Οι «Παραδεισένιες Πτήσεις» των Crooner 

Στην Ελλάδα των 90's δραστηριοποιήθηκε για ένα μικρό χρονικό διάστημα μια πολύ ιδιαίτερη κάστα μουσικών. Ο λόγος για τα γκρουπ που στελέχωσαν την ελληνική indie pop σκηνή, η οποία μνημονεύεται από site του εξωτερικού και συλλέκτες δίσκων μέχρι και σήμερα. Με ρίζες στα μέσα των 80's και κορύφωση στα τέλη των 90's, μας χάρισε δεκάδες κυκλοφορίες που αν προέρχονταν από βρετανικές μπάντες ίσως να είχαν γράψει ιστορία.

Ένας άνθρωπος που είναι υπεύθυνος για τη δημιουργία αλλά και την έκδοση κάποιων εξ' αυτών είναι ο Ζήσιμος Τρυφίδης. Μέλος των One Night Suzan και των The Crooner. Δύο σημαντικότατα σχήματα της σκηνής, με τη μουσική τους να φτάνει -μεταξύ άλλων- μέχρι την Ιαπωνία, την Αμερική, τη Βρετανία και τις Φιλιππίνες. Με τους The Crooner μάλιστα, εμφανίστηκε ζωντανά και σε αρκετές ευρωπαϊκές σκηνές, σε μια εποχή που κάτι τέτοιο ήταν πολύ δύσκολο για μια ελληνική, underground μπάντα.

Παράλληλα, ήταν από τα ιδρυτικά μέλη της This Happy Feeling -η ελληνική Sarah Records- μέσω της οποίας κυκλοφόρησαν κάποια από τα σημαντικότερα releases της εγχώριας σκηνής. Και μπορεί ως Crooner να μην έχουν βγάλει κάτι έπειτα από το υπέροχο "Soft Escape" του 2000, αλλά το αθηναϊκό label Make Me Happy Records, αποφάσισε να μαζέψει ακυκλοφόρητο -για την ευρωπαϊκή αγορά- υλικό και να επανακυκλοφορήσει το ντεμπούτο του project με τίτλο "Heaven Airlines". Με αφορμή τη νέα αυτή κυκλοφορία ήρθα σε επαφή μαζί του και κάναμε μια όμορφη κουβέντα.

VICE: Πώς προέκυψε η επαναδραστηριοποίηση των Crooner, έστω δισκογραφικά, 20 χρόνια μετά την τελευταία κυκλοφορία του project; 
Ζήσιμος Τρυφίδης: Όλα ξεκίνησαν από τη γνωριμία μου με τα παιδιά που τρέχουν τη Make Me Happy Records. Ειχαν έρθει σε επαφή μαζί μου όταν ετοίμαζαν την πρώτη τους συλλογή, "A Sparkle From the Past", στην οποία συμπεριέλαβαν κομμάτια από Crooner αλλά και της άλλης μου μπάντας, των One Night Suzan. Στη συνέχεια ήθελαν να κυκλοφορήσουν υλικό των Suzan και τελικά η συνεργασία μας ήταν τόσο καλή που αποφάσισαν να βγάλουν και το "Heaven Airlines+" σε βινύλιο. Οι Crooner δραστηριοποιήθηκαν σε μια περίοδο που είχαμε ξεχάσει το βινύλιο, με τις περισσότερες κυκλοφορίες να βγαίνουν σε CD.

Πώς αισθάνεσαι που το βινύλιο έχει επιστρέψει δυναμικά; 
Ως συλλέκτης, είμαι πολύ χαρούμενος. Προτιμώ αυτό το format, μου φαίνεται περισσότερο σαν έργο τέχνης σε σχέση με το CD και γι' αυτό θεώρησα ωραίο το να κυκλοφορήσουν αυτά τα τραγούδια με αυτόν τον τρόπο.

Πολλοί σε γνώρισαν ως μέλος των One Night Suzan. Πώς προέκυψαν οι Crooner;
Από ένα σημείο και έπειτα είχα αρχίσει να ξεφεύγω από το indie pop και το punk, και άρχισα να μπαίνω σε άλλου είδους ακούσματα - jazz και bossa nova μεταξύ άλλων. Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής μου θητείας δεν μπορούσα να παίζω με την μπάντα και έτσι άρχισα να δουλεύω κάποια κομμάτια που ήταν κοντά σε αυτό το στιλ. Όταν απολύθηκα και φτιάξαμε τη δική μας εταιρεία (This Happy Feeling), αποφασίσαμε να ηχογραφήσουμε κάποια από αυτά και να τα κυκλοφορήσουμε ως singles. Το υλικό άρεσε στον κόσμο και στη συνέχεια, όταν ο Μάκης Πετράτος -μέλος των Crooner- άρχισε να ασχολείται με την ηλεκτρονική μουσική, προσθέσαμε κάποια beat στον ήχο και το project εξελίχθηκε.

Και στη συνέχεια ήρθε ο δεύτερος σας δίσκος, το "Soft Escape" του 2000.
Ναι, σε αυτό το άλμπουμ, εκτός από τον Μάκη και την Ειρήνη, οι οποίοι συμμετείχαν ήδη στο γκρουπ, προστέθηκε και η Νατάσα. Με αυτό το line up κάναμε κάποια live στο εξωτερικό.

Κάνατε αρκετές κινήσεις στο εξωτερικό.
Περισσότερο έξω κινούμασταν. Ήταν τέτοιος ο ήχος μας. Στην Ελλάδα δεν άκουγαν ιδιαίτερα αυτή τη μουσική.

Οι μικρότεροι έχουμε «ρομαντικοποιήσει» την indie oop σκηνή των 90's. Εσύ που τη βίωσες, πώς τη θυμάσαι; 
Είχε πολλά καλά γκρουπ. Ο καθένας είχε το δικό του στίγμα, για παράδειγμα σε αυτό που παίζαμε εμείς δεν υπήρχαν πολλοί. Ξέρεις, στο electro pop με lounge στοιχεία. Υπήρχαν πολλές μπάντες με κιθαριστικά στοιχεία και πολλά ηλεκτρονικά project, αλλά δεν υπήρχε ο τρόπος να προβληθούν. Μιλάμε για εποχές πριν το Διαδίκτυο, έτσι;

Σε μια εποχή που, όπως σωστά είπες, δεν υπήρχε το Internet στη μορφή που έχει σήμερα, πώς καταφέρατε να έρχεστε σε επαφή με τόσους ανθρώπους του χώρου από το εξωτερικό; 
Ανταλλάζαμε κασέτες -και αργότερα singles βινυλίου- μέσω ταχυδρομείου και έτσι ο ένας μάθαινε για τον άλλο και το έλεγε σε περισσότερο κόσμο. Έλεγαν, ας πούμε, «α, μια εταιρεία που βγάζει ελληνική indie pop, ας πάρω τα singles τους» και στη συνέχεια εμπνέονταν και έφτιαχναν τα δικά τους label. Κάπως έτσι δημιουργήθηκε ένας κύκλος. Θυμάμαι ότι πολλές φορές έφτιαχναν ως πρώτες κυκλοφορίες κάποιες συλλογές, μέσα στις οποίες οι περισσότερες μπάντες ήταν ελληνικές. Στη συνέχεια θα έλεγαν, ας πούμε, «ωραίοι οι Crooner, ελάτε να βγάλουμε κάτι μαζί».

Πώς ενημερωνόσασταν για τα νέα της indie pop σκηνής; 
Από fanzines, κασέτες και mailorder από εξωτερικό.

Θυμάσαι τι είχες ακούσει και εμπνεύστηκες για να παίξεις αυτό το είδος μουσικής; 
Θα σου πω για την περίοδο των One Night Suzan. Ήταν κυρίως κάποια συγκροτήματα της Creation Records, όμως ήδη παίζαμε κοντά σε αυτόν τον ήχο.

Ήταν σαν να το είχατε ήδη μέσα σας. 
Ναι, κάπως έτσι. Η μεγαλύτερή μου επιρροή πάντως ήταν ο Ben Watt, από τους Everything But the Girl. Είναι από τα συγκροτήματα που άκουσα και θυμάμαι να λέω ότι θέλω να παίζω έτσι κιθάρα.

Αλήθεια, πώς σας ήρθε το τέλειο όνομα “One Night Suzan”; 
Με τον τραγουδιστή μας, τον Γιώργο, ήμασταν μαζί στη σχολή. Ένας καθηγητής μάς μιλούσε για μια μούσα του Andy Warhol η οποία λεγόταν One Eyed Susan, αλλά εμείς ακούσαμε One Night Suzan. Εκείνη την περίοδο ψάχναμε όνομα για την μπάντα, μας άρεσε και το κρατήσαμε.

Η παύση των Crooner πώς προέκυψε; 
Μετά το 2001 τρέχαμε παράλληλα με τον Μάκη κι ένα άλλο project, τους Hyplar, με τους οποίους παίζαμε καθαρή ηλεκτρονική Lounge. Με αυτό το σχήμα δουλεύαμε περισσότερο με sampes, ενώ είχα μπει σε άλλα μουσικά μονοπάτια, Soundtracks, House, Dance, ξέρεις πιο ηλεκτρονική μουσική. Στο "Soft Escape" έβρισκες πιο ηλεκτρονικά στοιχεία, τα οποία δεν υπήρχαν στο "Heaven Airlines". Άλλαξε ο τρόπος που δουλεύαμε.

VICE Video: Ο Leon of Athens Μιλά για τη Μουσική, τον Γιώργο Λάνθιμο και την Eurovision

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Οπότε, δεν είπατε ποτέ «σταματάμε». Απλώς προχώρησε το Hyplar. 
Ναι, ποτέ δεν ειπώθηκε κάτι τέτοιο. Είμαστε ακόμα φίλοι. Το ένα έφερε το άλλο. Στη συνέχεια προχώρησαν οι ζωές μας, παντρευτήκαμε, πιάσαμε δουλειές, ξέρεις, έγιναν πράγματα στις ζωές μας που μας απομάκρυναν από όλη αυτή τη φάση.

Έχεις σκεφτεί να επιστρέψεις στα live μόλις ξεκινήσει να κινείται πάλι ο χώρος; 
Ήταν κάτι που είχαμε σκεφτεί εξαρχής. Πριν προκύψει η πανδημία, προφανώς. Θέλαμε να κάνουμε την παρουσίαση του δίσκου σε συνδυασμό με ένα live. Ένα πρόβλημα είναι ότι ο Μάκης δεν ζει πλέον στην Κρήτη. Ωστόσο, θέλουμε κάποια στιγμή να γίνει έστω ένα live και αν πάει καλά, βλέπουμε.

Τι περιέχει η επανέκδοση του "Heaven Airlines"; 
Στη μία πλευρά υπάρχει ολόκληρη η original αμερικανική κυκλοφορία, όπως είχε βγει τότε - εκτός από ένα Remix που υπήρχε μέσα. Η δεύτερη περιέχει τρία από τα επιπλέον πέντε κομμάτια της ιαπωνικής κυκλοφορίας και κάποια ακόμη που είχαν βγει μόνο σε συλλογές. Γενικά, είναι σαν ένα «μάζεμα» τραγουδιών που δεν έχουν εκδοθεί σε ευρωπαϊκή κυκλοφορία.

Πέραν του live, έχεις στο πίσω μέρος του μυαλού σου να γράψεις νέο υλικό ως Crooner;
Δεν έχω ιδέα. Γράφω κάποια κομμάτια τελευταία αλλά δεν ξέρω αν θα βγάλει κάπου όλο αυτό. Αν βρεθείς με τον άλλον και αρχίζεις να παίζεις αποκτάς κίνητρο, κάτι που δεν είναι πολύ εύκολο να γίνει τώρα με τις ζωές που έχουμε. Από την άλλη, δεν με γεμίζει το να κάθομαι και να παίζω μόνος μου με μια κιθάρα.

Ακολουθήστε τον Αντώνη Κωνσταντάρα στο Ιnstagram.

Περισσότερα από το VICE

Ο Αρχηγός της Αστυνομίας που Έφτασε να Γίνει Μέχρι και Σύνθημα των Αναρχικών

Η Καλύτερη Απάντηση στον Κώστα Κυρανάκη Ήρθε από το Facebook

Η Ικαρία Χωρίς τα Πανηγύρια στο Καλοκαίρι του Covid

Ακολουθήστε το VICE σε Twitter, Facebook και Instagram.