier met mijn gigantische bol touw rond in de middagzon. Net toen de moed me in de zompige zweetschoenen begon te zakken, deelde een jongen zijn glas whisky met me. We praatten over vrouwen zonder bh, en brainstormden over alle ruilobjecten die waardevoller zijn dan touw. Als iemand deze man ziet, geef hem dan een high-five, want hierna ging alles in een rotvaart beter:

Ik vond een jongen die gek was op mijn bol touw. Hij vertelde me dat hij ooit iemands tent met kabelbinders op slot had gedaan, en dat die persoon toen moest kotsen in zijn voortent omdat hij er niet op tijd uitkwam. Uiteindelijk is hij onder zijn tent door gekropen, dwars door zijn eigen kots. Nu zou hij touw spannen om andermans partytenten zodat mensen er 's nachts over zouden struikelen. In ruil kreeg ik een joint met tabak van papaya, eucalyptus, en hazelnoten.

Ik ging op zoek naar hippies, omdat die altijd zin hebben in honderd procent natuurlijke joints. Ik vond ze, en in ruil gaven ze me een halve ecstasypil, een brok hasj, een Nederlandse vlag, en een knuffel. Hippies delen graag, zo is weer bewezen. Een van hen bond de vlag om me heen en lachte dat hij al lang niemand meer versierd had. Daarna kreeg ik nog een knuffel.

Bij de volgende tent vond ik drie Ierse jongens. Eentje bood me zijn lichaam aan in ruil voor die halve pil. Achteraf bleek hij een hele aardige gast te zijn.

Een van de Ieren ging op zijn knieën zitten en bood me zijn volledige voorraad bier - zes halve liters Heineken - in ruil voor die pil. Hij vertelde ook een verdrietig verhaal over hoe al hun drugs bij controle in beslag waren genomen, behalve twee pilletjes. Met die ene pil zouden ze alle drie lekker kunnen gaan die avond.

Dat was eigenlijk perfect, want ik wilde geen drugs en ik had nog steeds extreem veel zin om al mijn verloren bier terug te winnen. We maakten een buideltas van de Nederlandse vlag, en vulden die met mijn winst. Een van mijn halve liters viel eruit, en begon te spuiten. Toen ik het opraapte kreeg ik een bierdouche over me heen, en leerden mijn nieuwe Ierse vrienden me hoe ik het toch nog kon opdrinken. Dat mislukte en toen zag ik er zo uit:

Toch was ik blij. Ik had precies wat ik wilde, in minder dan een uur tijd. Ik stopte mijn ruilexperiment en liep richting festivalterrein met drie liter bier, een hoop nieuwe vrienden, en een hart vol hernieuwde liefde voor de mensheid.

Check ook festivals.vice.com voor al je ronkende festivalverhalen, winacties voor tickets, fotoreportages en meer.