Λόγω Τιμής, Είδα για Πρώτη Φορά στη Ζωή μου Ένα Επεισόδιο του «Λόγω Τιμής»

Σε αντίθεση με το εξώφυλλο ενός βιβλίου, η εισαγωγή μιας σειράς μπορεί να σου δείξει πολλά γι’ αυτό που θα ακολουθήσει. Το Λόγω Τιμής δεν αποτελεί εξαίρεση. Με το καλημέρα βλέπουμε μια παρέα από πασίγνωστους -σήμερα- ηθοποιούς να βγαίνουν από ένα σπίτι. Η όλη φάση θυμίζει Φιλαράκια, αλλά με μουσική υπόκρουση το «Χρώμα δεν Αλλάζουνε τα Μάτια», που είναι και το τραγούδι τίτλων του σίριαλ. Απλά, όλα κυλούν αργά.

Ξαφνικά, η εικόνα παγώνει και καθώς διαβάζει κανείς τα ονόματα των συντελεστών, από ασπρόμαυρη γίνεται έγχρωμη. Αυτό σε κάνει να αναρωτιέσαι αν είχε χρώμα εξαρχής και η όλη φάση αποτελεί κάποιο ψυχολογικό πείραμα, όπως αυτό με το μπλε -ή χρυσό- φόρεμα. Αυτό που καταλαβαίνω κάθε φορά που προσπαθώ να παρακολουθήσω μια ελληνική 90s σειρά, πάντως, είναι πως ο κόσμος τότε είχε εμμονή με τους τίτλους αρχής. Οι συγκεκριμένοι διαρκούν -με την εικόνα της προαναφερθείσας παρέας να παραμένει ακίνητη- σχεδόν όσο μισό επεισόδιο από αμερικάνικο sitcom. Έτσι, για να βλέπεις τον Μαρκουλάκη και τον Κούρκουλο νέους και να συνειδητοποιείς τη θνητότητά σου.

Το επεισόδιο ξεκινάει με έναν νεαρό, τον Βασίλη, που για κάποιο περίεργο λόγο έχει στήσει ένα ράντζο και κοιμάται με τα ρούχα στον χώρο εργασίας του. Είχα πολλά χρόνια να δω γραφείο χωρίς υπολογιστή. Ο Κούρκουλος, από την άλλη, μένει στο ιδιόκτητο σπίτι της μάνας του και μάλιστα, σύμφωνα με αυτά που της λέει, παρότι περνάει μια δύσκολη φάση επαγγελματικά, έχει καταφέρει να βάλει κάποια λεφτά στην άκρη. Αθάνατη δεκαετία του ’90: Εμένα οι γονείς μου με ρωτάνε αν είναι καλά τα νεφρά μου, επειδή ίσως χρειαστεί κάποια στιγμή να πουλήσω το ένα. Ο πατέρας του, από την άλλη, του λέει «Για σένα δουλεύω», την ώρα που παίζει πόκερ στο καφενείο και παρότι ο γιος του έχει ταξιδέψει από την Αθήνα στην Πάτρα, για να τον δει, του ζητά να περιμένει καμιά ωρίτσα, επειδή δεν μπορεί να σηκωθεί απ’ το τραπέζι - είναι επίσημα ο νέος καλύτερός φίλος μου. Αυτό που μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση είναι πως σε αυτήν τη σειρά τα πάντα κυλούν πολύ –μα πάρα πολύ- αργά. Από τις ατελείωτες σκηνές που δείχνουν τους πρωταγωνιστές να κάνουν απλά πράγματα, όπως το να στύβουν, αμίλητοι, πορτοκάλια για πάνω από τριάντα δευτερόλεπτα, μέχρι τους μεταξύ τους διαλόγους.

VICE Video: Ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης Παίζει στο Netflix Όμως Κάποτε Είχε για Καμαρίνι Ένα Πορτμπαγκάζ

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Ένα άλλο φαινόμενο που συνέβαινε κατά κόρον στις ελληνικές σειρές των 90s είναι πως οι ηθοποιοί έμοιαζαν -ή και ήταν- πολύ μεγάλοι για τους ρόλους που υποδύονταν. Όλοι είναι σαν 30άρηδες που παριστάνουν τους φοιτητές. Κάποιοι από αυτούς σπουδάζουν στη Δραματική του Εθνικού. Οι δύο είναι πρώην ζευγάρι και αποφασίζουν να πάνε σκαστοί σε μια οντισιόν, παραβλέποντας τους κανόνες της Σχολής. Στην πορεία, το αγόρι ρωτάει την πρώην κοπέλα του γιατί δεν χαμογελάει πια. Αυτή, του εξηγεί πως δεν είναι ευχαριστημένη από τη ζωή της - αν σπούδαζε σήμερα σε κάποια δραματική σχολή, μάλλον θα έκλαιγε από το πρωί μέχρι το βράδυ. Στη συνέχεια πιάνουν κουβέντα για τη σχέση της με το νέο αμόρε - τελικά, το 1996 ήμασταν πιο Ευρωπαίοι από ό,τι σήμερα. Όσο περνάει η ώρα, αισθάνομαι όλο και περισσότερο την ανάγκη δημιουργίας ενός όρου που θα μπορούσε να φέρει το όνομα «90s ηθοποιία»: Πρόκειται για την κλασική αλληλουχία ξύλινης κίνησης, μικρών παύσεων μεταξύ ερωτήσεων και απαντήσεων σε μια συζήτηση, με μια εσάνς από ανέκφραστα πρόσωπα. Οι καθηγητές θεάτρου θα πρέπει να ξεκινήσουν να το σκέφτονται κανονικά.

Από το πουθενά, κάνει την εμφάνισή του και ο ηθοποιός που μοιάζει με τον Γιάννη Κότσιρα, αλλά δεν είναι ο Γιάννης Κότσιρας και η Χριστίνα Αλεξανιάν, η οποία κλαίει σε όλη τη διάρκεια του επεισοδίου. Βασικά, παίζει το μισό καστ του Κόκκινου Κύκλου και της Δέκατης Εντολής. Ένα από τα μεγάλα ονόματα, ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, εμφανίζεται πολύ αργά στην όλη φάση, μόνο και μόνο για να διακόψει τον Γιώργο Πυρπασόπουλο και την κοπέλα του που είναι έτοιμοι να κάνουν σεξ, για να τον ρωτήσει αν του πάει το πουκάμισο που φοράει, βάζοντας υποψηφιότητα για τον τίτλο του χειρότερου συγκάτοικου στην ιστορία. Μάλιστα, το ψευδώνυμό του είναι «Τσίου». Πλέον, κανείς δεν θυμάται ότι ήταν αυτός που το είχε πρώτος, λόγω της επιτυχίας που γνώρισε κάποια χρόνια αργότερα η ομώνυμη ταινία.

Πίσω στην Πάτρα, ο Κούρκουλος παρτάρει σε επικό μπαράκι, όπου ο DJ παίζει μουσική με βινύλια -όχι από άποψη-, δίνοντας μας την ευκαιρία να δούμε πως ήταν να βγαίνεις έξω, για να χορέψεις και όχι για να ποστάρεις στο Instagram. Φεύγει από το μαγαζί κόκαλο και καταλήγει να φασώνεται με μια τύπισσα που μάλλον ήταν πολύ μεγαλύτερή του. Την ίδια στιγμή, η προαναφερθείσα wannabe ηθοποιός και κοπέλα του, τον σκέφτεται ξαπλωμένη μπροστά από μια αφίσα της Μπλε ταινίας του Kieślowski - πιο 90s πεθαίνεις.

Το επεισόδιο φτάνει στο τέλος του και εγώ δεν έχω καταλάβει ακόμη αν πρόκειται για δράμα ή κωμωδία. Ωστόσο, δεν μπορώ να πω ότι πέρασα άσχημα παρακολουθώντας το. Για μένα, βέβαια, αποτελεί κάτι σαν ντοκιμαντέρ. Είδα την εικόνα και την ιδιοσυγκρασία των νέων μιας άλλης Ελλάδας, που για να βρεις δουλειά έπρεπε απλώς να «ανέβεις στην Αθήνα», έχοντας μάλιστα το δικαίωμα να ονειρεύεσαι ένα καλύτερο μέλλον. Σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιεύματα, η σεναριογράφος της σειράς, Μιρέλλα Παπαοικονόμου, έχει ήδη γράψει τα πρώτα επεισόδια για έναν νέο κύκλο, μέσω του οποίου θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε την εξέλιξη των ηρώων 20 χρόνια μετά. Μάλιστα, υπάρχει και σχετική φωτογραφία που δείχνει τους βασικούς πρωταγωνιστές να έχουν μαζευτεί σήμερα στον ίδιο χώρο. Αν ισχύει κάτι τέτοιο, θα κάτσω να δω όλη τη σειρά από την αρχή.

Περισσότερα από το VICE

Τα Καλύτερα Video Games που Περιμένουμε Μέσα στο 2018

Tέχνη που Εξερευνά την Ομορφιά και την Κοινοτοπία της Περιόδου

Αλήθεια, τι Προκαλεί Περισσότερο Έναν Φασίστα;