Από την Ουκρανία στην Ελλάδα: Η Nadiia Shapoval Ξέφυγε από το Κίεβο Αλλά Θέλει να Θυμόμαστε τον Πόλεμο

«Κάνω μαθήματα αθλητικής σκοποβολής και προπονούμαι στην Αθήνα. Μαθαίνω να χειρίζομαι καραμπίνα, σε περίπτωση που χρειαστεί να γυρίσω πίσω. Πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για όλα». Αυτό είναι κάτι που η Nadiia Shapoval δεν περίμενε ότι θα το έλεγε ποτέ στη ζωή της.

Καλλιτέχνης, επικεφαλής του δημιουργικού τμήματος σε πολλά projects, στυλίστρια και δημοσιογράφος εκπροσωπεί μια Ουκρανία ανοιχτή και αυθεντικά κοσμοπολίτικη .

Η ίδια, στα καλλιτεχνικά της έργα, εμπνέεται από την πατρίδα της και δημιουργεί κεραμικά που έλκουν την καταγωγή τους από την ουκρανική παράδοση και πολιτιστική κληρονομιά.

Ταυτόχρονα, η 32χρονη Nadiia συνεχίζει να μπαινοβγαίνει στον κόσμο των media. Έναν χρόνο νωρίτερα ανέλαβε χρέη αρχισυντάκτριας της ουκρανικής έκδοσης του περιοδικού μόδας “Marie Claire” και πήρε μια τολμηρή απόφαση, ξανά με γνώμονα του τι είναι σημαντικό για τη χώρα της: να λανσάρει το διάσημο περιοδικό, για πρώτη φορά, στην ουκρανική γλώσσα, καλωσορίζοντας μια νέα εποχή.

Τα περισσότερα περιοδικά μόδας της Ουκρανίας, μέχρι τότε, κυκλοφορούσαν στα ρωσικά, καθώς τα κεντρικά γραφεία τους παραμένουν στη Ρωσία. Για τη Nadiia, αυτός είναι ένας πολύ «αποικιακός» τρόπος σκέψης που ήθελε να αλλάξει. Το εγχείρημα πήγε πολύ καλά και τρεις μήνες μετά αποχώρησε για να επικεντρωθεί στην καλλιτεχνική της πορεία ως κεραμίστρια.

Ακούγοντάς τη να μου μιλάει για τα καλλιτεχνικά και μη επαγγελματικά της βήματα, καταλαβαίνω ότι είναι από εκείνους τους ανθρώπους που ταξιδεύουν πάρα πολύ και ταυτόχρονα αγαπάνε την πατρίδα τους στον υπερθετικό βαθμό. Η Nadiia πάντα επιστρέφει σε αυτή. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Κίεβο, μια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα με πολύ ζωντανή καλλιτεχνική σκηνή, όπως λέει η ίδια.

Η 32χρονη ζούσε στην ουκρανική πρωτεύουσα μέχρι την έναρξη του πολέμου. Το Κίεβο, μέχρι και σήμερα, βομβαρδίζεται ανηλεώς αλλά δεν παραδίδεται. Τις τελευταίες ημέρες, σύμφωνα με τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία, ρωσικές δυνάμεις σκάβουν αμυντικές τοποθεσίες γύρω από την ουκρανική πρωτεύουσα και τοποθετούν νάρκες.

Η Nadiia δεν μπορεί να πιστέψει ότι αυτή η θηριωδία συντελείται στην εποχή μας. «Δεν φανταζόμασταν ότι είναι τόσο εύκολο στον 21ο αιώνα να βομβαρδίσεις μια ανεξάρτητη και κυρίαρχη χώρα. Μόλις ξεκίνησε η εισβολή, ήμουν από εκείνους που συνειδητοποίησαν ότι αυτή η παράλογη κατάσταση θα διαρκέσει καιρό. Πήρα τις δύο γάτες μου, χρήματα και το διαβατήριό μου και μπήκα στο αμάξι.

»Ευτυχώς, έπεισα και τους γονείς μου να κάνουν το ίδιο και συναντηθήκαμε στα περίχωρα του Κιέβου. Οδηγούσαμε για ώρες προς τα δυτικά που έχουμε ένα σπίτι χωρίς τρεχούμενο νερό και ηλεκτρισμό. Οι γονείς μου είναι ακόμα εκεί, μαζί με τον αδερφό μου που στηρίζει με όποιον τρόπο μπορεί την πατρίδα μας.

»Εγώ συνέχισα να οδηγώ προς τα σύνορα της Πολωνίας. Στη διαδρομή δεν φοβόμουν. Μου πήρε έξι μέρες, αλλά ήξερα ότι θα φτάσω. Προσπαθούσα να είμαι δυνατή και να μην κλαίω». Στο ταξίδι της μέχρι την Πολωνία, συνάντησε πολλούς ανθρώπους. Ήταν όλοι τόσο υποστηρικτικοί κι ενωμένοι», θυμάται η Nadiia.

Στην Πολωνία βρήκε τον σύζυγό της, τον Ουκρανό ποδοσφαιριστή, Dmytro Chygrynskiy που παίζει στην Ελλάδα. Στην Αθήνα πια, η Nadiia νιώθει ότι η ίδια αγωνίζεται με έναν άλλον τρόπο, στο πεδίο της πληροφόρησης. Γράφει αρκετά στα social media και στρέφεται σε διεθνή μέσα, χρησιμοποιώντας την αναγνωρισιμότητά της, για να μιλήσει για αυτό που συμβαίνει στη χώρα της.

«Οι άνθρωποί μου πεθαίνουν. Πρόκειται για γενοκτονία. Είμαι πεπεισμένη ότι οι υπεύθυνοι θα λογοδοτήσουν στο Δικαστήριο της Χάγης ως εγκληματίες πολέμου. Ο θυμός που νιώθω για όσα γίνονται θα κρατήσει για πάντα. Πρέπει να θυμόμαστε αυτή τη θηριωδία που έγινε εις βάρος του ουκρανικού λαού.

»Δεν με νοιάζει αν θα βομβαρδιστεί το σπίτι μου - θα το ξαναχτίσω. Τις πόλεις μας θα τις ξαναχτίσουμε καλύτερα από πριν. Το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να σωθούν όσο περισσότερες ανθρώπινες ζωές γίνεται», καταλήγει η 32χρονη.

Μιλώντας με αρκετές Ουκρανές που ήρθαν από τη χώρα τους στην Ελλάδα, ήταν κοινός τόπος ότι κάποια στιγμή λύγιζαν, δεν άντεχαν να βλέπουν άλλο ειδήσεις με τις φρικτές εικόνες των βομβαρδισμών και των νεκρών αμάχων. Η Nadiia έχει διαφορετική άποψη:

«Βλέπω ακατάπαυστα ειδήσεις. Θέλω να θυμάμαι τα εγκλήματα πολέμου. Είναι οδυνηρό, αλλά έχω συνεχώς τα μάτια μου ανοιχτά. Όταν αποκτήσω παιδιά, θέλω να μπορώ να τους τα πω όλα, για να καταλάβουν πόσο σημαντική είναι η ελευθερία και το γεγονός ότι ως Ουκρανία, παλέψαμε εναντίον των Ρώσων εισβολέων.

»Δυστυχώς, ο ρωσικός λαός, με τη σιωπή του -είτε το θέλει, είτε όχι- στηρίζει το καθεστώς. Όλοι ήταν σιωπηλοί, πλήρωναν φόρους, συνεργάζονταν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο με τη ρωσική κυβέρνηση, ως τώρα», λέει στο VICE η Nadiia.

 «Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα γυρίσω πίσω στην Ουκρανία. Θα συνεχίσω να δουλεύω εκεί, να πληρώνω φόρους και να στηρίζω την πατρίδα μου. Είμαι πεπεισμένη ότι θα νικήσουμε, γιατί η άλλη πλευρά εισέβαλε χωρίς κανένα λόγο σε μια ειρηνική, δημοκρατική χώρα. Η Ουκρανία θα τα καταφέρει. Δεν ξέρω, όμως πόσες ζωές θα χαθούν», καταλήγει η Nadiia.  

«Μέσα σε Μισή Ώρα Ήμουν Έτοιμη» - Το Ταξίδι της Λιάνας από την Ουκρανία στην Ελλάδα με το Έξι Μηνών Μωρό της

Φωτογραφίες: Σινεμά στο Λβιβ Έχει Μετατραπεί σε DIY Κέντρο Εκπαίδευσης για Όσους Θέλουν να Πολεμήσουν

Ψυχολογικό Test: Βλέπεις Αυτήν τη Γάτα να Ανεβαίνει ή να Κατεβαίνει τις Σκάλες;

Ακολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.