Νεκροκεφαλές Ανθρώπων και Ζώων σε Ένα Art Mix

Η θέα των οστών μπορεί να μας θυμίζει τον θάνατο, αλλά ο γεννημένος στο Ντούνεντιν της Νέας Ζηλανδίας καλλιτέχνης Bruce Mahalski βλέπει τη ζωή σε αυτά. Την τελευταία δεκαετία, ο Mahalski πειραματίστηκε με αυτό που ο ίδιος αποκαλεί υφαντική οστική γλυπτική.

Εμπνευσμένος από εκθέσεις μουσείων, κυρίως παλιές βικτοριανές εκθέσεις, ο Mahalski παρατάσσει κουφάρια ζώων –όπως κουνελιών, πόσουμ και κοτόπουλων-, για να δημιουργήσει εντυπωσιακά έργα τέχνης. Αλλά αυτό που κάνει τον Mahalski να ξεχωρίζει, είναι ότι τολμάει επίσης να δουλεύει και με ανθρώπινα οστά και κρανία.

Η προστασία της αξιοπρέπειας των νεκρών είναι ζωτικής σημασίας για τον Mahalski και θεωρεί ότι αυτό ξεκινάει με τη μεταχείριση όλων των ειδών ως ίσων. Έτσι, παραθέτοντας ανθρώπινους σκελετούς μαζί με ζώων, βάζει τους ανθρώπους πίσω στη σωστή τους θέση, στη φύση. «Δεν είμαστε το αποκορύφωμα της εξέλιξης. Είμαστε απλώς ένας ακόμη επιβλαβής οργανισμός που προσποιείται ότι είναι Θεός», λέει ο Mahalski.

Αλλά o Mahalski ήταν συλλέκτης πολύ προτού γίνει καλλιτέχνης. Όταν ήταν παιδί, γέμιζε κουτιά από σοκολατάκια με κοχύλια, οστά, έντομα και το αγαπημένο του από όλα, καβούρια. Κατηγορεί τους γονείς του για τον εθισμό του στις συλλογές. Ο πατέρας του ήταν γιατρός και μητέρα του καθηγήτρια ψυχολογίας και ήταν και οι δύο συλλέκτες εφημερόπτερων.

Η έννοια του συλλέκτη ως καλλιτέχνη, συγκινεί τον Mahalski. Παρά το καλλιτεχνικό του ταλέντο, επιμένει ότι η συλλογή είναι το πραγματικό του πάθος και ότι είναι τυχερός που βρήκε έναν τρόπο να το εκφράζει.

Σε αυτό το απόσπασμα από το νέο βιβλίο Seeds of Life (Σπόροι Ζωής) του Mahlaski, το οποίο κυκλοφόρησε από τη Rim Books, ο καλλιτέχνης μιλάει στον συγγραφέα Craig Hilton για τη διαδικασία που ακολουθεί και για το εφήμερο της ύπαρξής μας.

Craig Hilton: Γιατί αναμιγνύεις ανθρώπινα οστά με οστά ζώων;
Bruce Mahalski: Το κάνω για να μας βάλω πίσω στη θέση μας και να επαναφέρω τη φυσική τάξη των πραγμάτων, προτού είναι πολύ αργά.

Προσωπικά, θεωρώ ότι η ανθρωπότητα κινδυνεύει να καταστρέψει εντελώς το περιβάλλον μας, επειδή ασχολούμαστε μόνο με την ατομικότητά μας και τη συγκέντρωση χρημάτων και δεν αντιμετωπίζουμε τα μεγάλα προβλήματα που μας απειλούν, όπως τη ρύπανση και την κλιματική αλλαγή. Έχουμε μάθει να πιστεύουμε σε παραμυθάκια. Οι χριστιανοί και οι μουσουλμάνοι διδάσκουν ότι ο Θεός έφτιαξε τη φύση, για να εξυπηρετήσει τις φυσικές μας ανάγκες. Πολλοί από αυτούς πιστεύουν, επίσης, ότι πλησιάζει η συντέλεια του κόσμου, οπότε δεν έχει σημασία αν καταστρέφουμε το περιβάλλον, αφού ο κόσμος ούτως ή άλλως θα καταστραφεί. Από την άλλη πλευρά, πολλοί άθεοι φαίνεται ότι έχουν αναγάγει την επιστήμη σε θρησκεία και πιστεύουν ότι οι νέες εφευρέσεις θα μας γλιτώσουν από τα πάντα. Κάποιος θα εφεύρει έναν νέο τρόπο να παράγεται φτηνή, καθαρή ενέργεια - και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.

Μερικοί θρησκευόμενοι βάζουν την ανθρώπινη ζωή πάνω από όλους, αλλά νομίζω ότι αυτή η σπισιστική στάση είναι η ρίζα πολλών σημερινών προβλημάτων. Δεν βλέπω καμία εγγενή διαφορά μεταξύ του οστού ενός ανθρώπου και εκείνου ενός αρουραίου ή ενός χοίρου. Ξέρω ότι είμαι ζώο. Το θέμα είναι να είμαι όσο το δυνατόν καλύτερο ζώο. Χρησιμοποιώ την τέχνη μου, για να προσπαθήσω να μιλήσω με τα ανθρώπινα κοπάδια. Είμαστε στο χείλος του γκρεμού, ένα βήμα πριν από την εξαφάνιση. Προτιμώ να αλλάξουμε ρότα, παρά να πηδήξουμε.

Τι πιστεύεις ότι καταφέρνεις με τη δουλειά σου;
Νομίζω ότι απλώς ξύνω την επιφάνεια. Μπορώ και θέλω να κάνω πολύ περισσότερα πράγματα με οστά και άλλα οργανικά υλικά. Θέλω να κάνω πολύ μεγαλύτερα πράγματα και να καλύψω ολόκληρους τοίχους με οστά. Μόλις ίδρυσα ένα μικρό ιδιωτικό ίδρυμα στο Ντούνεντιν που ονομάζεται Museum of Natural Mystery (σ.σ. Μουσείο Φυσικού Μυστηρίου), το οποίο είναι βασισμένο στις συλλογές και τα έργα μου.

Όταν παίρνεις αποφάσεις στη δουλειά σου, έχει σημασία -ή είναι σημαντικό για εσένα- να αναμειγνύονται διαφορετικά είδη;
Εξαρτάται από το συνολικό έργο. Στα έργα που εξαρτώνται από συγκεκριμένες τοποθεσίες, όλα τα οστά προέρχονται από ένα μέρος και δεν έχει σημασία το είδος. Είναι σαν τρισδιάστατα διαγράμματα της πανίδας σε μια συγκεκριμένη τοποθεσία. Άλλα έργα, όπως το «Prion Wreck» (2012), αποτελούνται μόνο από ένα είδος. Σ 'αυτήν την περίπτωση, το έκανα για να μνημονεύσω ένα καταστροφικό φυσικό γεγονός που επηρέασε αυτά τα πουλιά. Το «Rabbit Skull Rack #1» (2014) είναι περισσότερο μια δήλωση για το πόσο συνηθισμένα είναι αυτά τα ζώα. Αλλά πολλά έργα αναμειγνύουν τα οστά των ζώων -και μερικές φορές των ανθρώπων-, για να κάνουν μεγαλύτερες δηλώσεις, σχετικά με τον βαθμό στον οποίο εξαρτάται το ένα είδος από το άλλο και την ευθύνη μας να προσπαθήσουμε να διαφυλάξουμε το περιβάλλον με σεβασμό απέναντι σε ζώα που πολλοί θεωρούν άσχημα και άχρηστα.

Βλέπεις το τελικό αποτέλεσμα ως μια συγχώνευση ειδών; Ένα νέο είδος;
Όχι. Είναι περισσότερο ένας χάρτης συγκεκριμένου τόπου και χρόνου.

Ειδικά εκείνα τα έργα με τα κρανία στο κέντρο - τους δίνεις ζωή; Ή μήπως τους δίνεις και πάλι φωνή;
Δεν τους δίνω ζωή, αλλά προσπαθώ να τους δώσω μια φωνή. Η αποστολή μου είναι να διευρύνω τις παραμέτρους με βάση τις οποίες ο κόσμος χαρακτηρίζει κάτι όμορφο. Θέλω να βοηθήσω τον κόσμο να αποκτήσει μια ευρύτερη εκτίμηση των άλλων μορφών ζωής και την επιθυμία να τις προστατεύσει. Η σύγχρονη έννοια της ομορφιάς καθορίζεται τόσο βιολογικά, όσο και πολιτισμικά. Τείνουμε να κρίνουμε άλλα ζώα από το βαθμό στον οποίο συμμορφώνονται με τις έμφυτες προτιμήσεις μας, ως θηλαστικά. Για παράδειγμα, οι περισσότεροι άνθρωποι βρίσκουν το τρίχωμα πιο ελκυστικό, από ό,τι τα λέπια. Είμαστε προκατειλημμένοι. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να απορρίπτουμε ολόκληρους πληθυσμούς του βιόκοσμου -τα έντομα και τα ψάρια είναι κλασικά παραδείγματα-, απλώς και μόνο επειδή δεν μας φαίνονται ελκυστικά.

Δείτε περισσότερη δουλειά του Nruce εδώ.

To άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE New Zealand.

Περισσότερα από το VICE

Έλληνες Πρώην Emo Θυμούνται τις Εποχές που Άραζαν στα Σκαλάκια του Συντάγματος

Ο Νικολάκης ο Λουφαδόρος και οι Πυργιώτες: Όταν η Τηλεόραση Έκανε Χαβαλέ με το Bullying στον Στρατό

Το Προσωπικό μου Ημερολόγιο 10 Ετών από τη «Χώρα Δίχως Όνομα» στα Βόρεια της Ελλάδας