Αυτές Είναι οι Χειρότερες Μέρες που Έχουμε να Θυμόμαστε από το Σχολείο

Τις περισσότερες φορές θα ακούσεις να σου λένε ότι τα μαθητικά χρόνια είναι τα καλύτερα, με την Άννα Βίσση να ακούγεται στο background να τραγουδά «Τα μαθητικά τα χρόνια δεν τα αλλάζω με τίποτα». Η αλήθεια είναι ότι μπορεί η ενηλικίωση να είναι σκληρή, αλλά και η ζωή στο σχολείο δεν είναι όνειρο. Από τσακωμούς και ξύλο μέχρι bullying ή τραγικές στιγμές, οι περισσότεροι έχουν να θυμούνται και τις άσχημες μέρες τους ως μαθητές. Αυτές ήταν οι δικές μας.

Αν και πέρασα πολύ ωραία εφηβικά -και κατ' επέκταση σχολικά- χρόνια, υπήρξαν και κάποιες δύσκολες στιγμές στη μαθητική μου «καριέρα». Μία από τις χειρότερες μέρες που μπορώ να θυμηθώ ήταν αυτή της επιστροφής από το καλοκαίρι μεταξύ Α' και Β' Λυκείου. Γενικά, δεν μπορώ να πω ότι είχα πολύ μεγάλη επιτυχία στις κοπέλες εκείνη την εποχή κι έτσι, έχοντας περάσει ένα καλοκαίρι γεμάτο από dvd με εφηβικές ταινίες -μιλάμε για αρχές '00s, όταν μεσουρανούσε το American Pie-, θεώρησα ότι πρέπει να λάβω τα μέτρα μου, για να εντυπωσιάσω κάποια από τις συμμαθήτριές μου. Έτσι, μια μέρα προτού ξεκινήσει η μαθητική περίοδος, μπήκα κρυφά στο σχολείο και έγραψα στους τοίχους ψεύτικες αφιερώσεις προς τον εαυτό μου, για να φανεί ότι έχω κάποια κρυφή θαυμάστρια. Βέβαια, ήμουν τόσο φαντασμένος που δεν είχα σκεφτεί ότι τα γράμματά μου ήταν πραγματικά άθλια, άρα πολύ χαρακτηριστικά. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να καταλάβουν όλοι πως τα είχα γράψει εγώ και αυτή η ντροπή έμεινε ανεξίτηλη στη μνήμη μου. Το ίδιο ανεξίτηλος ήταν και ο μαρκαδόρος που χρησιμοποίησα, με αποτέλεσμα να μείνουν εκεί οι αφιερώσεις για σχεδόν όλη τη σχολική χρονιά. Φυσικά, αρνήθηκα πως έχω σχέση με τις αφιερώσεις, αλλά δεν με πίστεψε κανείς. Πλέον, έχω αποφασίσει ότι θα πεθάνω με αυτό το βάρος και είμαι εντάξει με αυτό. Στον τάφο μου θα γράφει (με ανεξίτηλο μαρκαδόρο): «Εδώ αναπαύεται ο τύπος που έγραψε μόνος του ερωτικές αφιερώσεις στον εαυτό του, στο 1ο Λύκειο Βούλας. Μάλιστα, κάποιες από αυτές βρίσκονται ακόμη στον τοίχο της τουαλέτας».
- Αντώνης Κωνσταντάρας

Το σχολείο είναι -υποτίθεται- μια μεγαλύτερη οικογένεια και ένα μέρος, υπεύθυνο για την κοινωνικοποίησή σου. Είναι το μέρος εκείνο που περνάς όλη σου την πρώιμη ζωή και τη δύσκολη περίοδο της εφηβείας σου. Είναι γεμάτο με καλές αναμνήσεις και, δυστυχώς, έχει και κακές - περισσότερες κακές απ' όσες θα έπρεπε. Τόσες πολλές, που τουλάχιστον εγώ είναι δύσκολο να ξεχωρίσω τη χειρότερη εμπειρία μου. Αυτή που θυμάμαι εντονότερα ήταν με τον καθηγητή των Θρησκευτικών στη Γ΄ Γυμνασίου. Είχα περίοδο, του ζητούσα να με αφήσει να πάω στο μπάνιο να αλλάξω και δεν μου το επέτρεπε. Του εξηγούσα το πρόβλημα και συνέχιζε να μου λέει πως αν επιμείνω να πάω στην τουαλέτα, θα με αποβάλει. Τελικά, λερώθηκα με ελάχιστο αίμα στο παντελόνι μου, που ήταν όμως αρκετό, για να να με κοροϊδεύουν τα παιδιά της τάξης μου για μια εβδομάδα. Πήρα κυριολεκτικά το αίμα μου πίσω, όταν την επόμενη εβδομάδα στο μάθημά του, του κόλλησα μια καθαρή σερβιέτα στον πίνακα και άλλη μια επάνω στο βιβλίο των Θρησκευτικών. Τελικά, με απέβαλε. Totally worth it.
- Άννα Νίνη

Γενικά, έχεις όμορφες μέρες να θυμάσαι από το σχολείο, αλλά και αρκετές άσχημες. Από το πείραγμα στο προαύλιο, την ημέρα που πιάστηκες αδιάβαστος, τον κακό βαθμό, την αδικία, τον τσακωμό με φίλους ή καθηγητές. Η θητεία μας στο σχολείο είναι ένα μεγάλο κομμάτι μας που περιέχει τις περισσότερες πτυχές της ζωής - ακόμη και αυτή του θανάτου. Η χειρότερη μέρα της σχολικής μου ζωής ήταν, λοιπόν, όταν μας ανακοινώθηκε ότι ένας συμμαθητής μας, που καθόταν λίγες σειρές πιο μπροστά μου στην τάξη, είχε αυτοκτονήσει. Ένα τέτοιο τραγικό γεγονός σημαδεύει την εφηβεία σου, αλλά και τον τρόπο που αντιδράς στον θάνατο και τη ζωή. Οι μέρες που ακολούθησαν ήταν δύσκολες για όλο το σχολείο και η επιστροφή στην καθημερινότητα αργή, με την ψυχολόγο, τους γονείς και τους καθηγητές να έχουν αναλάβει έναν δύσκολο ρόλο. Ακόμη πιο δύσκολη ήταν η κατάσταση για τους στενούς φίλους του συμμαθητή μας. Νομίζω ότι το περιστατικό αυτό δεν το ξεπεράσαμε ποτέ.
- Μελπομένη Μαραγκίδου

Μία από τις χειρότερες στιγμές που έζησα στο λύκειο ήταν όταν έπαιξα ξύλο με ένα ντούκι που κορόιδευε μία κοπέλα στην παρέα μου. Η κοπέλα ήταν πολύ ψηλή και εύσωμη, και έπεφτε πολύ συχνά θύμα άλλων παιδιών, τα οποία την αποκαλούσαν «γίγαντα», «χοντρή» και άλλα τέτοια μαγικά. Γενικά, πάντα ακούγαμε τέτοια σχόλια όταν βγαίναμε έξω μαζί αλλά και εντός σχολείου, με αποτέλεσμα να είναι πλέον κάτι προβλέψιμο, αλλά αυτό δεν άλλαζε κάτι. Εξακολουθούσε να με εκνευρίζει αυτή η συμπεριφορά. Όχι μόνο ένιωθα ότι πληγώνεται η φίλη μου αλλά τρελαινόμουν με το γεγονός πως κάποιος νόμιζε ότι ήταν καλύτερος από κάποιον άλλο λόγω εμφάνισης. Μερικές φορές απλώς αγνοούσαμε τα σχόλια και δεν δίναμε σημασία. Όμως αυτός ο τύπος -αρκετά μεγαλύτερός μας σε ηλικία, αλλά και σωματικά- το είχε παρακάνει. Σε κάποια φάση δεν άντεξα και άρχιζα να τον κράζω, μέχρι που τον έσπρωξα σχεδόν ουρλιάζοντας. Εκείνος τα πήρε στο κρανίο και μου 'χωσε μια κλωτσιά στην κοιλιά στέλνοντας με λίγα μέτρα μακριά. Welcome to reality. Εννοείται ότι είχα πάθει σοκ. Όσοι ήταν εκεί άρχισαν να τον βρίζουν μέχρι που έφυγε. Δεν ξέρω αν όλο αυτό επηρέασε τον γεροδεμένο βλάκα ώστε να σκεφτεί λίγο παραπάνω, όμως μετά από μερικές ημέρες συναντηθήκαμε τυχαία στο λεωφορείο και μου ζήτησε συγγνώμη.
- Ναυσικά Μαυρομούστακου

Ελάχιστες κακές αναμνήσεις έχω από τα σχολικά μου χρόνια. Αν εξαιρέσεις τη βαρεμάρα στην ώρα των μαθημάτων, πέρασα πολύ ωραία από το νηπιαγωγείο μέχρι το λύκειο. Αν, πάντως, έχω να θυμηθώ κάτι άσχημο, είναι ένας καυγάς που είχα με έναν συμμαθητή μου, σε κάποια από τις τελευταίες τάξεις του δημοτικού. Αυτός είχε μείνει δύο χρονιές στην ίδια τάξη, οπότε ήταν μεγαλύτερος και γενικά, από τη φύση του, ογκώδης και «σκληρός».

Θυμάμαι ότι είχα «ταγκάρει» το όνομά του σε έναν τοίχο στο σχολείο, κάτω από ένα σεξιστικό σύμβολο, επειδή είχαμε μια σχετική κουβέντα με όλη την παρέα την προηγούμενη μέρα. Εγώ το έκανα για πλάκα, θεωρώντας ότι θα γελάσει. Ωστόσο, εκείνος το είδε και προσβλήθηκε. Έτσι, ξεκίνησε ο καυγάς. «Σβησ' το» - «Όχι, δεν το σβήνω». Η λεκτική διαμάχη δεν κράτησε πολύ και, ως σκληρός αυτός, μου την έπεσε κανονικά. Θυμάμαι χέρια να μπλέκονται, σίγουρα μια καλή μπουνιά που έφαγα και το θέμα να τελειώνει σχετικά γρήγορα, επειδή είχαμε διάλειμμα εκείνη την ώρα και αν το συνεχίζαμε, σίγουρα κάποιος καθηγητής θα μας έβλεπε και θα μπλέκαμε χειρότερα.

Οι επόμενες μέρες κύλησαν εντελώς ψυχρά μεταξύ μας. Ωστόσο, ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός. Έτσι, αν τυχόν συναντηθούμε στον δρόμο σήμερα (έχει συμβεί κάποιες φορές), χαιρετιόμαστε κανονικά και με ευχάριστη διάθεση.
- Παύλος Τουμπέκης

Οι μέρες μου στο σχολείο ήταν γενικά οι χειρότερες. Δεν μπορώ να σκεφτώ μόνο μια χειρότερη μέρα, καθώς έχω πολλές διάσπαρτες άθλιες στιγμές στο μυαλό μου: τσακωμοί, κλάματα, άπειρες ώρες σε γραφεία των διευθυντών. Με έχουν στείλει ακόμα και στην ψυχολόγο του σχολείου (η οποία, στη συνέχεια, «ξέρασε» στους καθηγητές μου όλα όσα της είχα πει). Επίσης, έχω μείνει μετεξεταστέα και έχω πάρει αποβολή. Η αποβολή ήταν μάλλον μια από τις καλύτερες μέρες, αφού κάθισα σπίτι και έπαιζα Game Boy όλη μέρα. Φυσικά, ας μην υποτιμάμε και όλες εκείνες τις στιγμές ντροπής που μπορεί να βιώνει κάποιος στο σχολείο. Όπως όταν σου σκίζεται το σορτσάκι στη μέση των γηπέδων μπάσκετ ή σου έρχεται πρώτη φορά περίοδος και πρέπει να ζητήσεις σερβιέτα από τη γιατρό του σχολείου. Η μάνα μου έλεγε ότι ντρέπεται να πηγαίνει στο σχολείο να παίρνει βαθμούς, όχι μόνο επειδή οριακά περνούσα τις τάξεις, αλλά επειδή πάντα της έλεγαν τα χειρότερα λόγια για τη συμπεριφορά μου. Προτού πάω Α' Δημοτικού, παρακαλούσα τους γονείς μου να μη με στείλουν στο σχολείο και κάθε μέρα που ξυπνούσα, προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου να σηκωθεί από το κρεβάτι, σκεπτόμενη τα καλά που μου προσέφερε μια ακόμη μέρα στο σχολείο, όπως το ότι θα έβλεπα τις φίλες μου και τον γκόμενο που μου άρεσε και θα έτρωγα κρουασάν σοκολάτας από την καντίνα. Οπότε, η χειρότερη μέρα από όλες μάλλον ήταν η πρώτη μέρα που πάτησα το πόδι μου σε αυτό το κατά τα άλλα πολύ όμορφο αισθητικά και γεμάτο ευκαιρίες μέρος, που ποτέ δεν μου ταίριαξε. Η πρώτη μέρα ήταν η αρχή του κακού.
- Μυρσίνη Κοτσώνη

Περισσότερα από το VICE

Ο Αλβανός Oπαδός με το Drone που Λίγο Έλειψε να Βάλει Φωτιά στα Βαλκάνια

Πώς Είναι να Ζεις με μια Σπάνια Μετάλλαξη στο Πρόσωπο

Τα 102 Λεπτά που Άλλαξαν τον Κόσμο Εκείνη την 11η Σεπτεμβρίου