"Ik heb eigenlijk echt niet zo'n spannend leven gehad," zei Kurt Cobain in een van zijn bekendste interviews. "Ik heb veel dingen niet gedaan die ik wel had willen doen, in plaats daarvan heb ik wat rondgehangen en zitten klagen over mijn saaie leventje. Dus ik verzin graag dingen. Ik vertel liever het verhaal van iemand anders." Cobain stond symbool voor Generatie X, de generatie luiaards; de mensen die in Richard Linklater's film werden beschreven als "jong en zonder ambitie, van enthousiaste excentriciteit tot gevaarlijke apathie. Hier kunnen de echte luiaards hun verantwoordelijkheden vergeten in ruil voor hun esoterische wensen." Toch zou de wereld er heel anders uitzien als deze generatie luiaards niet zo verveeld was geraakt dat ze verhalen gingen verzinnen, en hun esoterische wensen vervormden tot iets als Nirvana.Als je voor pak 'm beet het jaar 2000 bent geboren, zal je nog wel levendige herinneringen hebben aan pijnlijke verveling - denk aan die lange autoritten, vertraagde vluchten en regenachtige zondagen die er waren voordat het internet onze dagen overnam. Voordat onze gedachtes werden verboden rond te zwerven. Ons brein wordt nu de hele tijd getriggerd door likes, emails, berichtjes, <3, nieuws, of Snapchats. Kunnen we ons nog wel vervelen zoals we ons toen verveelden?Zou je het nu oprecht oké vinden als je ouders je telefoon zouden afpakken?Wanneer heb jij voor het laatst je telefoon helemaal uitgezet? Wanneer liep je voor het laatst zonder oordopje in alleen over straat? Of wat is de laatste keer dat je zonder je laptop op schoot in slaap viel, onder het gezoem van de laatste serie die je nu weer kijkt in een poging om mogelijk existentiële vragen uit de hoofd te verjagen? Wanneer heb jij voor het laatst een hele film gekeken zonder maar een keer je Instagram te checken?Iedereen weet dat als iets niet op social media staat, er aan de echtheid van een gebeurtenis zal worden getwijfeld. Dus nu wordt alles en iedereen als een soort aantrekkelijkere versie op social media tentoongesteld. De angst iets geweldigs te gaan missen bekroop je vroeger alleen als je niet werd uitgenodigd op een feestje, maar nu geldt het eigenlijk voor alles dat online gebeurt. Harry Witchel, expert op het gebied van lichaamstaal, heeft zelfs voorspeld dat computers ons in de toekomst continue bezig zullen kunnen houden door met sensoren te meten hoe verveeld en onrustig we zijn, die verveeldheid kan dan meteen worden aangepakt. Het hebben van een smartphone die slimmer is dan wij betekent dat we geen enkel moment meer niks te doen zullen hebben; toekomstige generaties zullen dus nooit weten hoe het is om je te vervelen.
Bekijk ook: The Digital Love Industry
Op sommige plekken van de wereld, zoals in China en Zuid-Korea, is een social media-verslaving inmiddels een officieel erkende psychologische aandoening. Ze hebben zelfs intense afkickprogramma's die doen denken aan een militair trainingskamp om verslaafde tieners te 'deprogrammeren.' Er zijn verhalen van puberjongens die opscheppen over dat ze 300 uur onafgebroken World of Warcraft hebben gespeeld - ze dragen pampers om niet naar de wc te hoeven en blaffen hun ouders af als die een poging doen ze van hun geliefde beeldschermen te scheiden. Toegegeven, de internet-verslaving van de gemiddelde persoon is hoogstwaarschijnlijk niet zo extreem, maar zou je het nu oprecht oké vinden als je ouders je telefoon zouden afpakken?Voor degenen waarvoor de verslaving niet bestaat uit twaalf uur per dag virtuele pijlen afvuren op virtuele orcs in een niet-bestaande wereld, is de obsessie meer gericht op die eindeloze tijdlijnen. Eva Hoffman, auteur van het boek How to be Bored, zegt hierover dat "onafgebroken activiteit ons na een tijdje leeg en ontevreden kan laten voelen, alsof de hele ervaring niet echt is gebeurd en niet deel van ons is geworden." Al die kleine stukjes informatie in facebookposts of tweets zorgen even voor een gevoel van tevredenheid, maar daarna bedenken we dat we eigenlijk niet veel wijzer zijn geworden.Offline gaan klinkt misschien eng, maar dat is wel de enige manier om gedachtes te hebben die echt van jou zijn."Verveling is een fascinerende emotie, hoewel het vaak als iets negatiefs wordt gezien kan het juist een hele motiverende werking hebben," schrijft psycholoog Dr. Sandi Mann in het tijdschrift The Psychologist. Oke, verveeldheid heeft dus een slechte reputatie, maar misschien is het toch ergens goed voor. We kregen eens een out-of-office-reply op een email naar Diesel's artistiek leider Nicola Formichetti, met het bericht dat hij op een 'digital detox' was. Misschien moeten we dat allemaal eens doen, want als we ons niet vervelen worden we vervelend. Pas als je jezelf verwijdert van al die invloeden online kan je echt je eigen mening over iets vormen, een mening die niets te maken heeft met likes, of shares of wat dan ook. Offline gaan klinkt misschien eng, maar dat is wel de enige manier om gedachtes te hebben die echt van jou zijn.We zijn nu allemaal geprogrammeerd om extreem drukke levens te leiden, waarin geen ruimte is voor verveling. Waarom zou je je vervelen als er een oneindige bron aan informatie bestaat? Maar wat heeft het allemaal voor zin als we niet stoppen en nadenken over wat we te zien krijgen en direct doorgaan naar het volgende item? Tegen de tijd dat we al het nieuws van gisteren en vandaag hebben doorgespit, lijkt alles wat we hebben geleerd alweer oud nieuws. De existentiële vragen beginnen ons vaak te porren rond de tijd dat we naar bed willen gaan, misschien is een van de antwoorden die we zoeken wel gewoon te vinden in het uitdoen van je mobiel. Verveel je eens. Denk na over wat je aan het doen bent, in plaats van jezelf af te leiden met kleine digitale onbenulligheden. Heb je ooit een beter excuus gehad om werkelijk geen ene ruk te doen?
Advertentie
Advertentie
Bekijk ook: The Digital Love Industry
Op sommige plekken van de wereld, zoals in China en Zuid-Korea, is een social media-verslaving inmiddels een officieel erkende psychologische aandoening. Ze hebben zelfs intense afkickprogramma's die doen denken aan een militair trainingskamp om verslaafde tieners te 'deprogrammeren.' Er zijn verhalen van puberjongens die opscheppen over dat ze 300 uur onafgebroken World of Warcraft hebben gespeeld - ze dragen pampers om niet naar de wc te hoeven en blaffen hun ouders af als die een poging doen ze van hun geliefde beeldschermen te scheiden. Toegegeven, de internet-verslaving van de gemiddelde persoon is hoogstwaarschijnlijk niet zo extreem, maar zou je het nu oprecht oké vinden als je ouders je telefoon zouden afpakken?Voor degenen waarvoor de verslaving niet bestaat uit twaalf uur per dag virtuele pijlen afvuren op virtuele orcs in een niet-bestaande wereld, is de obsessie meer gericht op die eindeloze tijdlijnen. Eva Hoffman, auteur van het boek How to be Bored, zegt hierover dat "onafgebroken activiteit ons na een tijdje leeg en ontevreden kan laten voelen, alsof de hele ervaring niet echt is gebeurd en niet deel van ons is geworden." Al die kleine stukjes informatie in facebookposts of tweets zorgen even voor een gevoel van tevredenheid, maar daarna bedenken we dat we eigenlijk niet veel wijzer zijn geworden.Offline gaan klinkt misschien eng, maar dat is wel de enige manier om gedachtes te hebben die echt van jou zijn."Verveling is een fascinerende emotie, hoewel het vaak als iets negatiefs wordt gezien kan het juist een hele motiverende werking hebben," schrijft psycholoog Dr. Sandi Mann in het tijdschrift The Psychologist. Oke, verveeldheid heeft dus een slechte reputatie, maar misschien is het toch ergens goed voor. We kregen eens een out-of-office-reply op een email naar Diesel's artistiek leider Nicola Formichetti, met het bericht dat hij op een 'digital detox' was. Misschien moeten we dat allemaal eens doen, want als we ons niet vervelen worden we vervelend. Pas als je jezelf verwijdert van al die invloeden online kan je echt je eigen mening over iets vormen, een mening die niets te maken heeft met likes, of shares of wat dan ook. Offline gaan klinkt misschien eng, maar dat is wel de enige manier om gedachtes te hebben die echt van jou zijn.We zijn nu allemaal geprogrammeerd om extreem drukke levens te leiden, waarin geen ruimte is voor verveling. Waarom zou je je vervelen als er een oneindige bron aan informatie bestaat? Maar wat heeft het allemaal voor zin als we niet stoppen en nadenken over wat we te zien krijgen en direct doorgaan naar het volgende item? Tegen de tijd dat we al het nieuws van gisteren en vandaag hebben doorgespit, lijkt alles wat we hebben geleerd alweer oud nieuws. De existentiële vragen beginnen ons vaak te porren rond de tijd dat we naar bed willen gaan, misschien is een van de antwoorden die we zoeken wel gewoon te vinden in het uitdoen van je mobiel. Verveel je eens. Denk na over wat je aan het doen bent, in plaats van jezelf af te leiden met kleine digitale onbenulligheden. Heb je ooit een beter excuus gehad om werkelijk geen ene ruk te doen?