Escortchauffeurs vertellen over de rare dingen die ze meemaken

Een beroep als escortchauffeur spreekt tot de verbeelding. Ik stelde me er altijd een polderversie van een Kubrick-film bij voor: oneindige ritten over de A7, richting een dorpje bij de Afsluitdijk, daar wachten tot de klant klaar is, en vervolgens weer terug. Zouden het stille, saaie autoritten zijn, of praten ze over politiek en de alzheimer van een oudtante? En wat doen ze als er ingegrepen moet worden, omdat er een klant lastig doet?

Ik ging op zoek naar escortchauffeurs, maar het bleek best lastig om iemand te vinden die enkel werkt als chauffeur. Uiteindelijk sprak ik twee escortbazen, die ook vrouwen rondrijden. Dennis vertelt me waarom: "Iedere eigenaar van een escortbureau is ooit begonnen als chauffeur. Maar zodra ze zien hoeveel geld er in een escortbureau omgaat, willen ze daar ook wel een graantje van meepikken."

Meestal gaat het goed, maar af en toe gebeuren er rare dingen, zoals meisjes die worden opgesloten door de klanten. Er was een keer een dame die in paniek belde, omdat een klant niet wilde betalen en haar niet naar buiten wilde laten gaan. Ik heb uiteindelijk heel lang met hem aan de telefoon gehangen, voor hij haar uiteindelijk vrijliet. Het is de kunst om dwingend maar met een neutrale toon te communiceren, anders kan er een gevaarlijke situatie ontstaan. Toen ik er later met collega's van andere bureaus over sprak, ontdekte ik dat die klant dit vaker flikte. We hebben ook een zwarte lijst die we met elkaar delen, om dit soort dingen te voorkomen.

Er gebeuren ook grappigere dingen. Je kan het zo gek niet bedenken, of er is wel iemand die daar opgewonden van wordt. Ik heb een vaste klant die van luierseks houdt. Hij wil dan veel meisjes om zich heen hebben, die net als hij in een luier rondlopen. Vervolgens schijt hij zijn luier vol – ik verzin dit niet – en daarna slaan de dames keihard op zijn achterwerk, waardoor de poep eruit spuit. Tja, ieder zijn ding natuurlijk. Het is een prima gast verder, een vriendelijke en betrouwbare jongen.

De escortwereld in Nederland bestaat voor het overgrote deel uit buitenlandse dames, vooral uit Roemenië. Ze worden op het platteland van de aardappelvelden geplukt, met een misleidend praatje dat ze in Nederland goed geld kunnen verdienen. Een buitenlandse man belde me een keer op en zei dat hij drie mooie meiden had, die voor me wilde werken. Ik ging naar zijn huis en toen ik de woonkamer binnenstapte, zag ik twee mannen en drie meisjes zitten op de bank. Twee van die meisjes waren heel jong, de derde ietsje ouder. Op een gegeven moment begonnen ze ruzie te maken in een taal die ik niet verstond. Een van de mannen schreeuwde en er vlogen allerlei dingen in het rond. Ik maakte meteen rechtsomkeert. Toen ik naar buiten liep zag ik twee agenten lopen, en zei tegen ze dat ze even een kijkje moesten nemen. Ze hebben hem uiteindelijk aangehouden en wat bleek: de ene man was de vader van de meisjes, de andere man was hun oom. Moet je nagaan met wat voor mensen je soms te maken krijgt.

Helaas zijn er ook veel illegale bureaus, die om meisjes staan te springen. Zo'n meisje kan worden uitgebuit, moet soms alles zonder condoom doen, en kan allerlei psychische problemen krijgen. Het is een heel nare kant van de escortbranche, de illegaliteit. Het maakt me boos dat de overheid daar niks aan doet: als ik een illegaal bureau aankaart of het idee heb dat een meisje een pooier heeft, doen ze er negen van de tien keer niks mee. Het kromme is dat ze zich bij de legale bureaus wel overal mee bemoeien. Er komt een enorme hoeveelheid bureaucratie bij kijken en je hebt je aan tal van onzinnige regels te houden. Ook banken hebben hier een aandeel in: ze geven mij geen hypotheek, puur omdat ik een escortbureau heb. Terwijl ik gewoon belasting betaal en vaste inkomsten heb.

Ik verlies enorm veel geld aan illegale bureaus: vaak komen er meisjes in dienst, die dan na een tijdje met de klanten buiten het bureau om afspreken voor een lager tarief. Soms gaat dat via een illegaal bureau en af en toe werken ze zelfstandig. Ik begrijp ze ergens wel, ze moeten heel veel belasting betalen en hebben geen zin in alle administratieve rompslomp. Ik voel me wat dat betreft behoorlijk in de steek gelaten door de overheid – de escortbranche wordt altijd gezien als grijze business, dus nemen ze ons nooit serieus. Terwijl het om een serieuze zaak gaat die ik aankaart: mensenhandel.

Voordat ik begon als escortchauffeur werkte ik jarenlang in de bouw, maar om medische redenen kon ik geen zwaar fysiek werk meer doen. Op internet zag ik een advertentie waarin naar escortchauffeurs werd gevraagd, en dat leek me wel wat. Ik werd aangenomen en na een tijd te hebben gewerkt als chauffeur ben ik mijn eigen bureau begonnen, maar ik rij nog steeds dames rond.

Met de ene vrouw heb je natuurlijk meer dan met de ander, maar over het algemeen ben ik heel close met de dames. Mijn werk- en privéleven lopen in elkaar over. Eigenlijk ben ik niet alleen escortchauffeur, maar ook psycholoog en een soort maatschappelijk werker: ik sta 24 uur per dag voor ze klaar. Hebben ze griep, dan kom ik bijvoorbeeld een tasje boodschappen brengen. Als hun woonsituatie niet fijn is, zoeken we samen een oplossing, bijvoorbeeld of we een ander huis kunnen vinden. We plannen ook weleens een avondje in om gezellig eten te bestellen en films te kijken op de bank.

Ze zijn een open boek voor mij, ik hoor vaak hele levensverhalen. Helaas is het cliché vaak waar: veel vrouwen hebben nare dingen meegemaakt. Sommige dames zijn seksueel misbruikt of hebben een slechte jeugd gehad. Ook zijn er veel vrouwen wiens vriendje hen heeft gebruikt, door alles op hun naam te zetten en grote schulden te maken, om er vervolgens vandoor te gaan. Ze zijn radeloos en weten niet hoe ze de situatie anders op kunnen lossen dan aan de slag te gaan als escort. Verder werken er veel studenten voor me, die geen zin hebben in een studieschuld.

De escorts vinden het fijn hun ei kwijt te kunnen als ze terugkomen van een klant, dus ik ben voor hen dan hun luisterend oor. Het is soms een best heftige ervaring. Gelukkig komen gevaarlijke situaties weinig voor, zolang je de klant geeft waar hij om vraagt, zit het meestal goed. Je moet natuurlijk geen dikke, gekleurde dame sturen als een klant om een slanke blonde vrouw vraagt.

Toch heb ik ook weleens meegemaakt dat het foute boel was. Zo zei escort een keer tegen een klant: "Jij hebt katten, zeker?" De klant was totaal niet gecharmeerd van die uitspraak, misschien omdat hij dacht dat ze bedoelde dat het stonk of zo, en schoot in één klap uit z'n slof. Woedend sloot hij het meisje op in een kast. Toen ze hem eindelijk zover had gekregen dat hij de kast opendeed, pakte ze haar telefoon en rende ze naar de wc om mij te bellen. Omdat hij zo vreselijk agressief was en ik geen gesprek met hem kon voeren, heb ik de politie gebeld. Gelukkig stonden er binnen vier minuten enkele busjes voor de deur, en kon de politie zijn huis binnenvallen en hem aanhouden. Het rare was dat die man inderdaad katten in huis had, elf stuks maar liefst, dus waarom hij nou zo razend werd weet ik niet.

Verder gebruiken veel klanten drugs. Ik weet niet wat hij had genomen, maar er was eens een man die dacht dat hij een vogel was. Hij maakte vogelgeluiden en bewoog zich vreselijk raar door de kamer. Het meisje besloot mij te bellen omdat ze niet wist wat ze ermee aan moest. Ik ben toen naar binnen gegaan en zei tegen die vent: "Kijk, daar in de hoek staat je stok. Als jij daar nou eens lekker op gaat zitten, wandelen wij rustig de deur uit." Gelukkig luisterde hij nog ook, en konden we rustig weglopen.

Ik vind het fijn om voor de dames te zorgen, maar waar ik niet van hou is jaloerse vrouwen: als de ene dame meer klanten krijgt dan de ander, komt het voor dat ze elkaar zwartmaken bij de klanten. Dan moet ik ingrijpen: ik spreek met allebei de vrouwen af en fungeer dan als bemiddelaar. Als het niet ophoudt, en een escort telkens stennis schopt, ontsla ik haar. Ook vind ik het naar om veel weg te zijn van huis. Maar toch, de nadelen wegen niet op tegen de voordelen. Ik geniet van de vrijheid die bij deze baan komt kijken.

De naam en leeftijd van een geïnterviewde zijn gefingeerd vanwege privacyredenen en zijn bekend bij de redactie.