Ashley Morgan is een van de boeiendste nieuwe geluiden in Belgische hiphop

Vorige vrijdag verscheen de LETGOLETGOLETGO EP van Ashley Morgan (25). Zijn debuutsingle ‘Seaweeds And Algaes’ was alvast een succes, gevolgd door ‘Angels’. De Hasseltse rapper-producent is erin geslaagd om een heel andere draai te geven aan hiphop, door heel wat niet voor de hand liggende instrumenten en klanken te gebruiken. Hij is niet bang om van het standaard popmuziekformat af te wijken, en dat merk je.

Voor zijn optreden op onze VICE Party in Brussel deze donderdag, ging ik hem bezoeken voor een zondagse jamsessie in zijn natuurlijke habitat: zijn homestudio in Genk waar hij zijn muziek schrijft, componeert en producet. Ik sprak met Ashley over zijn nieuwe EP, tien dagen lang niet praten en babyfoto’s.

VICE: Hey Ashley, gefeliciteerd met je nieuwe EP!
Ashley Morgan: Danku, ik ben wel blij dat hij uit is. De EP stond eigenlijk al ongeveer een jaar klaar, en mijn eerste single ‘Seaweeds And Algaes’ was eigenlijk al bijna 3 jaar geleden af.

Hoe komt het dat je je EP pas een jaar na de voltooiing ervan hebt gereleased?
Nu ik erover nadenk, weet ik dat zelf ook niet meer zo goed. Ik denk dat het deels kwam omdat ik de artwork aan het uitstellen was en nieuwe foto’s nodig had. Het ligt dus vooral aan mijn uitstelgedrag, denk ik. De muziekbusiness werkt ook gewoon best traag, er gaat al snel veel tijd voorbij voordat iets uitkomt.

De cover van je EP heb je zelf gemaakt. Waarom koos je voor een babyfoto van jezelf?
Omdat mijn EP ook wel gaat over mijn inner child, healing en zo’n soort dingen. Het is ook een cliché in de hiphopscene om een babyfoto te gebruiken, dus ik dacht: waarom niet. Het heeft ook een zekere speelsheid, wat een van de hoofdelementen is die ik in mijn muziek probeer te steken. Het gaat er voor mij om om gewoon geen schrik te hebben om fouten te maken en die creativiteit toe te laten in je leven, net zoals toen je een kind was.

Er zitten ook een paar van je eigen tekeningen in het artwork.
Ja, ik teken om de zoveel maanden plots heel veel. Ik geraak dan in een soort zone waarin ik dan voor een dag of twee blijf hangen. Soms is het gewoon fijn om met iets anders bezig te zijn dan muziek, dat kan best rustgevend zijn. Het begint meestal met wat gekrabbel, en dan rolt de rest er gewoon vanzelf uit. Ik denk er niet te veel over na.

Als je geen muzikant zou zijn geworden, waar zou je dan nu mee bezig zijn?
Sowieso iets anders dat ook creatief is, of iets met psychologie of een monnik ofzo. Ik ben wel echt into psychologie en heb ook een tiendaagse retreat gedaan waar ik volledig in mijn zone was. Op zo’n retreat mag je bijvoorbeeld de volle tien dagen niet praten. Dat is voor veel mensen enorm moeilijk, maar voor mij was het juist lastiger om op de elfde dag weer te moeten praten. Ik was daar echt volledig in mijn element.

Je zei dat het je droom is om later een academie te openen en muziekles te geven. Hoe zou jij de jongeren van de toekomst muziek leren?
Ik heb zelf een voorbereidingsjaar aan het conservatorium gedaan en wil die opleiding later nog verderzetten, maar moest ik mijn eigen academie openen, dan zou ik op een heel andere manier lesgeven. De manier waarop muziek nu onderwezen wordt, vind ik echt ancient, met notenleer à la ‘Do Re Mi’ en al.

Ik heb zoveel ideeën over hoe je muziek beter zo kunnen aanleren. Bijvoorbeeld les één: gewoon in je handen klappen, improviserend klappen. Zo begin je meteen een deel van jezelf naar buiten te brengen, terwijl je daar in de huidige muziekopleidingen vier jaar mee moet wachten. In het middelbaar was onderwijs het enige waar ik echt fucking veel over kon schrijven.

Wat heb je in het middelbaar gestudeerd?
Ik volgde humane wetenschappen en daarna één jaar grafisch ontwerp, maar ik was zodanig veel met muziek bezig dat ik school een beetje verwaarloosde. Daarna heb ik twee jaar op de PXL in Hasselt elektronische muziek gestudeerd, en daar heb ik Susobrino en Pippin ontmoet. Voor de rest had ik niet echt super veel aan die opleiding. En dan heb ik nog één jaar jazz gedaan. Maar het meeste heb ik eigenlijk gewoon via het internet geleerd, niet op school.

Even terug naar je EP: die heet LETGOLETGOLETGO. Is er iets wat je probeert los te laten?
Goh, er zijn veel redenen waarom ik mijn EP zo heb genoemd. Een daarvan is het einde van mijn carrière als LTGL, hoewel die eigenlijk echt goed begon te lopen. Daardoor was het wel een beetje moeilijk om dat los te laten. Ik kreeg echt nice offers van labels en shows, maar vanbinnen voelde het gewoon niet juist. Maar toch bleef het moeilijk om dat los te laten, omdat ik dan alles kwijt zou zijn. Een tijdje heb ik erover nagedacht om mezelf te forceren en toch muziek te blijven maken in die stijl, maar uiteindelijk besefte ik dat dat gewoon niet ging. Ik moest het gewoon loslaten.

Dus LTGL was niet echt jij?
Op een zekere manier wel, maar na een tijd heb je al een naam opgebouwd, en beginnen mensen daardoor een bepaalde stijl van je te verwachten. En ook al probeer je je daar niks van aan te trekken, blijft het moeilijk om dan plots iets helemaal anders te gaan doen. In je achterhoofd blijf je denken dat als je nu iets totaal anders gaat maken, het raar gaat zijn. Ik wou daar niet meer mee in mijn hoofd blijven zitten, vandaar probeer ik dat nu allemaal een beetje los te laten.

Hoe zou je je EP zelf omschrijven?
Toen ik vroeger enkel beats maakte, had ik echt namen die ik instant kon opnoemen als iemand me zo’n vraag stelde. Dan kon ik je vertellen: deze sound komt van die persoon en deze van die. Maar sinds ik vocals ben beginnen maken denk ik daar echt niet meer over na. Ik doe gewoon mijn ding. Er zullen wel invloeden in mijn muziek zitten, maar ik kan niet altijd 100% zeggen vanwaar ze komen. Dus als ik zo’n vraag nu moet beantwoorden, zeg ik altijd experimentele hiphop.

Als LTGL was je vooral bezig met beats en remixes, ondertussen rap je ook. Wat heb je nog voor ons in petto?
Dat is een surprise! Ik maak nu alles zelf vanuit mijn homestudio, van mijn artwork tot het schrijven, componeren en produceren van mijn muziek. Het enige wat ik niet zelf kan doen, is mezelf filmen. Dat vind ik wel spijtig, want dan zou ik mijn eigen muziekvideo’s kunnen maken: dat zou pas geniaal zijn. Dat is dan ook mijn zwakste punt, want video’s zijn echt belangrijk. Mijn volgende track ga ik echt niet uitbrengen als er geen video komt. Ik moet echt een video hebben.

Je hebt lang met artiesten als Dvtch Norris, Martha Da’ro en Tsar B gewerkt. Hoe voelt het om nu zelf in de spotlight te staan?
Ik moet wel toegeven dat het nog een beetje wennen is, maar het is tegelijk ook heel spannend, en ik denk dat ik me na een tijdje meer op mijn gemak ga voelen. Ik ben bijvoorbeeld normaal een heel verlegen persoon, maar uiteindelijk heb ik zo veel tijd in mijn muziek gestoken dat ik daar echt niet verlegen over mag zijn. Ik geraak dan gewoon in mijn zone en vergeet al die dingen.

Heb je zin in de VICE Party?
Ja, ik ga er unreleased nummers spelen, dus mensen mogen echt excited zijn!

Beluister 'LETGOLETGOLETGO' – de nieuwe EP van Ashley Morgan:

Volg VICE België ook op Instagram.