Je lijf sjouw je de hele dag met je mee, inclusief huid, haar en alle littekens, sproeten en putten die er door de jaren heen op verschenen zijn. Maar als je naar de lichamen kijkt in reclamebeelden of (de meeste) tijdschriften, kun je je afvragen wat er toch mis is met je eigen lijf: die gladgestreken huiden, elegante ledematen en vlekkeloze gezichten lijken vaak in niets op die van onszelf.In BODY, het nieuwe fotoboek van fotograaf Lotte van Raalte, is dat anders. Ze fotografeerde 46 lijven op esthetische en kunstzinnige wijze, waardoor het boek vol staat met kleine schilderijtjes: door de kaders en uitsnedes moet je soms wel drie keer kijken voor je begrijpt welk stukje van een lichaam je eigenlijk ziet.
Advertentie
Ik belde Lotte op om te vragen wat zij met haar boek wilde toevoegen aan alle beelden die er al bestaan van het naakte vrouwenlichaam, en of ze haar eigen lijf eigenlijk mooi vindt.
VICE: Hoi Lotte. Staan er eigenlijk alleen maar vrouwen in je boek? De foto’s zijn zo gekaderd dat ik dat er niet direct uit op kon maken.
Lotte van Raalte: Ja, het zijn alleen maar vrouwen. Omdat het onderwerp ‘body’ al zo breed is, wilde ik me daarop focussen.Je werkt veel als modefotograaf en je doet ook commerciële klussen – hoe ben je begonnen met dit project?
De eerste foto voor dit boek was van een collega met wie ik samenwerkte in Marokko. We waren daar voor een beautymerk, en het model dat ik moest fotograferen had een vlekkeloze huid – terwijl mijn vriendin vol zit met prachtige sproeten en moedervlekken. Toen we aan het zwembad lagen vroeg ik aan haar of ik haar niet mocht fotograferen, en zo ontstond er plotseling een naaktshoot. Het was te gek, en toen dacht ik: hier wil ik mee verder.
Lotte van Raalte: Ja, het zijn alleen maar vrouwen. Omdat het onderwerp ‘body’ al zo breed is, wilde ik me daarop focussen.Je werkt veel als modefotograaf en je doet ook commerciële klussen – hoe ben je begonnen met dit project?
De eerste foto voor dit boek was van een collega met wie ik samenwerkte in Marokko. We waren daar voor een beautymerk, en het model dat ik moest fotograferen had een vlekkeloze huid – terwijl mijn vriendin vol zit met prachtige sproeten en moedervlekken. Toen we aan het zwembad lagen vroeg ik aan haar of ik haar niet mocht fotograferen, en zo ontstond er plotseling een naaktshoot. Het was te gek, en toen dacht ik: hier wil ik mee verder.
Hoe vond je de vrouwen voor dit boek?
Ik plaatste een oproepje op Facebook en Instagram – daar reageerden de eerste keer al veertig vrouwen en drie mannen op. Daarom besloot ik om eerst een vrouwenboek te maken, maar misschien komt hierna nog wel een mannenboek. De vraag is dan natuurlijk wel……wat definieert ‘een vrouw’?
Ja, precies. Maar ik heb gewoon besloten dat dit is wat ik wilde maken. Ik heb ook kinderen gefotografeerd, die vond ik er uiteindelijk ook niet bij passen.
Ik plaatste een oproepje op Facebook en Instagram – daar reageerden de eerste keer al veertig vrouwen en drie mannen op. Daarom besloot ik om eerst een vrouwenboek te maken, maar misschien komt hierna nog wel een mannenboek. De vraag is dan natuurlijk wel……wat definieert ‘een vrouw’?
Ja, precies. Maar ik heb gewoon besloten dat dit is wat ik wilde maken. Ik heb ook kinderen gefotografeerd, die vond ik er uiteindelijk ook niet bij passen.
Advertentie
Wat stond er in dat oproepje?
Ik heb er heel duidelijk ingezet dat het voor een project is met naaktfotografie. Waarschijnlijk zou ik dat nu niet meer kunnen plaatsen op mijn sociale kanalen – na mijn crowdfunding voor het boek, ben ik door Instagram ‘geshadowbanned’. Dat houdt in dat ze mij heel erg in de gaten houden. Als ik een foto plaats waarop ook maar iets van een stukje naakte huid te zien is, halen ze het er al af. Een foto uit het project die viral ging, kan ik nu ook niet meer delen. Ik vind het een vreemd idee dat ik straks de cover van mijn boek waarschijnlijk niet eens kan delen.
Ik heb er heel duidelijk ingezet dat het voor een project is met naaktfotografie. Waarschijnlijk zou ik dat nu niet meer kunnen plaatsen op mijn sociale kanalen – na mijn crowdfunding voor het boek, ben ik door Instagram ‘geshadowbanned’. Dat houdt in dat ze mij heel erg in de gaten houden. Als ik een foto plaats waarop ook maar iets van een stukje naakte huid te zien is, halen ze het er al af. Een foto uit het project die viral ging, kan ik nu ook niet meer delen. Ik vind het een vreemd idee dat ik straks de cover van mijn boek waarschijnlijk niet eens kan delen.
Stond er in je oproepje iets in van: ‘Ik wil vrouwen die niet ‘perfect’ zijn’?
Als je via Insta en Facebook zoekt, bereik je sowieso een heel groot publiek van mensen die geen model zijn. Voor variatie in leeftijd moest ik uiteindelijk wel via andere kanalen gaan zoeken.
Nee, maar mijn moeder wel, meerdere keren zelfs.Had je al eerder van zo dichtbij naar het naakte lichaam van je moeder gekeken?
Nee, maar ik herkende wel bepaalde plekjes heel goed, uit herinneringen van mijn kindertijd. De achterkant van haar arm bijvoorbeeld, en haar hals. Ook zag ik hoe erg mijn lichaam op dat van haar lijkt – in die zin sta ik dus wel in het boek, haha.
Als je via Insta en Facebook zoekt, bereik je sowieso een heel groot publiek van mensen die geen model zijn. Voor variatie in leeftijd moest ik uiteindelijk wel via andere kanalen gaan zoeken.
Sta je er zelf eigenlijk in?
Nee, maar mijn moeder wel, meerdere keren zelfs.Had je al eerder van zo dichtbij naar het naakte lichaam van je moeder gekeken?
Nee, maar ik herkende wel bepaalde plekjes heel goed, uit herinneringen van mijn kindertijd. De achterkant van haar arm bijvoorbeeld, en haar hals. Ook zag ik hoe erg mijn lichaam op dat van haar lijkt – in die zin sta ik dus wel in het boek, haha.
Wist je van tevoren al welk stukje van een lichaam je wilde fotograferen?
Naar het einde toe zocht ik steeds specifieker. Ik had bijvoorbeeld al veel borsten gefotografeerd, en toen dacht ik: ik moet nog wat meer gezichten, want gezichten zijn ook onderdeel van een lichaam. Maar vaak was het een onderzoek op de dag zelf. De vrouw met die mooie striae bijvoorbeeld, dat was echt een verrassing. Ze deed haar kleren uit en ik dacht echt: wauw, oh mijn god, dit is perfect en prachtig.
Naar het einde toe zocht ik steeds specifieker. Ik had bijvoorbeeld al veel borsten gefotografeerd, en toen dacht ik: ik moet nog wat meer gezichten, want gezichten zijn ook onderdeel van een lichaam. Maar vaak was het een onderzoek op de dag zelf. De vrouw met die mooie striae bijvoorbeeld, dat was echt een verrassing. Ze deed haar kleren uit en ik dacht echt: wauw, oh mijn god, dit is perfect en prachtig.
Advertentie
Wat vind je zo mooi aan haar striae?
Ik zie het zo weinig, misschien dat ik het daarom zo bijzonder vind. Het is echt een soort tekening, een schilderij, bijna een patroon. Ik vind het ook mooi als iemand voorover zit en dat je dan allemaal rollen ziet op iemands buik.
Ik zie het zo weinig, misschien dat ik het daarom zo bijzonder vind. Het is echt een soort tekening, een schilderij, bijna een patroon. Ik vind het ook mooi als iemand voorover zit en dat je dan allemaal rollen ziet op iemands buik.
In de beeldcultuur zie je overal al veel naakte vrouwenlijven – wat wil jij toevoegen met BODY?
De meeste naaktfotografie is óf heel dromerig, óf seksueel. En heel vaak zijn het slanke vrouwen, vaak met een witte en perfecte huid. Ik wilde iets maken dat eerlijk was en vol liefde, zonder dat het seksueel werd of met trucjes. Ik wil dat mensen dit zien en denken: fuck it, het lichaam is zo ontzettend mooi en – meestal, hopelijk – iets gezonds. We geven allemaal constant maar kritiek op hoe we eruitzien, dat vind ik zonde. Wees gewoon gelukkig met je lijf, voel je lichaam, in plaats van dat je er je hele leven mee gaat struggelen.Vind je je eigen lijf mooi?
Natuurlijk niet altijd, maar ik heb niet dat ik in de spiegel kijk en er echt van kan walgen, wat ik helaas wel soms hoorde in de interviews die ik deed met de vrouwen uit het boek. Ik voel me eigenlijk steeds fijner in mijn lijf. Eerder had ik wel issues met mijn benen, maar toen heb ik elf dagen door de Himalaya gelopen en dacht ik: jezus, mijn benen hebben me mijn hele leven gedragen, ook op deze zware reis – ga ik dan moeilijk doen omdat ze een beetje klein en mollig zijn? Dat heb ik toen maar achter me gelaten.
De meeste naaktfotografie is óf heel dromerig, óf seksueel. En heel vaak zijn het slanke vrouwen, vaak met een witte en perfecte huid. Ik wilde iets maken dat eerlijk was en vol liefde, zonder dat het seksueel werd of met trucjes. Ik wil dat mensen dit zien en denken: fuck it, het lichaam is zo ontzettend mooi en – meestal, hopelijk – iets gezonds. We geven allemaal constant maar kritiek op hoe we eruitzien, dat vind ik zonde. Wees gewoon gelukkig met je lijf, voel je lichaam, in plaats van dat je er je hele leven mee gaat struggelen.Vind je je eigen lijf mooi?
Natuurlijk niet altijd, maar ik heb niet dat ik in de spiegel kijk en er echt van kan walgen, wat ik helaas wel soms hoorde in de interviews die ik deed met de vrouwen uit het boek. Ik voel me eigenlijk steeds fijner in mijn lijf. Eerder had ik wel issues met mijn benen, maar toen heb ik elf dagen door de Himalaya gelopen en dacht ik: jezus, mijn benen hebben me mijn hele leven gedragen, ook op deze zware reis – ga ik dan moeilijk doen omdat ze een beetje klein en mollig zijn? Dat heb ik toen maar achter me gelaten.
* Vanaf vrijdag 17 t/m zondag 26 januari zijn de foto’s van BODY te zien in Galerie Vriend van Bavink in Amsterdam.* Via deze link kun je het boek kopen.* Lotte zit (voorlopig nog) op Instagram.