Ik wil na de lockdown niet terug naar mijn oude leven

_Vraag: _Het klinkt misschien raar, maar ik ben bang om terug te gaan naar mijn leven van voor de pandemie. Dit ‘nieuwe normaal’ is natuurlijk klote, maar heeft me ook veel nieuwe inzichten gegeven. Mijn oude leven was hectisch – soms zonder reden. Door deze pauze realiseerde ik me dat voor het eerst.__

Ik word verdrietig van het idee geld te moeten uitgeven aan een etentje met iemand die ik niet mag, te moeten overwerken om een deadline te halen die er niet toe doet, of zelfs om weer door mensen bekeken en beoordeeld te worden. Maar ik ben ook bang dat al die oppervlakkige dingen radicaal en voor altijd gaan veranderen.

Maak ik me terecht zorgen? Of ben ik excuusjes aan het verzinnen omdat ik de nieuwe realiteit – die misschien wel weer gaat veranderen – niet onder ogen wil komen? Ik ben in de war. Ik weet niet wat ik wil en wie ik wil zijn. Ik blijf maar denken dat ik geld moet gaan sparen. Alles is zo onzeker. Gaat dit gevoel voorbij?

Antwoord van Laura Guaglio, psycholoog en psychotherapeut die gespecialiseerd is in het onder controle houden en overwinnen van trauma’s en emotioneel stressvolle gebeurtenissen:

In het begin vonden veel mensen de lockdown moeilijk. We waren boos, gefrustreerd en voelden ons leeg, maar langzaamaan ontdekten we een nieuwe routine. We kwamen achter nieuwe ritmes, die misschien niet perfect zijn, maar die we wellicht wel verkiezen boven ons oude leven. Dat komt omdat we ertoe gedwongen werden. Mensen kunnen zich goed aanpassen en proberen altijd een stukje wereld voor zichzelf uit te hakken – zelfs in extreme situaties, als zoiets emotioneel veel moeite kost.

De waarheid is dat we niet voor eeuwig zo zullen leven. We weten niet of alles beter of slechter gaat worden, maar een ding staat vast: we zullen niet snel weer naar ons oude leven teruggaan. Sterker nog, het leven van voor het coronavirus bestaat niet meer. Daarom is het volkomen terecht dat je je leven nu opnieuw evalueert en je veel emoties voelt en tegenstrijdigheden ervaart. Op dit moment worden jouw nieuwe zorgen gecombineerd met je andere problemen van voor de pandemie. Dat is erg stressvol.

Het is niet erg dat je achter je nieuwe prioriteiten probeert te komen terwijl je tegelijkertijd reflecteert op je oude leven. Misschien heb je tijd verspild aan vriendschappen waar je niet blij van werd, dus het is prima om je af te vragen of je die mensen wel weer zou moeten zien. Als je veel harder hebt gewerkt dan je eigenlijk moest doen – uit trots of voor je reputatie – dan is het oké om jezelf af te vragen of het handig is om op dezelfde voet door te gaan. De pandemie biedt je een kans om je situatie opnieuw te bekijken en geen tijd meer te verspillen. Twijfels over de toekomst zal je altijd houden, maar je moet proberen om die zo rationeel mogelijk onder ogen te zien. Tegelijkertijd zal je ook moeten omgaan met de angst dat je misschien met het virus besmet raakt of je baan zult verliezen, om maar iets te noemen.

Je angst om beoordeeld te worden is een ander verhaal. Door deze eenzame periode heeft het zelfvertrouwen van veel mensen een knauw gekregen. Of juist het tegenovergestelde: na maanden in je joggingbroek heb je misschien wel het gevoel dat het je helemaal niets meer uitmaakt wat andere mensen denken.

Over het algemeen is het op dit moment niet gek om er moeite mee te hebben om je huis te verlaten, of daar zelfs bang voor te zijn. Voor de meeste mensen wordt dat gevoel minder intens als ze weer een routine hebben. Anderen, vooral de mensen die het virus hebben gehad, krijgen misschien wel flashbacks of nachtmerries. Zij kunnen juist het gevoel krijgen dat ze de traumatische gebeurtenis weer opnieuw beleven. Alledaagse gebeurtenissen kunnen extreme reacties veroorzaken. Dat noemen we posttraumatische stressstoornis (PTSS). Als jij die symptomen ervaart, is het belangrijk om hulp te zoeken.

Jezelf afvragen wie je bent of wat je wilt, dat zal waarschijnlijk niet snel veranderen. Dat doen mensen nou eenmaal.

Dit artikel verscheen oorspronkelijk op VICE Italië.