«Φοβάμαι Όταν Είμαι Κλεισμένος στο Κοντέινερ που Ζω» - Πώς Βιώνει την Πανδημία Ένας Πρόσφυγας

Το VICE Greece δίνει βήμα σε ανθρωπιστικές οργανώσεις, οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και άτομα, με τη δημιουργία της στήλης «Ρισπέκτ», στην οποία κάθε εβδομάδα δημοσιεύονται προσωπικές ιστορίες, άρθρα άποψης, φωτογραφίες, ρεπορτάζ ή άλλες υποθέσεις που ενδιαφέρουν την ελληνική κοινωνία. Στόχος μας είναι να ενημερώσουμε το κοινό και να ανοίξουμε διάλογο για ζητήματα με τα οποία καταπιάνονται και αξίζουν την προσοχή όλων.

Το συγκεκριμένο άρθρο των Γιατρών Χωρίς Σύνορα υπογράφει η Άννα Παντελιά, Υπεύθυνη Επικοινωνίας των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στο πεδίο.

Ο Φρεντερίκ*, ο οποίος ζει σε έναν προσφυγικό καταυλισμό κοντά στην Αθήνα, μίλησε στους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα για το πώς αντιμετωπίζει τους περιορισμούς στις μετακινήσεις και την απειλή του COVID-19.

«Στην αρχή της ιστορίας με τον κορoνοϊό, νόμιζα ότι αυτό θα τελείωνε μέσα σε μία-δύο εβδομάδες. Αλλά αφότου έμαθα περισσότερα για την ασθένεια και τον τρόπο που εξαπλώθηκε, συνειδητοποίησα ότι ήταν πολύ πιο σοβαρή από ό,τι πίστευα.

Ο αριθμός των νεκρών αυξήθηκε μέσα σε μια νύχτα. Δεν είχα καταλάβει τι ερχόταν και αυτό μου προκάλεσε πολύ άγχος. Όταν οι θάνατοι έφτασαν τους 600-700 κάθε μέρα στην Ιταλία και την Ισπανία, αυτό με καταρράκωσε ψυχολογικά. Θυμάμαι ότι έπρεπε να μιλήσω με τον ψυχολόγο μου επειδή πραγματικά φοβόμουν.

Άκουσα ιστορίες ανθρώπων που ήταν καλά τη μια μέρα και την επόμενη μέρα ήταν νεκροί. Γιατροί και εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας νόσησαν από έναν ιό που σαρώνει και καταστρέφει τα πάντα στο πέρασμά του.

Στη συνέχεια, η ελληνική κυβέρνηση ανακοίνωσε τον περιορισμό κυκλοφορίας. Έπρεπε να μείνω μέσα και σταμάτησα να δουλεύω – ο εργοδότης μου ζήτησε από όλους να σταματήσουμε να δουλεύουμε. Κατάλαβα τότε ότι η ασθένεια θα είχε πραγματικό αντίκτυπο σε μένα. Πέρασα πολύ χρόνο να σκέφτομαι μόνο την αρρώστια - πότε θα τελειώσει, αν εγώ και οι κοντινοί μου άνθρωποι θα πεθάνουμε στην πανδημία.

Σαμάρια από την Αρχή

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook

Το σκεφτόμουν ολοένα και περισσότερο. Πολλές κακές σκέψεις άρχισαν να κατακλύζουν το μυαλό μου και αναβίωνα νοητικά καταστάσεις από το παρελθόν μου. Έχω ήδη περάσει πολλά και τώρα φαινόταν ότι θα υπέφερα ξανά. Αναρωτήθηκα πώς θα καταφέρω να ξεφύγω αυτή τη φορά.

Είχα βιώσει βασανιστήρια πριν φύγω από τη χώρα μου και μετά διέσχισα τη θάλασσα. Είχα ήδη βιώσει μια εποχή που ήμουν πραγματικά άρρωστος και ανησυχούσα για το μέλλον μου. Χάρη στον Θεό, μετά από μια μακρά περίοδο θεραπείας, ανάρρωσα.

Όταν ανέκαμψα, είπα στον εαυτό μου ότι θα χρησιμοποιούσα την εμπειρία μου αυτή για να με βοηθήσει να αντιμετωπίσω την πανδημία. Συνειδητοποίησα ότι οι δυσκολίες που είχα περάσει στο παρελθόν ήταν μεγαλύτερες από αυτήν την πανδημία. Έτσι, έπεισα τον εαυτό μου ότι ο περιορισμός κυκλοφορίας δεν ήταν λόγος να με σταματήσει από το να το ξεπεράσω.

Η μόνη στιγμή που ο φόβος με κυριεύει είναι όταν είμαι κλεισμένος στο κοντέινερ που ζω. Στον καταυλισμό ζούμε πέντε ή έξι άτομα σε ένα κοντέινερ. Ξέρω ότι δεν μπορώ να σταματήσω τους ανθρώπους να έρχονται για να δουν τον συγκάτοικό μου και δεν έχω άλλη επιλογή από το να τους κάνω νόημα να μείνουν μακριά. Αλλά αυτό κάνω μόνο.

Δεν έχουμε εναλλακτική λύση, αυτός είναι ο μόνος χώρος που πρέπει να ζήσουμε. Όμως γνωρίζουμε ότι υπάρχουν άλλοι άνθρωποι σε ακόμη μεγαλύτερη ανάγκη -άνθρωποι που δεν έχουν καν τον χώρο που έχουμε εμείς- γι 'αυτό πρέπει να αξιοποιήσουμε στο έπακρο τον περιορισμένο χώρο που έχουμε.

Βρίσκομαι σε διαδικασία ανάρρωσης καθώς το γόνατό μου είναι τραυματισμένο μετά από τις άσχημες εμπειρίες που είχα στη χώρα μου. Η θεραπεία μου έχει διακοπεί λόγω αυτής της κατάστασης, αλλά ο γιατρός μου με καλεί συχνά για να δει τι κάνω.

Γνωρίζω ότι ολόκληρος ο πλανήτης βιώνει το ίδιο πράγμα, αλλά αυτό που διαφέρει για εμάς, τους πρόσφυγες, είναι ότι οι συνθήκες διαβίωσής μας, σε συνδυασμό με τον περιορισμό κυκλοφορίας και την απειλή του ιού, προκαλούν διπλό άγχος.

Είναι δύσκολο να μην έχεις ανθρώπους να μιλήσεις. Όταν δεν έχεις ανθρώπους κοντά σου που εμπιστεύεσαι, δεν είναι εύκολο να μείνεις ήρεμος. Η ψυχολόγος μου, η Ζωή, είναι ένας από τους λίγους ανθρώπους στους οποίους μπορώ πραγματικά να μιλήσω. Από τότε που ξεκίνησε ο περιορισμός κυκλοφορίας, μιλήσαμε πολλές φορές.

Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλο το προσωπικό των Γιατρών Χωρίς Σύνορα για τη βοήθεια που μας προσφέρουν, γιατί δεν είναι εύκολο πραγματικά. Δεν μπορείτε να φανταστείτε τη σημασία που έχει για εμάς αυτή η στήριξη».

* Τα ονόματα έχουν αλλάξει για λόγους προστασίας. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα παρέχουν ολοκληρωμένη φροντίδα σε θύματα βασανιστηρίων και άλλων μορφών βίας και κακοποίησης στην Αθήνα από τον Οκτώβριο του 2014, όταν άνοιξαν μια εξειδικευμένη κλινική σε συνεργασία με το Κέντρο Ημέρας ΒΑΒΕΛ και το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες. Μάθε εδώ πώς μπορείς να βοηθήσεις τη δράση των Γιατρών Χωρίς Σύνορα κατά του κορονοϊού.

Περισσότερα από το VICE

Ghetto Queen: To Ελληνικό Rap Game Έχει Πλέον «Βασίλισσα»

«Χρειάστηκε να Διασωληνώσω τον Γιο Ενός Στενού Φίλου μου»

Αυτό το Γαμάτο Site σε Μετατρέπει σε Χαρακτήρα Αnime με Ένα Κλικ