Ik kocht ooit iets minder dan één bitcoin (ongeveer 0,85 BTC) voor een prikkie. Althans, een prikkie vergeleken met de prijs van vandaag. Het kostte me ongeveer 400 dollar, als ik het me goed herinner. Twee jaar lang zat mijn bitcoin in een wallet terwijl ik wachtte tot ik er op een dag rijk van zou worden. Zeg maar de dag als de prijs van Bitcoin de prijs aantikt waarop John McAfee niet zijn eigen penis gaat opeten. Dan zou ik mijn bitcoin verzilveren.Terwijl ik wachtte, dacht ik aan hoe mensen de belangrijkste cryptomunt van dat moment aan het investeren waren, de cryptomunt die ooit onderwerp was van talloze grappen over het libertarisme. Het leek erop dat iedereen die niet al eerder geïnvesteerd had, dit nu ging om de boot niet te missen. Het zou logischer zijn, dacht ik, om geld te stoppen in iets wat zichzelf geleidelijk terugverdient. Zo zou ik crashes vermijden, terwijl ik toch bitcoins overhield die ik kon verkopen als het me uitkwam. Ik wilde meedoen, maar niet op een manier die zou betekenen dat ik constant slachtoffer zou worden van de grilligheid van Bitcoin.Met die ene bitcoin in mijn zak besloot ik een experiment te doen.Lees verder op Motherboard.
Advertentie