FYI.

This story is over 5 years old.

guide

De VICE-gids voor je eerste bruiloft als volwassene

Slecht nieuws: al je vrienden zijn verschrikkelijk gelukkig en verliefd en ze willen een feest van 15.000 piek geven om dat te vieren.

Slecht nieuws: al je vrienden zijn verschrikkelijk gelukkig en verliefd en ze willen een feest van 15.000 piek geven om dat te vieren. Het is zomer, trouwseizoen, en als je tussen de 25 en 27 bent, dan ben je net uitgenodigd voor je eerste bruiloft. Misschien is het die van je iets oudere vriendin die haar zaakjes voor elkaar heeft, en is het niet echt een verrassing. Misschien is het die van die gast die per ongeluk een kind had gekregen en nu dus maar trouwt om er toch maar iets van te maken. Of misschien – en dit is de meest angstaanjagende optie – is het de bruiloft van twee mensen van jouw leeftijd, die minder lang bij elkaar zijn dan jij en je wederhelft, en die gewoon… heel… gelukkig zijn? Tering. Je eigen tekortkomingen worden zelden zo snoeihard blootgelegd als tijdens het trouwseizoen.

Advertentie

Er is een aanzienlijke kans dat de bruid eist dat je paarse kleren draagt, omdat dit feitelijk de enige kans in haar hele leven is dat ze van je mag eisen dat je paarse kleren aan doet. Foto via Robert Kintner

Misschien ben je nooit eerder op een bruiloft geweest. Of ja, toen je nog een kind was. Toen waren bruiloften leuk: je gleed de hele avond op je knieën over de dansvloer, misschien mocht je wel meedoen met iets leuks en ceremonieels zoals rijst over een paar mensen heen flikkeren, en je stopte jezelf vol met taart en cola als je moeder niet keek, waarna je high van de suiker rond stuiterde totdat je om een uur of negen instortte. Als kind waren bruiloften te gek. Als volwassene is de harde werkelijkheid – dat je vrienden liefde en trouw hebben gevonden in deze tijden van Tinder etc. – hartverscheurend. Hier zijn een paar tips om je eerste bruiloft als volwassene te overleven:

Zorg er in godsnaam voor dat het niet bij de eindeloze berg administratie al fout gaat

Het eerste dat je zal ontdekken als je wordt uitgenodigd voor een bruiloft is de 'Save the Date' (dat is een klein stukje papier dat naar je wordt opgestuurd – naar je huis, door dat gat in de deur waar normaal alleen rekeningen doorheen komen – waarop staat dat je een bepaalde datum ergens in een verre toekomst vrij moet houden, alsof je ooit iets zover vooruit plant). Op het kaartje staat 'Onthoudt u zich van vrijdag 18:00 uur tot zondag 10:00 uur alstublieft van het gebruik van drugs, voornamelijk thuis in je eentje, en ga niet met je vrienden naar de kroeg, en kom in plaats daarvan naar een idyllisch veld op de Utrechtse Heuvelrug om daar de viering van onze liefde bij te wonen.' Laat de Save the Date een paar keer door je handen glijden, bekijk het van alle kanten, en weeg het handgeschepte papier in je handpalm. Dit is een kaartje dat je om je tijd vraagt. Een A5'je dat je weekendplannen voor je bepaalt. Flikker op met dit papiertje. Wat iedereen doet, is dit kaartje op de schoorsteenmantel zetten en het vervolgens voor altijd vergeten. Dat is waarom mensen uitnodigingen sturen: om je er stilletjes op te wijzen dat je er al mee hebt ingestemd om dit weekend op te geven, het plezier de rug toe te keren en je over te geven aan dingen als ware liefde en eeuwige trouw, een buffet leeg te eten en mayonaise op je pak te knoeien. Een uitnodiging is eigenlijk niet meer dan een zeer fraai ontworpen verlengstuk van de Save the Date. Er staat vaak een ingewikkeld grapje op over het gelukkige koppel, en je vrienden worden opeens met hun volledige naam genoemd, want dat hoort nou eenmaal zo. Dit kan zeer verwarrend zijn. Zo duurde het zeker een halve minuut voor ik doorhad dat mijn vriend Bob in september gaat trouwen, omdat het op de uitnodiging ging om ene 'Robert'. Dat is wat bruiloften met je doen: je moet een secretaresse nemen om al dat papierwerk bij te kunnen houden, en een papieren kalender aan je muur hangen om al die data bij te houden. En je moet dus de echte namen van je vrienden uit je hoofd leren.

Wat de fuck moet je aan

Goed, het is dus de bedoeling dat je er een beetje goed uitziet op een bruiloft. Dat betekent dat je geacht wordt een pak aan te trekken als je een jongen bent, en als je een meisje bent een jurk. Het probleem hiervan wordt zichtbaar op het moment dat je je kledingkast open trekt, en ontdekt dat het enige pak dat je in je bezit hebt, een oud en grijs ding is dat je vijf kilo geleden droeg tijdens een sollicitatie bij The Phone House. Of de enige jurk die je hebt een rare, limegroene lap is die je vol ironie droeg naar je eindexamengala. Helaas voor jou moet je dus de deur uit, om een bruiloftpak te kopen. Dit zijn de duurste en minst comfortabele kleren ooit, en je moet er ook nog bijpassende schoenen bij zien te vinden. Zo ben je al snel driehonderd euro verder, en dan moet je nog een hotel boeken. De liefde van anderen is nu eenmaal de grootste kostenpost in je leven*. * Een kleine kanttekening: ergens in dat jeugdige lichaam van je gaat de behoefte opborrelen om dat saaie pak van je op te leuken, in een poging om het toch wat jeugdiger te maken. Op de een of andere manier ga je all-stars onder die jurk willen dragen, als een soort treurige daad van verzet. Je gaat iets hips willen proberen met een pochet. Ik kan je vertellen, uit beschamende ervaring: doe het niet. De enige mensen die wegkomen met het opleuken van nette kleren zijn mensen die die kleren dagelijks dragen. Als dit de eerste keer is dat je een pak draagt sinds de begrafenis van je oud-oom toen je twaalf was, ben je niet klaar om met klassiekers te kloten. Draag gewoon je obligate uniform en laat het daarbij.

Foto via Rob Barrett Photography

Advertentie

Beleefd kletsen met iemands verre achterneef, of zo

Op bruiloften is er altijd een strikte tafelschikking. Dat komt doordat, zoals op de dag zelf zal blijken, iedereen van die rare verschillende vriendengroepjes en familie heeft, en zelfs als je denkt dat je die vriendin die gaat trouwen vrij goed kent – jullie zijn samen opgegroeid, jullie wonen samen, je kent haar langer dan je jezelf kent – komt er een moment waarop ze zegt: "Oh, je moet mijn vriendinnen van de universiteit ontmoeten!" Ze stelt je voor aan een tafel vol mensen die allemaal een bijnaam hebben, en plotseling voel je een rare, stekende jaloezie. Kijk ze daar zitten, die groep vrienden, een reflectie van jullie eigen groepje. Je kijkt Jezelf 2.0 recht in haar ogen en dan – We dwalen af. Het punt is dat je op de dag van de bruiloft met een oma moet praten, omdat je twee uur naast haar zit, vanwege die tafelschikking. Dat is de regel. Dat is de klap die iedereen te verwerken krijgt als-ie voor een bruiloft wordt uitgenodigd. Voorgenoemde oma zal niet begrijpen wat je baan is ("Wat is een social media manager, kind?") en heeft ook niet echt interesse in jou. Deze oma volgt een raar dieet, en je zal je verplicht voelen om voor haar heen en weer te lopen naar het buffet. De oma zal uiteindelijk een echte oma blijken te zijn, en een racistische opmerking maken over de Indiase ober. Deze oma is je straf voor het hebben van een vriend die wel beschikt over de juiste kwaliteiten om geliefd te zijn.

Het vraagstuk: word je lam of word je niet lam?

Het antwoord op deze ingewikkelde kwestie is: ja, je zuipt jezelf compleet de goot in. Maar je moet er wel rekening mee houden dat je op een bruiloft bent, want dat behelst iets meer dan twee mensen die 'ja' tegen elkaar zeggen. Er is een periode van drie kwartier waarin iedereen buiten staat en foto's maakt. Vervolgens moet iedereen heel lang aan tafels zitten en een volledig diner eten. Iemand ramt met zijn vork tegen een glas, waarna er anderhalf uur aan speeches over 'de liefde' volgt. Als je je vanaf minuut één op de gratis champagne stort ga je dat niet redden. In ieder geval niet zonder jezelf totaal voor lul te zetten.

DE TIJD IS AANGEBROKEN OM COMPLEET UIT JE STEKKER TE GAAN, LET'S GO!!! Foto via pcutler

Advertentie

Mijn regel is: drie glazen champagne, en daarna even pauze. Neem twee glazen wijn voor de speeches, en eentje als die bezig zijn. En als het saaie gedeelte eindelijk over is, ga je zo hard los dat je de geschiedenisboeken haalt. Ik heb het hier dus echt over zo hard drinken dat er ergens in een kelder nerds de wikipediapagina van 'allerlamste gast ooit' zitten bij te werken, door jouw drinkgedrag. Je moet zo bezopen worden dat mensen die je zien spontaan van hun geloof vallen. "Waarom?" vraag je nu? "Waarom zo dronken worden?" Omdat het gratis is. Als je leeft zonder elke open bar die je tegenkomt tot de laatste druppel leeg te zuipen, heb je dan wel echt geleefd? Heb je dan überhaupt wel bestaan?

Er gaat geneukt worden

Wetenschappers hebben hier een formule voor opgesteld. Uit een onderzoek in 1997 is gebleken:

Bruiloften + singles = vreemd gevoel van romantische ellende (of, V1)

V1 + alcohol = een slechte dronk + een slecht soort geilheid

Omdat er Altijd Eén is. Er is altijd die ene guy die zich laat meeslepen in de val van het dronkenschap: degene die zijn broek en/of onderbroek uittrekt op een moment dat iedereen kijkt, of degene die heel ongemakkelijk over het fundamentele gebrek aan genegenheid in zijn of haar leven begint, en vervolgens vreselijk somber en emotioneel wordt, en ook geil op een manier waar niemand iets mee kan. We kennen het allemaal: iedereen is met iemand aan het dansen terwijl jij, in je eentje bij de open bar, de hele zaal afspeurt naar iets om tegenaan te rijden. En zo sta je opeens met je kont tegen een bijna bejaarde oom aan te schuren. En zo fluister je zomaar tegen een nieuw-gekroonde schoonmoeder of ze "er zin in" heeft. Als je op een bruiloft merkt dat je droevig geil bent, neem dan even een momentje voor jezelf, drink een glas fanta, eet een stuk taart, en probeer het over te laten gaan. Neem daarna een paar shots en laat iedereen de Macarena doen, zonder enige seksuele bijbedoelingen. (Maar dat moet geen probleem zijn aangezien de Macarena de minst geile dans ever is.)

Advertentie

Cadeaus: nee

Tenzij je rijk bent, hoef je geen cadeau te geven. Dat is althans mijn regel. Ik denk niet dat het een algemeen geaccepteerde regel is, maar het is wel mijn regel. Als je me uitnodigt voor je bruiloft, weet dan dat je geen cadeau krijgt. Mijn aanwezigheid is je cadeau. Je cadeau is dat ik aardig doe tegen je racistische oma.

Een tafel vol mensen die elkaar nog nooit eerder ontmoet hebben, maar nu wel in hun formele kleding samen op de foto staan. Foto via Eli Christman

Het bijwonen van een vrijgezellenfeest: een gids

Ik weet niet echt hoe dit bij vrouwen werkt (het enige dat ik weet is dat er een emailwisseling van vierhonderd berichten is waarin elk bericht begint met "Hey meiden!!!" en dat het duizend euro kost terwijl jullie alleen maar naar Scheveningen gaan en een cupcakeworkshop volgen, alvorens jullie de speciaal geknutselde rietjes – met pikken eraan – moeten afgeven voordat jullie bij de Pianobar naar binnen mogen) maar ik kan je vertellen dat het bij mannen meestal een stuk of twaalf gasten zijn, uit drie verschillende vriendengroepen, en waarvan er minstens twee 'Barry' worden genoemd. Je gaat naar een dom café en begint overdag al met drinken. Je doorloopt alle stappen van een leuke dag, maar hebt toch niet écht een leuke dag. Om het ongemak tegen te gaan word je zo dronken dat het raar wordt. Op de dag van de bruiloft zie je iemand staan waarvan je niet helemaal zeker weet of je nou bier uit zijn bilnaad hebt gedronken of niet, en je knikt zwijgend naar hem. Vrijgezellenfeesten moeten verboden worden.

Het is moeilijk te zeggen op welk punt je de dj moet onderbreken, maar in principe nooit.

Je bent vier of vijf glazen verder dan je zou moeten zijn, het is tien uur 's avonds en je bent misschien een klein beetje high. Om de een of andere reden blijft de dj – een jongen van zeventien met een discobal en twee iPods – Abba draaien, en je schreeuwt tegen hem – de volgende dag herinner je dat je achteraan de dansvloer stond en joviaal deed, maar uit foto's blijkt later dat je vlak voor dat joch stond. Dat joch met puistjes, een halve snor, twee schaamharen en een Spotify-abonnement. En jij, schreeuwend over Wu Tang. Probeer dit niet te doen. Dat kind doet gewoon zijn best om de familie een plezier te doen.

Op het moment dat jij gewoon je cadeautje wil geven, zal er sowieso iemand tegen je gaan praten, terwijl diegene wild in het rond wijst. Foto via Eric Auchard

Advertentie

Je gaat een gesprek van drie kwartier over je baan voeren met een vriend van een vriend die "zeker weet dat ze je kan helpen", en om de een of andere reden gaat dit gesprek ergens buiten plaatsvinden, onder een oude dode boom.

Het rare aan je eerste bruiloft als volwassene is dat-ie de neiging heeft om samen te vallen met twee of drie persoonlijke crises waar je doorheen gaat. Je besluit daar alles over te vertellen tegen een volslagen onbekende, terwijl jullie allebei even een luchtje aan het scheppen zijn en naar de zonsondergang kijken. Jullie hebben allebei lege plastic bekertjes in jullie hand, en leunen allebei heel serieus tegen een hek aan. "Ik had me er gewoon meer bij voorgesteld, weet je," zeg je, terwijl je naar de receptie kijkt die in de verte in volle vaart doorgaat. "Tim en Anne zien er zo gelukkig uit," zegt de ander (het stel dat gaat trouwen heet sowieso Tim en Anne). "Waarom lukt mij dat niet?" Omdat je een sukkel bent, maat. Je kan niemand anders de schuld geven. Doe op z'n minst een beetje je best. Begin morgen. Maar nu, ergens op een pleintje in Nijmegen tussen mensen waarvan je de meeste niet echt kent, kan je het maar beter gewoon op een drinken zetten.

Harddrugs: de do's en dont's

Je kunt best harddrugs gebruiken als dat je ding is – ik ga naar de hemel dus het is niet mijn ding – zolang je het niet, zeg maar, recht voor de neus van een tante doet. Op bruiloften dwalen overal tantes rond als robots in een soort traag, futuristisch schietspel. Om elke hoek staat een tante, er loopt een tante tegen je aan bij het buffet, er zijn tantes die met je willen dansen – en ze vinden het niet cool als je midden op de dansvloer nakkies coke in je neus duwt. Je moet een beetje discreet te werk gaan, en de tantes ontlopen. Je moet onthouden dat je niet op het Rembrandtplein bent.* *Nog een kleine kanttekening: veel tantes denken dat ze een 'leuke tante' zijn. Je kunt leuke tantes gemakkelijk onderscheiden – ze zeggen namelijk altijd een van de volgende dingen: "Ik ben een leuke tante!", "Ik ben dan wel oud, maar ik vermaak me nog best!" of "Oh, als jullie eens wisten wat ik in mijn tijd allemaal heb uitgespookt!" Laat je niet misleiden door de leuke tantes. Ze zijn er alleen maar om je een vals gevoel van geborgenheid te geven. Dit is best een toffe tante, denk je. Moet ik haar een lijntje aanbieden? Maar zodra je dat doet kijkt ze je met een koude blik aan en zegt: "Je weet wel dat mijn man Paul politieagent is hè?" Nee. Laat je niet misleiden door de leuke tante.

Foto via Jimmy en Sasha Reade

Maak het niet onnodig ongemakkelijk door iemand ten huwelijk te vragen, alleen maar omdat je op een bruiloft bent

Mooi hè, zo'n bruiloft. Je ziet jezelf hier ook wel staan over een jaar, met van die kleine Chinese lampionnetjes die de avondlucht doen oplichten. Je doet een leuke, ingestudeerde dans op een leuk onverwacht nummer voor jullie eerste dans, er is taart, mensen huilen, al je vrienden bij elkaar in een grote tent, de ceremonie, iedereen in pak of jurk, iedereen ziet er goed uit, de mooiste dag van iemands leven, een van de beste dagen van jouw leven, je bent vervuld van wazige, warme liefde en je denkt: misschien is het tijd. Misschien is het tijd dat ik op mijn knieën ga. Je denkt: misschien is dat trouwen wel iets voor mij. Maar kom op. We hebben het hier over gehad. Je bent een sukkel. Je bent hier misschien over een jaar of tien, vijftien klaar voor, met de nadruk op misschien. Geniet gewoon van deze bruiloft om wat het is, en probeer jezelf niet voor lul te zetten waar al die mensen bij zijn. Lees ook: **_[Drie verhalen over huwelijksaanzoeken die gruwelijk misgingen ](http://www.vice.com/nl/read/drie-verhalen-over-huwelijksaanzoeken-die-gruwelijk-misgingen-293)Narcisten opgelet: je kunt trouwen met jezelf_**