Bang dat je onze beste verhalen mist? Schrijf je in voor onze wekelijkse newsletter en volg ons op Instagram.Chris Chi (34), een Brusselse leerkracht Chinees, investeert al zijn vrije tijd in Tale of Men, een fotoproject dat heftige verhalen van homomannen deelt via Instagram. De kracht van het account zit in het contrast tussen de knappe foto’s en de kwetsbare getuigenissen in de bijschriften. Zo vertelt Bert uit Brussel dat zijn ex-man hem jaren emotioneel heeft misbruikt en Gentenaar Paul over de weg die hij heeft afgelegd als kankerpatiënt.
Advertentie
“We mogen dan in Europa leven, maar je zou versteld staan van de nare dingen die deze mannen meemaken.” vertelt Chris. “Ik heb geleerd dat iedereen een verhaal heeft en dat we alleen maar kunnen groeien uit elke slechte situatie.”
Chris groeide op in China en verhuisde dertien jaar geleden naar België. Hij leerde zichzelf fotograferen, en brengt LHBT+-mannen in beeld die afkomstig zijn van plekken zo divers als Brazilië, de Verenigde Staten, Hongerije en Syrië. Ondertussen heeft hij naast een populair Instagramaccount ook vier prachtige Tale of Men magazines gepubliceerd, waarin hij de mooiste foto's en verhalen bundelde. Ik sprak hem in Brussel over zijn project.
VICE: Hey Chris, hoe ben je begonnen met Tale of Men?
Chris: Het is vergelijkbaar met Humans of New York, maar dan met mannen uit de LHBT+-gemeenschap. Ik ben altijd al geïnteresseerd geweest in het leven van anderen, maar mensen op straat aanspreken was niets voor mij. Ik kan soms erg verlegen zijn, dus wist ook dat ik een concreet en diep onderwerp nodig had. De LHBT+-gemeenschap was voor mij de logische keuze.
We mogen dan in Europa leven, je zou versteld staan van de erge dingen die mannen meemaken. Gaybashing bestaat nog steeds. Ook hier. Naast fysiek geweld, ken ik zelf een paar mensen die echt lijden aan eenzaamheid. Ik wist dat veel mensen zich daarin zouden herkennen. Weten dat je niet de enige bent die zich zo voelt, is rustgevend.
Chris: Het is vergelijkbaar met Humans of New York, maar dan met mannen uit de LHBT+-gemeenschap. Ik ben altijd al geïnteresseerd geweest in het leven van anderen, maar mensen op straat aanspreken was niets voor mij. Ik kan soms erg verlegen zijn, dus wist ook dat ik een concreet en diep onderwerp nodig had. De LHBT+-gemeenschap was voor mij de logische keuze.
Waarom?"Ik ken zelf een paar mensen die echt lijden aan eenzaamheid. Door mijn foto's weet je dat je niet de enige bent die zich zo voelt, en dat is rustgevend."
We mogen dan in Europa leven, je zou versteld staan van de erge dingen die mannen meemaken. Gaybashing bestaat nog steeds. Ook hier. Naast fysiek geweld, ken ik zelf een paar mensen die echt lijden aan eenzaamheid. Ik wist dat veel mensen zich daarin zouden herkennen. Weten dat je niet de enige bent die zich zo voelt, is rustgevend.
Advertentie
Vorig jaar alleen al heb je 150 mannen gefotografeerd en maakte je meer dan 50.000 foto's. Waar vind je hen?
Simpel: op Instagram. Mensen die op Instagram zitten zijn meestal mensen die graag foto’s nemen of graag gefotografeerd worden. Ik stuur ze gewoon een berichtje met de vraag of ze geïnteresseerd zijn. In begin was dat wel erg lastig. Ik had nog niet veel foto’s en was bang dat mensen me niet zouden vertrouwen. Gelukkig waren er mannen die open en vriendelijk genoeg waren om zich te laten fotograferen. Nu gebeurt het ook meer en meer in de omgekeerde richting: mannen die mij contacteren.Hoe belangrijk is diversiteit in je project?
Ik doe mijn best, maar ik geef toe dat het niet makkelijk is. Ik krijg soms kritiek over het gebrek aan diversiteit in mijn foto’s. Ik ben zelf Aziaat en vind die representatie juist erg belangrijk. Maar het is gewoon echt moeilijk om mensen te vinden die naakt op Instagram willen verschijnen.
Simpel: op Instagram. Mensen die op Instagram zitten zijn meestal mensen die graag foto’s nemen of graag gefotografeerd worden. Ik stuur ze gewoon een berichtje met de vraag of ze geïnteresseerd zijn. In begin was dat wel erg lastig. Ik had nog niet veel foto’s en was bang dat mensen me niet zouden vertrouwen. Gelukkig waren er mannen die open en vriendelijk genoeg waren om zich te laten fotograferen. Nu gebeurt het ook meer en meer in de omgekeerde richting: mannen die mij contacteren.Hoe belangrijk is diversiteit in je project?
Ik doe mijn best, maar ik geef toe dat het niet makkelijk is. Ik krijg soms kritiek over het gebrek aan diversiteit in mijn foto’s. Ik ben zelf Aziaat en vind die representatie juist erg belangrijk. Maar het is gewoon echt moeilijk om mensen te vinden die naakt op Instagram willen verschijnen.
Blijf je nog in contact met de mensen die je fotografeert?
Soms wel, ja. Ik kom ze wel eens tegen in een bar. Enkele mannen hebben mij geholpen om mijn magazine te lanceren. Dat is lief. Ze verdwijnen niet zomaar uit mijn leven.Hoe verloopt een naaktshoot met een wildvreemde?
Meestal zeggen de mannen eerst dat ze tijd nodig hebben om er fit uit te zien. Maar daar gaat het natuurlijk niet over. Als we dan eindelijk zo ver zijn, nemen we tijd om te praten. Vroeger duurde zo’n gesprek wel drie uur. Ik schreef alles neer, niet zoals jij met je recorder. Nu heb ik daar geen tijd meer voor. Ze sturen me op voorhand een tekst en overlopen die dan tijdens de shoot.
Soms wel, ja. Ik kom ze wel eens tegen in een bar. Enkele mannen hebben mij geholpen om mijn magazine te lanceren. Dat is lief. Ze verdwijnen niet zomaar uit mijn leven.Hoe verloopt een naaktshoot met een wildvreemde?
Meestal zeggen de mannen eerst dat ze tijd nodig hebben om er fit uit te zien. Maar daar gaat het natuurlijk niet over. Als we dan eindelijk zo ver zijn, nemen we tijd om te praten. Vroeger duurde zo’n gesprek wel drie uur. Ik schreef alles neer, niet zoals jij met je recorder. Nu heb ik daar geen tijd meer voor. Ze sturen me op voorhand een tekst en overlopen die dan tijdens de shoot.
Advertentie
De mannen die je fotografeert vertellen heel heftige verhalen. Hoe ga je daarmee om?
Dit is gewoon het echte leven. Sommigen hebben meer geluk dan anderen. De eerste keer dat ik heb gehuild was met Xavier. Zijn verhaal had niets te maken met de LHBT+-gemeenschap. Het ging over zijn moeder die is gestorven aan kanker. Ze had uiteindelijk voor euthanasie gekozen en hij vertelde me hoe de laatste dagen met haar waren.
Als fotograaf sta ik liever achter de camera dan ervoor, maar ik heb er wel aan gedacht. Ik heb geprobeerd om mijn eigen verhaal neer te pennen, maar dat vond ik heel moeilijk. En om eerlijk te zijn, is naakt poseren iets dat buiten mijn comfortzone ligt. Ik heb wel het gevoel dat mijn volgers mijn verhaal ook gaan verwachten. Wanneer de tijd rijp is, ga ik het denk ik wel doen.Meer van Chris (en de verhalen van de mannen op deze foto's) vind je op de Tale of Men website en Instagrampagina.Bekijk meer VICE fotoreeksen van Belgische fotografen. Ben je of ken je zelf een getalenteerde fotograaf? Stuur ons dan een mailtje: beinfo@vice.com
Dit is gewoon het echte leven. Sommigen hebben meer geluk dan anderen. De eerste keer dat ik heb gehuild was met Xavier. Zijn verhaal had niets te maken met de LHBT+-gemeenschap. Het ging over zijn moeder die is gestorven aan kanker. Ze had uiteindelijk voor euthanasie gekozen en hij vertelde me hoe de laatste dagen met haar waren.
Zou je ook je eigen verhaal willen delen via je project?
Als fotograaf sta ik liever achter de camera dan ervoor, maar ik heb er wel aan gedacht. Ik heb geprobeerd om mijn eigen verhaal neer te pennen, maar dat vond ik heel moeilijk. En om eerlijk te zijn, is naakt poseren iets dat buiten mijn comfortzone ligt. Ik heb wel het gevoel dat mijn volgers mijn verhaal ook gaan verwachten. Wanneer de tijd rijp is, ga ik het denk ik wel doen.Meer van Chris (en de verhalen van de mannen op deze foto's) vind je op de Tale of Men website en Instagrampagina.Bekijk meer VICE fotoreeksen van Belgische fotografen. Ben je of ken je zelf een getalenteerde fotograaf? Stuur ons dan een mailtje: beinfo@vice.com
