«Ως τρανς άτομο που δεν έχει αλλάξει ακόμα τα έγγραφα ταυτοποίησής του, δέχτηκα απαράδεκτη συμπεριφορά από τον security μεγάλης αλυσίδας ρούχων στην Πάτρα, στον οποίο επέδειξα το πιστοποιητικό μου. Ενώ του επιβεβαίωσα με το δελτίο ταυτότητάς μου του λόγου το αληθές, αντί να μου ζητήσει την όποια διευκρίνιση προσωπικά και με διακριτικότητα, με άφησε να περάσω. Προχωρώντας, αντιλήφθηκα πως με έδειχνε στους επόμενους εισερχόμενους και σε συνάδελφό του, χλευάζοντας και γνωστοποιώντας τους τα προσωπικά μου δεδομένα». Αυτή την καταγγελία έκανε πριν από μερικές ημέρες μέσω Facebook η τρανς ακτιβίστρια και σεξεργάτρια Ήβη Καΐσερλη. Δεν πρόκειται για ένα τυχαίο περιστατικό. Πρόκειται για ένα κομμάτι της σκληρής καθημερινότητας που βιώνουν τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Μία καθημερινότητα εμποτισμένη με στιγμές ψυχολογικής και λεκτικής βίας, μέσα σε έναν κοινωνικό ιστό που αρνείται να αποδεχθεί την έννοια της διαφορετικότητας, καθώς δίνει χώρο αποκλειστικά σε κάθε λογής «νοικοκυραίους» και «καθώς πρέπει». Δεν δείχνει καμία πρόθεση να απεμπλακεί από τα στερεότυπα και τις νόρμες, επιμένει να βάζει τους ανθρώπους σε «κουτάκια», επιλέγει να τους κατηγοριοποιεί ανάλογα με την ταυτότητα φύλου και τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό. Πάνω σε όλες της τις εκφάνσεις, αυτή η κοινωνία ακολουθεί πιστά τον δρόμο του εκφασισμού και του ρατσισμού, κάνοντας βήματα προς τα πίσω. Και δίνει ευκαιρίες σε λίγους που χωρούν στο στενό πλαίσιο που αναιδώς επιβάλλει.Τα άτομα με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό, βρίσκονται πολλές φορές στο περιθώριο της συνύπαρξης. Πλήττονται από ανισότητες σε μία σειρά από πτυχές της ζωής τους. Η Ήβη Καΐσερλη είναι μία από εκείνες τις τρανς γυναίκες που ξέρει καλά τι σημαίνει αποκλεισμός. Τον έχει βιώσει στο πετσί της. Όπως περιγράφει μιλώντας στο VICE, όταν απευθύνθηκε στην υπεύθυνη του καταστήματος, το μοναδικό πράγμα που αρκέστηκε να της απαντήσει με εξοργιστική συγκαταβατικότητα, ήταν ότι «λυπάται». Η μετάβαση στα έγγραφα των τρανς ατόμων δεν είναι μία απλή διαδικασία, αλλά ενέχει κόστος, αναμονή, αυθαίρετους περιορισμούς στην επιλογή ονόματος από την έδρα και είναι συχνά τραυματική για εκείνα. Η ίδια σκοπεύει να κινηθεί νομικά. Διότι, δεν πρόκειται για ένα μεμονωμένο περιστατικό. Μόνο την τελευταία εβδομάδα έχει συμβεί πολλές φορές να γνωστοποιήσει αναγκαστικά την ταυτότητά της σε άγνωστους ελεγκτές που στερούνται διακριτικότητας και στοιχειώδους παιδείας. Σε αυτή την κακοποιητική συμπεριφορά που υπέστη στο κατάστημα ρούχων, δεν αντέδρασε κανείς. Δεν μίλησε κανείς. Πρόκειται για μία άκρως προβληματική στάση που επιλέγει να κρατά η πλειοψηφία. Και αποστασιοποιείται από κάθε μορφή βίας. Όπως συνέβη τότε που το αίμα του Ζακ σημάδευε ανεξίτηλα τον πεζόδρομο της Γλάδστωνος, με τα μάτια των περαστικών να είναι καρφωμένα πάνω του, αλλά εκείνοι να παραμένουν απαθείς και να βιντεοσκοπούν με το κινητό τη δολοφονία. Από τότε μέχρι σήμερα, τίποτα δεν έχει αλλάξει. Η σιωπή και η απάθεια της κοινωνίας είναι εκκωφαντική.
Στο περιθώριο της κοινωνίας και της ζωής
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
«Τα εφηβικά μου χρόνια ήταν φρικτά, λες και μου τα στέρησαν»
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
VICE Video: Η Αποζημίωση της Απώλειας
Εντονότερη η τρανσφοβία στην Ελλάδα
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
«Αφού εξάντλησα κάθε πιθανότητα, αποφάσισα να γίνω σεξεργάτρια για να είμαι αφεντικό του εαυτού μου»
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
«Μερικές φορές νιώθω φόβο όταν περπατάω στον δρόμο»
«Ούτε Μακροχρόνιο Κώμα, Ούτε Τρέλα, Παρά Απλά και Ωραία ο Θάνατος»Νοσταλγικές Φωτογραφίες Από τη Νέα Υόρκη των Αρχών της Δεκαετίας του 2000Ρώτα την Μπάρα: «Τελικά Κύριε Γιάννη Ποιο Είναι το Νόημα της Ζωής;»Ακολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.Περισσότερα από το VICE