Τα Τραγούδια με τα Οποία Ερωτευτήκαμε

Είναι αμέτρητες οι φορές που άκουσες ένα τραγούδι στο αγαπημένο σου μπαρ και μεταφέρθηκες για λίγο σε ένα άλλο μέρος, μιαν άλλη εποχή. Σου ήρθαν ακαριαία στο μυαλό αναμνήσεις από ταξίδια, στιγμές και έρωτες. Ήχοι, μελωδίες, τραγούδια και μουσικές λειτουργούν σαν καμπανάκι στις αναμνήσεις μας. Μερικές φορές, μας τραβάνε πολύ βαθιά σε στιγμές και συναισθήματα που βιώσαμε μέσα σε μια στιγμή, ακόμη και αν έχουν περάσει χρόνια από τότε. Πριν από μερικές ημέρες συνάντησα τους κολλητούς μου για ένα ποτό και η κουβέντα πήγε στη μουσική. Όλοι είχαμε το αγαπημένο μας ερωτικό τραγούδι που μας άλλαξε τη ζωή και όλες αυτές οι μουσικές ήταν συνδεδεμένες με έναν μεγάλο έρωτα, είτε αυτός είναι ακόμη ζωντανός είτε έχει περάσει στο παρελθόν μας. Όσο μακριά και αν βρίσκονται αυτές οι αναμνήσεις, δεν θα φύγουν ποτέ από το μυαλό μας. Αυτά είναι μερικά από τα πιο ερωτικά τραγούδια του αιώνα που θα συνοδεύουν για πάντα μερικές από τις πιο μαγικές μας στιγμές.

Αλεξάνδρα, χορεύτρια

Πριν από δύο χρόνια, τέτοια εποχή, είχα πάει με το αγόρι μου στη νότια Εύβοια για ένα τριήμερο. Ο ήλιος έκαιγε, αν και ήταν ακόμη Μάρτιος. Στην ερημική παραλία υπήρχε μόνο μια παρέα γυμνιστών κατασκηνωτών, που έτρωγαν φρούτα και άκουγαν χαμηλή μουσική από δύο ηχεία. Δεν διστάσαμε. Πετάξαμε τα ρούχα μας στην αμμουδιά και μπήκαμε στην παγωμένη θάλασσα! Περάσαμε εκεί όλη την ημέρα, με συζητήσεις, γέλια και παιχνίδια στα βράχια. Το ηλιοβασίλεμα ήταν μαγικό. Τα παιδιά της διπλανής παρέας επέλεξαν το κατάλληλο τραγούδι την κατάλληλη στιγμή. Ήταν το «Into My Arms» του Nick Cave. Υπέροχη θέα, εγώ και εκείνος αγκαλιά και απόλυτη σιωπή, πέρα από τη μαγική φωνή του Nick. Από εκείνη την ημέρα, έγινε το τραγούδι μας και μέχρι σήμερα, όποτε το ακούω, σκέφτομαι το υπέροχο τριήμερο μαζί του. Για εμένα, είναι σίγουρα ένα από τα πιο ερωτικά τραγούδια της εποχής.

Φώτης, ζωγράφος

Στη γειτονιά μου, στο Παγκράτι, υπάρχει ένα κρυμμένο συνοικιακό μπαράκι που επισκέπτομαι συχνά-πυκνά, για να χαλαρώσω μετά τη δουλειά. Την προηγούμενη Παρασκευή, αποφάσισα να αφήσω την παρέα μου και να πάω για ένα τελευταίο ποτό μόνος στο αγαπημένο μου στέκι. Στη θέση του DJ βρισκόταν μια περίεργα όμορφη κοπέλα που δεν είχα δει ξανά εκεί. Έκατσα -ως συνήθως- στην μπάρα και παρήγγειλα το ποτό μου. Για ώρα παρατηρούσα το κορίτσι που ήταν επικεντρωμένο στους δίσκους του. Ξαφνικά, μπαίνει ένα τραγούδι που δεν είχα ακούσει ξανά και εκείνη σιγοτραγουδούσε τους στίχους. Πήρα την απόφαση να την πλησιάσω. «Συγγνώμη, μπορώ να μάθω το όνομα της μπάντας;». «Είναι ελληνική μπάντα. Είναι οι Tango With Lions κι αυτό είναι το “In a bar”», μου λέει. Κάπως έτσι πιάσαμε την κουβέντα για τη ζωγραφική, τη μουσική και τη ζωή γενικότερα. Αυτήν τη στιγμή που σου γράφω, εκείνη κάθεται δίπλα μου και ζωγραφίζει - είναι και εκείνη ζωγράφος. Μόλις τελειώσω το γράψιμο, θα βάλω να ακούσω ξανά το τραγούδι που στάθηκε η αφορμή να γνωρίσω το κορίτσι των ονείρων μου.

Κατερίνα, δημοσιογράφος

Πριν από έναν χρόνο, στα γενέθλιά μου, δούλευα στο γραφείο μέχρι αργά. Δεν είχα καμία όρεξη για πάρτι κι εξόδους, γι’ αυτό και αποφάσισα πως θα περάσω την υπόλοιπη μέρα με ένα ποτήρι κόκκινο κρασί, παρέα με τη γάτα μου. Όμως μια πανέμορφη έκπληξη με περίμενε, όταν επέστρεψα σπίτι. Μπαίνω μέσα και βρίσκω εκεί τον κολλητό μου με μια τεράστια τούρτα και ένα αμπαλαρισμένο δώρο. Είχε βρει το αντικλείδι που φύλαγα στο σπίτι για ώρα ανάγκης, είχε μπει μέσα και με περίμενε. Το δώρο ήταν ένας δίσκος του John Frusciante. Αφού έσβησα τα κεράκια μου και φάγαμε την τούρτα, βάλαμε στο πικάπ τον νέο μου δίσκο και αράξαμε στον καναπέ. Όταν μπήκε το «Before The Beginning», ο κολλητός μου με κοίταξε στα μάτια και με φίλησε. Ανταπέδωσα το φιλί. Ήταν μια από τις πιο δυνατές στιγμές της ζωής μου. Με τον Άλεξ, είμαστε μαζί εδώ και έναν χρόνο και αυτό το τραγούδι ήταν η αφορμή, για να μιλήσουμε ανοιχτά για τα αληθινά μας αισθήματα. Μια δυνατή φιλία εξελίχθηκε σε έναν ακόμη πιο δυνατό έρωτα και αυτό το κομμάτι θα μας θυμίζει πάντα την ημέρα που ξεκίνησαν όλα.

Γιώργος, αρχιτέκτονας

Μια ημέρα πριν από την τελευταία μου εξεταστική, βρίσκομαι στο αναγνωστήριο της σχολής και προσπαθώ να συγκεντρωθώ στο διάβασμά μου. Έχει μείνει μόνο ένα μάθημα για το πτυχίο. Η αίθουσα είναι άδεια. Ξαφνικά, μπαίνει μέσα ένα κορίτσι. Κάτι ψάχνει. Της ρίχνω μια κλεφτή ματιά. Με πλησιάζει. «Γεια σου, μήπως είδες ένα ροζ mp3;». «Όχι δεν το πρόσεξα», της απαντώ. Εκείνη συνεχίζει να ψάχνει στις διπλανές θέσεις. Τελικά, το βρίσκει. Πάει να φύγει, αλλά αλλάζει γνώμη και με πλησιάζει ξανά. Αφήνει στο γραφείο μου το mp3 της και φεύγει τρέχοντας. Πάνω υπήρχε ένα post it με το όνομα της, το τηλέφωνό της και ένα σημείωμα: «Άκουσε το “Crystalised” των The xx και έλα να το χορέψουμε απόψε στο πάρτι μου». Ξέχασα αμέσως εξεταστικές και διαβάσματα, μάζεψα τα βιβλία μου και πήγα να τη βρω στο πάρτι, για να της επιστρέψω το mp3 της και να τη γνωρίσω. Χορεύαμε όλο το βράδυ. Όταν μπήκε το αγαπημένο της τραγούδι, φιληθήκαμε. Ήταν από τις πιο αξέχαστες στιγμές που έχω ζήσει - και ας μην πέρασα το μάθημα, και ας μην είμαστε ακόμα μαζί. Δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνη την ημέρα. Το τραγούδι αυτό υπάρχει πλέον και στη δική μου playlist.

Κείμενο: Όλγα Νικολαΐδου