Hoe mensen met een onmogelijk uitvoerbare fetisj aan hun seksuele trekken komen

Fetisjen heb je in elke denkbare soort, van het verlangen om op een sappig stel tenen te sabbelen tot de behoefte gepenetreerd te worden door een alien. Het ene verlangen is wat makkelijker te vervullen dan het andere, en sommige fetisjen zijn simpelweg onmogelijk. Van de behoefte aan vertrapt worden door een voluptueuze reuzenvrouw tot anaal opgeslokt worden door een draak – met onpraktische fetisjen gaan uitdagingen gepaard die net even wat ingewikkelder zijn dan je partner vertellen dat je van ruige seks houdt.

"Ik zeg altijd dat festisjen lijken op sneeuwvlokjes. Elke fetisj is zo complex en gedetailleerd," vertelt Jackie Castro, een erkende sekstherapeut en auteur van het boek Fetish and You, in een telefonisch gesprek. "Maar sommige fetisjen, zoals bijvoorbeeld macrofilie, of een fetisj voor Amazones, maakt de keuze wel erg beperkt. Hoe ga je daarmee om?"

Castro zit al meer dan dertig jaar in de wereld van fetisjen, en vertelt dat het best moeilijk kan zijn om een fetisj te hebben die nooit in praktijk kan worden gebracht, maar dat er wel andere opties zijn om alsnog aan je seksuele trekken te komen.

"Omdat ze zowel mentaal als emotioneel last hebben van hun fetisj komen ze bij mij voor hulp," vertelt Castro. "Het grootste deel van de fetisj speelt zich af in het brein, dus de eerste stap is om te accepteren dat je niet de liefde kunt bedrijven met een alien. Maar dat neemt niet weg dat je er wel over kunt fantaseren." Maar kan een fantasie echt je diepste verlangens vervullen? We spraken met mensen die onmogelijk uitvoerbare fetisjen hebben, om te onderzoeken hoe zij ermee omgaan.

Tina heeft macrofilie. Ze vindt het fijn om erover te fantaseren om een reus te zijn, van ergens tussen dertig meter en de grootte van het universum.  

VICE: Kun je je ideale seksuele scenario beschrijven?
Tina: Alle fantasieën bevatten een zekere vorm van machtsdynamiek. In mijn geval variëren de interacties van lichte dominantie tot het volledig pletten van mijn partners. Mensen in de macrofilie-gemeenschap zouden mij beschrijven als "gemene reus". Ik zou het fijn vinden om een stuk of tien mensen vast te houden om te zien hoe ze kermen en moeite hebben om hun balans te houden. Ik zou ze heel voorzichtig op het puntje van mijn tong verzamelen en een paar minuten met ze spelen, er af en toe eentje laten vallen zodat-ie stikt tussen mijn borsten, terwijl ik giechel.

Hoe ga je met het feit om dat je je seksuele fantasieën nooit tot uitvoering kan brengen?
Ik heb er altijd bij stilgestaan dat mijn fantasie strikt een fantasie is. Verbeeldingskracht is voor mij een cruciaal deel van het proces — hoe meer ik fantaseer, hoe "echter" het wordt. Mijn fantasie is onschuldig op de manier dat iedereen weet dat het toch nooit zal gebeuren, en dat maakt het alleen maar echter en levendiger voor me. Daarnaast heb ik diep respect voor elke vorm van leven. Ik zou iets of iemand nooit pijn kunnen doen, zelfs al zou ik dat willen.

Hoe zorg je voor seksuele bevrediging?
Dat is het interessante gedeelte. Ik creëer. Ik maak elk soort representatie van mijn fantasie. De meeste mensen in de gemeenschap hebben een artistiek talent, het is bijna een must. Ik heb veel verschillende dingen gebruikt om de beelden in mijn hoofd tot leven te laten komen. Ik heb verhalen geschreven, games ontworpen, geschilderd, getekend en maakte illustraties en fotomanipulaties op de computer. Ik doe ook aan rollenspellen.

Heeft je fetisj invloed op je echte seksleven? Mijn partner heeft er niks mee, maar we praten er wel veel over en hebben een bevredigend seksleven. Alleen heb ik gewoon nog een extra seksleven, in mijn fantasieën.

Rose is een 29-jarige met een exofilie-fetisj. Ze is nu tien jaar fetisjkunstenaar. Haar fetisj ontwikkelde nadat ze als jong meisje Star Trek had gekeken. 

VICE: Kun je me iets vertellen over je fetisj?
Rose: Exofilie is een verlangen, een seksuele en emotionele aantrekkingskracht, naar iets dat niet op aarde voorkomt. Het wordt gekarakteriseerd door opwinding om de aanwezigheid van aliens en representaties van aliens. Ik word opgewonden van de mogelijkheid van een andere intelligente beschaving, in een sterrenstelsel zoveel lichtjaren van ons vandaan dat we niet eens van het bestaan afweten. De gevaren en eindeloze mogelijkheden van het universum, de multidimensionale wezens die de controle over je kunnen nemen met hun geest, dat soort dingen.

Hoe bevredig je je fetisj, behalve door een daadwerkelijke ontmoeting met buitenaardse wezens? Met indirecte uitingen. Exofilisten hebben een abnormale obsessie met sciencefictionfilms, zelfs met de karakters die erin voorkomen, en kunnen ook een seksuele aantrekking voelen tot astronauten bij NASA bijvoorbeeld, en zelfs tot experts in buitenaards leven en ufologen. Rollenspellen en cosplay maken hier een groot deel van uit. Ook door het idee dat iedereen geestelijk aan elkaar verbonden is, door meditatie. Het is een geteste en beschreven theorie dat we in staat zijn om telepathisch contact te leggen met buitenaardse wezens. CE-5, of Enc ounters of the Fifth Kind, is op de markt gebracht door Dr. Steven M. Greer die meer dan tweehonderd documenten heeft verzameld over ontmoetingen met buitenaardse wezens met gebruik van zijn techniek. Ik stel me voor dat we seksueel contact kunnen leggen met de buitenaardse wezens door bewustwording en meditatie.

Wat voor rol speelt kunst in je fetisj?
Ik gebruik kunst om mijn eigen alienuniversum te creëren, en mijn fantasie om elk soort universum voor te stellen dat ik kan bedenken, elk soort wezen dat ik kan bedenken. Ik schrijf mijn eigen erotische sciencefictionboeken met deze bedachte buitenaardse rassen. Ik kom tot leven in de serie, en woon in de buitenaardse werelden. Ik ben op dezelfde manier aangetrokken tot mensen als tot aliens, met dezelfde passie voor buitenaards leven, aparte mensen met een eigen manier van denken of die er abnormaal uitzien, zelfs een beetje alienachtig. Natuurlijk is het nooit zoals een relatie met een echte alien, hoewel ik niet weet hoe dat is. In de ruimte is alles mogelijk. Als ik een monster met penistentakels bedenk zoals je die in hentai wel tegenkomt, of bodypaint en grime gebruik om iemand er grijs uit te laten zien, is dat de best mogelijke optie.

Is het op die manier mogelijk om te seksuele verlangens te bevredigen?
Ik denk dat meer mensen gevoelens hebben voor buitenaardse wezens, en dat niet doorhebben. De mensheid denkt dat we niet aan exofilie kunnen doen, omdat aliens niet zouden bestaan – of omdat ze wel bestaan maar niet op aarde zijn geweest. Of brengen ze wel bezoekjes aan de aarde, maar ontwijken ze exofilisten? Misschien zijn ze weleens langs gekomen, maar kunnen we het ons niet herinneren? Wie weet leven ze al die tijd al tussen ons, en waren we altijd al halfbloedjes. Ik denk dat het er net als bij veel andere fetisjen om gaat dat we met onze fantasie elke mogelijke optie verkennen en grenzen verleggen. Mijn erotische fantasieën rond buitenaardse wezens zijn eindeloos, dus ja, ik denk zeker dat dat mogelijk is.

Eka is een Canadese met een 'vore'-fetisj en is nu veertien jaar lid van een gemeenschap die is ontstaan rondom de seksuele gevoelens om door een ander wezen opgegeten te worden. Ze is ook de oprichter van de website Eka's Portal .

VICE: Wat is precies een Vore-fetisj?
Eka: Er zijn miljoenen seksuele scenario's. Een van de meest voorkomende is gevangen zitten in een ander wezen. Je ziet dit in allerlei cartoons, games en science fiction. Meer dan dat is er niet nodig om een seksuele fantasie te doen ontstaan.

Zijn er andere Vore-fetisjen die echt in de praktijk gebracht kunnen worden?
Misschien met de recente ontwikkelingen in VR. Sommige mensen hebben niet meer nodig dan met hun ogen dicht naar bepaalde geluiden luisteren. Anderen wikkelen zichzelf in een deken en fantaseren over een wezen dat ze komt opeten. Natuurlijk is niet iedereen gelijk, en de meeste Vore-fetisjen zijn grotendeels onmogelijk om in de praktijk te brengen. Zelfs als het idee van opgegeten worden je opwindt, zou je nooit je leven ervoor riskeren.

Als het onmogelijk is, hoe zorg je dan voor je seksuele voldoening? 
In de populaire media stikt het van het bruikbare materiaal. Hoewel er ook veel mensen in de gemeenschap zitten die duizenden dollars betalen aan kunstenaars zodat ze hun fantasie op een tekening krijgen of in 3d-beeld. Er zijn mensen die verhalen schrijven, of simpelweg zoeken naar materiaal van kunstenaars en schrijvers die het in hun vrije tijd verbeelden. Veel van ons doen mee aan geschreven rollenspellen. Er bestaat ook echte rollenspellen, maar die zijn erg zeldzaam, de scene is nogal underground. Er rust ook een behoorlijk taboe op deze fetisj.

Erika Eiffel is object-seksueel. Ze heeft haar naam veranderd om haar band met de Eiffeltoren tot uitdrukking te brengen. Ze begon in 2008 de website OS Internationale, om bewustwording te scheppen en hulp te bieden aan mensen met object-seksualiteit.

VICE: Wat is object-seksualiteit?
Erika: Object-seksualiteit is een natuurlijk verlangen om betekenisvolle en belangrijke relaties op te bouwen met objecten die een bepaalde manier van uniciteit uitstralen, voor wie er oog voor heeft. In andere woorden: mensen die grapjes maken over verliefd worden op een broodrooster of een potlood missen het belangrijke punt van OS dat je verliefd wordt op een bepaalde opvallende eigenschap van een object. Als jouw liefje 10.000 tweelingbroers of –zussen zou hebben zou de aantrekkingskracht waarschijnlijk ook een stuk minder zijn.

Kan je me vertellen waarom je OS niet als een fetisj beschouwt?
OS is geen fetisj omdat je niet het element van de gebruikelijke psychoseksuele reactie hebt. Een fetisj impliceert dat het object er alleen is om seksuele stimulatie of genot te ervaren. OS'ers voelen meer dan seksuele verbinding met een object. De intieme gevoelens ontwikkelen zich als gevolg van een emotionele aantrekkingskracht.

Kun je je seksuele verlangens vervullen in een OS-relatie?
Gezien het feit dat objecten en mensen niet twee puzzelstukjes zijn die in elkaar passen, is intimiteit niet gebaseerd op het idee van seks. Dat geeft je een bepaalde vrijheid, waardoor je niet aan bepaalde standaarden hoeft te voldoen om intiem te zijn. Veel OS'ers zijn ook synesthetisch en door die verweving van de zintuigen kan je een climax bereiken op andere manieren dan door stimulatie van je erogene zones.

Wat moet ik me daarbij voorstellen?
Hoewel het misschien klinkt als een ongemakkelijke combinatie van twee heel verschillende dingen, hebben OS'ers de gave om hun verlangens out of the box te vervullen. Er zijn natuurlijk herkenbare vormen van intimiteit zoals knuffelen, zoenen en aaien. Maar het is belangrijk om het te hebben over een bredere betekenis van romantiek. Er zijn bepaalde vragen die onbeantwoord moeten worden gelaten. Om iets persoonlijks en heiligs in tact te laten, maar ook om het mysterie va onze prachtige en unieke manier van liefhebben te bewaren.

Emma is een age player en luierfanaat. Ze woont in Amsterdam, waar ze haar eigen crèche voor grote mensen runt. Ze heeft ook haar eigen website, waar ze foto's van haar leven in luiers deelt.

VICE: Welk effect heeft het zijn van een volwassen baby op je seksleven?
Emma: Ik ben niet echt een grote baby – mijn gespeelde leeftijd varieert van 3 tot 16 jaar oud. Age play en luiers zijn opzich niet seksueel voor me. Klein zijn en luiers dragen zorgt ervoor dat ik me veilig en op mijn gemak voel. Ik word er blij van. Als ik er wel seksuele spanning bij breng, met een partner of alleen, voel ik me extra supergoed. Niet iedere ABDL (adult baby diaper lover) is geïnteresseerd in seks tijdens het spelen, maar ik wil. Het maakt seks extra spannend.

Hoe zien je ABDL-fantasieën eruit?
Nou, de beste plek om het te doen is in een ABDL-kinderkamer, waarvan ik er een heb in Amsterdam. Ik heb kinderkamermeubels in grotemensenformaat, dat is echt te gek. In mijn fatasieën draag ik een schooluniform of een katoenen romper, een mooie luier en mijn haar in staartjes. Mijn oppas draagt gewoon zijn normale kleren. Of misschien een pyjama. Ik ben gek op pyjama's.

Welke technieken gebruik je om het echt te laten lijken?
ABDL – of het nou seksueel is of niet – is een fantasiewereld, waarin volwassenen verschillende leeftijden naspelen. Het is duidelijk dat de wereld niet gemaakt is voor volwassen kinderen. Maar je kunt veel kinderdingen groter maken, zodat volwassenen ze kunnen gebruiken. Zo kom je een heel eind. Je kunt bijvoorbeeld veel rompertjes kopen in maat S tot en met XXL, of spenen voor volwassenen.

Vind je het weleens vervelend dat je fetisj niet meer is dan een fantasie?
Ik vind het juist wel fijn dat het maar een fantasie is. Daardoor kan je verschillende fantasieën mixen, en creatief zijn. Ik kan bijvoorbeeld een schooluniform dragen, maar tegelijk een luier dragen en op een speen zuigen. Of je kunt doen alsof het bedtijd is, terwijl het midden op de dag is. Dat is leuk.