Smib geeft nog altijd buitenproportioneel weinig om wat jij van ze denkt

Smib presenteert in samenwerking met Appelsap de Sumibu x Appelsap-kledinglijn. Bekijk de collectie onder het interview en stuur een sympathieke mail naar nlnoisey@vice.com als je kans wil maken op een crewneck, sleutelhanger en lanyard. Nergens ter wereld wordt er zoveel over het weer gepraat als in Nederland. Want – hoeveel je ook van elkaar verschilt – het weer is voor iedereen hetzelfde. Als het regent worden we allemaal nat. Als het kwik boven de 30 graden uitstijgt, zoals op deze warme woensdagmiddag in een brandend hete Bijlmer, puft en kreunt iedereen collectief met elkaar mee. Praten over het weer is als een soort sociaal smeermiddel. “Je moet gewoon rustig aan doen,” adviseert GRGY van Smib me wanneer ik hem vraag of hij ook zo slecht gaat op deze hitte. Collectiefgenoot KC haalt ondertussen een ijsje. We hebben afgesproken in het Bijlmerpark, waar de temperatuur nog nét iets hoger ligt dan in de rest van Amsterdam, omdat de warmte hier wordt geabsorbeerd en vastgehouden door het beton en de hoge flatgebouwen. Mijn iPhone tikt de 36 graden aan. We spreken hier af omdat dit de plek is waar Smib is ontstaan. Ik ga er voor het gemak even vanuit dat ik niet meer hoef uit te leggen dat als je Smib omdraait, je Bims krijgt, en dat dit dan weer Bijlmer betekent, wat natuurlijk refereert naar de plek waar dit creatieve collectief vorm heeft gekregen. Wat wél nog steeds uitgelegd moet worden is waar Smib nou precies voor staat. Want ook al is afgelopen vrijdag de nieuwe tape uitgekomen en staan ze volgend weekend met een eigen stage op Appelsap: Smib heeft nog steeds dat ongrijpbare.

Noisey: Is het irritant dat elk interview nog steeds begint met: “Kun je uitleggen wat Smib nou precies is en wie erbij horen?”
GRGY: Ja, man. Kankerirritant. Ik begrijp het wel: mensen willen dingen nou eenmaal graag in een hokje stoppen, maar ik wil het inmiddels weleens over iets anders hebben. Smib is een springplank en kan in principe alles zijn: muziek, kunst, tekeningen, kleding en video’s.
KC : Smib bestaat uit negen artiesten en dan nog heel veel mensen daaromheen. Natuurlijk hoop je dat mensen snappen waar Smib voor staat, maar daar zijn we tijdens het maakproces niet mee bezig. Creatief zijn en tegelijkertijd bezig zijn met de mening van anderen: dat gaat meestal niet samen.
GRGY: Je kan niet bepalen hoe er naar je gekeken wordt. Je hebt natuurlijk wel invloed, maar iedereen heeft zijn eigen visie op dingen en het is niet mijn verantwoordelijkheid of mensen Smib wel of niet snappen. Toen ik voor dit interview wat mensen vroeg over Smib werd me verteld dat jij de leider bent, GRGY.
GRGY: Klopt, ik ben creatief leider. Ik heb Smib bedacht, de naam, de vorm, het eerste idee. Nog steeds ben ik de rode draad in waar Smib naartoe moet.
KC: GRGY heeft een kleurplaatje gecreëerd en hij weet precies hoe het ingekleurd moet worden om er uiteindelijk een kunstwerk van te maken. Wij zijn z’n assistenten, zijn potloden.
GRGY: In het begin van Smib probeerde ik iedereen te sturen, maar ik vind het belangrijker dat mensen hun eigen leven invullen. En ik heb er ook gewoon geen tijd voor. Je moet het loslaten. Want je hebt vertrouwen in je mensen.
GRGY: Nee, ik vertrouw het nooit. Als iemand anders het doet is het altijd anders dan hoe ik het zou doen, maar dat accepteer ik. Met sommige dingen bemoei ik me helemaal niet. Het Smibanese Woordenboek bijvoorbeeld, ik heb daar niks mee te maken gehad, maar dat maakt het niet minder Smib, want Smib is al onze gedachten en creaties in één.

Ik zag op Twitter dat je New Earth aan het lezen bent van mindfulness-goeroe Eckhart Tolle. Een van mijn lievelingsboeken, waarin sturen, maar ook loslaten centraal staat. Haal je daar veel uit?
GRGY: Ja, ik kreeg het boek van een vriendin van me. Ze zei dat het ging over een bloem op een nieuwe aarde, maar die shit was uiteindelijk iets heel anders. Ik denk dat ze alleen de eerste bladzijde heeft gelezen. Voor mij is dit boek als een soort bijbel, maar dan niet met religie en shit. Wat ik eruit haalde is dat je gewoon een goed persoon moet zijn en moet doen wat het juiste is. Dingen accepteren zoals ze zijn en niet altijd handelen. Niet alles willen veranderen naar jouw wil. En wat je wél kan veranderen: ga ervoor en doe gewoon.

Met die filosofie hebben jullie nu op Appelsap een eigen stage: het Smib Station. Vijf jaar geleden waren jullie nog gewoon bezoekers.
GRGY: Appelsap is een speciale plek voor Smib. Ray (Fuego, red.) kwam daar naar me toe en zei: “Ik ben de hardste rapper van Nederland, jij maakt kankerharde beats. Ik wil samenwerken.” Vanaf dat moment gingen we samen muziek maken en één jaar later stonden we op het podium.
KC: Appelsap is een thuiswedstrijd: het is hetzelfde als wanneer Ajax in de ArenA speelt. Je weet: oké, al mijn mensen zijn er. Ik ga zelf niet echt naar festivals, maar Appelsap is anders.
GRGY: We zijn daar vaak geweest en hebben nu een eigen stage, een tape die net uit is en de Sumibu x Appelsap-kledinglijn. En niet te vergeten het Broodje Smib, voor het eerst te proeven op Appelsap. Als jullie zelf in een broodjeszaak zijn, welk broodje bestellen jullie dan?

KC en GRGY lachen en kijken elkaar verward aan. Ik denk dat het wel wat over je zegt. Wat voor broodje je bestelt.
GRGY: Ik ga het liefst naar de slager en dan zeg ik: “Maak iets wat jij lekker vindt.” Ik denk altijd dat je dan het beste broodje krijgt. Jij weet meer over de broodjes die je verkoopt dan ik.
KC: Mijn lievelingsbroodje is broodje Kraaiennest. Bij de slager daar werkt een guy met een grijze afro en ik had gehoord van een paar boys dat je hem moet vragen om zijn ‘speciale broodje’. 550 gram weegt-ie, dat is echt zwaar hè? En het is alleen maar vlees. Ik weet niet eens van welk dier of shit, maar die shit is heaven.

Ik vul zelf maar in dat een Broodje Smib ook een broodje is met veel vlees.
KC: Zeker. Gekruid en pittig.
GRGY: Zijn ma maakt het. Zij kan kankerspang koken. Appelsap is ook de plek waar mensen de nieuwe Smib-tape live gaan horen. Alle vertrouwde Smib-namen staan erop, maar is het nooit verleidelijk om een hitjesrapper te benaderen?
GRGY: Om op die manier veel streams te pakken? Nee, man. We hebben wel gekeken naar mensen buiten onze groep die erop konden, maar nooit met de gedachten om een hit te maken. Dret & Krulle staan er bijvoorbeeld op, gewoon, omdat we ze hard vinden. Dat is de enige voorwaarde: we moeten het zelf voelen. Als we Ronnie Flex op een track zouden voelen dan vragen we hem, maar niet met de reden: o, op dit moment is deze artiest relevant of pakt hij veel views, laten we hem erop gooien. En we gaan sowieso niet betalen voor shit, voor een feature of zo.
KC: Mag ik blowen?
GRGY: Tuurlijk mag je roken, waarom vraag je dit? we zijn buiten, kill. KC haalt zijn stash tevoorschijn en begint te draaien. KC: Lil Kleine op een Smib-album zou ik wel echt hard vinden.
GRGY: Lil Kleine kan kánkergoed rappen. Veel mensen maken tracks met hem en vragen dan: doe gewoon die bekende sound, want dan gaan we money pakken. Niemand vraagt aan hem: kom, laten we een domme tune maken.

Hoe zou Lil Kleine klinken op een Smib-album?
Beiden: Dom. KC, jouw zesjarige dochter staat ook op het album.
KC: Stijn op de beat, mijn dochter en de dochter van onze tourmanager op de vocals. Ze was ook mee naar onze show op de Zwarte Cross, afgelopen maand. We hadden afgesproken dat ze de track ook live zou doen maar ineens ging ze huilen.
GRGY: Zwarte Cross was een gekke show. We hadden nog nooit van dat festival gehoord, we waren geboekt en gingen gewoon, zonder iets te googlen of shit.
KC: En mensen kennen ons daar ook gewoon, hè? We hebben fans overal, omdat jonge mensen zich aan ons kunnen relaten.
GRGY: We zijn geen niggas in jets, met chains en kankerveel geld. We zijn young niggas die lang gewoon nog bij hun ma woonden. We zijn niet anders dan jij bent.
KC: We hebben vlogs op YouTube waarin je ziet dat we met de metro onderweg zijn naar een show. We chillen gewoon, biertje erbij, is normaal voor ons. Blow je trouwens? Ik pak de joint aan en neem een hijs. En nog één. De hasj stijgt meteen naar mijn hoofd.

Mijn brein smelt langzaam. Tijd om af te ronden. Je zei aan het begin van dit gesprek: Smib is een springplank. Waar gaat die springplank naartoe?
GRGY: Je moet het beste uit jouw leven halen, en dat is voor iedereen anders. Voor de één is dat een boek uitbrengen, voor de ander is dat signen bij een label. Voor Yung Nnelg bijvoorbeeld, hij tekende bij Sony. Zie jij jezelf zo’n move maken?
GRGY: Weet je wat het is, een movement als Smib valt moeilijk te signen. Ik denk dat labels niet eens durven. Als je Smib signt weet je niet wat je kunt verwachten. We zijn geen punkband, geen echte hiphop. Ik denk dat een gemiddelde A&R-manager echt geen idee heeft wat-ie met ons moet, haha. En daarom krijg je dus altijd die eerste interviewvraag, waarin je moet uitleggen wat SMIB precies is.
GRGY: Kankerirritant, maar dat is dan maar zo. Wij doen wat we leuk vinden, dat vind ik het belangrijkste en het hoogst haalbare. Ik wil gewoon voor altijd kunnen doen waar ik op dat moment blij van wordt. Geen stress om bullshit zoals status of ego. Daar wil ik naar toe. New Earth -wijsheden.
KC: Shit, ik moet dat boek echt nog lezen, man. Wie heeft ‘m nu? Nnelgie?
GRGY: Ja, man. Ieder zijn weg, ieder zijn pad, inspireren en elkaar dingen gunnen. Koop hier je tickets voor Appelsap en bekijk hieronder de Sumibu x Appelsap-kledinglijn.