Atlas Electronic wil dat mensen niet alleen voor het lekkere weer en de palmbomen komen

Check al onze verhalen en video’s over festivals op deze pagina.

Atlas Electronic wordt sinds 2016 georganiseerd door een stel vrienden uit Rotterdam. Het festival vindt plaats in een villapark in de buurt van Marrakesh, dat ze vonden via Airbnb. Een aantal van de organisatoren kende het land goed, aangezien ze er vroeger altijd de zomervakantie doorbrachten met hun Marokkaanse ouders.

Karim Mrabti, een van de mede-oprichters, is een jaar geleden van Rotterdam naar Marokko verhuisd, samen met zijn collega Ahmed Belkasmi. Het bleek dat het onderhouden van contacten met de festivalpartners en de lokale gemeenschap een permanente aanwezigheid vereiste. In 2016 reisde Mrabti bijvoorbeeld twaalf keer naar Marrakesh, omdat alles voor het festival in levenden lijve moest worden geregeld, het liefst met uitgebreide bezoeken, stapels papierwerk en kopjes thee.

Met al dat gereis en verhuis is het misschien ook niet verwonderlijk dat het festival dit jaar als thema ‘mobiliteit’ is. Ze schreven er een manifest over dat ze op hun website plaatsten. Het thema heeft ook voor concretere dingen gezorgd: zo kunnen bezoekers de kosten van hun visum dat ze nodig hebben om naar Marrakesh te reizen terugkrijgen op het festival.

Via een intercontinentale Skype-verbinding sprak ik Karim Mrabti en Manal Aziz, die dit jaar samen met Ahmed Belkasmi verantwoordelijk zijn voor de organisatie van het festival.

VICE: Hey Karim! Je zit nu in Casablanca, toch?
Karim Mrabti: Klopt! Ik slaap nu nog bij een vriend op de bank, want ik zoek hier nog naar een huis.

Je ouders zijn van Marokko naar Nederland verhuisd, en jij verhuisde voor het festival weer terug naar Marokko. Hoe is dat?
Karim: Toen ik opgroeide, had ik een beeld van Marokko. Maar dat beeld kwam niet overeen met hoe het land echt is, omdat ik er alleen tijdens vakanties was. Ik moest dus eerst van dat beeld af te zien komen. Nu ik hier een jaar woon, begrijp ik beter wie ik ben en waar ik vandaan kom. Dat was altijd een vraagteken voor me, waarvan ik dacht dat het niet zo belangrijk was, maar dat bleek het wel te zijn.

Geldt dat voor jou ook, Manal? Heeft Atlas je relatie met Marokko veranderd?
Manal Aziz: Ik had voorheen een wat stroeve relatie met Marokko. Ik associeerde het land altijd met de zomervakantie, dan gingen we daar zes weken met de auto naartoe. Toen ik begon te puberen voelde ik die aansluiting niet meer en ging ik weerstand bieden. Ik ben toen lange tijd niet naar Marokko gegaan, omdat ik het idee had dat ik daar niet op mijn plek was. Maar dat idee had ik in Nederland eigenlijk ook. Door Atlas Electronic heb ik Marokko eindelijk een plek in mijn leven kunnen geven waar ik helemaal achter sta. Het heeft de afstand tussen die twee culturen verkleint.

Is dat ook de reden dat het thema van het festival dit jaar ‘mobiliteit’ is?
Manal: Doordat we een festival organiseren buiten Europa, hebben we gemerkt dat mobiliteit een belangrijk thema is. Het is namelijk heel lastig om als festival in Afrika artiesten te boeken uit hetzelfde continent. Toen we bijvoorbeeld de Oegandese dj Kampire wilden boeken, moest zij eerst naar Tanzania vliegen voor een visum, want in Oeganda zit geen Marokkaanse ambassade. Dat betekent dat je extra kosten moet maken voor haar vliegtickets. Voor bezoekers gelden dat soort obstakels natuurlijk ook.
Karim: Als mensen straks aankomen op het festival zal er een plek zijn op het terrein waar ze kunnen aangeven dat ze voor een visum moesten betalen. Die kosten kunnen ze dan terugkrijgen, of ze kunnen ervoor kiezen om dat geld te doneren aan een goed doel.
Manal: Overigens is het thema er vooral voor onszelf: we weten niet hoe we mobiliteit kunnen verbeteren, maar we willen er wel onderzoek naar doen.
Karim: Het is een manier om te checken of we nog achter de dingen staan die we doen.

Is dat weleens niet het geval geweest?
Karim: Ja, absoluut. We vinden het heel belangrijk dat we niet een festival worden waar mensen alleen maar naartoe komen voor het lekkere weer of de leuke setting. Omdat we zo’n prachtige locatie hebben, bestaat de kans dat dat wel gebeurt. Daarom vragen we onszelf steeds af: doen we genoeg voor de lokale gemeenschap? Onze grootste zorg is of we wel mensen trekken die dat ook belangrijk vinden, en die niet alleen komen voor het zwembad en de palmbomen. Daarom hebben we bijvoorbeeld vanaf het begin al kortingsacties voor bezoekers uit Marokko, en gaan we nu ook de kosten van visa vergoeden.

Naast een volle line-up met dj’s en muzikanten organiseren jullie ook een dagprogramma. Gaat dat ook over mobiliteit?
Manal: Ja, we organiseren workshops, paneldiscussies en presentaties. Sommige zullen gaan over mobiliteit, maar er komen ook andere sociaal-maatschappelijke onderwerpen aan bod. Het belangrijkste voor ons is om dat programma aan te bieden zodat we echt een uitwisseling van kennis kunnen creëren. Er lopen zoveel verschillende mensen rond op het festival. Of dat nou lokale of internationale mensen zijn: ook in die groepen zitten veel verschillen. Op het festival willen we dat er connecties tussen die mensen ontstaan.

Lukt dat ook? Heb je daar een voorbeeld van?
Karim: Vorig jaar stond er een man in zijn onderbroek op de Red Light Radio-stage te dansen. Ik stond in het publiek en ik dacht: ik ken deze man ergens van. De beveiliging wilde hem weghalen maar ik zei: wacht even. Op dat moment keken we elkaar aan en herkende ik hem. Was het de plaatselijke brandweercommandant. Die kon natuurlijk niet in uniform op het podium staan dansen, daarom had-ie het maar uitgetrokken.
Manal: Het eerste jaar dat ik op het festival werkte, werd het openingsconcert gedaan door de Rotterdamse dj Philou Louzolo en de Marokkaanse band Groupe Bana. Tijdens dat concert besefte ik: dit is het. Ik heb er zelfs om gehuild. Opeens waren er allemaal mensen samen op een plek die jij kent uit je jeugd, en waar je een bepaald gevoel bij hebt. En die vinden daar aansluiting met elkaar en met elkaars normen en waarden. Die aansluiting is niet de Marokkaanse cultuur en het is niet de westerse cultuur, maar echt iets nieuws, waarvan niemand precies weet wat het is.

Bedankt!

Als je op de hoogte wil blijven van onze beste stukken zonder je suf te scrollen, schrijf je dan in voor onze wekelijkse nieuwsbrief, en volg ons ook op instagram.