de Ultras van Lens en de Ultras van RWD Molenbeek
Sport

Thibault (17) bezocht meer dan 250 voetbalstadions over de hele wereld

De jonge Brusselaar ging al naar wedstrijden in Japan en IJsland, maar hij gaat even graag naar een match in de Belgische provinciale zien.
Gen Ueda
Brussels, BE

In tegenstelling tot wannabe kenners die denken alles te weten over voetbal nadat ze zes matchen van de Wereldbeker gezien hebben, zijn er ook mensen die hun passie voor de balsport heel wat verder drijven. Ik ontmoette Thibault (17) in blok A van het stadion van RWD Molenbeek, de Brusselse club uit de eerste amateurliga (aka de derde klasse) waar we allebei fan van zijn. Hij is niet enkel één van de grootste supporters van deze club, maar ook een zogenaamde 'groundhopper'. Met andere woorden: wanneer hij niet aan het supporteren is voor Molenbeek, reist hij heel Europa rond (en soms ook daarbuiten), op zoek naar interessante voetbalploegen en stadions. Ter plekke leert hij dan via het voetbal ook de lokale sfeer en cultuur beter kennen.

Advertentie

VICE: Hey Thibault, vanwaar komt je passie voor RWD Molenbeek?
Thibault: Doordat mijn vader mij van kleins af aan meenam naar voetbalmatchen. In het begin gingen we samen naar matchen van het Belgische nationale team. De eerste keer was België - Turkije in 2011, waar Witsel een penalty miste, als ik het me goed herinner. Daarna bleef ik naar de andere matchen van de nationale ploeg gaan, en stilaan ook naar die van RWDM Brussels FC [Een Belgische tweedeklasser die in 2014 failliet ging, red.]. Iets later begon ik mijn vader te vergezellen op al zijn voetbalreizen in ons land en daarbuiten.

“Op zich is groundhopping een vrij oude bezigheid, en door het internet herleeft het nu een beetje.”

De terugkeer van RWD Molenbeek [Brusselse zakenlui bliezen nieuw leven in de ploeg in 2015, red.] heeft enorm bijgedragen aan mijn passie voor groundhopping. Door ze te volgen naar uitwedstrijden heb ik veel nieuwe stadions ontdekt. Mede daardoor heb ik ondertussen al alle stadions van de eerste drie Belgische divisies bezocht.

Achill Island O'brien park

Fr. O'Brien Park, Achill Island, Ierland

Hoeveel verschillende stadions heb je in totaal al bewocht?
234 volgens de app Futbology, maar eigenlijk veel meer, want de provinciale stadions en terreinen staan niet geregistreerd in die app. Een cijfer plakken op het aantal matchen dat ik al heb gezien is ook moeilijk, want in tegenstelling tot andere groundhoppers blijf ik bijna nooit tot het einde van een match, zodat ik meerdere matchen kan zien op één dag. Maar ik zou zeggen ongeveer zo'n 300 à 400.

Advertentie

Wat heb je eraan om dat allemaal te tellen?
Niet zo heel veel, behalve de persoonlijke voldoening om m'n lijstje weer te kunnen aanvullen, en dat ik kan kennismaken met verschillende culturen, zowel in als naast het stadion. Daarnaast studeer ik toerisme, dus dat past wel mooi samen.

1585143754679-como

Het stadion Giuseppe-Sinigaglia, Côme, Italië

Is er een echte groundhopper community in België?
Ja, maar hier is die niet zo groot als in bijvoorbeeld Duitsland of Engeland. Het grootste deel van de Belgische groundhoppers woont in Vlaanderen, maar in vergelijking met onze buurlanden stelt het niet zo veel voor. Op zich is groundhopping een vrij oude bezigheid, en door het internet herleeft het nu een beetje.

Wat is het zotste stadion dat je al gezien hebt?
Het Stade des Alpes van Grenoble Foot 38 in Frankrijk. Het stadion zelf is heel basic, met vier bijna identieke tribunes, maar het is de achtergrond die zo indrukwekkend is. Zoals de naam al doet vermoeden, zijn de Alpen zichtbaar vanuit bepaalde hoeken in het stadion, maar enkel overdag.

Ik had geluk, want toen ik er was, speelde Grenoble overdag tegen Lens. Hun Ultras, de Red Tigers, vierden toen net hun 25ste verjaardag. Het was een combinatie van tifo’s, spandoeken, bengaalse vuren,… Kortom een geweldige sfeer in een mooi stadion, en dus ook nog eens met de Alpen op de achtergrond.

Lens red tigers

Stade des Alpes, Grenoble, Frankrijk

Is dat ook je leukste herinnering op vlak van sfeer?
Nee. Het is misschien niet heel objectief, maar in mijn ogen was dat RWD Molenbeek - RSC Anderlecht in juni 2019 of RWD Molenbeek - RFC Luik in december 2017. Maar misschien komt dat ook omdat ik de sfeer toen van binnenuit heb beleefd, aangezien RWDM mijn club is. Het was wel gestoord, echt. Je ervaart de sfeer duidelijk anders als je er zelf deel van uitmaakt dan wanneer je er gewoon als toeschouwer zit. Buiten Molenbeek zou ik zeggen Antwerp - AZ Alkmaar in het Koning Boudewijnstadion in de Europa-Leaque play-off. En Borussia Dortmund - FC Ingolstadt 04, met die befaamde Gele Muur van Dortmund, is me ook bijgebleven.

Advertentie

“Vanop de kloteparking van PSG kon ik niet veel van de wedstrijd zien, en ik realiseerde me dat ik veel meer naar de auto's voor me keek dan iets anders.“

Wij zijn allebei fan van RWDM, is er iets aan ons stadion dat andere club niet hebben?
Wat dit stadion zo mythisch maakt is de geschiedenis, onze titels, onze spelers, onze drama’s, onze overwinningen, enzovoort. Architecturaal gezien zag de Machtens er in de jaren 70 en 80 interessanter uit, maar zelfs nu blijven de tribunes “l’Ecluse” en “Goethals” me verbazen. Het feit dat het tegelijkertijd ouderwets en authentiek is … De sfeer is heel down to earth, het is een volksclub. Architectuur, publiek, de Machtens is het perfecte voorbeeld, met een opvallende sfeer voor onze toeschouwers, een mix van Ultra’s en “oldschool”. Het is het stadion waar ik zo goed als elk weekend ben, op 10 minuutjes wandelen van mijn huis.

Stade Edmond Machtens Ultras

In blok A van het Edmond Machtensstadion, Sint-Jans Molenbeek, België

Kies je meestal je reisbestemmingen op basis van de stadions die je wil bezoeken en de wedstrijden die je wil zien, of is het andersom en ga je naar stadions dichtbij je vakantiebestemmingen?
Beide. Ik heb al een aantal keren citytrips gedaan speciaal voor stadions: Madrid, Barcelona, Milaan, Bergamo, enzovoort. En natuurlijk als ik op vakantie ben, probeer ik de lokale stadions te bezoeken, zoals deze winter in Cambodja en Thailand, of in de zomer van 2017 in Japan. Daar heb ik twee wedstrijden gezien, met een sfeer en een publiek dat totaal anders is dan hier, maar dat er tegelijkertijd op lijkt: het is een mix van de Europese Ultra-cultuur en het showgehalte van de Amerikaanse traditie: heel bijzonder. De tribunes blijven er na de wedstrijd ook net zo proper als voor de match.

Advertentie

“Vroeger ging het mij vooral om het veld, om de spelers en zo. Maar sinds ik echt in het milieu zit, is dat duidelijk naar de tribunes geshift.”

Ik ging naar FC Tokyo - Vissel Kobe: uitstekende sfeer, en absoluut de moeite als je toevallig in de buurt bent. Naast de wedstrijd in het Ajinomoto Stadion had ik het geluk om naar een andere in het Panasonic Stadion Suita te mogen gaan, waar Gamba Osaka speelt. Dat gebeurde allemaal heel last-minute. Ik liep rond in Nara toen een poster in het Japans mijn aandacht trok, die voor de wedstrijd tussen Gamba Osaka en Kashiwa Reysol. We namen de eerste trein naar Kyoto om bij het hotel over te stappen en dan hebben we er last-minute nog één genomen richting Osaka.

Siem Reap Stadium, Siem Reap, Cambodge.

Siem Reap Stadium, Siem Reap, Cambodia

Ik zou bijna beginnen denken dat je enkel kijkt naar de tribune, en amper naar het veld.
Vroeger ging het mij vooral om het veld, om de spelers en zo. Maar sinds ik echt in het milieu zit, is dat duidelijk naar de tribunes geshift. Om eerlijk te zijn, een wedstrijd zonder Ultras of sfeer, is maar een saaie bedoening. Daarom kijk ik ook bijna nooit op TV naar wedstrijden.

Voetbal gaat niet alleen over het sportieve aspect, het gaat vooral om wat er daarnaast gebeurt. Een perfect voorbeeld is de verplaatsing met onze vrienden van Angers naar het Parc des Princes om SCO Angers - PSG te zien. Vanop hun klote parking kon ik niet veel van de wedstrijd zien, en ik besefte me dat ik veel meer naar de auto's voor me keek dan iets anders.

Advertentie
VELTINS-Arena, Gelsenkirchen, Allemagne.

VELTINS-Arena, Gelsenkirchen, Duitsland

Kan je je nog herinneren aan elke match die je hebt gezien?
De 'grote' wedstrijden herinner ik me min of meer: de score, en dan het stadion natuurlijk. Maar vanaf dat mijn vader me naar velden van provinciale kampioenschappen meenam, werd het wel moeilijker om de naam van élke stad of club te onthouden, ja. Wat me eigenlijk het meeste bijblijft is de architectuur, het publiek en de sfeer.

De tickets, reizen, pintjes: het is een dure hobby, niet?
Je moet moet gewoon een beetje strategisch zijn. Wat de tickets betreft, valt dat over het algemeen wel mee: de prijzen zijn meestal redelijk. En anders probeer ik af te spreken met een local om te zien wat voor mogelijkheden er zijn. Reizen doe ik met mijn vader of met de bus, dus dat is ook niet al te duur voor mij.

Ik eet en drink ook niet bij elke wedstrijd. Behalve bij onze eigen mythische RWDM-wedstrijden, drink ik eigenlijk niet veel in stadions.

KSK Wenduine, Wenduine, Belgique.

KSK Wenduine, Wenduine, België

Welke match of stadion staat er na al dat groundhoppen nog het hoogst op je verlanglijstje?
De Belgrado derby tussen Rode Star en Partizan. Die zou ik graag nog willen meemaken voordat alles er verandert en alle rook en sfeer daar verdwijnt.

Wil je nog iets zeggen tegen mensen die voetbal enkel van tv kennen?
Voetbal leeft in het stadion. Steun je lokale ploeg!

Krijg elke week onze 10 beste verhalen gemaild: schrijf je nu in voor de gratis VICE-newsletter.

Volg VICE België op Facebook, Twitter en Instagram voor meer originele verhalen over alles wat ertoe doet in de wereld.