Η Ζωή με την 20χρονη Κοπέλα μου που Έπασχε από Καρκίνο, Μέσα από Φωτογραφίες

FYI.

This story is over 5 years old.

Υγεία

Η Ζωή με την 20χρονη Κοπέλα μου που Έπασχε από Καρκίνο, Μέσα από Φωτογραφίες

Χημειοθεραπείες, συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα και μια σχέση σημαδεμένη από τον καρκίνο.

To άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE UK. Η Hannah βάζει λίγο κόκκινο κραγιόν καθώς κάθεται στο κρεβάτι του νοσοκομείου, χρησιμοποιώντας το κινητό της ως καθρέφτη. Πριν από έναν χρόνο, τον εορτασμό για τα 20ά της γενέθλια ακολούθησε μια ωμή διάγνωση που της είπε το χειρότερο: «Καρκίνος». Λέει πως σε αυτήν τη φωτογραφία βρήκε μια αίσθηση κανονικότητας στο να προσπαθεί να μοιάζει «όσο λιγότερο "καρκινική" γίνεται», αν και βρισκόταν στη μέση της θεραπείας της. Για αυτήν, κάτι τέτοιο σημαίνει να μη φοράει περούκες, να δέχεται πλήρως το ξυρισμένο της κεφάλι και να φοράει make up κάθε φορά που πηγαίνει στο νοσοκομείο για να κάνει χημειοθεραπεία, η οποία την κάνει να αισθάνεται απαίσια. Καρκίνος. Πάντα μας κάνει να σκεφτόμαστε τον θάνατο. Γνωρίζοντας αυτή την κραταιά αντίληψη, όταν ο πτυχιούχος φωτογραφίας Johnny Griffiths έμαθε πως η κοπέλα του βρισκόταν στο τέταρτο στάδιο του λεμφώματος Hodgkins αποφάσισε να προσπαθήσει να αλλάξει τις αντιλήψεις γύρω από την ασθένεια. «Ήθελα να δείξω τον καρκίνο με έναν τρόπο που δεν είχε κάνει κανείς στο παρελθόν», εξηγεί. «Πάντα απεικονίζεται με πολύ σκοτεινές και αρνητικές εικόνες, αλλά μιλάμε για μια ασθένεια, όχι για σίγουρο θάνατο».

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

-----------
Όταν η Hannah διαγνώστηκε με την ασθένεια, τον Απρίλιο του 2015, οι δυο τους ήταν στο δεύτερο έτος των πανεπιστημιακών τους σπουδών. Ο Johnny πήρε αμέσως την απόφαση να μετακομίσει στο πατρικό της, όπου και έμεινε για όλη τη διάρκεια της θεραπείας της. Η απόφαση να καταγράψει φωτογραφικά την ασθένεια της Hannah πάρθηκε όταν το ζευγάρι συνειδητοποίησε πως αν και η δική τους ζωή είχε μετατραπεί σε μια σειρά από νοσοκομειακές επισκέψεις, ο έξω κόσμος απλώς συνέχιζε να υπάρχει. Κανονικότατα. «Καταλάβαμε ότι αν θέλαμε να αποφοιτήσουμε, ο Johnny έπρεπε να πάρει αυτές τις φωτογραφίες», λέει η Hannah. «Ήμασταν ακόμα στο πανεπιστήμιο όταν άρχισα τις χημειοθεραπείες, όταν και ένας από τους καθηγητές του Johnny του είπε πως αντιλαμβανόταν την κατάσταση, αλλά πως έπρεπε ο Johnny να παραδώσει κάποιο δείγμα δουλειάς».

Για τη Hannah, ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα με τον καρκίνο –κάτι που δεν περίμενε να βρει μπροστά της στο πανεπιστήμιο– ήταν η ανικανότητα των φίλων της να φιλτράρουν την ασθένειά της. «Δεν μου μιλούσε κανείς, επειδή κανείς δεν ήξερε τι να μου πει», παραδέχεται η ίδια, «και γι' αυτό ήμουν αποφασισμένη να επιτρέψω στον Johnny να πάρει αυτές τις φωτογραφίες, ώστε να δείξουμε την ασθένεια από μια άλλη οπτική». Κάπως έτσι, ξεκίνησε το «It's Cancer».

---------------
Προσπαθώντας να πετύχει την ισορροπία ανάμεσα στο να είναι υποστηρικτικός σύντροφος και να καταγράφει σωστά αυτά που έπρεπε, ο Johnny έπρεπε να καταλάβει μέχρι ποιο σημείο μπορούσε να «τραβήξει» τη σειρά ώστε αυτή να μην «καταπιεί» τη σχέση τους. «Υπήρξαν πολλές φορές που θα μπορούσα να είχα βγάλει την κάμερα για να αποτυπώσω έντονες και πολύ συναισθηματικές φωτογραφίες, αλλά ακριβώς σε εκείνες τις στιγμές αισθανόμουν πως θα ήταν λάθος», λέει χαρακτηριστικά. «Δεν ήθελα να χάσω κάποιες συγκεκριμένες στιγμές, όπως όταν είπαν στη Hannah πως ο καρκίνος είχε φύγει – ήθελα να βιώσω προσωπικά αυτές τις στιγμές, όχι μέσω ενός φακού».

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Όταν τους μιλάω, ο ένας τελειώνει τις προτάσεις του άλλου. Το ότι έζησαν αυτή την εμπειρία έχει κάνει τη συνεργία της σχέσης τους ακόμα πιο δυνατή.

------------
Αλλά, λόγω του χαρακτήρα της χημειοθεραπείας, τον περισσότερο χρόνο της η Hannah τον πέρασε μέσα σε διάφορες αίθουσες αναμονής. Κατά τη διάρκεια της παραμονής τους σε έναν νοσοκομειακό θάλαμο απομόνωσης επί μια εβδομάδα, το ζευγάρι πέρασε την ώρα του βλέποντας έναν μαραθώνιο Storage Hunters. Δεν ήταν άνετη εβδομάδα, καθώς «δεν υπήρχαν παράθυρα, δεν υπήρχε εξαερισμός, παρά μόνο μια καρέκλα στην οποία καθόμουν και η οποία είχε ένα ελατήριο που μου έμπαινε στον κώλο», θυμάται ο Johnny. Αποτύπωσε τη δύσκολη αυτή εβδομάδα με μια εξαιρετική φωτογραφία που απεικονίζει τη Hannah ακουμπισμένη στα μαξιλάρια της, με το κεφάλι της γυρισμένο μακριά από την κάμερα.

Αν και παρέμεινε αισιόδοξη κατά τη διάρκεια της θεραπείας, υπήρξαν και οι σκοτεινές στιγμές. «Καμιά φορά έμπαινα σε μια μαύρη τρύπα και έκλαιγα, ο Johnny έτρεχε να πάρει την κάμερά του για να φωτογραφίσει», λέει η Hannah, «οπότε και σκεφτόμουν "Χριστέ μου, τώρα πρέπει να βγάλεις φωτογραφία;". Αλλά κοιτώντας το τώρα, επτά μήνες μετά και χωρίς την επιστροφή της ασθένειας, χαίρομαι που το έκανε».

Για τα καλύτερα θέματα του VICE Greece, γραφτείτε στο εβδομαδιαίοNewsletter μας.

Περισσότερα από το VICE

Ακροδεξιά και Εξέδρα: Η Περίπτωση του Ολυμπιακού

Η Αθήνα από Ψηλά Είναι πιο Όμορφη

Πώς Τέσσερα Αγόρια από το Δυτικό Λονδίνο Έγιναν οι «Beatles» του ISIS

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.