Hoe ik leerde omgaan met mijn seksverslaving

Linda* was twintig jaar oud toen ze zich realiseerde dat ze worstelde met een seksverslaving. In dit artikel vertelt zij in haar eigen woorden wat de impact daarvan is geweest en hoe ze nu omgaat met seks.

In mijn jaren als twintiger was de seksverslaving het hevigst. Ik had vaste relaties waarin ik monogaam was, maar omdat ik zo vaak seks wilde, hielden mijn partners het niet lang vol. Meestal verliet ik ze na twee of drie maanden en stortte ik me in de volgende relatie. Mijn dieptepunt bereikte ik tijdens het huwelijk van mijn beste vriendin. Ik was vrijgezel en heb toen in een week met enorm veel verschillende mannen seksueel contact gehad. Op de huwelijksnacht van mijn beste vriendin ging ik van kamer naar kamer van het hotel waar we samen sliepen, om seks te hebben met mannen die ook in het hotel te gast waren. Zij weet dat gelukkig niet, en het is niet iets waar ik trots op ben.

Toen ik twintig was realiseerde ik me dat ik een seksverslaving had. Ik kon alleen maar aan seks denken, elke seconde van de dag. Als ik ergens naar binnen liep, had ik in één oogopslag alle mannen gespot. Mannen voelden mijn seksuele energie. De endorfine droop van me af en daar reageerden ze op. Ik werkte ze niet gauw af in de wc, maar ik liet ze met me flirten en me een drankje aanbieden. Daarna hadden we bijna altijd wel seks.

Ik kende geen grenzen meer. De verslaving beheerste mijn leven. Het voelde alsof ik een junkie was, die telkens weer een nieuwe dosis nodig had. Ik was ervan overtuigd dat seks de enige manier was waarop mensen mij leuk zouden vinden. Als ik mijn benen spreidde, kreeg ik het gevoel dat ik gezien werd. Ik had dan alles wat ik nodig had. Letterlijk en figuurlijk werd er een leegte gevuld.

Een seksverslaving wordt niet officieel erkend als verslaving in de DSM, het handboek voor psychologen en psychiaters. Er is namelijk te weinig wetenschappelijk bewijs om te kunnen onderbouwen dat men daadwerkelijk verslaafd kan zijn aan seks. Sommige deskundigen beweren dat het geen verslaving is, maar een vorm van dwanggedrag. Uitsluitsel kan er niet worden gegeven, daar is eerst meer onderzoek voor nodig.

Al mijn therapeuten vertelden me dat het gebrek aan moederliefde te maken heeft met mijn verslaving. Ook misbruik in mijn jeugd zou een rol kunnen spelen. Ik ben vanaf mijn vijfde tot mijn negende wekelijks seksueel misbruikt door een familielid. Toen ik acht jaar was vroeg ik aan mijn vriendinnetjes of zij dit ook meemaakten, omdat ik dacht dat het normaal was. Die snapten niet waar ik het over had. Ik voelde dat er iets niet klopte, en belde als negenjarige met de kinderen- en jongerentelefoon. Het gaf me steun, omdat ik me enorm schaamde. Op mijn elfde vroeg ik aan vriendinnetjes of ze naakt voor me wilden dansen. De ouders van die vriendinnetjes vertelden dat aan mijn moeder, omdat zij ook zagen dat ik er op die leeftijd al veel te veel mee bezig was. Maar mijn moeder ontkende alles. Mijn vader wist niet dat ik misbruikt werd. Ik ben op mijn twaalfde zelf naar een psycholoog gegaan, en kreeg cognitieve gedragstherapie.

Op mijn veertiende was ik op vakantie met een vriendinnetje in Zuid-Frankrijk. Daar werd ik door een jongen gedwongen om hem te pijpen. Hij liet me achter op het strand. Ook die ervaring heeft een gigantische impact gehad op mijn leven.

Ik was zestien toen ik mijn eerste vriendje kreeg. Hij was tien jaar ouder en de seks die we hadden was fijn, ik genoot ervan. We hadden elke dag zeven tot dertien keer seks. Omdat dit zo goed ging, was ik in de veronderstelling dat de incest en aanranding geen invloed hadden op mijn seksleven. Die relatie was van korte duur, want hij verliet me voor de vriendin van mijn broer toen ik achttien was.

Tussen mijn twintigste en dertigste zag ik een heleboel psychiaters en onderging ik verschillende therapieën zoals EMDR (traumatherapie) en EFT(relatietherapie). Ze wilden in die sessies dat ik terug zou gaan naar het verleden. Als ik namelijk over mijn verleden zou praten, dan zou ik het een plekje kunnen geven. Het heeft nooit voor me gewerkt, wat ze ook deden.

Nadat ik de dertig was gepasseerd, leerde ik mijn ex-man kennen. De eerste drie jaar kon hij mijn ritme bijhouden, maar dat zwakte later af. Ik voelde dat ik mijn dosis seks nodig had, maar ik was getrouwd. Met een andere man slapen was geen optie. Ik begon dan letterlijk te bonken. Mijn vulva pulseerde, en dat is geen aangenaam gevoel. Je kan het vergelijken met het kloppen van je hart in je keel nadat je hebt gerend, maar dan in je vagina.

Op een gegeven moment moest ik naar de gynaecoloog omdat mijn vulva opzwol. Dat was een lichamelijke reactie op het gebrek aan seks. Mijn vagina was extreem gevoelig. Ik moest medicijnen nemen en crèmes smeren. Uiteindelijk heb ik een gesprek gehad met mijn ex-man. Die wist wel dat ik seksverslaafd was maar niet dat het zó erg was. We zijn toen in relatietherapie gegaan om ons huwelijk te redden, maar dat mocht niet baten.

Niet veel later leerde ik Frank kennen, mijn huidige partner. Frank is, net zoals ik, seksverslaafd. Wij begrijpen elkaar goed, en kennen de drang. Dat geeft rust. Ik kan over alles praten, en als ik porno wil kijken, is dat niet raar. We bespreken met elkaar hoeveel porno we hebben gekeken op een dag, en hoeveel orgasmes we hebben gehad. Af en toe spreken we af, als we al een aantal orgasmes hebben gehad, niet meer klaar te komen totdat we allebei thuis zijn van werk. Dat maakt het ook veel leuker. Dankzij Frank heb ik diepgang gevonden, en geleerd om de liefde te bedrijven, in plaats van seks te hebben. Het draait nu niet alleen maar om het bevredigen van de verslaving, maar ook om emotie en verbinding.

Ik denk niet dat je van een seksverslaving kan genezen, maar je kunt het wel onder controle krijgen. Door transcendente meditatie en een uitdagende relatie heb ik beseft dat de sleutel tot het draaglijk maken van een seksverslaving eigenliefde is. Ik weet sinds kort dat mijn misbruiker zelf ook is misbruikt, en dat helpt me ook om het te kunnen plaatsen. Ik zocht liefde, heling en voldoening bij anderen. Nu ben ik gelukkig, en heb ik niet meer de drang om mijn geluk af te laten hangen van anderen.

Als jij of iemand uit je omgeving worstelt met een depressie, angst of andere psychische problemen, neem contact op met MIND Korrelatie voor informatie of om te chatten of te appen met een medewerker. Voor meer info kan je terecht op seksualiteit.be.

*De naam Linda is gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.